Wedstrijdverslag ONK Enduro Enter 15 januari 2011

Hans Vogels beste modderkoning in Enter

FLINK IMPROVISEREN
De Enterse Motor Club (EMC) staat bekend om een zeer gedegen voorbereiding. Met een enduro midden in de winter is dat ook een kwestie van ervaring, elke keer is er wel een verrassing. Zo is al sinds jaren op www.reggerit.nl vooraf goed te volgen voor welke uitdagingen de club zich geplaatst ziet. Door de steun van Ria Bax waren weer heel wat mooie plaatsjes en video’s te bewonderen en was goed te zien hoe er aanvankelijk geprepareerd werd op sneeuw en ijs waarmee Nederland al lange tijd kampte. Daarbij werd de ervaring van de ijzige race in 2010 goed ingezet. Het streven om met 16 km de langste enduro proef van Nederland ooit te gaan uitzetten bracht veel werk en zo werd al weken geleden begonnen aan de bouw. Helaas gooide de weerman, of weervrouw zo u wilt, de glazen om en begon het stevig te dooien. De daaruit resulterende hoge waterstand betekende heel wat aanpassingen maken op zowel de route als de proeven. Toen de afgelopen week de overvloedige regenval zich aandiende zag de EMC zich wederom genoodzaakt om behoorlijke aanpassingen te doen aan de route en de proeven. De uitspraak van mede-routechef Patrick Kuipers was alleszeggend, ‘ik heb de afzetting inmiddels drie keer in de handen gehad…’.

PROEF LENGTE RECORD ONGEBROKEN
Kortom alles stond in het teken van ‘it giet oan’, het gaat door. Want als het iets is waar de EMC-ers een hekel aan hebben is het wel afgelasten. Daarnaast heeft de EMC al jaren de doelstelling een mooie, berijdbare rit met soms wat spektakel neer te zetten. Soms leidt dat tot wat koudwatervrees bij deelnemers, of in goed Enters ‘Vake bie te bange’. Die angst is mede gevoed door het hardnekkige gerucht dat Enter altijd bijzonder zwaar is. In de jaren 80 is deze mythe ontstaan bij de eerste enduro’s rond Enter. Toen was nog het motto ‘hoe natter hoe mooier’ en zochten de uitzetters de natste akkers uit en als dat niet zo was zette landeigenaren de akkers zelf wel flink onder water. Zoals gesteld is dat allang achter de rug en deed de EMC ook dit jaar weer alles om de rit door te laten gaan en vooral een rijdbaar geheel aan te bieden. Zoals al duidelijk is gaat dat gepaard met veel werk, maar als je in januari organiseert is dat risico ingecalculeerd. Het ‘Vake bie te bange’ is voor de EMC dan ook eigenlijk een synoniem voor ‘het gaat altijd door’. ‘Kwaadsprekers’ denken zelfs dat de Entenaren zonder al die improvisaties er gewoon geen lol in hebben. Hoe dan ook moesten de laatste dagen voor de rit nog heel wat natte akkers uit route en proeven worden gehaald. Het resultaat was een kortere route met meer asfalt maar daar klaagde niemand over. De rit ging door en daar was het uiteindelijk ook de deelnemers om te doen.

De drie proeven waren geselecteerd op percelen die hoog liggen in deze omgeving. Het was dan ook behoorlijk droog op de proeven waarbij het in een enkel bosje zelfs stoof ondanks al de regen. De eerste proef bood mooie afwisseling met een veelheid van akkers, zandwegen, asfalt en bruggen. De langste zelfgeknutselde brug zag er professioneel uit met stalen balken over het riviertje de Regge. De stevige balustrades wisten te voorkomen dat optimisten met te veel gas op de door modder gladde brug alsnog moesten ‘dregge’ in de Regge. De proef kende vlot lopende en korte bochten afgewisseld met rechte stukken van diverse lengte. Enkele motoren bleken niet goed geprepareerd op de lange rechte volgas stukken en liepen kapot. Een ‘scherpe’ maar arme afstelling geeft een kwiek op het gas reagerend motortje en is prima voor kort werk maar bij langdurig vol gas mag de hoofdsproeier wel een maatje of wat groter. Dat hadden een paar rijders over het hoofd gezien waarna een vastloper een eind maakte aan alle illusies. Blijkt het toch nog lastig om het duidelijk hoorbare en dure ‘pingelen’ naar waarde te schatten? Er werd dan ook heel wat afgewandeld. Door de aanpassingen gingen heel wat bouwlanden uit de proef en de lengte terug van 14 naar ongeveer 8 km (ca 7 min rijtijd). De tweede proef bevond zich in het buurtschap Notter. Sinds 2009 in en rond het ‘Boode’ hakhoutbos en aangrenzende akkers. Adembenemend niet alleen vanwege de mooie omgeving en variatie maar ook de beloofde lengte van 16 km die de conditie wel even zou aanspreken. Het hakhoutbos bevatte veel omgevallen bomen waar de proef zich tussendoor wentelde. Alles liep als een trein inclusief de diverse op- en afstappen en aangelegde springschansen op de gras- en akkerstukken. Dit proefje moest vanwege de grote nattigheid terug naar 6 km maar bleef zeer gevarieerd met een rijtijd van rond de 6,5 minuten voor de snelste inters. De derde proef lag op een lekker glibberig grasland met ruime bochten vlakbij de kern van Enter. De lengte van ongeveer 2 kilometer bracht een kleine 3 minuten op de klok.

