Lucas Dolfing wint alles in spannende Kampioensrit
Onder zonnige weersomstandigheden en met iedere dag drie mooie lange proeven waar gestreden werd voor elke meter, was de jubileum uitgave van de ‘Oost-Gelderland rit’ een grandioos succes. De laatste weken kropen de toprijders al dicht bijeen met hun tijden, hier was dat niet anders. Veel wisselingen en dus… spanning! Ceriel Klein Kromhof (E2) kwam na de eerste dag verrassend als winnaar uit de bus al probeerde Lucas Dolfing (E3) er finaal nog wat aan te doen. In die poging passeerde hij Hans Vogels (E2) die op de derde plaats Robin Nijkamp (E3) zag aansluiten gevolgd door Daan Bruijsten.
Wesley Pittens had geen goede eerste dag maar maakte dat op de tweede meer dan goed door lang de leiding vast te houden. De Engelsman Jed Etchells tapte deze dag uit een ander vaatje, nam de leiding over en leek de winst te gaan opstrijken. Door een bodemverkenning in de laatste proef liep dat anders waardoor Dolfing en Pittens alsnog de eerste twee plaatsen konden opeisen en Etchells op drie belandde. De vierde en vijfde plaats gingen naar Bruijsten en Klein Kromhof. Over twee dagen was Dolfing de winnaar voor Klein Kromhof en Bruijsten.
Bij de nationalen was Jeroen Klein Kromhof beide dagen de allersnelste.
JUBILEUM MET DIKKE PROEVEN
Voor dit jubileum ter gelegenheid van de 55e Oost-Gelderlandrit had de VAMC De Graafschaprijders de altijd al ver geopende registers nog maar eens verder opgerekt. Aan zowel route als proeven was veel aandacht besteed. Met wat hulp van de weergoden die nog even snel een paar plensbuien langs stuurden was ook de gesel van de eerdere wedstrijden bedwongen, het overmatige stof. Het resultaat was een redelijk harde bodem, een beetje vochtig. Ideaal met veel grip.
Van de vier, oh zo mooie maar ook stevige, proeven stonden er elke dag drie op het menu. De eerste proef achter het zwembad (de ‘Zweedse’) was van het echte endurokaliber; dicht bos, singletrack, kruip-door-sluip-door, afwisselend gestoken korte en nog kortere bochten en een fikse lengte van zo’n 7 km. Niet te vergeten de talloze wortels die allengs steeds meer bloot kwamen te liggen, glad waren en de rijders alle kanten op stuurden. Helaas soms ook de verkeerde waar dan een boom als minder soepele rem fungeerde. Het werd elke ronde dieper, lastiger en listiger. Echt een proef voor de ervaren endurospecialisten die alleen op dag 1 werd bereden omdat die anders te slecht zou worden en daardoor gevaarlijk. Bovendien ligt deze naast een begraafplaats en omdat er voor dag 2 ook een lekkernij was gevonden een paar honderd meter verderop, kon men schakelen tussen deze twee proeven en baseerde dat op een evt begrafenis.
Op dag twee dus de variant proef 1A die net als de proef 2 en 3 behoorlijk lang was, over redelijk harde akkers voerde met brede goedlopende gevarieerde bochten. Het leek een grote ruime en brede crossbaan, vooral dus in het voordeel van crossers? Op dergelijke lange akkerproeven tellen ook de pk’s zwaar en zijn de lichtere motoren in het nadeel in relatie tot de scratch. Toch waren er ook flinke singletrack stukken door bossages die juist weer het voordeel van de scherp sturende endurorijder waren. Een mooie mix met een mooie balans. De eerste ronde was het een heel klein beetje glibberig met wat wittigheid van lichte nachtvorst die snel weg was. Eigenlijk een breuk met de jarenlange traditie op de Vordense Akkers die doorgaans echt lastig glad zijn in de eerste ronde. Maar wat wil je met de huidige droogte, elke druppel zakt snel weg.
