VOOR ALLES IS EEN EERSTE KEER
Zojuist is Mirjam als 45ste motorrijder gefinisht, een hele goede prestatie van de enige Nederlandse vrouwelijke motorrijder. Ze blijft mooi constant rijden en dat levert haar uiteindelijk een 45ste plek in het algemeen klassement op.
Toch is Mirjam zelf niet helemaal blij: “Het was een moeizame dag, het eerste gedeelte was zwaar, ook fysiek, met veel stenen. Daar hadden ze al voor gewaarschuwd, het was ‘Morocco Style’, zeg maar. Ik kwam er niet lekker in, het kostte me allemaal heel veel moeite.”
Wie had dat nou gedacht? Dat overkomt mij normaal gesproken nooit…
“En tot overmaat van ramp heb ik te hard gereden! Ik reed in een 20-kilometerlange speedzone waar we maximaal 90 km mochten, dat ging goed maar… die ging weer over in een speedzone waar we maar 50 km mochten, en dat zag ik te laat.”
Uiteindelijk kreeg Mirjam 1 minuut straftijd, dit heeft geen resultaat voor haar startpositie morgen en daar zal ze blij mee zijn. Want morgen wordt het wederom een lange special en dan is zo ver mogelijk voorin starten altijd een pré. De etappe-dag morgen eindigt in het Marathon Bivak en dan is het prettig om zoveel mogelijk energie te besparen en te verdelen.
Marathon Bivak
Het is altijd afwachten waar je terechtkomt in een marathonbivak. Één ding is echter een zekerheid: de deelnemers moeten het doen zonder assistentieteam en technische ondersteuning. Mirjam: “Ik ben mijn marathontas aan het pakken, we hebben een grote gele zak gekregen van de organisatie waar ik mijn naam en startnummer op moet zetten. Morgen moeten we voor vertrek de grote gele zak inleveren bij de organisatie. Wij krijgen een slaapmatje en een tentje en that’s it. Slaapzak, kleding, toiletspullen en dergelijke moeten we meegeven. Ik denk dat we echt in een bivak, midden in de woestijn, terecht komen.”
BLIJ DAT HET TWEEDE GEDEELTE GECANCELD IS
Mirjam aan de poort van het bivak in gesprek met Marcel Vermeij. Haar finishtijd doet het niet vermoeden (33ste) maar Mirjam had vandaag niet haar dag. Marcel Vermeij (Rallymaniacs) kon haar enkele vragen stellen voor ze het marathonbivak inreed: “Ik ben verschrikkelijk blij dat de tweede gedeelte van de special werd gecanceld vandaag. Op kilometer 4 zag ik al een helikopter bij iemand die eraf gegaan was. Het was één grote valpartij, leek wel. In de buurt van kilometer 120 ging het ook mis met een rijder. Ikzelf ging er kilometer 118 heel ongelukkig af. M’n lip en binnenkant mond zijn helemaal kapot maar vooral mijn bovenbenen zijn heel pijnlijk. De motor is wel oké. Ik moet nog wel terug naar de organisatie omdat mijn sentinel los zit, ik denk dat ik die heb geraakt. Die moet opnieuw bevestigd worden.”
Aan alles is te merken dat Mirjam er ‘even klaar mee is’. Ze rijdt zo snel mogelijk door, het bivak in om zich door de medics na te laten kijken en zoveel mogelijk rust te nemen.
Een goede klassering betekent dus niet altijd vreugde aan de finishstreep. We hopen dat ze zoveel mogelijk rust kan nemen en zich goed voor kan bereiden op de etappe van morgen.
MIRJAM AAN DE TELEFOON…
Terwijl we ervanuit gingen dat we haar vandaag niet zouden kunnen spreken, gaat de telefoon ineens over en hebben we Mirjam aan de lijn: “Heb je toevallig al beelden gezien? Ik lijk wel opgevuld met botox!”, begint ze haar verhaal. Als Mirjam begint met een grapje volgt er meestal iets dat een tikkie ernstiger is. Ook nu is dat het geval; ze heeft haar bovenbenen behoorlijk ernstig geblesseerd.
Gescheurde spier in bovenbeen
“Vandaag was een hele vreemde dag eigenlijk. Er was een hele harde storm, en die duinen zijn wel heel verraderlijk. Je hebt een high speed plateau, die gaat weer over in een duin en die duin kapt drie meter voor de top ineens af! Ik kan het niet eens zo goed uitleggen. Maar goed, ik had al vrij snel in de gaten dat ik mijn gedachten er goed bij moest houden. Toch liet ik mijn concentratie even verslappen en toen ging het gelijk fout!”
Mirjam vertelt verder: “Ik weet niet eens meer wat er precies gebeurde; waarschijnlijk keek ik even op mijn roadbook maar in elk geval niet goed vóór mij. Ik moest vol in de ankers maar had ook wel gelijk door dat ik het remmend niet ging redden dan zou ik erbij verongelukken. Dus gas erbij gegeven maar dan spring je dus de duin af en die klap kon ik niet meer opvangen. Ik klapte met m’n hoofd vol op de navigatie en, met al m’n spieren aangespannen, klapte ik met mijn bovenbenen langs de tank!”
Ze was even dizzy, heeft wat water gedronken en sloot zich vervolgens aan bij een paar motorrijders die voorbijkwamen. Ze voelde wel duidelijk dat er iets niet goed zat met haar bovenbenen.
Een goed gesprek met de meiden
In het bivak is ze gelijk doorgegaan naar de medicals om zich te laten masseren. Zij gaven aan toch even met de arts te overleggen en een echo te laten maken. Haar rechter bovenbeen is zwaar gekneusd, erg pijnlijk. Maar in haar linker bovenbeen heeft ze een spier gescheurd en dat is een blessure waarvan ze verwacht morgen in de duinen last van te krijgen. Op de motor staan is erg pijnlijk. Ze heeft goede pijnstillers gekregen en zit nu met Laia, Kirsten, Sara en Taye (alle dames die gestart zijn in het motorklassement rijden nog!) de Dakar 2020 door te nemen; Een hele heftige Dakar, in meerdere opzichten…
Fotocredit: FOTOP