Veel uitvallers in Zelhems modderslagveld
EEN HEEL KLEIN BEETJE NAT
Met alweer de 32e Jan van Beek rit en heel wat ervaring als het eens ‘een onsje natter’ is maakte de Zelhemse Auto en Motor Club (ZAMC) vooraf enkele aanpassingen aan het parkoers. Zo werden enkele ondergelopen weilanden en akkers als gevolg van de hele week gestaag vallende regen uit de route gelaten. Het gevolg was dat de route wat saaier werd maar heel wat rijdbaarder en zuiniger voor het toch nog voldoende geteisterde materiaal en rijders. De wat meer verharde weg werd dan ook door slechts een enkeling betreurd.
Wel zorgde het slechte weer voor een wat lagere opkomst dan de inschrijflijst deed vermoeden. Kennelijk zijn er heel wat endurorijders die het niet zo op natte omstandigheden hebben en liever het inschrijfgeld voldoen dan de slijtage van ketting, tandwielen, zuigers en koppelingsplaten onder dit omstandigheden voor lief te nemen. Jammer, want dat zijn nu juist de zaken waar motorhandelaren zo vrolijk van worden. Het kan verkeren.
Toch verschenen maar liefst 184 rijders aan de start voor het al vooraf gevreesde Zelhemmer modderballet. Achteraf bleven daarvan nog 124 overeind, de rest haakte vooortijdig af. Met een score van ‘een op de drie’ was duidelijk de man met de hamer actief geweest. En het was ook pittig want de vele akkers met hier en daar zandpaden en stukjes bos waren aardig nat. Toch waren ook hele stukken goed te rijden, gewoon omdat die wat hoger lagen of doordat het water ter plaatse in de zandgrond goed weg kon.
Bijkomend voordeel was dat het op de dag van boven mooi droog bleef. Tekenend voor de hoge grondwaterstand was dat enkele bruggetjes over sloten nog maar net boven het water uitstaken. Het was maar goed dat die stevig vastlagen, anders zouden die zo zijn weggespoeld. De route van 65 km mochten de inters vier en de nationalen drie keer rijden. Zeker voor de inters een stevige brok. Maar wel een afstand die inters ook in de EK’s tegenkomen. En in een NK bereid men zich nu eenmaal voor op het EK en WK.
PROEVEN VAN DIVERS PLUIMAGE
Weer de drie bekende proeven. De enduroliefhebbende eigenaar had het bosrijke landgoed ’t Zand compleet opengesteld om dienst te doen als eerste proef. Snelste inter (Hans Vogels) trok er zo’n 8,5 minuten rijtijd voor uit terwijl de nationalen er zo’n 11 minuten van mochten genieten. Deze bosproef biedt veel variatie met hard en los zand, vele kronkelende paadjes, lange en korte bochten en diverse heuveltjes. Maar ook lange rechte stukken tussen dicht opeen gepakte bomen door waar het gas er flink op kan.
Niet voor niets staat deze proef met stip in de top drie van mooiste proeven van Neerlands enduro. Het stukje Sahara klapzand is altijd al goed om de mouwen op te stropen. Deze keer had de uitzetter de start/finish hier geposteerd. De uitzetters regelden enkele (onnodig) scherpe bochten in het klapzand om de snelheid wat te temmen. Dat resulteerde in diepe gleuven en snelgroeiende hoge wallen in het mulle zand waar iedereen op zijn geheel eigen wijze van kon ‘genieten’.
Ook het laatste bochtje voor het finishoog, was speciaal. ‘Gelukkig’ was het voorzien van een extra dikke paal en stevig stalen hek. Heel wat rijders konden die bocht niet redden, werden dan als door een magneet aangetrokken door het hek en kwamen er onzacht mee in aanraking. Met het geliefde finishoog binnen handbereik leek het dat vele missies hier eindigden in lichte paniek. Ondanks dat, en rijders die liever niet wachten op een gestrande collega, kwam iedereen weer weg al gingen soms heel wat secondjes teloor.
