Lucas Dolfing wint warmste Heuvelrit ooit.
Met een temperatuur van 27 graden weinig modder maar wel genoeg andere uitdagingen in de vorm van flink wat stof en knippen op het parcours. Is dat dan de verklaring voor ca 50% uitvallers bij de nationalen? De strijd bij de inters leed er niet onder. Daan Bruijsten (E2) trapte het best af maar al in de volgende proef kwam Lucas Dolfing (E3) erop en erover. Dolfing had vandaag kennelijk vleugels meegenomen, was in het vervolg veruit de snelste en bouwde gestaag een mooie voorsprong op voor de eindwinst. Bruijsten pikte aan en had na de eerste van de drie te rijden ronden de tweede plaats in handen.
Maar de oppositie lag op de loer in de vorm van slowstarter Wesley Pittens die zijn vijfde positie in de tweede ronde wist om te buigen naar de tweede plaats door zowel Bruijsten, Thierry Pittens (E1) en Mark Wassink (E3) voorbij te snellen. Wassink zette nog een snelle derde ronde neer waarmee hij de vierde plaats van Thierry Pittens kon overnemen. Bij de nationalen verlengde Luuk Oud (N1) met zijn 125 2-tact zijn abonnement op de dagwinst.
LANGE WARME ZWARE DAG
De route in de bosrijke omgeving van Hellendoorn ligt al jaren op diverse plaatsen lekker uitdagend met veel lastige korte en diepe knippen op smalle bospaadjes. Deelnemen vraagt dan ook het enige van de conditie op het vele kruip-sluip werk waar het soms lijkt alsof de enduro van vorig jaar gisteren was afgelopen. Dan was het ook nog lekker warm op deze warmste Heuvelrit ooit waardoor de koek en zopie tentjes op de tweede en derde proef goede zaken konden doen.
Na de start ongeveer 10 min rijden om de spiertjes wat op te warmen alvorens de eerste proef op het menu verscheen; de ruim van bos en vette wortelpaden voorziene ‘diepe zandkoele’. Een levensechte klassieker in Neerlands enduro en ook nog een van de allermooiste. Het mulle zandgat werd maar liefst drie keer doorkruist met evenzovele beklimmingen. Op de vele lange paden voorzien van talrijke wortels waar de laatste jaren de snelheid tot gevaarlijke hoogten ,aangroeide zagen we deze keer het debuut van chicanes om de vaart eruit te halen. Puur uit veiligheidsoverwegingen om de kans op een ernstig ongeluk te verkleinen, bovendien was er door vele toppers om gevraagd. De constructie was extra stevig gemaakt omdat bij een eerdere poging, jaren terug, sommige rijders in de voorverkenning hadden geprobeerd de zaak te saboteren. Nu zat dat er nauwelijks in en deden de chicanes hun belangrijke werk.
Proef twee in een bosje aan de Overwaterweg was uitgezet door een spiksplinternieuw team. Die hadden er uit enthousiasme diverse aardigheidjes in gebouwd: extra boomstammen dwars over, via een pallet over een personenauto rijden, tussen enkele schuren door manoeuvreren en het liefst hadden ze ook nog door een caravan gereden. Alleen lag de eigenaar daarvan wat dwars, die verwachtte dat het gebruik van die caravan er niet op vooruit zou gaan. Niet onterecht en zo viel dat plan helaas in het water. Al snel bleek de proef toch wat kort uitgezet (erg korte bochten) waardoor het dunne lint wat te vaak sneuvelde. Daar was niet tegenaan te knopen, ook de pallet voor de auto begaf het zodat men snel de eerdere ‘chicken way’ maar tot officieel proefdeel bestempelde. Al met al goede ingrepen op een prachtige nieuwe proef met eerst lastig vindbare maar wel heel luxe en gezellige catering. Met de lessons learned wordt het volgende keer vast nog mooier.
