Endurokampioenschappen beslist in Tweedaagse
De tweedaagse kampioensrit vormt de afronding van het ONK en de plaats waar de kampioenschappen op hun plaats vallen. Vooraf was al enige tekening in sommige klassementen met zelfs al bijna-kampioenen terwijl in andere nog om enkele punten moest worden gestreden. Spanning was gegarandeerd naast uiteraard een mooi parkoers waar de MAC Veldhoven, die nu hun de tweede kampioensrit sinds 2011 organiseerde, veel tijd had gestoken in een aantrekkelijker route.
ORGANISATIE
Dagenlang was vergaderd met defensie, het waterschap, de gemeentes Veldhoven, Oirschot en Eersel en het project Samen Sterk in Brabant om nieuw terrein aan te boren. Dat was gelukt met nieuwe paden met harde (zwarte) ondergrond die zorgden voor een zeer gevarieerd parkoers van ruim 90% onverhard. Doel was het imago van zware zandrit aan te pakken waarbij ook het aantal extreem elementen omlaag ging evenals de moeilijkheidsgraad. Helaas waren de weergoden de club (en de deelnemers) niet gunstig gezind. Flink wat van de nieuwe routedelen waren dusdanig nat dat besloten moest worden die te mijden. Uiteraard is een tweedaagse traditioneel een beproeving maar de club wilde die uitdagingen voor mens en machine binnen de perken houden. En mede daardoor blijft er zicht om op de langere termijn die terreindelen nog eens in te kunnen zetten.
De nieuwe start-/finishlocatie SchippersStop Veldhoven bracht een ruime, droge en harde paddock en last-but-not-least prima Horeca- en tankfaciliteiten. Als je in december organiseert kun je immers maar beter het zekere voor het onzekere nemen. Helaas slechts 164 inschrijvers wat wellicht te wijten was aan het late tijdstip in het jaar maar ook dat de tweedaagse op zater- en zondag werd verreden ipv de gebruikelijke vrij- en zaterdag. De MAC Veldhoven kon niet anders daar defensie dermate intensief oefent op het militaire oefenterrein dat alleen de weekenden ter beschikking staan.
ENDURO PROEVEN
In elke ronde drie proeven waaronder twee lange en zeer aantrekkelijke proeven met een hoog endurogehalte. Op de jeugdcrossbaan van MC Oirschot was met ATM Cylindertechniek steun het mooi en slingerend geheel van de eerste proef uitgelegd. Niet alleen vanwege de fantasierijke afwisseling met enkele boomstammetjes die spontaan dwars op het pad opdoken maar ook de mooi lopende bochten en tte springschansen met veel kruip-sluip werk maakten het tot een belevenis. De afgelopen weken hadden Peter Huijbregts, Wesley Pittens en diverse anderen flink tijd geïnvesteerd om het geheel rijdbaar te maken voor alle deelnemers door er meer flow in te brengen. Aan alles was dus gedacht. De snelste inters hadden voor deze proef een ruime 9 minuten nodig.
De tweede proef vormde de Twin Air enduro proef uitgezet door MC Son onder leiding van endurostimulator (en nog veel meer) Leo Brans op en naast de fraaie MX baan van de Landsard van Eindhoven. Met allerlei uitstapjes werd het terrein tussen de crossbaan en de jeugdbaan uitermate mooi benut evenals een paar van de eenvoudig rijdbare ‘extreme’ enduro secties rotsen, rioolbuizen, duikers, boomstammen en bielzen. Deze proef bood zowel de rijders als de toeschouwers (goed voor sponsorbelangen) een afwisseling die velen deed smullen, een prachtige mix waar de snelsten toch wel een ruime zeven minuten voor nodig hadden.
De derde was een nieuwe mooie akkerproef zonder extreem die lag op zichtafstand van de SchippersPost en waar Offroad Veghel met Theo Vialle garant stond voor een mooie stuurproef waarop iedereen zich kon uitleven. Het paste prima in de totaalbalans samen met de andere wat meer op enduro georiënteerde proeven. De tweede dag werden alle proeven tegengesteld gereden.