OMGEKEERDE SCRATCH START
Normaal starten de inters als eerste in de stand van de scratch, daarna de nationalen op hun stand en tot slot de andere klassen. Dit was hier vwb de inters en nationalen compleet omgedraaid. De langzaamste nationaal vertrok als eerste. Een experiment om het wat spannender te maken. Voordeel was dat in de proeven nu de snelste rijders van de nationalen achteraan kwamen en een oplopende spanningboog lieten zien door steeds snellere tijden op de klok. Vervolgens waren de inters aan de beurt, die gingen nog harder. Een opbouw die werd gewaardeerd door het talrijke publiek. Daarnaast reden zo de inters (na de nationalen) over een zwaarder parkoers waar zij gezien hun status eigenlijk ook recht op hebben. Mede omdat de rijders starten in de minuut met rijders van ongeveer dezelfde snelheid conform de scratch stand, hadden weinigen last met het inhalen van langzamere rijders. Kortom experiment geslaagd, en zeker voor herhaling vatbaar evenals de prima catering op de proeven 2 en 3.
De route van 80 km bracht als altijd veel kruip-door-sluip-door werk en flink wat hout. De afdeling routebouw had wederom kans gezien enkele niet eerder aangeboorde bossages, bos- en gewasranden toe te voegen. Het resultaat was met ruim 90% onverhard aantrekkelijk voor wie dan ook van de noppenbrigade. Zoals altijd, geen genot zonder prijs want het was wel hard werken op de vele knippen en wortels. Maar genieten vierde hoogtij, daardoor weinig opgaves anders dan door motorisch ongemak al was dat bij de Vintage wel anders.
Van de totaal 292 deelnemers mochten de inters en nationalen drie rondjes terwijl de daglicentie-, Hobby- en vintageklasse deelnemers er twee voor de kiezen kregen met elk drie proeven.
VINTAGE UITDAGINGEN
De deelnemers aan de Vintage klasse hebben naast de motor zelf vaak ook heel wat jaartjes op de klok en de laatste jaren wat minder km’s. Dat bleek deze eerste Vintage tweedaagse al snel een stevige uitdaging. Slechts een enkeling reed nog regelmatig met de motor, conditie was bij velen ver te zoeken. Met name de lastige en lange eerste bosproef bracht velen aan het eind van hun latijn. De 20 minuten die zij nodig hadden om deze af te ronden bracht velen in vertwijfeling. ‘Hoe lang duurt deze marteling nog?’ Wellicht was het beter geweest deze proef voor de Vintage eruit te laten. Gevolg want dat na een halve ronde ongeveer de helft van het veld was uitgeschakeld.
Na twee dagen resteerde van de 24 starters er nog slechts 7, en nul van de pre-93 klasse. Onder de vroeg uitvallers ook veelvuldig enduro kampioen en zesdaagse troef Martin Schalkwijk. Hij had al jaren niet meer gereden en had lang moeten zoeken om zijn oude kloffie boven water te krijgen. De motor liep nog maar al snel werd dat een stuk minder. ‘Het lijkt wel of de krukas is vastgelopen’ oordeelde Martin en ja die oude Honda’s leden aan de kwaal dat de metalen te dunne mantel van de krukas nog wel eens openscheurde. Helaas had hij het bij het rechte eind. Erg zat hij er niet over in, want ook hij constateerde dat stilstand achteruitgang betekent. Wel was de interesse gewekt om toch weer eens wat vaker de motor uit de schuur te halen.
SCRATCH ONK INTERS (Motorgazet bokaal)
Door meer inters die ongeveer dezelfde tijden produceren neemt de concurrentie in de scratch de laatste tijd toe. Ook hier was het een waar gevecht om bij te houden wie na een proef met kleine verschillen van luttele seconden nu weer de leiding had overgenomen. De helpers hadden het er druk mee. Maar dit bracht ook veel (mooie) spanning en strijd. De eerste dag verraste Ceriel Klein Kromhof (E2) vriend en vijand. Als oud (inter) crosser is hij op de akkers te vrezen, maar in de bosproeven verliest hij vaak terrein. Dit keer liep dat anders. Ceriel had de (cross) Honda flink aangepakt en daardoor was een veel rustiger motorkarakter ontstaan hetgeen zich al snel uitbetaalde. In CP1 de beruchte bosproef sloot hij aan op 0,4 sec van de allersnelste Hans Vogels (E2). Ook op CP2 ging hij prima mee met snelste Wesley Pittens (E2) waarna hij op CP3 echt toesloeg en de leiding overnam na de eerste ronde. Vogels volgde op twee met Lucas Dolfing (E3) en Daan Bruijsten (E2) als derde en vierde.
