Ook derde jeugd enduro voor Jorn Zoetekouw
De altijd actieve MAC Veldhoven had weer een mooie combinatie gemaakt. In de ochtend een jeugd enduro, in de middag een 3-uurs voor de ‘oudere jeugd’. Bij de jeugd was een mooi startveld van 47 rijders aangetreden voor deze derde wedstrijd van 2016. Het parkoers over het Landsard circuit, langs het strand, door de zandafgraving en het mooie 4X4 single track bosje had een lengte van 6,5 km lag er droog soms zelfs wat stoffig bij en was om van te smullen. Daarin twee mooie proefjes met op De Landsard de boomstamklim, de brug en de rioolbuizen als speciale elementen. Er werd zichtbaar genoten door de jeugd en met veel plezier en inzet werden ook die speciale elementen overwonnen.
Er werd flink gestreden voor de mooiste posities waarbij in de J2 weer Jorn Zoetekouw en Lars Griekspoor het voortouw namen. Zoetekouw had de eerste twee enduro’s al in in zijn binnenzak en dus moest Griekspoor zijn beste beentje voorzetten. Om beurten werden proeven gewonnen en bleef de onderlinge afstand beperkt tot enkele seconden. Onderwijl werd de concurrentie op achterstand gezet. Bij het ingaan van de laatste proef had Zoetek0uw een marge van 2 seconden. In een proef van 230 seconden is dat minder dan 1% dus een klein foutje zou de doorslag kunnen geven. Griekspoor bouwde een klein voorsprongetje op maar ging de bodem knuffelen in een bocht waardoor uiteindelijk Zoetekouw de winst kon grijpen met 7 seconden voorsprong. Duidelijk is wel dat die twee nog niet klaar zijn met elkaar. Om de derde plaats knokten Kaiya Brouwer, Robin van Oldeniel en Jordi van Dijk. Brouwer had van meet af aan de derde plaats in handen door goede tijden in de eerste proeven. Van Oldeniel was daar juist wat langzamer maar had op het eind nog wat over voor een eindschot dat echter net te laat kwam. Van Dijk leek een slow starter en begon als zesde maar vocht zich eerst langs Marc Zomer naar de vijfde plaats en begon in de laatste ronde echt op dreef te komen met tijden die thuis horen bij de derde plaats. Dat was te laat want Brouwer en Oldeniel hadden de plaatsjes drie en vier al vastgenageld zodat hij bleef steken op P5. Gabriel Kasten moest een beetje wennen maar reed daarna in een streep naar de zevende positie voor Twan van Essen, Jorn van Weeren met Rick Wennekes op P10.
Jeugd 1 (J1)
Dean America maakte in zijn eerste jeugdenduro een prima debuut door alle proeven en meteen ook maar de wedstrijd te winnen. Danny van de Worp kon dat tempo nog het beste volgen en tekende voor de tweede podiumpositie. De derde plaats was inzet van een gevecht tussen Mika Tellen, Julian Schutte en Rob Lohuis. In deze seconden strijd had Lohuis de beste troeven maar een val op proef 2 kostte te veel tijd waarna Tellen de derde opeiste luttele seconden voor Schutte en Lohuis.
De daglicenties werden een prooi voor Daan van Daelen.
Groeitak maar niet zonder zorgen
De belangstelling voor de jeugd enduro zit duidelijk in de lift alleen is het aantal wedstrijden op de kalender nog een zorgenpuntje. Voor de clubs zijn de kosten weliswaar laag (het KNMV pakket is gratis) maar het aantal rijders mag nog wel wat groeien om te voorkomen dat er geld bij moet. Een enduro uitzetten is nu eenmaal geen sinecure. Hoewel de dankbare gezichten van de jeugd tijdens en na afloop alles waard zijn moeten de clubs het willen doen. De KNMV denkt oa aan het invoeren van een damesklasse maart propageert bovenal om in de middag op hetzelfde parkoers als voor de jeugd een Cross Country wedstrijd te organiseren. Inmiddels is dat een officiële sporttak in de KNMV boom en is deelname mogelijk met een dag-, offroad-, enduro- of crosslicentie. Dus in potentie zijn er genoeg deelnemers. Toch zijn er nog nauwelijks clubs die deze combinatie willen organiseren. Maar als die Cross Country en jeugd enduro op dezelfde dag gehouden worden moet het iets moois kunnen worden. MAC Veldhoven loste het creatief op met de 3-uurs enduro. Welke club is de volgende?
Gebroeders Pittens winnen 3-uurs
Met 64 ingeschreven teams was de doelstelling van 60 teams meer dan gehaald. Maar kennelijk speelde de weersverwachting enkelen parten waardoor het aantal decimeerde tot 54 teams. Na de jeugd werd de baan enigszins aangepast en bleef alleen nog de ingegraven rioolbuis als miniem extreem element in de route.
Niet onverwacht namen de snelste endurojongens na de Le Mans start het voortouw. Thierry Pittens (teammaat big brother Wesley) nam de kopstart gelijk op de huid gezeten door Hans Vogels (teammaat Mark Wassink) en Robin Nijkamp (teammaat Lucas Dolfing). Vogels had na zijn recenste derde Dakar avontuur niet veel tijd nodig om te beslissen dat hij zijn laatste Dakar gereden had. Inmiddels eiste werken en het gezin met een jong kind veel van zijn tijd en was van rijden nog niet veel gekomen. Ritme was hetgeen wat nog een beetje ontbrak, ‘maar gaat helemaal goedkomen voor september’ kopte Hans. Desondanks hield hij Pittens voortdurend in het vizier wat Nijkamp op zijn beurt deed met hem. Bij de eerste wissel ging het uitwisselen van het hesje met rijnummer naar Wassink moeizaam en gingen minstens 10 kostbare seconden verloren. Wesley Pittens profiteerde door een flink gat te slaan en ook Dolfing zei dankjewel voor het P2 kadootje. Deze volgorde aan kop veranderde niet meer zelfs niet door een sterk slotoffensief van Dolfing in de twee laatste (van tien) ronden waarbij hij het gat op Wesley van 38 seconden flink dichtreed. Het mocht niet baten. Pittens hield vol (ondanks de naweeën van stevige blessures zes weken eerder opgelopen bij de enduro EK en dikke blaren op de handen) en won met 19 seconden voorsprong de wedstrijd voor Nijkamp/Dolfing en Vogels/Wassink. De vierde plaats ging op een ronde naar Dakar coryfee Sjaak Martens die samen met endurotalent Daan Bruijsten sterk rijdend de vierde plaats veilig stelden voor de kort volgende Robin Holtmeulen met teammaat Bjorn Sloot.
Leo Brans van Twin Air had nog een aardigheidje ingebouwd, het 90+ klassement voor teams die samen meer dan 90 levensjaren op de klok hadden. Winnaar werd het team Toine (de Lange) van Dijk/Gerwin Tuitert voor Martin Jimmink/Edwin Groen en derde Ruud Arts/Herwin Hopmans.
Tekst: Alex Peters
Foto’s: VSFoto.nl