DAG EEN
Met vrijwel droog weer overdag en een temperatuur van 8 graden leken het ideale omstandigheden. De droge ondergrond kreeg echter de eerste nacht enkele regenbuitjes te verwerken die voor wat modder zorgden. Het meeste daarvan was de eerste dag na één ronde weer verdwenen. Aan de tijden was dat duidelijk te zien, die gingen de tweede ronde gestaag omlaag. De inters zouden beiden dagen 4 ronden van 60 km rijden met in totaal 12 proeven, de nationalen drie ronden en de daglicenties twee.
ONK INTERS E1
Lucas Dolfing groeit nog elk jaar wat hij onder andere bewees door in de Slowaakse zesdaagse zijn (club)klasse te winnen. Ook in het ONK is hij dit jaar onverslaanbaar. Met 240 punten tegen Ismo ten Velde en Thierry Pittens op 208 mocht Dolfing zelfs een dag missen. Hier was het niet anders, een klein foutje op proef 1 bracht Pittens kort aan de leiding terwijl Ten Velde door een uitgelopen bigend al spoedig op wandelen was aangewezen en zo zonder strijd de tweede plaats in het kampioenschap moest afstaan aan Pittens. Vanaf P2 was het alleen nog maar Dolfing wat de klok sloeg en lag dagzege nr 1 inclusief het welverdiende kampioenschap in het mandje. Pittens zat nog wel een paar keer kort op Dolfing maar erover zat er niet in. Na de eerste dag moest hij 1,09 minuut toeleggen.
ONK INTERS E2
In deze klasse is sinds Havelte in september Wesley Pittens de kartrekker die geen enkele steek laat vallen. Hij miste echter twee wedstrijden in het voorseizoen toen hij nog E3 reed waardoor de kans op de titel erg klein is. Dat gaat voornamelijk tussen Bas Klein Haneveld met 209 en 198 punten voor Erwin Plekkenpol, een overbrugbaar verschil. Wesley Pittens deed wat een rijder in goede vorm doet, gewoon genadeloos hard rijden en dan maar zien wat de concurrentie ervan af brengt. Van meet af aan nam hij de leiding om in proef 3 even een bodemknuffel uit te voeren. Daarvan profiteerde enduro selectierijder Vincent Rikhof die onverwacht maar dik verdiend deze proef binnenlepelde. Pittens werd aanvankelijk als een schaduw gevolgd door de weer enigszins herstelde Robin Nijkamp die gaandeweg moest lossen en ultiem 1.18 minuut aan de endurobroek kreeg op P2. De titelstrijd zat rond P3 waar Klein Haneveld direct begon en Plekkenpol in het kielzog zat. Klein Haneveld moest onderweg een koppeling wisselen en het, in een diepe geul op de route afgebroken, voorspatbord herstellen maar verloor daar geen tijd mee. Slowstarter Plekkenpol maakte zijn naam en faam waar door in de achtervolging steeds enkele seconden terug te krabbelen. Het was echter de schuiver van Klein Haneveld op proef 8 die zorgde voor de aansluiting. Op proef 11 nam Plekkenpol P3 over en moest proef 12 de beslissing brengen. Hier ging Plekkenpol in de fout terwijl Klein Haneveld een toptijd realiseerde en daarmee de dagwinst zeker stelde en zijn voorsprong kon uitbouwen naar 13 punten. Rikhof reed lang rond op plaats 5 maar zag door een mindere vierde ronde alsnog Brabo rijder Johnny Bosmans die plaats overnemen.
ONK INTERS E3
Klassementsleider Hans Vogels leidde ongeslagen met 240 punten terwijl Mark Wassink met 216 alleen nog aanspraak kon maken mits Vogels iets raars meemaakte. Wassink reed als herboren, voelde zich hier als een vis in het water wat wel bleek uit zijn snelle tijden. Vogels had juist wat last van een minder optimaal lopende motor en later van een loslopende achterste wielmoer waardoor Wassink al snel een groot gat kon slaan. In de laatste ronde had Vogels de afstelling weer op orde wat in duidelijk betere tijden resulteerde. Maar Wassink bedreigen was er niet meer bij. Die sloot af met een voorsprong van 1.45 minuut. Vogels was blij dat het lek boven was maar zag zo wel de kans op het winnen van de tweedaagse uit zijn vingers glippen. Hoe dan ook was het doel een negende ONK titel nog steeds erg goed in beeld. En daar was het dit jaar om begonnen. Christian Dignum kwam al snel op P3 en zag zich niet bedreigd door Robin Voortman op P4 daar die zijn tempo niet kon volgen. Jarno van Ekris reed op eerbiedige afstand een alsnog nette plaats 5 op de borden.