Het werden 3 ronden voor de inters en 2 voor de nationalen die samen zo’n 176 rijders op de been brachten. Ook de 27 daglicenties, waarvan de meesten een transponders van de EMC huurden (weer een goed EMC idee) mochten 2 ronden rond.

ONK INTERS E1
Nu Erald Lammertink en Ralph Hubers zijn overgestapt naar de E2 leek Amel Advokaat een makkie te gaan krijgen. Toch was er wel degelijk concurrentie doordat Marco Teunissen de E2 had verruild voor de E1 en een tweetakt Kawasaki 125, geen 144 want dat mag niet meer sinds dit jaar, naar de start bracht. Advokaat startte in de allereerste minuut. Dat het leggen van het eerste spoor niet altijd meevalt ondervond hij al snel toen hij spookrijders tegenkwam. Tenminste dat was de eerste impuls want al snel had hij door, zelf de spookrijder te zijn. Ergens een pijltje gemist…. Na weer snel het goede spoor gevonden te hebben resteerde een niet zo snelle tijd waar Teunissen 27 sec onder dook. Onder het mom van ‘we maken allemaal wel eens iets mee’ zette Advokaat dat recht in de tweede en derde proef en nam de leiding weer over. Opmerkelijk was dat Advokaat op de eerste proef (proef 1, 4 en 7) ook in de tweede en derde ronde steeds achterbleef op Teunissen terwijl op de tweede proef dat precies andersom was. Over-all toonde Advokaat zich de sterkste met 47 seconde voorsprong op Teunissen. Duidelijk was wel dat het geen walk-over gaat worden dit jaar, maar Advokaat staat erom bekend graag tegenstand te hebben. Derde man Jirry van Veen moest het op de lange proeven afleggen maar kon zich op de korte grasproef goed meten met de twee kopmannen. Een minuutje achterstand op de kop is dan ook zo gek nog niet. Nieuwkomer en crossende oosterbuur Sascha Meyhoff was de hele dag op de vierde plaats te vinden. Door een schuiver in proef 5 verloor hij een groot deel van de voorsprong op drie andere dicht bij elkaar blijvende rijders maar had een mooi gaatje en hield de vierde vast. Rick Enderink en de net gepromoveerde Lucas Dolfing en Ian Olthof streden om de vijfde plaats. Hoewel er veelvuldig stuivertje werd gewisseld in dit groepje bleef de volgorde als genoemd en zagen we Enderink op de vijfde plaats.

