De Zesdaagse 2001 van henkzelf.
Mijn eerste Zesdaagse als toeschouwer en verslaggever. Wist ik veel dat het een verslaving zou worden. Het was een mooie en zware enduro door het heuvelachtige terrein en door de hitte. Toen mochten ze nog meer dan zeven uur rijden op een dag. De Fransen wonnen drie klassen in hun thuiswedstrijd en Ahola was er ook al bij.
Vrijdag 24 augustus
Om 20.00 uur eindelijk op pad. Mijn eigen busje had nog steeds geen koppakking. Dus na lang zeuren een exemplaar uit de handelsvoorraad op mijn naam gezet, even mijn verzekering bellen en inladen die hap. Gelijk bij Brussel verkeerd gereden en aan de hitte was ik ook nog niet gewend. Eerst maar slapen in Noord-Frankrijk.
Zaterdag 25 augustus
Weinig motoren of busjes gezien onderweg tot dat ik om 13.30 uur Brive La Gaillarde binnenreed. Rechtstreeks naar het Parc des Sports en de naastgelegen camping Les Iles. Gelukkig hadden Bennie en Monique van Memotours bijna de hele camping afgehuurd, dus een klein busje kon er nog wel bij. Alleen geen schaduwplekje; “..we noemen dat gedeelte de Sahel, maar ’s nachts koelt het hier wel lekker af hoor!”. Eerst even bijkomen in hun grote tent, het Holland Kamp. Goed zichtbaar die tent op de kleine Camping Municipal met 80 plaatsen, waarvan dik 60 door Memotours gereserveerd. Bijna allemaal Nederlanders dus. De Husky’s vooraan bij de slagboom met Gerwin Tuitert, Ed Wigman, Alwin Jannes en Michel Visser. Daarachter de groep Kuipers. En ga zo maar door, net een rennerskwartier en ook iedere toeschouwer had een motor bij zich. Het echte rennerskwartier en het parc-ferme lagen tegen het hek van de camping aan.
Bij mijn eerste bezoekje liep ik meteen tegen een Italiaanse tent aan van HM Motori met daarin een Honda CRF 450. Toch even mooi om te zien. Later in de week mocht Jan Wigman het ding nog een keer aanschoppen omdat er iemand een foto wilde maken. Klinkt niet zo logisch, maar we geloven hem. Dus bij deze: Jan Wigman is de eerste Nederlander die een CRF heeft gestart. We zagen Jos van Vugt het fietsje ook zeer nauwkeurig bestuderen. Gaat hij er een kenteken opzetten?
Zaterdagavond openingsshow in het Parc des Sports. In ieder geval een aardig gebeuren met de landenintocht, wat dansmariekes en 3 freestyle MX-ers, die enge dingen deden. Live is dat een stuk heftiger dan op tv. Even een jump waarbij ze alleen nog de buddyseat vast hadden, dat maakt wel indruk.
Zondag 26 augustus
Zelfs de Amerikanen hadden hun fietsen zaterdag net op tijd ingeleverd; de container was een beetje laat aangekomen. Die hebben een grote 12 meter zeecontainer, waarin bijna 40 motoren, per stuk in een krat en dan maar uitpakken en sleutelen.
In het parc-fermé stond alles keurig op een rij, de meeste motoren al vanaf vrijdag en het was nog steeds heet; in het rennerskwartier was weinig te zien, maar je voelde een soort spanning: morgen begint het.
Een stuk wezen rijden op de route van dag 1 met Jos van Vugt en Joop en Rene, dat was ook warm. Na enig bodemonderzoek wilde Rene wel terug en ik had ook wel zin in een koud biertje, dus op naar het Holland Kamp. Daar kon je trouwens ook stevig eten voor een prikkie. Ideaal kamperen zo. Intussen nieuwe buren gekregen: de club LVTW, een stuk of acht heren van minimaal mijn leeftijd. Hun motto: een week dikke lol en daarna drie weken aan de zuurstof en natuurlijk Los Van ‘T Wief.