INTERS VETERANEN 40+ EV40
De dit jaar vrijwel foutloze oud-trailist Alex van den Broek had vooraf 25 punten voorsprong bijeen gesprokkeld op naaste belager Peter Lenselink. Als oud-zesdaagse rijder weet Lenselink als geen ander dat opgeven geen een optie is en nam na de eerste ronde resoluut de leiding mede door een snelle tijd op de akkerproef. Van den Broek was op de enduroproeven de snellere en kwam vanaf proef 5 op kop om die niet meer af te staan. Lenselink bleef netjes in de buurt maar kon niet voorkomen dat hij 45 seconden moest incasseren. Regerend kampioen Peter Bergsma had het aanvankelijk aan de stok met Michel van Roon. Een langdurige bodemknuffel op proef 4 kostte van Roon niet alleen de aansluiting maar ook P4 die naar Henk Knuiman ging. Bergsma kon zich van deze twee ontdoen en finishte op plaats 3 terwijl Van Roon kon profiteren van een val van Knuiman in P11 om terug te komen naar P4. Knuiman haakte aan op positie 5.
SCRATCH ONK INTERS (Motorgazet bokaal)
Hoewel Wesley Pittens (E2) de recentste drie wedstrijden steeds winnend wist af te sluiten was door een minder voorseizoen zijn kans op het winnen van deze prestigieuze prijs niet groot. Hans Vogels (E3) leidt dit door hem al zeven keer gewonnen klassement met 755 punten en weet Pittens (600) en Wassink (597) met 100 punten per dag te verdienen op ruime afstand. Vogels had aanvankelijk te kampen met een minder goed lopende motor terwijl Pittens sterk uit de startblokken kwam. Maar ook een sterk acterende Mark Wassink (E3) was op de 300 KTM in goede doen en profiteerde van een klein foutje van Pittens in proef 3 om de leiding over te nemen. Pittens sloeg toe in proef 4 en 5 en nam de kop weer over waarna het in proef 6 weer Wassink was die hetzelfde deed. Vanaf proef 7 was het hosanna voor Pittens want hoewel Wassink ‘zwaan-kleef-aan’ speelde, nog twee proeven won en nauwelijks iets toegaf was het Pittens die ultiem een voorsprong van 9 seconden mocht koesteren. Nijkamp bleef kort in de buurt maar kon niet tussen de twee koplopers komen terwijl hij Vogels achter zich wist te houden. Vogels werd na een mindere tweede ronde op P4 voorbij gestoken door Lucas Dolfing (E1) maar herstelde dat in de laatste ronde nadat de motorafstelling door Pa Ries was verbeterd, Dolfing eindigde zo als vijfde voor Thierry Pittens (E1).
EURO/ NATIONALEN A1
Michel Hoenson stond al afgetekend aan de leiding. Met zijn voorsprong was de motor starten op beide dagen voldoende. Maar zo ging het niet en liet hij nogmaals zien deze klasse volledig ontgroeid te zijn is door wederom met ruime voorsprong alles te winnen wat maar te winnen was. John Roestenburg reed nette tijden die hem een tweede plaats opleverde in zowel deze als de N1 klasse. Thymo Scholten reed stug door en vond in zijn eerste tweedaagse weer veel leermomenten wat een mooie derde positie opleverde.
EURO/ NATIONALEN N1
Met Nick De Greef op 11 punten achterstand van Kay-Arne Bulsink kon er nog van alles gebeuren voor de titel. Kris de Boer maakt geen kans meer maar reed zo hard dat alleen Bulsink een beetje in de buurt kon blijven en won dus de eerste dag. Bulsink pakte twee mooie puntjes op derde man De Greef terwijl Koen Enderink P4 greep voor Freek van ‘t Wout.