ONK INTERS E2
Dominante alleswinner en kampioen 2010 Hans Vogels was overgestapt naar de E3 waardoor de favorieten stek geheel voor het grijpen lag. Al snel meldde de overgestapte Erald Lammertink zich als belangrijke kandidaat voor die vacature. Met de Husaberg zette hij meteen snelle tijden waar overigens Erwin Plekkenpol en Robin Nijkamp erg dicht bijbleven. Lammertink bouwde desondanks na twee ronden een kleine 12 seconden voorsprong op ten opzichte van de onderling duellerende Plekkenpol en Nijkamp die elkaar bij voortduring de loef afstaken. In proef 7 komt leider Lammertink achterop bij Duitse collega Dennis Schroeder. Die wisselt echter van spoor net op het moment dat Lammertink er langs wil. Een botsing is onvermijdelijk en beide nemen een hap uit moeder aarde. Dat wordt een dure want Lammertink verliest daardoor zo’n 30 seconden en valt terug naar de derde plaats. Nijkamp neemt de leiding over met Plekkenpol op de hielen. Voor de allerlaatste proef 9 heeft Nijkamp 2 seconden speling en gaat het spannen. Plekkenpol rijdt een foutloze proef terwijl Nijkamp flink in de fout gaat door in een van de zeldzame diepe moddersporen te sturen, rijdt vast en moet ruim 23 sec toegeven op Plekkenpol die zo zijn eerste winst van 2011 kan bijschrijven. Lammertink zat ook nog op het vinkentouw en weet ondanks de pijntjes van de harde crash nog de snelste tijd in deze proef uit de mouw te draaien en zo de tweede plaats voor de neus van derde man Nijkamp weg te kapen. Ralph Hubers kwam vooral in het begin van de wedstrijd te kort, duidelijk een gebrek aan ritme sinds zijn schouderblessure eind 2010. Samen met Alex van de Broek en de naar een biertakt overgestapte Ismo ten Velde werd de vierde plaats betwist. Waar Van de Broek in het begin beter was zakte die wat weg naar het eind. Dat was waar juist Hubers steeds betere tijden op de klokken kreeg waardoor de HSF Logistics rijder de vierde plaats kon veilig stellen voor Van de Broek op vijf. Ten velde kwam aanvankelijk goed mee maar kreeg problemen met de achterrem die bleef hangen en waarvan later de remklauw moest worden vervangen. Dat was jammer want het koste hem de aansluiting. Toch was de zesde plaats zeker de moeite waard.

ONK INTERS E3
Na in 2010 het ONK 2010 te hebben bijgeschreven zette Hans Vogels een en ander op een rij: hij was nu eenmaal kampioen E1 en vier keer E2. Tijd voor iets anders en een nieuwe uitdaging. Daar Husaberg geen 250F heeft was de E1 geen optie. Zo koos hij voor de 570 om in de E3 te gaan rijden wat de gelegenheid biedt om de triologie ‘alle ONK Inter klassen’ op naam te zetten. Daarnaast is zijn mening ‘Als je beter wilt worden moet je concurrentie opzoeken en niet uit de weg gaan.’. Omdat hij dacht dat de E3 in Nederland de snelste klasse is was de keuze snel gemaakt. Voor het WEC heeft dat geen gevolgen daar Vogels ‘gewoon’ van start gaat in de E2. Ook daar ligt zijn motivatie in de wetenschap dat de E2 de zwaarste klasse is en hij zich wil meten met de besten. Hij heeft er een hekel aan te moeten horen punten te pakken omdat hij in een klasse rijdt met weinig tegenstand. Duidelijk is dat Vogels aanstuurde op de directe confrontatie met EK topper Mark Wassink. Met de 570 had Vogels nog maar weinig meters en dus was het wel even wennen. ‘Dat trekt wel een stuk harder dan de 450’. Maar de aanpassingsprobleempjes bleken van korte duur. Toch ging het op de eerste proef mis doordat Vogels door een verdwenen stuk lint fout rijdt en terug moet. Wassink profiteert daarvan door 15 seconden voorsprong te nemen. De proeven daarna rijdt de nu nog sterker gemotiveerde Vogels de sterren van de hemel en rijdt elke proef wat van zijn achterstand af. In proef 4 slaat hij zijn slag en neemt de leiding over om daarna ongeslagen gestaag te bouwen aan een mooie voorsprong. Wassink wordt zeker niet weggereden maar moet op de finish toch een kleine minuut achterstand accepteren. Desondanks toch een mooie tweede plaats. Bjorn Schreijer kan het tempo van deze twee toppers niet volgen maar koerst een zekere derde plaats bijeen. Daarachter gaat op een gaatje van bijna 2,5 minuut de vierde plaats naar Gert-jan Boekhorst voor vijfde man Bernard van de Pol.

INTERS VETERANEN 40+ EV40
Met de overstap van E2 rijder en Multi-kampioen Erik Davids naar deze klasse kwam er druk op de troon van regerend kampioen ‘koning’ Rob Verstegen. Dat leidde tot een interessante race waarbij beiden om beurten proeven wonnen. Aanvankelijk nam Davids de leiding kort gevolgd door Michel van de Brand en Verstegen maar halfweg de dag komt Verstegen op gang om uiteindelijk een marge te creëren van ruim 30 seconden. Verstegen dus dagwinnaar met Davids als tweede. Van de Brand was aanvankelijk goed op dreef, verloor gaande weg de aansluiting maar kon wel de derde plaats veilig stellen. De strijd om de vierde plaats was tussen Allan Davids en Marcel Hordijk. Allan Davids geeft altijd al weinig weg en deed dat nu ook en kon zo de vierde plaats zeker stellen voor Hordijk.