Daarachter op 10 sec een groepje aangevoerd door Thierry Pittens (E1) met Wesley Pittens (E2), Robin Nijkamp (E3), Mark Wassink (E3) en de Engelse Sherco rijder Jed Etchells die nog geen jaar actief is maar in het Junior EK zich al flink heeft laten zien met een 7e plaats met zelf enkele wedstrijden gemist.
Vogels won in CP4 wat terug maar zag dit in CP6 weer ruim verloren gaan in proef CP6 waar Klein Kromhof voor de tweede keer de beste tijd uit de klok joeg. Thierry Pittens scherpte de snelste tijd op CP5 aan en verkleinde de achterstand op vierde man Bruijsten na twee ronden tot 2 sec. Bij Wesley Pittens liep het niet lekker op proef 1, iedere keer een boom knuffelen kost flink tijd en Robin Nijkamp profiteerde ervan om na CP4 de zesde plaats over te nemen.
In de derde ronde kwam Dolfing op stoom en won alle proeven. Hierdoor passeerde hij Vogels voor plaats twee en liep nog flink in op Klein Kromhof. Echter de achterstand van 23 sec was niet te overbruggen zodat er zo’n 9 resteerden en Klein Kromhof de eerste dag winnend kon afsluiten voor Dolfing en Vogels. Door een sterke CP7 (bosproef) kwam Robin Nijkamp op vier wat niet veranderde al kwamen Bruijsten en Thierry Pittens nog wel erg dichtbij. Op P8 ging Wesley Pittens aan Etchells vooraf die op zijn beurt Wassink had weten te passeren. Door deze uitslag nam Dolfing de leiding in de tussenstand over van de gebroeders Pittens.
De tweede dag startte met een door zijn resultaten van dag 1 wat getergde maar daardoor ook zeer gemotiveerde Wesley Pittens. Getergd is hij op zijn sterkst wat hij een week eerder ook toonde door na een wat minder geslaagde enduro in Zelhem de Dakar pre-proloog te winnen. Terwijl Vogels na een schuiver in CP1 er met CP2 vandoor ging won Wesley CP1 en CP3 met sterke tijden en nam 10 sec voorsprong na de eerste ronde. Etchells was na dag 1 voldoende gewend aan de NL omstandigheden, lag al snel tweede en voerde een groepje aan met Bruijsten, Dolfing, Vogels en Klein Kromhof dat onderling binnen 6 sec zat. Op 9 sec op P7 kwam Nijkamp met achter zich Wassink, Thierry Pittens (na een fout in CP2) en Christian Dignum.
De tweede ronde ging naar Etchells, hij pakte twee proeven en de leiding over van Wesley. Dolfing wipte over Bruijsten heen naar de derde positie. Klein Kromhof deed dat door winst op CP6 ook en passeerde Vogels voor de vijfde plaats. Etchells won met scherp rijden ook CP7 maar Dolfing kwam terug op CP8. Met 10 sec marge ging Etchells de laatste proef in, maakte daar een cruciale fout en verloor ca 15 sec, Dolfing (met proefwinst) pakte daardoor de eindwinst dag twee voor Wesley die ook profiteerde van de val van de Sherco rijder die nu derde werd. Bruijsten versloeg op 0,5 sec Klein Kromhof voor de vierde plaats die gevolgd werd door Vogels (6). Wassink wisselde stuiver met Nijkamp die zo op P8 uitkwam gevolgd door Thierry en Dignum.
Met deze resultaten kwam zowel de Voorzittersbeker (snelste in de tweedaagse) als de Motorgazet trofee voor het scratch kampioenschap in handen van de snelste inter van het jaar: Lucas Dolfing. In het scratch klassement eindigden Wesley Pittens als tweede en Thierry als derde.