EURO/ NATIONALEN N2
De deze klasse al enige tijd ontstegen Daan Bruijsten maakte er weer een start-finish overwinning van en gezien zijn al 28 punten voorsprong was dat genoeg om de titel geheel verdiend binnen te slepen. Kevin de Bruin zag zijn positie geen enkel moment in gevaar en reed gestaag naar P2. Hetzelfde betrof Jos van Dal en Sander Boer die elkaar niet bedreigden en de plaatsen 3 en 4 optekenden. Engelsman Time Rose maakte kennis met het Nederlanse zand en sloot dat af op een verdienstelijke vijfde plaats.
EURO/ NATIONALEN N3
Kampioensleider Rik Vierhuizen stond 24 punten voor en zou relaxed de tweedaagse kunnen afwikkelen. Dat liep toch anders want al bij de start bleef de variabele uitlaatklep van zijn motor dichtstaan. De motor liep slecht en in open stand zetten was de enige mogelijkheid. Dat kostte flink tijd maar ook vermogen onderin wat oa resulteerde in 4 strafminuten. De concurrentie Robin Holtmeulen en Arjan van der Vleuten verdeelden in een om-en-om-snelste-tijden race de buit in het voordeel van Holtmeulen. Rene Satink legde aan als derde voor pechvogel Vierhuizen die zo de schade beperkte met P4 gevolgd door Johan Vissers op P5.
NATIONALEN VETERANEN 40+ NV40
Met slechts 8 punten verschil tussen Erwin Wolting en Edwin Groen was ook hier de spanning te snijden. Groen toonde zich de beste onder deze omstandigheden en kon door de kort volgende Geert Mulder op P2 het gat met Wolting, die niet verder kwam dan P3, verkleinen tot slechts 3 punten. Dat beloofde iets moois voor de tweede dag. Frank Ligthart en Antoon Slagers wisselden de P4 en P5 doordat Slagers op proef 8 langdurig in de fout ging.
NATIONALEN VETERANEN 50+ NV50
Waar Peet van Saase maar liefst drie proeven won was kampioenskandidaat Kees Zuidhof degene die de rest inlijfde en weer het hoogste podium greep. Zuidhof verhoogde daarmee zijn marge op Van Saase naar 9 punten. Henk Schuizeman kwam wederom snel op plaats drie en werd daar niet meer bedreigd door Martien Jimmink die P4 inpalmde voor Erik Scholten op P5.
SCRATCH NATIONALEN (Twin Air bokaal)
Bij de nationalen is Daan Bruijsten de te kloppen man en Michel Hoenson vaak degene die dat probeert. Hoenson kwam op de Oirschot proef niet uit de voeten en verloor steeds veel terrein. Bruijsten won zoals vaak eerder onbedreigd en legde daarmee de titel vast. De tweede plaats kwam in handen van Robin Holtmeulen (N3) voor Arjan van de Vleuten (N3) op P3. Kevin de Bruin (N2) pakte P4 voor Hoenson.
DAG TWEE
De tweede dag werden de proeven tegengesteld gereden en was het erg wennen met de in het begin verkeerd liggende bochten. De echte stuurlui konden zich manifesteren. Daarnaast had een ware stortbui in de nacht de diverse gleuven in het parkoers gevuld met water zodat de eersten al snel een paar flinke bakken water over zich heen kregen en wisten dat daar het geluk niet te halen was. Met de snel minder wordende terreinomstandigheden en de voorspelling van regen in de middag in ogenschouw besloot wedstrijdleider Wilco Bruijn de tweede dag met een ronde in te korten voor alle klassen. Verder werd de Oirschot proef er in de derde ronde uitgenomen omdat de eigenaar van de akker te veel schade vreesde. Daaraan werd uiteraard door de organisatie gehoor gegeven.