SCRATCH ONK INTERS (Motorgazet bokaal)
Beste modderaar en Neerlands WK troef Hans Vogels (E3) had het zwaar aan de stok met Mark Wassink (E3). Een kapot gereden afzetting koste Vogels nogal wat extra meters in de eerste proef en dus tijdverlies. Die wist hij met enkele snelle proeven weer meer dan goed te maken. Wassink kwam van het hele veld het beste mee maar moest toch buigen voor het meesterschap van Vogels. Op zich een prima prestatie van Wassink daar hij het erbij doet en Vogels als professional zich natuurlijk beter kan voorbereiden (en ook doet…). Amel Advokaat (E1) zag een pijl over het hoofd en moest flink toeleggen. Hij kwam nog sterk terug, wist zelfs nog een proef te winnen maar moest toch toestaan dat de derde plaats naar de goed op dreef zijnde Erwin Plekkenpol (E2) ging. Erald Lammertink debuteerde in de E2 met een Husaberg en gaf een mooi visitekaartje af. Lange tijd had hij zicht op een sterke derde plaats maar een ‘close encounter’ met Duitser Dennis Schroeter op proef 7 gooide roet in het eten. Doordat beiden met een vette klap de harde ondergrond begroetten zakte Lammertink flink terug vocht zich toch nog terug naar een alsnog zeer verdiende vijfde plaats.

EURO/ NATIONALEN N1
Edwin Straver won alle proeven en kon zo gemakkelijk de winst pakken. Voor tweede man Oscar (bijna getrouwd) Pelgrim zat er niets anders op dan zich hieraan over te geven. Een en ander was wel te danken aan Niek Dijkman die eigenlijk afstevende op de tweede positie maar zich vast reed in proef 4 en zo een plaatsje mocht inleveren. De vierde plaats ging naar Joep Luth doordat de snellere Rendo Boersma wel erg lang deed over proef 1 en genoegen moest nemen met de vijfde plaats. Vermeldenswaard is nog dat proef 5 voor de N1 geneutraliseerd werd omdat een enkeling niet goed uitkeek, in een vette sleuf aan de grond raakte en vervolgens de hele bups er onder moest leiden. Misschien een puntje voor de wedstrijdleiding om nog eens over na te denken.

EURO/ NATIONALEN N2
Rene Satink ging met de dagwinst lopen terwijl eigenlijk Stefan Hage de snellere man was. Een erg langdurig verblijf in proef 1 deed hem echter stranden op de tweede positie. De endurowet is nu eenmaal dat je snel kunt zijn de hele dag maar het is een klein foutje dat die dag goed kan verpesten. Bij de finish worden nu eenmaal de prijzen verdeeld. Hage zal volgende wedstrijd iets voorzichtiger te werk gaan, dat is zeker. Voor de derde plaats was een hele groep rijders actief. Sander Boer had het aan de stok met meervoudig kampioen (ook bij de inters) Cees Siemons die weer op bekerjacht is. Zij kregen gezelschap van Marc vd Elzen en Marc Pepers. Met zeer grote uitslagen in proeftijden blijft dit stel redelijk bijeen maar de volgorde bleef uiteindelijk Boer als derde voor Siemons, Van de Elzen en Pepers.

EURO/ NATIONALEN N3
Met een drietal optredens waarvan twee overwinningen had Anne Pennings in 2010 zijn visite kaartjes al afgegeven. Vandaag ging hij op dat spoor verder en won vier van de eerste vijf proeven en hengelde de winst binnen. Proef 6 ging naar Wim Lubbers die daarmee Geert Mulder (winnaar van de eerste proef) te snel af was voor de tweede plaats. Mulder dus derde. Leon Pelgrim hield alles ‘Pelgrim safe’ en ging vrij onbedreigd naar de vierde plaats voor Robert Dirks op vijf.