Het gebied Dauwpop vormde de derde proef. Daarin weer de ellenlange mooie maar plaatselijk ook diepe knippenpaden met als hoogtepunt (tenminste voor de kijkers) het beruchte zandgat met twee keuzes. Hard: steil ca 2 meter omhoog of Soft: minder steil een iets langere omweg. Bij de steile keuze zag het rijgedrag er niet altijd even ‘in control’ uit. Sommigen leken de sprong te scrubben maar daarvoor heb je wel airtime en voorwaartse snelheid nodig. De meesten scrubbers landen dan ook verticaal met motor in horizontale stand en dat levert meestal wel wat lichamelijk ongerief op. Maar ieder stond op en vervolgde zijns weegs. Ook leek het soms op motortje werpen. Maar het doel heiligt de middelen, boven is boven! De omweg via de ‘çhicken run’, zoals in de 
fietssport de ‘soft wordt aangeduid, kostte namelijk wat meer secondjes en niet alleen omdat de mulle korte klim nauwelijks een aanloop kende. Maar zeker als het gas er veels te laat op ging in de eerste versnelling was het gaten graven totdat de onderkant van het frame het zand raakte en de zaak vast stond als een muur. Gelukkig hielpen enige toeschouwers zodra een file ontstond en liep het toch nog gesmeerd (voor de meesten…). Dauwpop was wel lang want tussen de 13 en 20 minuten mocht je er wel voor uit trekken.
Zowel inters als nationalen reden de route en proeven van 78 km driemaal; totaal 234 km’s met daarin negen proeven. Hobby en daglicenties mochten een rondje en drie proeven minder. Heel erg vonden die dat vast niet.
Maar liefst 304 starters (nieuw record) in de eerste proef, ondanks het fraaie weer toch nog een paar van de 330 inschrijvers die niet kwamen opdagen. Aan de meet was het getal flink geslonken tot slechts 175 hetgeen te wijten was aan wat diskwalificaties voor een te luide uitlaat (de controles zijn steeds vaker en bovendien strenger) en enkele motorische pechgevallen. Maar het grootste aantal afstappers werd toch geweten aan de combi warmte en vermoeidheid op het zware parcours of was het juist een blauwe plek opgelopen bij het minder elegant landen na de steile wand in de Dauwpop proef?
SCRATCH ONK INTERS (Motorgazet bokaal)
Hans Vogels (E2) was maar net op tijd terug van zijn sleutelbeenbreuk opgelopen in de tweede voor het ONK tellende Belgische enduro in Ouffet. Oom Dok constateerde voldoende bot aangroei en zette te elfder ure het licht op groen. Dat hij zich zodoende niet kon voorbereiden en weer voor de eerste keer op de motor zat kostte hem wat ritme. Maar alles begint met deelnemen en voorzichtigheid was even het devies. Ook Mark Wassink (E3) had zijn sleutelbeen nog niet helemaal zoals hij graag zou willen, maar ook hier genoeg botgroei om deze wedstrijd niet te missen. Logisch ook want met dit jaar maar 7 wedstrijden en 8 tellende dagen (nationalen 5 resp 6) betekent het missen van een resultaat nagenoeg het einde van kampioensaspiraties. Al kan iedereen een keer pech hebben natuurlijk.
De eerste proef viel in handen van de momenteel weer goed op dreef zijnde Daan Bruijsten (E2). Lang duurde die pret niet want al in de eerstvolgende proef kwam Lucas Dolfing (N3) voorbij. Die had vandaag kennelijk vleugels, toonde zich bijna overal de snelste, maakte geen fouten en bouwde zo gestaag aan een mooie voorsprong. Bruijsten volgde aanvankelijk nog het best en had na de eerste van de drie te rijden ronden de tweede plaats in handen. Maar de oppositie in de vorm van Wesley Pittens lag op de loer en boog met enkele sterke proeven zijn vijfde positie in de tweede ronde om naar P2 door zowel Bruijsten, Thierry Pittens (E1) en Mark Wassink voorbij te snellen. Even leek Dakar rijder Wesley nog Dolfing te gaan naderen, maar die schakelde iets bij naar een voorsprong van 46 sec en zijn eerste eindwinst dit jaar. Wassink zette in de derde ronde nog even stevig aan waardoor hij de vierde plaats van de licht terugzakkende Thierry Pittens kon overnemen. Ceriel Klein Kromhof had lang uitzicht op de zesde positie maar eindigde met een defect aan de motor langs de kant. Zo greep Robin Nijkamp (E3) de P6 voor Rik Vierhuizen (E1) met de gestaag op stoom komende Vogels op de achtste plaats.
