“Soms kun je in je hoofd wel willen, maar houdt het toch op. Het menselijk lichaam blijft iets bijzonders. Zo af en toe is het niet te controleren, ook al denk ik vaak van wel.”
Zo sprak de teleurgestelde Hans Vogels na zijn DNF (did not finish) afgelopen weekend bij de Kampioensrit, welke hij door zijn knieblessure voortijdig moest stoppen. Wie Hans kent weet dat opgeven bij Vogels niet in het bloed zit. Mocht het al een keer voorkomen dat hij er even doorheen zat tijdens een wedstrijd, dan was daar altijd vader Vogels nog om hem de nodige peptalk te geven waar Hans vaak veel aan had. Juist deze laatste allesbepalende wedstrijd ging zelfs die peptalk niet helpen.
Snelste tijd op vijf proeven
Kiezen op elkaar en gas erop! Met die gedachte stond Vogels steeds weer aan de start van een nieuwe proef. Het uiterste uit zijn motor en zichzelf halen, dat is waar hij goed in is.
Negen proeven wist Hans er in Holten nog uit te persen waarvan maar liefst vijf keer de snelste tijd opgeschreven werd voor de knokkende Brabander. Helaas speelde de knieblessure weer flink op en de twee schuivers die Hans maakte maakten het nog net even erger. “Op een gegeven moment schoof ik onderuit op een paar boomstammen,” vertelt Vogels, “Met de finish op 20 meter afstand. Ik had de motor nog vast, maar zat een soort van half op mijn hurken en ik kon gewoon niet overeind komen vanuit mijn benen. Het ging gewoonweg niet. Het publiek heeft me daar echt geholpen hoor. Wat hebben ze me aangemoedigd… Echt fantastisch. Ik kreeg er toch net dat ene zetje van dat ik nodig had en wist overeind te komen.” Na de finish van de proef is Hans nog naar de volgende gereden. Daar aangekomen, stond vader Vogels alweer op hem te wachten.
Zoals al eerder gezegd, opgeven zit er bij een Vogels niet in, maar dit keer zag vader Vogels het goed.
Geen peptalk meer. Het was genoeg geweest…
“Ik heb gevochten voor wat ik waard was. Het was dit jaar helaas niet genoeg. Ik heb gewoon een keer pech gehad en de concurrentie reed erg hard. Inmiddels is het wel een beetje gezakt zo een paar dagen later, maar wat was ik er ontzettend ziek van zeg!
De jacht op de tiende titel gaat gewoon door. Hans Vogels zou zichzelf niet zijn als hij niet vooruit zou kijken.
“Mijn knie heeft gewoon tussen de wedstrijden door te weinig tijd gehad om echt te herstellen. Alle banden zijn opgerekt en geven geen steun meer. Die rust pak ik nu wel. Die tiende titel staat nog steeds bovenaan mijn verlanglijst en ik ga er gewoon weer voor. In januari begint het gewoon weer van voren af aan.”
Op 14 januari staat in Enter de Reggerit als eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen op de kalender.
Hans is vastbesloten om daar weer fit aan de start te staan.
Wordt vervolgd…