Ook na het finishoog lagen heel wat rijders waarbij het gevecht met het lint van latere klassewinnaar 40+ Wim Hendriks wel erg opviel (en lang duurde). Maar hij was het oog al gepasseerd dus deed het er niet meer toe. Dat het zwaar was toonde daglicentierijder Voorkamp. Die ging op de laatste 200 meter maar liefst drie keer vol onderuit in het mulle zand. Of die moe was? Na die krabbelpartij hebben we hem ook niet meer teruggezien.
Ook uitdagend waren de in de aanvankelijk mooi vlakke en niet al te brede bospaden snel groeiende flinke knippen. Waar crossers dachten hier een voordeel te hebben, kwamen ze bedrogen uit. De ‘leesbaarheid’ van de talloze door struik- en boswerk aan het oog ontrokken bochten is en blijft hier de uitdaging en de ware enduromeesters waren eenvoudig uit de tijdlijsten af te leiden. Hoe een echte het doet? Kijk eens wat Amel Advokaat ervan bakte: http://vimeo.com/16800251 (ondanks de pirouette wel mooi de derde tijd op deze proef in die ronde).
Op en rond het crosscircuit de Kappenbulten en pal na de eerste tijdcontrole was de tweede proef uitgerold. Met enkele uitstapjes naar enkele op of net naast het circuit gelegen bossages zou hier duidelijk de crosser op de grote springschansen kunnen excelleren. Maar dan moesten die wel een groot hart hebben vanwege de diepe sporen en gaten die vervolgens weer volliepen met water.
Zo was het ook moeilijk om in te zien waar de echt diepe gaten zaten hetgeen het enigszins verraderlijk maakte. Koereurs die met voldoende snelheid en juiste gewichtsverdeling zo’n gat ‘vonden’ schoten er wel door- en overheen. Ging het te langzaam dan dook het voorwiel en zat de zaak vast. Vervolgens werd het sleuren om weer los te komen.
De snelste inters reden met een hoger tempo en dat bleek bij een enkel diep (water)gat nu net niet de juiste tactiek. Als het voorwiel met die snelheid in het gat klapte volgde een handstand voorover het stuur zoals o.a. Mark Wassink mocht ondervinden. In de modder was de landing gelukkig zacht maar echt lekker (en goed voor de tijden) is anders. Degene die dat deden of op andere wijze in aanraking kwamen met moeder aarde hielden een mooi bruin pak over. Overigens waren er weinig die met een schoon pak deze proef konden verlaten.
De val van de dag was voor ‘handstand’ Mark Wassink die erna een stuk vuiler maar geen spat langzamer was
Als derde proef weer de test bij start/finish. Deze was uitgelegd op een akker die, hoe ongelooflijk het ook moge klinken, compleet droog was. Het was er nog niet eens glibberig. Met een mooie afwisseling in kort en lang werk was dit een van de highlights van de route en konden vooral de crossers hun totaaltijd een beetje beter aanzien geven.
HARFSEN AFGELAST, DUS ZELHEM SLUIT SEIZOEN AF
Inmiddels is duidelijk geworden dat in Harfsen in 2010 geen enduro wordt verreden. De route en het land bij de thans geplande proeven staat op veel plaatsen diep onder water. Reden: vorig jaar was het ook nat en werd er te veel buiten de aangegeven route gereden. Gevolg, kapot gereden bermen (ook dankzij proefbezoekers met lukraak geparkeerde auto’s), boze landeigenaren en zelfs een enkeling die zijn grond niet meer beschikbaar stelt (op cruciale plaatsen). Dat heeft de organisatie heel wat praten gekost. Om op de lange termijn een enduro te kunnen blijven houden in Harfsen moest de club dit besluit wel nemen. Een toekomstgericht besluit en niet een van ‘we zien wel’. Kortom jammer, maar heel verstandig. Gevolg is wel dat na Zelhem de eindstand kon worden opgemaakt zoals hieronder te lezen is.