Maandag 27 augustus, dag 1
Net op tijd wakker om de start te gaan bekijken, die om 07.00 uur begon. Dat wil je toch een keer zien. Zonder koffie, ontbijt of sigaret drie uur en een kwartier lang kijken hoe de mannen en ook enkele dames met drie per minuut van het podium afrolden. Alles nog schoon en fris. Af en toe een oranje helm er tussen en dan zag je al gauw Toine van Dijk of meneer Flierhuis op de achtergrond. Al was het maar om de jonge jongens rustig te houden. Sommigen moesten de carburateur wel even flink over laten lopen. Na drie dagen van dik 35 graden waren de brandbare bestanddelen wel verdwenen uit de vlotterbak.
Dag 1 was goed voor 310 kilometer en dik 9 uur rijden. Een lange aanlooproute met veel asfalt naar Argentat waar Bennie Braakhekke op TC2 stond, midden in het dorp op het marktplein. Daar hadden al een dikke 50 rijders uit de 400 4-takt een flink pak minuten aan de broek. Stephan Braakhekke kreeg er 7; de pijlen stonden duidelijk even niet scherp, maar de jury wist van geen wijken.
Intussen liep de temperatuur op naar 38 graden (Celsius). Michel Visser kreeg op een afdeling een motor van een dame in zijn nek (of was dat dinsdag?). Pittig vrouwtje en Michel was even uit zijn ritme en zijn uitlaat zat helemaal dicht, maar dat werd natuurlijk geregeld. In Argentat waren Gerrit en Gerrie Arfman ook aan het rondkijken; later in de week stonden ze ook nog gewoon op post, dat kunnen ze gewoon niet laten.
Daarna met de XR nog bij de twee crosstesten wezen kijken. Bij nummer 1 liep Toon van de Vliet te werken aan de volgende Noppennieuws. Het was een redelijk vlakke proef met wat op en afstapjes en een stukje langs een meertje. Proef 2 was een echt afhangende grashellingen geval, een beetje wennen voor de Nederlanders. Salminen (KTM 400-4) was vandaag de rapste, voor Merriman (Husky 400-4), die wel de laatste proef won. Ahola (VOR 500-4) begon ook goed op gang te komen. Frans Verhoeven was snelste Nederlander.
Voorlopig hebben alle 24 Nederlanders de motor in kunnen leveren.
Dinsdag 28 augustus, dag 2
Dezelfde route als maandag en al snel dezelfde hoge temperaturen. In sommige helmen zag je toch al wat ‘afgetrokken’ koppies, na de hitte van gisteren. De meeste deelnemers rijden met een waterzak op de rug. Ik ben weer bij proef 2 wezen kijken. Heuptasjes en waterzakken bij de start aannemen en na de finish weer aanreiken. Die zijn ook blij dat ze even die paar kilo kunnen afleggen.
Het werd daar behoorlijk stoffig, met aan de buitenkant van de korte bochten een stofwal. De argeloze die crossend zo’n wal wilde pakken, stond meteen stil. Geen tractie, alleen maar poeder. Later bij TC2 kwam Erik Posthumus al wat te laat aan met een lekke achterband. Na het wisselen van de binnenband (geen mousse), bleek die weer lek. Nog een keer dus, op het bloedhete marktplein en toch binnen het uur blijven. Dan gaat de energiemeter snel naar nul.
Ragnar Katerbau liep een behoorlijk grote deuk in de uitlaat op. “ik laat dat maar zo; hij loopt wel lekker soepel nu.” Frans Verhoeven bekijkt het wat rustiger: “…ik cross niet zoveel, komt er een binnendoor, rijdt bijna mijn voorwiel onderuit; ik dacht gaat dat hier zo…”.
Vandaag Ahola voor Salminen en Merriman in die volgorde de snelste drie en nu Hemmelder (KTM 250-2) snelste Nederlander. In het Holland Kamp was het ’s avonds een tikkie rustiger; alsof iedereen door kreeg dat het nog een lange week ging worden. Niet dat de route extreem zwaar was maar het waren wel dagen van ruim 9 uur bij extreme hitte (zelfs voor de toeschouwers en zeker voor de helpers). Wel ’s avonds aktuele videobeelden in de tent, gemaakt door Gerard Wilbers.
