“Tot aan de tanktop was het weer plankgas. Het is leuk als je een stuk voluit kan rijden maar twee uur achter elkaar is best wel lang, vermoeiend en… ik durf het bijna niet te zeggen, ook wel een beetje saai. Maar als je dan denkt dat dat het is, ligt er ineens ergens een waypoint tussen drie bergen, dat moeilijk te vinden was. Welke moet je dan hebben? ‘Wie van de drie’ maar dan anders! Gelukkig had ik snel in de gaten dat ik de twee rechter bergen moest hebben.”
Prachtig
“Het was niet zo dat ik de toerist heb uitgehangen maar ik heb zeker wel genoten van het tweede gedeelte van vandaag. Prachtig!”, begint Pol enthousiast te vertellen over het tweede deel. “Mooie stenen paden, dwars door immense canyons heen. Ik had het geluk dat ik iedereen voor mij kon inhalen waardoor ik niet in het stof hoefde te rijden. Daarna volgde er nog een heel stuk met zand, heel zacht zand.”
Treintje
Ook deze tiende etappe was weer een dag waar veel verloren en veel gewonnen kon worden, vooral met navigeren. Mirjam Pol: “Ja, het was wel weer een dagje navigeren, zeg. Na de tankstop heb ik bijna alles alleen gereden, dus ook het navigeren. Soms zag ik ze zoeken en rondjes rijden, en dan zag je dat ze zo bij mij aanpikten. Maar, voordeeltje: als ze achter me rijden, rij ik in elk geval niet in het stof. Ik vond het vandaag wel een energievretende dag. Je merkt toch wel dat we aan het eind van de rally geraken! Ik ga me zo goed mogelijk voorbereiden voor morgen want dat wordt een bijltjesdag hoor.”
De elfde special heeft de Nederlandse deelneemster op de motor, voordat de Dakar begon, al als een etappe met twee dikke uitroeptekens gemarkeerd! Fingers crossed!