ONK INTERS E1
Thierry Pittens won, zoals vaker vertoond, de eerste dag alle proeven. Bas Klein Haneveld kon daar niets tegen doen maar hoefde nauwelijks af te rekenen met de jongere E1-ers die achter hem hun onderlinge strijd uitvochten. Thuisrijder Thijs Bulten reed tot CP5 op de derde plaats maar zag toen Jorn Zoetekouw voorbij vliegen. Daar was geen houden aan en zo lag plaats drie en vier vast. Jordy Berghorst had op vijf rijdend weinig te duchten van de Engelse dame Nieve Holmes die in de Sherco kleuren de Nederlandse dreven aan het verkennen was en als zesde aantikte.
Op dag twee wilde Pittens weer graag alles winnen maar zijn wat wilde rijstijl brak hem twee keer op waardoor Klein Haneveld kon profiteren. Voor de uitslag maakte dat niet uit want Pittens won weer met vlag en wimpel voor Klein Haneveld. De derde plaats leek vrij eenvoudig naar Zoetekouw te gaan ware het niet dat de beginnersfout ‘te vroeg klokken’ hem niet alleen twee minuutjes straftijd opleverde maar daardoor ook de derde plaats verhuisde naar Bulten. Berghorst kwam nog dichtbij maar bleef steken op de vijfde plaats voor Misses Holmes.
Pittens won de tweedaagse in de E1 en werd de ongeslagen E1 kampioen. Voor de tweedaagse (beste tijd over twee dagen) mocht naast Klein Haneveld ook Bulten mee naar het podium.
Thierry Pittens: “Ik had het in de E1 redelijk makkelijk dit jaar, maar proberen met de scratch mee te doen is moeilijker. De 250 heeft net iets te weinig vermogen versus de 450 viertakten. Ja dat ziet er soms wat op haren en snaren uit en val ik wel eens. Met de 450 reed ik ook veel rustiger. Daarom ga ik volgend jaar met de 500 4-takt naar de E3. De titel is mooi en nu Wesley er ook weer een heeft is het nog mooier. Ik ben samen met Wesley van plan in 2019 EK’s te gaan rijden.”
ONK INTERS E2
Ceriel Klein Kromhof voelde zich door aanpassingen aan zijn motor als een vis in het endurowater. Dat bleek snel want hij kwam al vlot aan kop. Vogels moest eigenlijk alles winnen om de kans op het kampioenschap open te houden na zijn gebroken sleutelbeen in Ouffet en een afgebroken schakelpedaal in Holten, maar dat zat er gewoon niet in. Wat hij ook probeerde, passeren was er niet bij. Wel kon hij Daan Bruijsten voor blijven en zo de tweede plaats veilig stellen. Wesley Pittens lag op schootsafstand maar kon niet in zijn ritme komen, aandringen zat er niet in. Op de vijfde plaats bivakkeerde de Engelse Sherco rijder Jed Etchells die naar het eind iets versnelde maar toen al te ver achter lag. Deze uitslag maakte dat de voorsprong van Pittens op Vogels in de tussenstand slonk van 18 naar 11 punten.
Het was dan ook niet zo raar dat op dag twee een zeer gemotiveerde Pittens sterk van start ging en lang aan kop bleef. Etchells inmiddels duidelijk gewend aan het 
Neerlands zand ging er vol voor met snelle tijden. Vanaf CP4 passeerde hij Pittens en leek de dagzege te gaan oppikken. Bruijsten, Klein Kromhof en Vogels bleven dichtbij maar beter dan een derde plaats leek er voor een van dit drietal niet in te zitten. Een duur foutje in de laatste proef kostte Etchells ca 15 sec waardoor Pittens hem kon passeren voor de dagwinst. Bruijsten versloeg op 0,5 sec Klein Kromhof voor de vierde plaats die gevolgd werd door Vogels op P5.
Wesley Pittens behaalt daarmee het kampioenschap. De winst in de tweedaagse is voor Klein Kromhof gevolgd door Bruijsten en Vogels.