Woensdag 29 augustus, dag 3
Vandaag een nieuwe route via Aubazine; 292 kilometer en ongeveer 8 uur rijden. Ook nu weer een aanrijroute en dan een lus die twee keer gereden moet worden. Daarin twee crosstesten en een special test. Het bleef onder de 30 graden en ’s middags zorgde een enkele onweersbui voor minder stof. Ik rij me suf op weg naar CT2, omdat een lokale expert mij een ‘snellere’ route binnendoor uitlegt. Gelukkig staan ze in elk dorp zelfs naar de toeschouwers te zwaaien en de goede weg te wijzen. Daarna in Tulle op TC4 wezen kijken en schuilen voor de motregen. Eindelijk Tiehuus van sixdaysenduro de hand gedrukt. Komt er een dorpeling met kind naar de Hollandse servicebus toe, ze kijken iedereen even aan en stappen dan op de enige met crosslaarzen af; dat ben ik dus. “Een handtekening alstublieft”. Zal ik dat kind een plezier doen? Ik draai me eerst nog even om en zie de brede grijns van Tiehuus. Niet dus, anders weet morgen heel Nederland dat sommige toeschouwers ook handtekeningen lopen uit te delen.
Erik Posthumus had gisteren zijn motor nog wel ingeleverd, maar ging vanmorgen niet meer van start. Na gisteren zo’n 50 uitvallers. Vandaag ook het einde voor Gerwin Tuitert (“alles is krom”) en Chris Naafs (hard afgestapt en pols gebroken). Michel Visser dacht ook dat het voorbij was, maar er werd toch een cilinderkopje geregeld terwijl hij ruim een half uur lang de motor duwend voortbewoog richting het cilinderkopje. En dat ging maar gedeeltelijk heuvel af.
Vandaag weer Salminen, Merriman en dan Ahola. Tiainen begint warm te draaien op de 4e stek. Frans Verhoeven is vandaag weer sneller dan Tom Hemmelder; de mannen staan inmiddels bij de eerste 25 in hun klasse van de 197 deelnemers.
Eind van de middag nog even naar het plekje waar ik vrijdag op post ga en alweer een tank leeg.
Donderdag 30 augustus, dag 4
Dag 4 begon met een beetje regen. Met 4 man van de NOP een stuk van de route van vrijdag wezen rijden. Die gingen alleen wel een stuk harder. Ik heb weinig buitenland ervaring en toen we bij de leisteen-bergen kwamen heb ik het asfalt maar weer opgezocht om de rest van de dag naar de echte kunners te kijken.
Dezelfde route als gisteren, alleen de lus andersom en het was nu met ca 25 graden lekker enduroweertje.
Dit was de dag van Dinand Tijhuis en Juha Salminen. De laatste viel uit met een kapotte motor en Dinand was in de buurt van Tulle het spoor bijster. Reed in de verkeerde richting op de route en werd door een official genoteerd. Normaal lig je er dan uit. Later bleek dit niet doorgegeven te zijn en stond hij ondanks strafminuten weer terug in het goud door het uitvallen van Salminen.
Vandaag ook eens uitgebreid bij start/finish gekeken hoe men in 15 minuten de motor weer klaarstoomt voor de volgende dag. Een of twee banden met mousse wisselen, soms een tandwieltje of remblokken; allicht een filter. De meesten gecoacht door de eigen rugzakrijder of een van de vaste leden bij de rode camper uit Amsterdam. En daar tussendoor Henk en Ina, (zonder iemand anders te kort te doen) elke dag van ’s morgens 5.00 tot ’s nachts 01.00 uur in de weer (“..voor ons is dit gewoon vakantie ….”). Prachtig ook om te zien hoe Gieleke en Ralph Hubers een duo vormen dat de zaak volledig onder controle heeft en super rustig blijft. Behalve in de proeven, want daarin laat Ralph de WR250 steeds meer toeren draaien.