ONK INTERS E1
Thierry Pittens leidt het klassement en heeft vooral te maken met Rik Vierhuizen als grootste concurrent. Vierhuizen reed dit jaar een sterk EK E1 met de zilveren (tweede) plaats als supermooi resultaat. Hoe dan ook moet er nog heel wat gebeuren voor het kampioenschap want de afgebroken bougiepunt in Ouffet (B), puntje naar binnen gevallen en einde!, hielp hem niet in de tussenstand. Hoe hij er na een ‘long hot summer’ voor staat versus Pittens moest hier blijken. Hoewel het niet tot een echte bedreiging kwam, blijkt het verschil wel teruggelopen en zat Vierhuizen er soms op luttele seconden achter. De winst in de laatste proef was wat geflatteerd daar Pittens in de fout ging maar zich niet druk hoefde te maken omdat hij al een flinke marge had opgebouwd. Pittens won zoals hij wilde gevolgd door Vierhuizen en Bas Klein Haneveld die op CP1 het tempo goed kon volgen maar teveel moest toeleggen op de andere. Derde was zijn verdiende lot daar de aanstormende jeugd in de vorm van Jorn Zoetekouw voor Thijs Bulten weliswaar al een flink potje gasgeven maar nog even moeten oefenen voor ze het Bassie moeilijk gaan maken. Maar vier en vijf voor deze twee jeugdigen waarbij ze Jordy Berghorst op zes houden ziet er patent uit.
ONK INTERS E2
Met een snelste CP1 gaf Daan Bruijsten zijn bedoelingen prijs. Wesley Pittens antwoordde met winst in de volgende terwijl Bruijsten CP3 voor zijn rekening nam en daarmee op maar liefst 20 sec voorsprong kwam. De strijd leek gestreden. Onderwijl bezette Jilany Cambre (B) de derde plaats terwijl Hans Vogels, inmiddels weer een beetje ‘gewend’ aan loeihard motorrijden, CP4 wist in te palmen en aansloot als vierde. Pittens ging er vervolgens eens echt voor zitten en met zijn bekende boenderstijl pakte hij de CP’s 5 t/m 8. Zo draaide hij zijn eerdere nadeel tov Bruijsten om in de leiding en wel met 22 sec voorsprong. Bruijsten probeerde in de allerlaatste lange dauwpop proef nog een finale aanval, kon nog wel enkele seconden terugpakken maar de tweede plaats was het hoogste haalbare achter Pittens. Zowel Cambre als Vogels maakten een foutje in CP6 waardoor Ceriel Klein Kromhof de derde plaats kon overnemen. Kort daarna viel Cambre uit door een defecte achterrem. Vogels finishte alsnog als derde achter Pittens en Bruijsten door een niet reparabel motordefect van Klein Kromhof. Antony Donders en Tim Kruiper kregen daarmee een sterke P4 en P5 in handen.
ONK INTERS E3
Lucas Dolfing had in de recente EK’s E3 zijn vorm bevestigd met de bronzen plak 2018. Hij had er vandaag duidelijk ook zin in en met strak rijden en nog veel strakkere tijden gaf hij Mark Wassink weinig kansen. Twee keer was Wassink nog wel sneller maar de paar seconden die Dolfing daar liet liggen compenseerde hij ruim voldoende op de andere zeven om afgemeten de dagoverwinning binnen te halen. Wassinks tweede plaats lag al snel vast mede omdat Robin Nijkamp te veel liet liggen in de eerste ronde. In het vervolg werd dat niet beter ondanks het rijden van vergelijkbare tijden als Wassink. Zuiderbuur Mathias van Hoof had even aansluiting bij Nijkamp maar verloor die door een bodemonderzoek in CP6 en moest zich tevreden stellen met de vierde plaats gevolgd door Bjorn Sloot die niet aandrong.
INTERS VETERANEN 40+ EV40
Het gebruikelijke tafereel met een veel te sterke Alex van den Broek. Alle proeven waren wederom voor hem inclusief het hoogste podium van de dag. De grootste uitdaging voor zijn kampioenschap vormen de kennelijk zorgvuldig gekozen data van de Tweedaagse 
Kampioensrit Vorden op 2 en 3 nov én de Kampioenstrial op 3 en 4 nov. Beide dagen op beide evenementen moet Alex starten om aanspraak te kunnen maken op een eventuele titel. Waar gaat hij voor kiezen? Van zijn achtervolgers was oud-crosser Mark Smits duidelijk de sterkste en goed voor de tweede plaats. Tussen Michel van Roon, Peter van der Sluis en Erik Buursema was meer sprake van enige spanning. Van Roon nam het initiatief maar verloor dat door flinke foutjes in de tweede ronde, Van der Sluis had in die periode ook wat grondwerk maar minder langdurig. Aldus kon Buursema de derde plaats inpikken. Deze averij kon Van der Sluis in de laatste drie proeven niet meer wegwerken zodat hij ‘strandde’ als vierde met Van Roon op P5.
