Het seizoen begon vroeg en het was tot op de laatste dag nog de vraag of de wedstrijd in Enter wel doorging. En deze ging door in bizar koude omstandigheden. De route en proeven waren goed te rijden en toch ook wel uniek om door zo witte wereld een enduro te rijden. Voor mij verliep de wedstrijd niet geheel naar wens; de tijden op de proeven waren goed alleen liep ik 3 strafminuten op waardoor ik op een 10e plek als kersverse inter eindigde.
In maart was dan mijn thuis wedstrijd in Holten en het rijden ging goed! Helaas maakte ik een zware valpartij waarbij ik en de motor tegen een boom aankwamen. Allebei liepen we redelijk wat schade op. Hierna ging het alleen maar bergafwaarts en uiteindelijk werd ik 8ste
Het eerste deel van de Nederlandse enduro zat erop en het EK seizoen begon.
Ik had al iets ervaring omdat ik in 2009 in Hongarije al mee had mogen doen. De eerste EK in Frankrijk was gelijk een pittige en door de regen die er was in het weekend maakte het rijden op de natte gladde ondergrond het niet gemakkelijker op. Uiteindelijk behaalde ik dan mijn eerste Ek punten en hiermee ben je dan gewoon tevreden!
In juni was de volgende in Polen. Dit was voor ons Nederlanders wat beter door de zanderige ondergrond. De 2 proeven die ze hadden gemaakt waren te vergelijken met de proeven in Nederland. Hier scoorde ik beide dagen goede uitslagen en werd 16 & 13.
Drie weken later gingen we naar het extreme warme Val di Nizza. Dit was gelijk een echte Italiaanse enduro met 3 mooie proeven. In de extreme proef moest je een paar honderd meter door een beekje rijden met dikke stenen en water. Dat was zeker wennen de eerste keren erdoor maar wel een super ervaring. Ook hier kon ik beide dagen punten pakken met toch een aantal extra Italiaanse rijders erbij.
De 3 daagse finale EK was dan in Portugal. Alle Nederlandse motoren werden vervoerd met een vrachtwagen waardoor wij lekker met het vliegtuig er naar toe konden. De eerste paar dagen hebben we dan een beetje wat van de omgeving bekeken en gezwommen met een grote groep Nederlanders die allemaal in het zelfde park zaten. Dit werd een echte pittige enduro werd ons verteld en daar kwam ik gelijk de eerste dag achter. De route en vooral enkele proeven waren extreme met giga grote stenen waar je over heen moest en af moest springen. Al voor de laatste ronde was ik zo kapot dat ik het toch echt moeilijk kreeg om te gaan finishen maar ik wou perse de finish halen. Aangekomen op de prefinish werd me dat te veel en kon ik niet veel meer. Na enkele malen overgegeven te hebben kon ik dan net op tijd mijn motor inleveren. De volgende dag was ik nog lang niet hersteld van de inspanning van de dag ervoor. Ik ging van start in de hoop dat het toch meeviel. Na 2 proeven wou het niet meer en besloot ik te stoppen omdat ik het gevoel had nooit geen 3 rondes te voltooien en blessures te vermijden. Nadat ik de hele middag had geslapen ging ik de motor klaarmaken voor het inleveren. De dag erop was dan nog de slot cross. Door de vele stof werd dit geen cross maar een 1 lap race en hier gaf ik nogmaals alles en werd ik 11e. En zo zat mijn eerste jaar buitenlandse enduro’s erop.
In Havelte ging het verder met de Nederlandse enduro’s. In toch wel natte omstandigheden werd ik 6e in de E2 klasse.
In Vorden ging het rijden echt goed en had ik zeer snelle tijden vooral op proef 1 die me goed lag uiteindelijk werd ik 4e waarmee ik zeer tevreden was .
Dit smaakte naar meer en in Hellendoorn reed ik opnieuw een foutloze enduro zonder valpartijen en werd ik 5e .
Dan kwam Zelhem wat uiteindelijk ook de laatste enduro van het seizoen werd, omdat Harfsen die gepland stond voor de week erop niet doorging. Het was hier en daar toch bijzonder nat en moeilijk maar ook reed ik de enduro uit en kwam binnen op plek 7.
In het kampioenschap werd ik 5e in de E2. Hiermee kan ik alleen maar tevreden mee zijn omdat dit ook mijn doelstelling was. Met mijn Wpm KTM 250exc was ik de snelste 2takt rijder in mijn klasse.