Rene Nijzink is ook een doorzetter. Hij wisselde banden en leverde de motor keurig in. Daarna had hij pas tijd voor zijn zere voet. Laars uit en toch maar even de dokter erbij. Helaas ook een nachtje ziekenhuis vanwege een gebroken en een gescheurde teen en einde zesdaagse. Dat had op vrijdag nog een gewonde op kunnen leveren, toen zijn maten de motor uit het parc-ferme haalden en naar hun hotel reden. Daar aangekomen bleek de steekas voor er bijna uit te liggen. Oh ja, Rene zou vrijdagmorgen voor de start de moer nog op de steekas zetten; daar had hij donderdagavond geen tijd meer voor gehad.
Doordat het af en toe wat regent, laat het dagklassement verrassingen zien. Ahola voor Tiainen en Edmondson; Michel Visser is snelste Nederlandse 125cc; Ralph staat inmiddels 18e van de 44 deelnemers in de 250-4 en Hemmelder is weer snelste Nederlander vandaag.
Vrijdag 31 augustus, dag 5
En dan wordt het vrijdag, de laatste lange dag. Plusminus 280 kilometer en krap 8 uur rijden op alweer een nieuwe route richting Uzerche. Ik ben al vroeg op pad in de stromende regen naar tijdcontrole 6 waar ik vandaag op post sta. Alléén ja, want de rest ging liever zelf rijden. Met stoelen en een tafel van Memotours en het brandertje van Gerard Wilbers (een echte MSR Superfly op benzine). En met de KNMV box met eten en drinken voor de rijders, een Nederlandse vlag en een shirt en pet in teamkleuren. Helaas geen stickers voor de plaatselijke jeugd in St. Germain Les Vergnes, misschien een idee voor volgend jaar. Een mooi plekje gezocht achter een coniferenheg, lekker uit de wind.
Om negen uur is het net droog en dat blijft zo. Water koken, thermosfles vullen. Laat de oranje helmen maar komen. Ah, daar komen de 125-ers. Shit, daar is nummer 25 al, maar waar blijven Patrick en Frank met nummer 7 en 8? Die waren dus om 07.03 uur in de stromende regen gestart en hadden het eerste uur wat moeite met de donkerblauwe pijlen. Allebei 10 minuten aan de broek; die kwamen dus niet vrolijk aan. Zelfs een warm soepje hielp ze er niet meteen boven op, want het goud was nu wel weg. Zou Flierhuis nog wat kunnen regelen? Zegt Patrick: “Als hij die 10 minuten er af krijgt dan …. ik hem”. (N.B. we zullen niet nader beschrijven welke orale, sexueel getinte handeling hier bedoeld wordt.). Gelukkig komt de rest netjes op tijd en ontstaat er al snel een vaste routine. “Heb je minuten? Nee, ok, het eten staat op tafel, wil je soep? En pissen achter de bus graag”.
De 2e ronde ’s middags levert iets meer werk op. Michel Visser zijn blok zit niet meer zo goed vast aan het frame. Toch handig om op een post zonder service wat gereedschap bij je te hebben. Simon Schram sr. zelf loopt met mijn T-handle 12 mm voorbij de klok om daar het werk af te maken en komt mopperend terug: “… hij had tijd zat, maar ja als ze eerst gaan eten en dan pas de motor nakijken…”. Stef Wolters komt betrouwbaar als een diesel langs, maar heeft ergens 10 minuten gepakt en Alwin Jannes met een vaste brede grijns; die heeft de hele week al plezier. Ed Wigman, altijd geconcentreerd: “..niet aan de motor komen..”. Ik moet sommigen wel uit de stoel schoppen, anders blijven ze de hele middag zitten in het alweer lekkere zonnetje. Dan zorgt Patrick Kuipers (niet te verwarren met Jarno) nog voor enige aktie; de koppelingskabel is bijna door. Hij neemt voor de zekerheid een binnenkabeltje van me mee en duwt de motor door de klok; dat scheelt weer een keer knijpen.
Marc Germain is vandaag de snelste, voor Roman Michalik, allebei op een 125 cc. Had iets met regen en leisteenbergen te maken. Tom Hemmelder is de snelste Nederlander.