ONK INTERS E1
Met volgende week in Harfsen de finale ontknoping van het ONK was de al het hele seizoen durende strijd tussen Erald Lammertink en Amel Advokaat in een beslissende fase gekomen. Met 9 punten achterstand zou Lammertink twee keer moeten winnen en dan zou Advokaat nog ergens drie punten moeten laten liggen om de titel over te kunnen nemen van regerend kampioen Advokaat. Lammertink won de eerste proef maar werd de twee daarop volgende proeven weer teruggehaald door Advokaat. Lammertink bleef aanvallen en won van de in totaal negen proeven er vijf. Weliswaar steeds met een klein verschil terwijl Advokaat bij de andere vier steeds een flink verschil wist te creëren omdat Lammertink o.a. op de tweede proef enkele malen in de fout ging.
Zo kwam de winst voor de vijfde keer op rij bij Advokaat. Rik Broer kwam goed mee met dit tweetal maar kwam ook nu net te kort. Vooral op de eerste proef moest hij steeds toeleggen en zeker na een val die hem een minuut kostte. Al met al toch weer een fraaie derde plaats in zijn laatste enduro wedstrijd. Omdat Jirry van Veen en Ian Olthof beiden met defecte motor uitvielen viel er een flink gat. Daarachter legde Ronald van Amersfoort de vierde plaats vast voor Wieger Riphagen en Willem Varenbrink. Daarmee was het lijstje uitrijders compleet.
In de tussenstand leidt Advokaat met 177 punten en zou het in de laatste wedstrijd nog spannend strijd kunnen worden met een Lammertink op 165 punten. Helaas komt het niet zover en prolongeert Advokaat zijn titel. Uiteraard dik verdiend met vijf keer de winst en een keer tweede achter Lammertink, Rik Broer is heel netjes derde geworden met 142 punten maar hangt de motorhelm in de wilgen en gaat het met een 200 gr fietshelm doen op een racefiets.
ONK INTERS E2
Jan Tuitert van de Promotie Groep Dutch Enduro regelt met vele andere fanatiekelingen in de PGDE niet alleen heel veel voorzieningen voor de enduro, maar ook tovert hij zo nu en dan een topper tevoorschijn die het veld opfleurt. 
Zo had hij Joel Smets losgeweekt bij de Husky fabriek die met de 2011 Husky inclusief BMW motorblok aan de start verscheen. Smets had er zin in maar moest wel toegeven dat het echte wedstrijdritme hem ontbrak. Maar bij hem weet je het nooit want het is een gedreven baasje met heel veel ervaring en gewonnen WK’s, en als dat soort een motor onder zijn gat heeft…. weet je het nooit.
Hoe dan ook, met Hans Vogels kon hij weinig beginnen. Dat is nu eenmaal een modderkonijn die met modder gewoon zit te fluiten op de motor. En dan natuurlijk ook stinkend hard gaat, Niet raar dat hij alle proeven won. Smets bleef kort bij maar kwam er niet langs en zeker op de ’t Zand proef bleek het gebrek aan ritme. Daar moest hij steeds vele tientallen seconden inleveren. Iets dat zeker niet te wijten was aan zijn inzet, want meerdere malen hing hij als een vlag aan de motor waarbij hij overigens (wonder)wel overeind bleef. Spectaculair om te zien. Snel was ook duidelijk dat hij zich beter kon richten op enkele andere opponenten.
Erwin Plekkenpol, Robin Nijkamp en Marco Teunissen maakten namelijk ook aanspraak op de tweede plaats en waren van deze vier om en om de snelste. Teunissen verloor eigenlijk iedere doorkomst te veel terrein op de ’t Zand proef en zakte terug naar de vijfde plaats. In mindere mate verging hetzelfde lot Nijkamp die zo uitkwam op vier. De tweede plek leek in veilige handen van Smets totdat Plekkenpol zijn WK ervaring te gelde maakte op de ’t Zand proef en zijn achterstand van 26 seconde flink terugbracht naar 9 seconde. Smets zag het gevaar, wist dat gaatje zo te houden en de tweede plaats veilig te stellen voor de eigenlijk net te laat in de aanval gegane Plekkenpol op drie.