Ceriel Klein Kromhof: “Die motor heb ik wat tammer gemaakt en dat rijdt veel fijner. De proeven liepen eigenlijk allemaal wel lekker. Dat ik die bosproef zo sterk zou rijden had ik niet verwacht, en winnen al helemaal niet. De tweede dag was ik om de een of andere reden minder scherp. Wel jammer als je op het eind de tijden ziet. Maar de dagoverwinning is natuurlijk erg mooi. Volgend jaar wil ik weer E2 rijden, ik ga wel eerst naar Red Moto in Italie, de motor klaarmaken. Voor EK’s rijden heb ik het helaas te druk met de zaak.”
Wesley Pittens:”Ja gisteren was ik niet erg blij, ik snap er weinig van. Het liep gewoon niet. Ik probeer hier niet aan Dakar te denken, maar het vergt momenteel veel van ons inclusief Peter (Red: Peter Huijbregts, zijn monteur). Maar vandaag liep het lekker, kon ik winnen en de titel pakken. Daar doe je het toch voor, ook mooi dat Thierry de E1 heeft gewonnen. Volgend jaar ga ik weer voor de E2, natuurlijk met de Yamaha en wil ik ook EK’s pakken”.
ONK INTERS E3
Lucas Dolfing had niet alleen als tussenstand leider wat te bewijzen. In zijn vorm van de laatste weken moest er echt iets fout lopen zou hij niet winnen. Zo ging het ook vandaag al wist Robin Nijkamp nog twee proeven af te troggelen. Voor het eindresultaat maakte dat weinig uit. Dolfing pakt de winst voor Nijkamp terwijl Mark Wassink van meet af aan op achtervolgen was aangewezen. Mark gaf aan dat het een erg drukke week was geweest met de kinderen en werk met lange avonden. ‘Ik ben moe en dan lukt het gewoon niet.. Christian Dignum leek de vierde plaats in te palmen maar na de tweede ronde viel hij uit met een motorprobleem. Bjorn Sloot kwam zo op de vierde plaats gevolgd door Robin Holtmeulen.
De tweede dag maakte Dolfing geen enkele fout en reed als een streep naar de dagoverwinning. Nijkamp en Wassink (na een goede nachtrust) konden daar niets aan doen maar er wel onderling een mooie strijd van maken. Gescheiden door enkele seconden leek Nijkamp de tweede plaats te pakken maar in de laatste proef draaide het nog om in het voordeel van Wassink. Dignum zat daar niet al te ver achter en sloot aan als vierde gevolgd door Sloot.
Dolfing pakte zowel het kampioenschap als de tweedaagse. In de 2D eindigt Nijkamp voor Wassink.
Lucas Dolfing: “Eindelijk eens geen stof en de route en proeven waren prachtig. Ik heb heerlijk gereden en geen gekke dingen meegemaakt. Dat die Engelsman zo dichtbij kwam heb ik helemaal niks van meegekregen. De TM300 loopt goed maar ik ga volgend jaar op de nieuwe TM450 4takt E2 rijden en waarschijnlijk geen EK’s. Bijna allemaal ver weg, kost te veel tijd (red: prive en vakantiedagen) en geld ondanks de tegemoetkoming van de KNMV. Het wordt ook allemaal veel te laat bekend, zo kun je je niet voor bereiden.” Erg jammer, maar zo denken er wel meer over.
INTERS VETERANEN 40+ EV40
Met alle wedstrijden in de voorcompetitie gewonnen en gelet op de voorsprong hoefde Alex van den Broek eigenlijk alleen twee keer te starten. De eerste dag reed hij nog mee maar maakte zich niet druk en genoot van het rondtoeren. Dag twee startte hij in de allereerste minuut om vervolgens te vertrekken naar de Kampioenstrial in Schijndel (die op de zater- en zondag wordt verreden) in de hoop daar nog de trail titel te pakken (inmiddels weten we dat dit niet is gelukt, maar de poging was het waard)..Dat maakte de weg vrij voor Rene Satink, Peter Bergsma en Jarno van der Linde die de eerste dag in die volgorde eindigden nadat Satink Bergsma van de leiding wist te verdringen. Erik Buursema kaapte net de vierde plaats weg voor Van den Broek.