ONK INTERS E1
Maar goed dat Dolfing de eerste dag het kampioenschap had binnengehaald, want al na de eerste proef was het over en uit met zijn motor. Het was tevens zijn laatste actie op de E1 want in 2016 gaat hij van start met een 300 TM in de E3 in zowel het ONK als de EKs. De uitval van 
Ten Velde op dag 1 bracht Pittens naast de tweede plaats in de eindstand ook uitzicht op het winnen van zijn eerste tweedaagse bij de Inters. Dat vooruitzicht had hij nodig toen hij duidelijk aan de leiding stond vóór de met een ander blok gestarte Ten Velde, want zijn achterwiellager had het begeven. Veel verder komen zat er niet in en dus moest dat lager gewisseld. Dat was echter al flink kapot zodat het wisselen geen appeltje-eitje werd. Het loshakken van de lagerschaal uit de naaf leverde een tijdstraf van elf minuten, uiteindelijk negen te veel voor de dagwinst. Ten Velde kreeg die op een presenteerblaadje en stelde de derde plaats veilig in zowel kampioenschap als de tweedaagse. De winst in de tweedaagse en de tweede plaats in het kampioenschap ging naar Thierry Pittens.
ONK INTERS E2
Klein Haneveld had goede vooruitzichten door de marge van 13 punten op Plekkenpol en 24 op Wesley Pittens. Maar toen zijn koppelingsproblemen van de eerste dag een vervolg kregen lagen de kaarten compleet anders. Enkele proeven reed hij als aangeschoten wild en iets dat de uitrijd mode leek. Minimaal een elfde plaats zou voldoende zijn maar er waren nog flink wat meer deelnemers in de strijd en dus was enduro slimheid geboden. In de tussentijd maakten Pittens en Nijkamp elkaar het leven zuur en leek het een close finish te gaan worden. Bij een schuiver ramde Nijkamps versnellingspook iets nog stevigers wat resulteerde in een defect schakelmechanisme en een strafminuut. Alleen de eerste versnelling resteerde in de laatste ronde. Pittens kreeg zo vrij spel en won naast dag twee ook zijn eerste tweedaagse bij de inters. Plekkenpol zag de kans op het kampioenschap en reed in een stevig tempo naar de tweede plaats terwijl de op proef drie steeds erg snelle Rikhof de derde plaats inrekende voor Nijkamp. Met een ervaren teammanager als Marcel Bulten leken Klein Hanevelds zorgen iets kleiner nadat de technische problemen opgelost waren en de tijden weer als vanouds tussen de snelsten geraakten. Maar waar zou hij staan in het klassement? Niemand bewaakt immers de tijden van alle rijders in een klasse over de dag. Onzekerheid was troef en daarom offerde de dit jaar debuterend inter en steeds sterker wordende teamgenoot Bjorn Sloot zich op door drie strafminuten te pakken in de laatste ronde. Zoals later bleek leverde hij zijn mooie P6 in voor P9. De onzekerheid duurde voort totdat ver na de finish op de vastgestelde uithangtijd 17.30u de conceptuitslag verscheen (zodat iedereen de gelegenheid had te protesteren). Met P7 had Klein Haneveld meer dan voldoende voor zijn tweede kampioenschap. Achteraf bleek hij na de tweede ronde op P12 te hebben gestaan. Het (onnodig?) offer van Sloot en de pech van Kay Hulshof in de laatste ronde met 6 strafminuten en een duikeling van P5 naar P12 hadden een kleine invloed. Het was vooral het volle bak doorgaan van Klein Haneveld waardoor hij nog drie concurrenten wist te passeren en liet zien over de ware kampioensmentaliteit te beschikken.
Plekkenpol nam zijn verlies sportief en feliciteerde Klein Haneveld met zijn tweede kampioenschap na de E1 titel in 2013. Voor Plekkenpol was dit de laatste kans want na mooie titels in 2005, 2006 en 2008 en twee volle seizoenen in het WK enduro hangt hij de KTM WPM wedstrijdhelm in de wilgen. De tweedaagse was uiteraard voor Pittens met Plekkenpol als tweede voor de erg sterk op dreef zijnde Rikhof. Pittens pakte in het kampioenschap ondanks twee nulresultaten, vanwege zijn eerdere E3 optreden, de bronzen plak.