In de tussenstand heeft de ongeslagen Vogels met 180 punten de titel met vlag en wimpel verdiend. Vorig jaar zat het met een blessure niet mee en ging Erik Davids met de zoveelste titel lopen. Maar nu is de titel weer terug bij Vogels die daarmee zijn aantal ONK’s op vijf brengt. Tweede plaats gaat naar Plekkenpol met inter debutant en met vlag en winpel ‘Rooky of the year’ Nijkamp op de derde plaats. Nijkamp heeft veel geleerd dit jaar, volgend jaar gaat die nog een heel best woordje meespreken in de voorste ONK gelederen.
ONK INTERS E3
Hij voelde zich vooraf al sterk en het rijden ging vandaag ook lekker. Dat meldde Mark Wassink en zo was het ook niet zo vreemd dat hij van meet af aan scherpe tijden neerzette. Ondanks een val in de tweede ronde en in de derde ronde een handstand overslag op de Kappenbulten proef reed hij het hele E3 veld op drie minuten.
Aanvankelijk kwam Mike Kock nog enigszins mee maar toen die op ’t Zand door vier Marshalls aangetroffen werd buiten de route was wedstrijdleider Wilco Bruijn resoluut: gediskwalificeerd! De tweede plaats kwam zo in handen van Bjorn Schreijer die zich zelfs een strafminuutje kon permitteren toen Gertjan Boekhorst met een defect achterwiel in de laatste ronde de strijd moest staken.
Boekhorst maakte met zijn pech de derde plaats vrij en gooide wat olie op de tweestrijd tussen 
Bernard van de Pol en Jeroen Klein Kromhof. Na de eerste ronde begonnen de tijden van Klein Kromhof echter wat op te lopen terwijl Van de Pol netjes vlak bleef rijden waardoor een gaatje groeide. Daarachter kwam de erg traag uit de startblokken gekomen Marco Langenbach en begon zich te bemoeien met deze heren. Langenbachs herstel was onvoldoende om Van de Pol nog in te rekenen maar bij Klein Kromhof lukte dat wel. Van de Pol scoorde zijn eerste top drie klassering en als vierde en vijfde kwamen Langenbach en Klein Kromhof aan de finish.
Met de volle 180 punten op zak was het kampioenschap voor Wassink binnen. Inmiddels al weer zijn derde ONK enduro kampioenschap. Hoewel Kock zo nu en dan eens prikte ontbrak het Wassink aan een regelmatige tegenstander. Maar wellicht gaat dat volgend jaar komen van de als tweede geeindigde, met een beetje hulp door het uitvallen van Boekhorst (maar alles telt nu eenmaal), Schreijer. Als 2e jaars inter heeft hij dit jaar een flinke progressie doorgemnaakt. Nog zo’n stap en Wassink heeft er in 2011 een geduchte concurrent bij en wordt het nog mooier in de E3. Pechvogel Boekhorst had mede door zijn blessure al geen gelukkig seizoen en met dit als toetje werd de derde plaats zijn lot. Toch nog op het podium, en dat is de zonzijde die we soms te makkelijk uit het oog verliezen..
INTERS VETERANEN 40+ EV40
Het eerste kattengespin met een sterk begin was voor Michel van de Brand. Rob Verstegen hield hem goed in het vizier maar kon niet verhinderen dat van de eerste zes proeven er vijf naar Van de Brand gingen. Verstegen hield het ingezette tempo goed vast terwijl de tijden van Van de Brand sterk begonnen op te lopen. Of dat vermoeidheid was of enkele fouten, was onduidelijk. Feit was wel dat Verstegen de leiding overnam en de wedstrijd zo ook afsloot. Van de Brand consolideerde de tweede stek met een marge van zo’n drie minuten 
op derde man Marcel Hordijk. Die had op zijn beurt niks te duchten van vierde man Allan Davids die uiteindelijk Marc Hanegraaf terug verwees naar de vijfde positie.
De rallyerijder Verstegen sluit zijn debuutjaar bij de inters ongeslagen af met 180 punten, meer dan genoeg om de titel mee te nemen naar Brabant. Alan Davids stelt met regelmatige top drie finishes een mooie tweede plaats veilig. Een beetje is dat wel te danken aan de sterkere Van de Brand doordat die zijn eerste wedstrijd miste. Daar alles telt en Van De Brand het Verstegen nog wel eens flink moeilijk kan maken, is de derde plaats op zijn minst van een zilveren rand voorzien.