De volgende dag stond in het teken van Van der Linde die vrij eenvoudig wist te winnen dankzij een duur foutje van Satink in CP1. Bergsma lag lang tweede maar kreeg motorische problemen en moest uiteindelijk 15 tijdstrafminuten incasseren om te kunnen finishen, maar dan achter in het veld. Dinand Tijhuis lag lang derde maar verslikte zich in CP7 en zakte terug naar de vijfde positie achter Michel Reins (3) en Peter van der Sluis (4).
Kampioen Van den Broek. De tweedaagse winnaar is Satink voor Van der Linde en Reins.
EURO/ NATIONALEN N1
Met 35 punten voorsprong leek er weinig vuils aan de lucht voor Luuk Oud. Hij had verdedigend kunnen gaan rijden maar hij koos voor de aanval. En dat is nu eenmaal de beste verdediging. Oud wist vrij duidelijk beide dagen te winnen en daarmee het kampioenschap en de tweedaagse. Er waren wel degelijk enkele tegenstootjes van zijn belangrijkste belagers Marc Zomer en Mike Bokslag. Laatstgenoemde leek lang op weg naar de tweede plaats in de tweedaagse maar een harde smakker op dag twee CP8 kostte hem veel tijd. “ik kwam op mijn borst neer en was alle lucht kwijt. Moest even blijven liggen”. Gelukkig kon hij na enkele minuten zijn weg vervolgen al was het resultaat wel naar de vaantjes. Marc Zomer behaalde een nette tweede plaats voor Bram de Snaaijer die kon profiteren van de afwezigheid van Tommie Jochems vanwege een school examen op dag 1. Jurgen Schreurs tekende voor de vierde plaats met Stefan Harkink op vijf.
EURO/ NATIONALEN N2
Aan goede gewoonten moet je geen eind maken. Wellicht daarom ging Jeroen Klein Kromhof weer aan de haal met beide dagwinsten. Elke dag zat grote concurrent Ronald van Amersfoort hem op de hielen maar tegen oud-crosser Klein Kromhof met inmiddels de juiste enduro attitude (‘niet altijd volle bak’) was Ronald niet opgewassen. Van Amersfoort bereikte daarmee zowel de P2 in de tweedaagse als in het kampioenschap. Voor de tweedaagse had Alexander de Haan aan een vierde en derde plaats genoeg om de laatste podiumplaats in te pikken. De vierde plaats ging naar Hans Polsvoort die beide dagen John Roestenburg achter zich kon houden.
EURO/NATIONALEN N3
Indien je als leider uit de voorcompetitie komt, weet dat je niet de allersnelste van het pak bent en met een snelle rakker als WPM coureur Nick Buitenhuis als naaste belager, moet je tactisch zijn. Bij enduro tellen nu eenmaal alle resultaten. Ruben Wagelaar deed wat nodig was en liet Jirry van Veen lekker, die makkelijk won, gaan in de wetenschap dat die twee wedstrijden had gemist. Inmiddels moest Buitenhuis zijn tweede plaats op dag 1 inleveren vanwege sleutelwerk aan zijn koppeling. Dat was duidelijk nog nauwelijks geoefend (gelukkig dat er milieumatten bestaan…) en dat feestje kostte ook nog negen strafminuten. Wagelaar sloot twee keer aan bij Van Veen en pakte ruim voldoende punten voor de titel en een tweede plaats in de tweedaagse achter Van Veen. Gert-Jan Valk reed zijn beste wedstrijd van het jaar en werd beloond met de laatste podiumplaats. Manuel Hoogers en Roy van de Pieterman 
maakte de eerste vijf vol.
NATIONALEN VETERANEN 40+ NV40
Je kunt wel alles in de voorcompetitie winnen maar als op dag 1 je ontsteking kapot gaat dan begint zelfs Rob Lauwers achter zijn oor te krabben. Gelukkig werd het euvel gerepareerd zodat de motor op tijd weer het parc ferme in kon en Rob mocht starten op dag 2. Daar deed hij weer zijn ding, won de dag en de titel. Dan hadden die jongens van het Brabo team toch niet voor niets die leuke kampioens T shirts laten drukken pfffffft. 