NATIONALEN VETERANEN 40+ NV40
Na weken ploeteren was het oogsttijd voor voorzitter EMC Antoon Slagers. Hij reed mee met de 40-plus en deed dat met verve. Eigenlijk was Frans Daris sneller maar die ging in proef 4 flink in de fout waardoor Slagers de kop kon overnemen en – gehuld in het moddershirt van zusterclub OTRC De Nop – tot (thuis)winnaar kon worden uitgeroepen. Daris wist nog wel de tweede plaats vast te houden voor de op de loer liggende Arjen Evenhuis (3). Jaap Martens tekende voor vier door LuchtMobiele Brigade Majoor Peter Hageman naar een voor die ongekend goede vijfde plaats te dirigeren.

NATIONALEN VETERANEN 50+ NV50
Door slechts een keer afgetroefd te worden door Anjo van de Brink wist Hans Bekhuis de eerste winst van het jaar te scoren. Van de Brink hield mooi de tweede plaats vast voor LuchtMobiele Brigade Adjudant Jos Bourgondien die op een nette derde positie uitkwam. Oud-kampioen Jan Lemmens heeft het niet zo op modder en dus was een vierde plaats al een heel wat beter begin van het seizoen als vorig jaar. Henk Lankhof eindigde als vijfde.

SCRATCH NATIONALEN (Twin Air bokaal)
De eerste winst bij de nationalen is voor Anne Pennings (N3). Door de correctie voor proef 5 (geschrapt bij de N1) gaat de tweede plaats naar Geert Mulder voor Edwin Straver, Wim Lubbers en Sander Boer.

DE ‘DUIK’ VAN DE DAG
Op de enkele natte stukken waren er toch nog heel wat die even en bodemmonster namen. Helaas voor ons bleven spectaculaire valpartijen buiten het camera-oog van Hendrikus Vugteveen en Marcel Nieuwenhuis. Dat moet volgende keer anders… Daarom deze keer een mooie sfeerfoto van hoe het er op een enkel stuk aan toe ging.

DE KOP IS ERAF…..
EMC heeft het weer geflikt, de organisatie moest meerdere malen de zaak omzetten maar deed dat met verve. Ook op de dag zelf liet men geen steken vallen, en dat kwam omdat er weinig tot niets aan het toeval was overgelaten. Maar liefst 120 vrijwilligers sprongen op deze dag adequaat in op wat zich voor deed. Zo werd route en proeven snel en effectief aangepast als te veel rijders zich vastreden. Helaas is door de nattigheid het Nederlands record langste enduroproef er niet aangegaan maar het plan is er nog steeds dus wellicht in 2012? Hoe dan ook was de 40-plus winst van voorzitter Slagers iets om flink te vieren. Het bleef nog lang onrustig in het clubhuis…..

Transponders groot succes maar nog even wennen. Met de transponders aan boord was het een makkie voor de tijdwaarneming die overigens als extra dekking gewoon meeschreef. De uitslag was om 16.00u lekker snel beschikbaar. Toch zijn er nog enkele zaken die tot de aanloopproblematiek te rekenen zijn. Het presenteren van de tijden op de oude tijdsdisplays is geen succes. Door de snelheid van de verwerking van de transpondertijd staat die tijd direct op het display. Bij binnenkomst van een volgende rijder overschrijft deze tijd direct de vorige tijd. Zo is er te weinig tijd om de gereden tijden af te kunnen lezen. Het ware verstandig geld te steken in grote LCD displays waar de tijden van alle rijders te zien zijn (of de laatste 30). Weliswaar was het nu op een pietepeuterig schermpje van de tijdwaarneming caravan te zien. Maar als daar twee mensen voor stonden was dat al onleesbaar. Voor de rijders is het even wennen dat de transponder wel van te voren moet worden opgeladen. Zo gebeurde het de heren Robbie Hermens en Jordy Engelen dat zij vrolijk rondreden maar er geen tijden werden geregistreerd. Dat gaat ze vast niet nog eens gebeuren….

De volgende enduro is op 12 maart in Holten. Twee weken later staat Eindhoven onder voorbehoud genoteerd. De MAC Veldhoven is in overleg met Defensie om gebruik te mogen maken van het oefenterrein Oirschotse Heide. Hopelijk komt er snel duidelijkheid dat het doorgaat.

Tekst: Alex Peters

Foto’s: VSFoto.nl en SportsFoto.nl

© Het gebruik van de hier geplaatste tekst is alleen toegestaan met schriftelijke toestemming van de auteur.

Alex Peters, Uw evt. reacties gaarne naar: Peters@DeNop.isonzeclub.nl