SCRATCH ONK INTERS (Motorgazet bokaal)
Aan het eind van de dag was het modderkoning Hans Vogels die weer de zegepijp mocht roken. Toch ging dat niet zonder slag of stoot want ook Vogels maakte een enkel foutje waarvan de concurrentie profiteerde om enkele proeven van hem af te snoepen. Vooral de eerste ronde liep hij wat averij op mede doordat Wassink en Advokaat erg goed uit de startblokken kwamen. Met erg scherpe tijden op de zware, snelle en echte enduroproef op landgoed ’t Zand maakte Vogels korte metten met alles en iedereen en sloeg zijn slag voor de eindwinst.
De vandaag op scherp staande Mark Wassink kon ondanks de winst in twee proeven daar niet meer overheen. Die had de handen ook wel vol met Amel Advokaat die ook een proefwinst pakte. Mede door een sterkere tweede helft kon Wassink uiteindelijk de tweede plaats veilig stellen en Advokaat terugzetten naar derde.
Gelegenheidsrijder Joel Smets reed de spiksplinternieuwe Husky-BMW en had het zwaar aan de stok met Erald Lammertink voor de vierde plaats. Smets bleef kort bij Lammertink en benutte zijn crosservaring op de Kappenbulten proef om in de derde ronde langszij te komen. In de vierde ronde kwam Lammertink met een sterke eindsprint nog tot op een seconde van Smets maar moest zich tevreden stellen met de vijfde plaats. Na een wat minder voortvarend begin maar een hele snelle laatste ronde dichtte Erwin Plekkenpol het gat op dit tweetal tot op enkele seconden. Jammer dat er geen vijfde ronde was voor deze doorzetter. De zesde plaats was dan ook dikverdiend.
In de scratch heeft Vogels alles gewonnen en dus is de scratch titel na 2006, -7 en -8 na blessurejaar 2009 nu voor de vierde keer weer in de handen van de meester himself gekomen. De tweede plaats is een ex-aequo tussen Advokaat en titelhouder 2009 Wassink. Bij gelijk spel telt echter het laatste resultaat en zo komt Wassink op de tweede plaats en Advokaat op drie.
EURO/ NATIONALEN N1
Ook ditmaal was er geen concurrent die Lucas Dolfing van de winst kon houden. Rick Kock wist nog een proef te winnen toen Dolfing even in de fout ging. Vervolgens verdween Dolfing uit beeld rechtstreeks naar de dagwinst. In de wetenschap dat Dolfing te weinig resultaten had voor de titel concentreerde Kock zich op de andere titelkandidaat Kelvin Seppenwoolde. Kock moest Seppenwoolde maar één keer voor zich dulden in een proef en was de andere proeven sneller. Zo waren de plaatsen twee en drie bekend met Seppenwoolde als derde. Niek Dijkman eindigde als vierde voor Jaap Panjer (5). Hiermee gaat het kampioenschap na een mooi en spannend seizoen naar Kock, komen Panjer en Seppenwoolde beiden met 127 punten op de tweede plaats. Maar dat kan niet en dan telt het laatste resultaat in het voordeel van Seppenwoolde. Die pakt de tweede plaats in het kampioenschap voor Panjer (3).
EURO/ NATIONALEN N2
Na zijn winst in Hellendoorn was Martijn Jacobs ook hier gebrand op een goed resultaat. Derkjan Kram zat het nipte verlies iets minder lekker en zette dus ook gelijk flink aan. Het werd een spannende tweestrijd waarbij Jacobs vijf proeven won en Kram vier. Jacobs bouwde zo een voorsprong op van 9 seconden en leek de winst te gaan binnenhalen. Door een minuut tijdstraf van Jacobs kreeg Kram alsnog de overwinning in de schoot geworpen en 
moest Jacobs zich troosten met de tweede plaats.