Voor de tweedaagse kwam hij niet meer in aanmerking maar Freek van ’t Wout des te meer. Die had met zijn bijdrage aan de gelijk opgaande strijd op dag 1 het beste totaal resultaat en won de tweedaagse. Albert Kraai pakte de tweede stek voor Erwin Wolting die de eerste dag had gewonnen maar dag 2 iets minder goed verteerde. Als vierde ging Gerard Steenbergen vooraf aan Paul Dijkstra (5).
NATIONALEN VETERANEN 50+ NV50+
Om in een tweedaagse te presteren moet je constant zijn op beide dagen. Paul Sesink bracht dat het beste in de praktijk en won. Daarachter waren de verschillen klein maar uiteindelijk was de tweede plaats voor Erik Ekelmans die ook Kees Zuidhof mee nam naar het podium. Arjan van der Veld werd vierde wat ruim genoeg was om zijn zoveelste kampioenschap te kunnen vieren. In de NV50 promoveer je nu eenmaal niet als kampioen, en dat haalde Van der Veld al heel vaak. Michel van Dooren scoorde plaats vijf.
SCRATCH NATIONALEN (Twin Air bokaal)
Bij de nationalen finishte Jeroen Klein Kromhof twee keer op één maar dat was onvoldoende om Luuk Oud (twee keer tweede) van deze mooie titel af te houden. Klein Kromhof eindigde finaal op twee voor Ronald van Amersfoort. Luuk Oud kreeg de kristallen Twin Air trofee en het Twin Air luchtfilter pakket uitgereikt door Leo Brans.
HOBBY KLASSE
Bob Hofman won beide dagen en de grootste beker. Roy Lassche kwam in aanmerking voor de tweede plaats en Niek Nijhof de derde. Heel goed dat alle heren aanwezig waren voor de bekers (twee man zelfs speciaal terug van huis na het douchen) maar helaas ging het bij de ceremonie even mis. Daarom speelde de muziek al en kregen de heren alsnog de bloemen en de bekers in handen gedrukt.
Deze klasse kent vanwege het karakter overigens geen kampioenschap.
ROOKIE KLASSEMENT
De prijs voor de snelste nieuwkomer bij de nationalen leek in handen te komen van Mike Bokslag totdat een flinke crash (zie N1) hem flink wat tijd en dus punten kostte. Zo kwam hij op gelijke hoogte met Marc Zomer. Aangezien in de enduro een ex-aequo niet bestaat is de tie-breaker altijd het laatste resultaat. Daarmee ging de medaille en de 100 euro cash naar Zomer.
PRIJSUITREIKING
Na afloop de afronding op een gezellige feestavond met prijsuitreiking onder de vrolijke en luide Achterhoekse noten van de band ‘Opschaakln’. Daarbij kregen een kleine honderd bekers/trofeeën een eigenaar voor de Tweedaagse, het nationale of inter kampioenschap gevolgd door de specials vrijwilligersbokaal, scratch en Rookie of the year. Ook de JE1 en JE2 top drie rijders met de kampioenen Ties Bennink en Kaiya Brouwer van de jeugdenduro mochten hier hun bekers ophalen en konden zien dat degene die hun voorgingen in de overstap naar de ‘grote’ enduro driftig meedeelden in het prijzengala.
LANG SPANNEND
De kampioenschappen bleven in de meeste klassen tot het laatste spannend. Verschillen tussen de rijders zijn dit jaar kleiner geworden. In de mooie recentste wedstrijden stuwden de rijders elkaar op om er het beste uit te halen. Dat leidt tot doorontwikkeling en is ook weer goed voor de positie van onze rijders op internationaal vlak. Wat ook hielp was de dit jaar ingevoerde puntentelling met grotere verschillen voor de topklasseringen, dat hielp om incidentele foutjes te kunnen corrigeren. Zo bleef de spanning er zo lang mogelijk in.
SCRATCH OF HCTARCS?