EURO/ NATIONALEN N1
In zijn tweede enduroseizoen toont Luuk Oud de goede snelheid en verdeling over de wedstrijd te hebben ondanks dat hij het doet met een 125. Deze keer won hij vier van de negen proeven maar de grote concurrenten Mike Bokslag en Marc Zomer die respectievelijk twee en drie proeven binnen haspelden moesten toch een flinke emmer seconden incasseren. Oud kon op het laatst zelfs nog versnellen waar de anderen kleine foutjes maakten op dit conditie hongerige parcours. Het potentieel is er bij Bokslag die nu P2 arresteerde voor Zomer. Dus wellicht volgende week eens een andere winnaar? De vierde positie kwam in handen van Tommie Jochems die daarmee Jan Daris ruim te snel af was.
EURO/ NATIONALEN N2
De tweestrijd Jeroen Klein Kromhof versus Ronald van Amersfoort viel nu eens in het voordeel van de eerstgenoemde. Als thuisrijder had hij wellicht de proeven vooraf kunnen bekijken. Hoe dan ook, deze keer kon Van Amersfoort er alleen op CP2 en CP5 onderdoor duiken maar dat vormde geen enkele bedreiging voor de leidende positie van Klein Kromhof die daarmee zijn eerste dagzege van het jaar veilig stelde. Mike van Hoeijen zat al snel op de derde positie en kwam daar niet af ondanks een sterke slotronde. Stef van Mullekom sloot aan als vierde met debutant Tijs Slooten binnen op vijf.
EURO/ NATIONALEN N3
Van de 33 starters in de N3 wisten er slechts 13 de finish te halen. Onder de uitvallers niet de minsten. Neem nu bv Nick Buitenhuis de leider in de tussenstand die tot en met CP7 ruim op weg leek naar een volgende dagzege. Het mocht echter niet zo zijn, hij verdween voortijdig uit de wedstrijd. Een voorbeeld dat Jirry van Veen ook volgde evenals Bart Oosting en Sven-Erik Bulsink. Mooier kon Ruben Wagelaar het niet op een presenteerblaadje krijgen, want met het winnen van de twee laatste proeven was hij dagwinnaar en schiet door naar de koppositie in het klassement. Mike van Wolde leek voor twee te gaan maar een strafminuutje gooide roet in het eten zodat Gijs Peeters die eer ten deel viel. Mike Daas had een slechte finale ronde maar kon toch plaats vier veilig stellen voor Dennis Schans (P5).
NATIONALEN VETERANEN 40+ NV40
Ook deze keer was Rob Lauwers weer een maat(je) te groot voor zijn concurrentie. Als je 6:30 minuut voorsprong hebt op de nummer twee Bram Gonlag (ook zeer ervaren) ben je misschien wel te goed voor deze klasse en is de uitslag voorspelbaar. De tweede plaats leek in eerste instantie naar Erwin Wolting te gaan maar die verloor op CP6 en CP9 (bodemverkenningen?) zoveel tijd dat hij alsnog terugzakte naar P4. Daardoor kon ook Freek van ’t Woud er nog over naar drie. De vijfde plaats kwam al snel vast in handen van Gerard Steenbergen.
NATIONALEN VETERANEN 50+ NV50+
Met een scherpe tijd in CP3 nam Erik Ekelmans de leiding over van kampioensleider Arjen van der Veld. Die gaf echter niet op maar door een bodemmonster in CP6 leek het gat definitief. Ekelmans dacht wellicht de buit binnen te hebben maar een schuiver op CP9 en de eindsprint van Van der Veld bracht alsnog de omslag; Van der Veld op numero uno voor Ekelmans. Peet van Saase zat al snel vrij gebeiteld op de derde plaats en zag achter zich een wissel waardoor Frank Griekspoor op vier uitkwam voor Michel van Dooren. Onder de deelnemers ook Martien Jimmink met Dakar bike, incl de 3 verplichte liters water, die kilometers maakt ter voorbereiding op zijn Dakar avontuur.
SCRATCH NATIONALEN (Twin Air bokaal)
Bij de nationalen domineerde wederom de N1 klasse met Luuk Oud (N1) op 125 2-tact met Mike Bokslag (N1) als tweede. Jeroen Klein Kromhof (N2) pakte een nette derde plaats voor klassegenoot Ronald van Amersfoort (N2) en wederom een N1 rijder Marc Zomer als vijfde. De N3 kwam in het stuk niet voor doordat diverse snelle rakkers de eindstreep misten.