Om de derde en vierde plaats waren Paul Oomen en Sander Boer in de slag en dat ging gelijk op mede doordat beiden regelmatig een foutje maakten. Uiteindelijk gaf een onwaarschijnlijk snelle tijd van Oomen op de Kappenbulten de doorslag en streek hij de derde positie op voor Boer op vier. Erwin Wolting sloot aan met de vijfde plaats. Kram wint geheel verdiend het kampioenschap door na een aarzelende seizoensstart nog 4 wedstrijden op zijn naam te schrijven. De goede seizoenstarter Wolting zakte gaandeweg het seizoen wat weg maar eindigt toch op een mooie tweede plaats 142 voor Jacobs als derde. Jacobs streed goed mee maar door een gemiste wedstrijd was hij kansloos voor de titel.
EURO/ NATIONALEN N3
Hoewel de schouder na de Hellendoornse klapper weer in de kom zit bij lijstaanvoerder Tristan Schuring, was de pijn nog niet helemaal over. Om zijn titelkansen niet te verprutsen verscheen hij aan de start. Met Bart Oosting die maar vier puntjes minder heeft in de tussenstand was meteen duidelijk wie het vandaag moesten gaan uitmaken. Als outsider meldde zich Geert Mulder die in dit soort omstandigheden ook goed uit de voeten komt.
Oosting won vier van de eerste vijf proeven en leek goed op weg totdat het noodlot toesloeg. Zijn motor begon slechter te lopen en proberen uit te rijden was de enige nog haalbare oplossing om de schade te beperken. Mulder gaf het beste in het begin en zakte de derde ronde behoorlijk weg door enkele schuivers. Zo kwam de weg vrij voor Schuring die met vier keer de proefwinst alsnog een waardig winnaar werd. 
Mulder eindigde als tweede voor Jan Boersma op drie. Lambert Parren reed daar een drietal minuten achter naar de vierde plaats voor Michel Schroten. Bart Oosting wist alsnog beslag te leggen op de zesde plaats.
Deze klasse kende dit seizoen drie winnaars (Schuring, Oosting en Anne Pennings) maar ook Mike Jansen zat steeds in de top drie. De close racing was spannend maar werd uiteindelijk sterk beïnvloed door blessures. Degene die dan de meeste taaiheid weet op te brengen was Schuring die zo met recht een zwaar bevochten en dus mooie titel mag opeisen. Oosting pakt met een sterke seizoen eindsprint de tweede plaats voor Boersma.
NATIONALEN VETERANEN 40+ NV40
Als je eenmaal de winst hebt gesmaakt, smaakt het naar meer. Die gedachte moet Wim Hendriks gekoesterd hebben want na de winst in Hellendoorn was hij ook hier weer duidelijk de sterkste. Laurens Verhees deed er als lijstaanvoerder nog van alles aan maar moest door enkele fouten het onvermijdelijke inzien en mocht blij zijn met de tweede plaats.
Erik Buursema en Henk Schuizeman konden het over de derde plaats de hele 
dag niet eens worden. Die positie ging bijna per proef over in andere handen waarbij de laatste ronde als scherprechter functioneerde. Schuizeman maakte een foutje in proef 8 en kon dat niet meer herstellen. Met 0,66 seconde kon zo Buursema de derde stek inrekenen voor Schuizeman op vier en Jan Kocken op vijf.
Met vier keer de winst heeft Verhees een sterk seizoen achter de rug. Met naaste concurrenten die een wedstrijd misten was het uiteindelijk verstandig om met enige rust naar de finish te koersen voor de grootste beker en eer. Ook dat sparen is een echt enduro facet. Hendriks kwam het eind van het seizoen nog sterk opzetten en kan zo de tweede plaats overnemen van Buursema (3)..
NATIONALEN VETERANEN 50+ NV50
Aanvankelijk leek het een mooie tweestrijd te worden tussen Theo van Lierop en Hans Bekhuis. Van Lierop voelde zich op dit parkoers als een eend in het (modder)bad en nam na een ronde een mooie voorsprong. Helaas kreeg hij al bij aanvang van de tweede ronde een lekke band die ook resulteerde in een defecte achterrem. Na zijn uitvallen was de weg vrij voor Bekhuis om onbedreigd het geheel winnend af te sluiten.