De omgekeerde scratch werd door het merendeel van de rijders als positief ervaren. Weinig extra overlast door het extra in moeten halen van tragere rijders dan bij de start in normale volgorde. Met daarnaast voor het publiek duidelijk een oplopende spanningsboog met steeds sneller tijden op de klokken was het een geslaagde proef. Of het terugkomt in het reglement?
TWEE- OF DRIEDAAGSE
Er werd flink gespeculeerd of het niet allemaal eenvoudiger kan zo’n tweedaagse voor het ONK. De motor een dag eerder inleveren vinden velen bezwaarlijk. Eigenlijk is het ook niet meer van deze tijd (ofwel een anachronisme) dat we een EK nabootsen terwijl het overgrote merendeel van de deelnemers nooit zo’n wedstrijd zullen rijden. De motor inleveren op de ochtend van de eerste dag moet ook gewoon kunnen, dan moet de keuring een stuk eenvoudiger. Maar waarom niet? Daar was ook deze keer wel weer het nodige te lachen over het meten van de hoek van het achterspatbord terwijl de RDW en de politie al jaren het aflezen op 20m afstand hanteren. Ook werden de twee Engelse deelnemers getrakteerd op een mooi staaltje NL bureaucratie waar ze in eigen land met kleine officiële kunststof bordjes mogen rondrijden. Hier konden ze bij een kentekenhandelaar een plaat laten maken waar je u tegen kon zeggen, die kon zo op een vrachtwaggel. Het leek ook wel een spoiler. De Engelsen reden er ongeveer 100m mee, wisselden die toen om voor hun gewone bordjes en herhaalden die truc voor het inleveren in het parc ferme.
Ook over de overnachting in een parc Ferme is wat twijfel? De resultaten bij de start van de tweede dag logen er echter niet om, velen kregen de motor niet aan het lopen en kregen van de afscheid nemende Maaike Wetzel 10 punten straftijd. Niet elke Lithium Ion accu is even sterk en als het wat kouder is moet je die ook even opwarmen. Dus eerst even doorstarten zonder gas, de accu wordt warm en krijgt meer capaciteit beschikbaar. Dan start de motor wel met het knopje. Ook platleggen van een injectie motor helpt niet zoals dat soms wel helpt bij carburateurs. Hoe dan ook, Maaike vond het mooi geweest en kreeg van haar ‘ontdekkers’ Jos Arends en Wilco Bruijn een blommetje.
ISDE
De ISDE begint volgende week en dus hebben degenen die net uit de Kampioensrit stappen snel hun koffers gepakt en in het vliegtuig gestapt. Helaas dit jaar geen JTT en WTT van NL aan de start. Aan de jeugdzijde zijn inmiddels voldoende talenten uit de jeugdenduro voortgekomen die met enige begeleiding volgend jaar een JTT kunnen vormen voor de ISDE in Portugal . Met Luuk Oud, Mike Bokslag, Thijs Bulten, Jorn Zoetekouw en Marc Zomer is er zeker iets moois van te maken. Wat helpt is als het enduro verstand prevaleert en na een evaluatie de wat scherpe kwalificatie eisen voor de ISDE worden aangepast. Het is nu eenmaal zo dat slechts een enkeling als professional enduro kan rijden, dat is heel wat anders dan in de MX waar veel meer geld in om gaat. Dat aspect zit nog te weinig in de nu te scherpe selectie criteria. Zoals het nu gaat en de rijders pas medio het jaar weten dat ze wel of niet een paar maanden later mogen gaan is dat veel te laat. In januari of februari moet duidelijk zijn wie er gaat en zich kan gaan voorbereiden op de ISDE.
De eerstvolgende ONK enduro is op 9 maart 2019 in Holten,
Uitslagen op: https://knmv.nl/uitslagen-enduro/
Tekst: Alex Peters
Foto’s: VSFoto.nl en trialfoto.nl van jlenders@xs4all.nl
© Het gebruik van de hier geplaatste tekst is alleen toegestaan met schriftelijke toestemming van de auteur.
Alex Peters, Uw evt. reacties gaarne naar: Peters@DeNop.isonzeclub.nl