Zaterdag 1 september, dag 6
Vandaag nog maar een stukkie van 70 kilometer, op weg naar de slotcross in Uzerche. ‘Mijn’ post wordt nu door de Arfmannen en de Isfordinks bemand/bevrouwd. Op een gegeven moment wordt per ‘mobieltje’ doorgegeven dat het tweede gedeelte wat krap is. ’s Avonds komt Patrick Kuipers daar nog even op terug: “…. dus dat 2e stuk was krap volgens jullie; nou ik heb hem nog evem latem blaffem; heb ik ja 8 minuten over ja, bedankt…”. En dan de slotcross, een man of 36 per start/per klasse in volgorde van het klassement voor een cross van 6 rondjes en ca. 14 minuten. Sommigen willen nog een plaatsje in het klassement pakken of binnen het goud blijven; anderen kunnen nog wat frustratie wegcrossen. Bas van Hunnik is de snelste Nederlandse crosser (37e overall, 6e in zijn klasse). Ralph zit er heel goed bij in zijn klasse en Stephan pakt kopstart in zijn groep; eindelijk brult de Husky. Hij moet alleen Merriman nog voorbij laten, maar ja…
’s Avonds wordt het dan nog een keer echt feest in de tent van MemoTours. De ene na de andere uitrijder druppelt binnen en wordt begroet met drie liter bier (premie) van MemoTours. Intussen staat Patrick nog even met ’thuis’ te bellen: “….eh, ja, 10 minuten ja, eh… weet ik niet, te weinig concentratie, ja… door te weinig sex misschien ….eh, ik bedoel geen sex, helemaal geen sex…”. Tussen de bedrijven door wordt de verjaardag van Robje gevierd. Nu had hij al de hele week zicht op de vakantiewerkers/wc-schoonmaakmeisjes van de camping, als hij tenminste niet keihard aan het werk was. Er was kennelijk toch iets moois gegroeid en dat leverde vier zelfgebakken Franse taarten op en veel verjaardagszoenen op, waarna de kleinste van de twee nooit meer van zijn knieën af ging.
Verbazingwekkend hoeveel energie sommige rijders nog hebben, alleen Erik Wichertjes zit al sinds de slotcross te suffen: “… de hele week maar 4 uur per nacht geslapen, veel te veel adrenaline…”. Ook dat moet je leren, kijk maar eens naar Tonnie ten Dam, mr. relaxt zelf, hield zich de hele week in, voor dat ene doel: uitrijden ook wel aangeduid als: overkomen.
En dan de resultaten:
125 2T: 1. Marc Germain KTM
55. Patrick Isfordink KTM zilver
59. Frank Isfordink KTM zilver
81. Geert Snellenberg KTM brons
83. Michel Visser Husqvarna brons
88 finishers
250 2T: 1. David Fretigne Yamaha
23. Tom Hemmelder KTM goud
26. Frans Verhoeven KTM goud
85. Alwin Jannes Husqvarna zilver
102. Ed Wigman Husqvarna zilver
114. Ragnar Katerbau Honda zilver
130. Robert Asbreuk KTM zilver
151. Stef Wolters KTM brons
153. Tonny ten Dam KTM brons
166. Erik Wichertjes KTM brons
181 finishers
250 4T: 1. Cyril Esquirol Husqvarna
16. Ralph Hubers Yamaha goud
43 finishers
400 4T: 1. Mario Rinaldi Yamaha
15. Bas van Hunnik KTM goud
22. Dinand Tijhuis KTM goud
44. Stephan Braakhekke Husqvarna zilver
78 finishers
500 4T: 1. Mika Ahola VOR
28. Patrick Kuipers Husqvarna zilver
37. Hans Jochems Husqvarna brons
38. Rob van Pelt Husqvarna brons
38 finishers
Tot zover, endurovrienden en zorg dat je er volgend jaar in Tsjecho bij bent, want dit persoonlijke verslag geeft slechts onbeholpen weer hoe goed mij een week ISDE is bevallen.