Daarachter waren de heren het volledig met elkaar eens zodat de uitslag voor de plaatsen twee tot en met vijf al snel vastlag in de volgorde Anjo van de Brink, Henk Seppenwoolde. Henk Lankhof en Henk Pardijs. Oud GP motorcrosser Seppenwoolde die overigens ook op de ISDE Assen 1993 een erg goed figuur sloeg had een sterk seizoen met twee keer de winst en de rest top drie finishes.
De andere dagwinnaars Bekhuis, Van Lierop en Lemmens waren zeker zo snel maar helemaal niet zo regelmatig. En dat gaf de doorslag waarmee Seppie meer dan verdiend na al die jaren weer een mooie titel kon gaan ophalen. In de wetenschap dat het eigenlijk allemaal als een grapje was begonnen om zoonlief in de N1 klasse op het paard te helpen….. Als tweede mag Bekhuis mee naar het podium waar hij op de derde positie Van den Brink aantreft.
SCRATCH NATIONALEN (Twin Air bokaal)
Met een vette 2,5 minuut voorsprong wist Lucas Dolfing (N1) voor de derde keer in drie optredens het hele nationale veld ver achter zich te laten. Daarachter was de tweede plaats voor Kock voor Kram, Jacobs en Schuring. De eindstand voor de scratch en het Twin Air pretpakket met Bokaal en een jaar gratis gefilterde lucht komt door een grote regelmatigheid naast mooie resultaten geheel gerechtvaardigd in handen van Kram. Wolting en Jacobs maken de top drie vol.
AFSCHEID, PROEF, AFGELASTING EN TOCH FEEST
De ZAMC had goed ingespeeld op de natte weersomstandigheden en een prima evenement neergezet met zeer geslaagde proeven. Dit zal niet alleen de verdienste zijn van de na 32 jaar ZAMC bestuur en/of enduro commissie afscheid nemende Bennie Freriks. Ongetwijfeld waren er nog een paar meer, maar Bennie heeft wel degelijk een grote stempel op de ZAMC en het enduro gebeuren gehad zowel in de organisatie als de uitvoering. Altijd stond hij voor deze mooie sport klaar. Endurorijdend Nederland is hem dan ook veel dank verschuldigd.
Transponder proef
In de opmaat naar het gebruik van transponders in de Nederlandse enduro vond een proef met transponders plaats. Bijna alle inters hadden de transponder in bezit vanwege deelname aan regio- of (inter)nationale crosswedstrijden meegebracht. Op de Kappenbulten proef was zowel bij de start als de finish was naast het parkoers een draadspoel opgesteld die het signaal van de transponders opving en doorleidde naar de door Movit (Martijn Spliethof) en de KNMV tijdwaarneming opgestelde proefopstelling. De firma Mylaps was er ook bij met een finishcamera om vast te stellen of de officieel opgenomen tijden met het gebruikelijke systeem overeen kwamen met de transponder tijden. Alles bleek binnen de toleranties te passen. De proef is dus een succes. Het is nu aan de KNMV om snel een besluit te nemen om de transponders met ingang van 2011 te gaan invoeren. Om dat mogelijk te maken moet nog wel eea worden gedaan, o.a. software en reglement aanpassen. Bij een snel besluit lijkt het haalbaar.
Feest
Nu Harfsen in het letterlijk in het water is gevallen dienen wel de bekers en andere memorabilia te worden uitgereiekt. Daarom gaat de feestavond met kampioenshuldiging door op camping De Vlinderhoeve. Het feest wordt opgeluisterd door de Motorband met oa Bennie Jolink. Aanvang 1900uur. Dus sowieso gaat iedere enduroliefhebber 20 november naar Harfsen voor de ontknoping.
Tekst: Alex Peters
Foto’s: VSFoto.nl en SportsFoto.nl
© Het gebruik van de hier geplaatste tekst is alleen toegestaan met schriftelijke toestemming van de auteur.
Alex Peters, Uw evt. reacties gaarne naar: Peters@DeNop.isonzeclub.nl