HOBBY KLASSE
Hoewel er geen kampioenschap te behalen is in deze klasse lijkt Bob Hofman duidelijk de te kloppen man. Met zijn tijden geëxtrapoleerd naar een derde rondje zou hij zowel tweede in de N3 als NV40 kunnen scoren. Maar ja, deze klasse is er nu eenmaal ook voor het rondje minder. Voor plek twee was er wel degelijk strijd. Roy Lassche had het voortouw dat hij echter gaandeweg uit handen liet glippen en na een strafminuut was het helemaal over en uit en viel hij terug naar de vijfde stelling. Niek Nijhof zei dankjewel voor de tweede plaats terwijl Frank Jurrissen aansloot als derde gevolgd door Kenn Hofman op de vierde positie. Viel nog op dat Diederick van Haselen zesde werd met een wel zeer snelle laatste proef van 15:26, twee minuten sneller dan de klassewinnaar. Hoe dan ook maakte het voor de eindstand niet uit en Diederick gaf aan zo gesloopt te zijn dat hij niet had gemerkt iets te hebben gemist.
EN DAN IS ER NOG
De MCNH kon de grote toeloop van rijders prima kwijt op de lange route. Daardoor verschoof het vertrek na afloop van de offroad rijders naar 14.30u wat helaas ten koste ging van het aantal. De rit was weer prima met mooie proeven, er was dan ook louter lof en hulde voor de club en alle vrijwilligers die dit mogelijk hebben gemaakt.
Onder de tijdwaarnemers trof ik weer moeder en dochter Wagenaar gezamenlijk in de caravan bij proef 1. Samen leveren zij al zo’n 44 jaar een belangrijke bijdrage om endurorijders de juiste tijd te bezorgen in de proef. Hulde aan dergelijke vrijwilligers waar er op de wedstrijd natuurlijk nog veel meer van rond lopen.
En de kijkers? Die vermaakten zich uitermate op de drie hotspots; het zandgat van Dauwpop, de spektakel proef en de Diepe zandkoele met op de twee laatstgenoemde locaties een Koek-en-Zopie catering voor het natje en droogje.
Voorrijder in de proef. In een niet al te ver verleden reed Amel Advokaat (als niet deelnemer) op de vrijdag alle proeven. Daaruit kwamen soms bruikbare camerabeelden voor de niet-verkenners (proeven wandelen) maar ook soms aanpassingen om de proef veiliger of beter rijdbaar te maken. Hopelijk staat er weer een ervaren (oud-) rijder op die deze rol wil oppakken.
Live timing is er al een tijdje en sinds deze zomer moet ook de historie van een eerder gereden proef opvraagbaar zijn maar hier werkte de Mylaps app alleen op proef 1. De wens om een real time totaaloverzicht lopende de dag te hebben is nog niet in zicht. Martijn Spliethof spreekt daarover met Mylaps maar die zien nog geen financieel aantrekkelijk geheel in de enduro. Maar soms kan het balletje snel gaan rollen.
De proef met twee tellende ONK wedstrijden voor de Inters in Belgie (Mettet en Ouffet) is volgens de KNMV (en veel rijders) een succes geworden. Mooie routes en proeven en een zeer groot percentage van de Inter startbewijshouders genoten er dan ook van. Continuering in 2019 zit er in met wellicht ook nog een uitstapje naar Duitsland. Voor de nationalen ziet de KNMV geen mogelijkheden (mede gelet op de klassenaam) om een wedstrijd in het buitenland voor het NK te laten tellen. De oplossing is daar meedoen met de juiste Eurolicentie in het nationale Belgische kampioenschap Beloften.
De volgende ronde voor het ONK enduro is as zondag 20 oktober Harfsen. Een wedstrijd die altijd bol staat van de mooie proeven en dito route en waar we een groot aantal Inter Belgen aan de start kunnen verwachten die naast BK- ook ONK punten gaan scoren en daarmee wel eens de Inter klassementen lekker op de kop zouden kunnen zetten.
Uitslagen op: https://knmv.nl/uitslagen-enduro/
Tekst: Alex Peters
Foto’s: VSFoto.nl en trialfoto.nl van jlenders@xs4all.nl
© Het gebruik van de hier geplaatste tekst is alleen toegestaan met schriftelijke toestemming van de auteur.
Alex Peters, Uw evt. reacties gaarne naar: Peters@DeNop.isonzeclub.nl