De Iron road prologue
Twee dagen achter elkaar de ‘Iron road prologue’, dat is het eerste deel van het programma van de Erzberg rodeo in het kleine stadje Eisenertz in Oostenrijk. Tijdens de proloog proberen de rijders een zo snel mogelijke tijd neer te zetten om van de 1800 deelnemers bij de beste 500 te zitten. Dat is het aantal rijders dat uiteindelijk aan de echte wedstrijd (de Hare Scramble) mee doet. De route van de proloog gaat voornamelijk over de bredere paden waar de enorme kiepwagens met ijzererts op en neer rijden in de mega grote afgraving. Wie er het eerste boven is dus!
Hans reed een keurige 63ste plaats tijdens de eerste poging. Op de wedstrijddag worden de beste 500 opgesteld in 10 rijen van 50 en dat zou dus de tweede startrij betekenen. Daarbij heb je dan ook te maken met 50 man die voor je in de weg kunnen liggen. Vogels was daar niet tevreden mee en schroefde zijn gas nog net iets verder open op de tweede dag om een rij op te kunnen schuiven. Dat lukte en met een 43ste plaats kon hij de racedag op de eerste rij beginnen.
De Red Bull Hare Scramble
Zondag was het zover.. racedag!
In het diepste deel van de afgraving, helemaal onderin de put, werden de 10 rijen van 50 rijders opgesteld. Het duurde maar liefst 2 uur voordat iedereen op zijn plek stond.. Als je dan zo lang moet wachten, slaan de zenuwen toch wel toe.
Toen het startschot eenmaal viel was Hans netjes weg en reed hij op een mooie positie de eerste bocht in. Helaas was het op de eerste helling al meteen gedaan met de ambities. In het stof trok Vogels een flipper van zijn bril en raakte net een fractie van een seconde afgeleid. Een dikke steen zorgde ervoor dat het mis ging en zo was de positie mooi vooraan in het deelnemersveld al verloren. “200 meter na de start begon mijn avontuur meteen al” sprak Hans na afloop. “Wat een gemartel krijg je dan. De snelheid is geen factor in deze race, maar alles draait om techniek en een goed pad kunnen kiezen. dat valt alleen niet mee als er 20 man voor je op een helling ligt te kijken en je moet er nog langs.”
Uiteindelijk is Hans heel wat moeilijke passages doorgekomen. In plaats van het brede pad volgen zoals tijdens de proloog, steek je op de wedstrijddag deze paden recht over en rij je steil tegen de berg op. “Het is echt enorm steil overal en er werd mooi afgewisseld met stenen hellingen en passages door bossen waarvan ik hellingshoek niet durf te raden. Je kon er amper lopen, laat staan met de motor heelhuids boven komen. Op sommige plaatsen was er hulp toegestaan en op andere plaatsen weer niet. Dat zijn de zogenaamde ‘no help zones’.. Daar waar we wel hulp mochten hebben stonden er velen klaar om te sjouwen en te zeulen.
We hadden een mooi groepje bij elkaar met Mark Wassink, Thierry Pittens, Andy Truyts en Robin Holtmeulen. Onze Belgische vriend Mathias van Hoof heeft ons geholpen waar hij kon. Super bedankt daarvoor!” Zonder een handje hulp her en der ben je compleet verloren op de Erzberg en kun je erg vroeg al stranden. Bij Carl’s Dinner (elke lastige passage heeft een naam) strandde Hans Vogels die na 4 uur martelen blij was de hoorn in de groeve te horen. Daarmee is de wedstrijd afgelopen. Ondanks dat de wedstrijd door velen niet is gefinisht (slechts een man of 25 hebben het gehaald) is het geluid van de hoorn een verlossing. “Ik was helemaal kapot,” sprak Hans na afloop. Ik ben daar op die enorme rotsen van Carl’s dinner wel 10 keer gestorven.. Niet normaal meer! Ik heb daar van alles gedacht en bij elkaar gevloekt, ik zal het maar even niet herhalen..” Inmiddels kan de Nederlands enduro kampioen weer lachen en heeft hij al verbeterpunten voor volgend jaar..
Hans gaat weer vol aan het trainen voor zijn volgende wedstrijd.
De Red Bull Romaniacs. Deze wedstrijd wordt eind Juli gereden in de bergen rondom het plaatsje Sibiu in Roemenië..