Nederlands snelste dame in de enduro is Nina Klink. Ze meldde hier veel meegemaakt te hebben met diverse afstappers en had soms wat moeite om onder de motor uit te klimmen. Bij een van die escapades had ze een uitlaat tegen een boom geplet, dat betekende even later sleutelen wat haar goed af ging. Ze had deze tweedaagse weer flink wat geleerd wat van pas gaat komen als ze volgend jaar weer het EK in de damesklasse gaat bekampen. Voor 2016 wordt het de KTM 300 waardoor ze denkt de kleine tekortkomingen van dit jaar met beklimmingen te compenseren. Uiteraard gaan we hopen dat ze de vierde plaats in de EK eindstand van dit jaar nog gaat verbeteren.
ONK INTERS E3
Vogels had de motor eind van de eerste dag weer op punt en het begin met drie gewonnen proeven beloofden een spannende tweede dag. Maar in 
proef vijf ging het mis en werden maar liefst drie bomen kort achter elkaar geschampt met de schouder. De scherpte was er daarmee af waardoor de inmiddels op stoom gekomen Wassink in een streep naar de dagwinst en die van de Tweedaagse kon sturen. Wassink lichtte toe dat dit fantastisch optreden niet te wijten was aan een goede vorm want die was er al het hele jaar. Het was dat hij de WPM KTM 300 2T net iets beter aan het lopen had gekregen in de bovenste toerenregionen. Dat gaf de aansluiting met de PK sterkere viertakten. Maar hij prefereert het karakter van de tweetakt en bewees dat je daarmee de besten kunt aanpakken. Ook in 2016 volgend jaar is dit zijn keuze.
Vogels kon de tweede plaats vasthouden en daarmee zijn negende kampioenschap vastnagelen. Zijn doel was daarmee binnen en omdat de blessure minimaal bleek kan hij zonder probleem de blik richten op Dakar 2016 waar de ambitie bij de eerste vijftien ligt. Na de elfde plaats van 2015 is dat niet onrealistisch. Voor het ONK 2016 stap hij over de E2 KTM waar hij zich beter thuisvoelt als op de net iets te sterke E3 motor. Daar gaat hij de strijd aan met Wesley Pittens voor zijn 10e ONK titel. Vogels zoekt nu eenmaal graag de uitdaging van de snelste tegenstander om zich te motiveren. De derde plaats kwam in handen van beste nieuwkomer de Noord-Hollander Christian Dignum die dit jaar veel geleerd heeft. Daarmee lag ook de uitslag van de Tweedaagse vast.
INTERS VETERANEN 40+ EV40
Van den Broek stond 28 punten voor en moest alleen nog uitrijden voor het kampioenschap. Dat werd nog lastig met motorproblemen, vooral als je die niet zelf kunt oplossen. Goede raad was duur maar concurrent Lenselink bracht uitkomst waardoor Van den Broek ook de tweede dag wist te winnen inclusief het kampioenschap. Lenselink bleef dichtbij met P2 maar kwam net iets te kort ondanks dat hij alles had gegeven. Want iets dat iedereen voor ondenkbaar had gehouden was dat hij maar liefst twee dagen niet had gerookt en gedronken. Maar ja misschien was dat net te kort, volgende keer maar eens drie dagen proberen Peter? Knuiman pakte de derde plaats wat hem ook op die plaats bracht voor de tweedaagse naast de al genoemden.
SCRATCH ONK INTERS (Motorgazet bokaal)
De scratch gaf een spannend verloop. De eerste ronde was helemaal voor Vogels waarna vanaf proef 4 Wesley Pittens (E2) de scepter overnam terwijl Wassink begon aan een serie snelste tijden na een bodemverkenning op proef 3. Vogels ging een streepje rustiger na de ontmoeting met enkele bomen op proef 5. Wassink knabbelde vervolgens steeds enkele seconden van zijn achterstand af zodat de laatste proef de beslissing moest brengen. Pittens had nog 4 seconden over en wist dat een goede proef vereist was. Wassink zette alles op alles en reed 0,04 sec langzamer waardoor Pittens zowel dag twee alsmede de tweedaagse won voor Wassink, Plekkenpol, Vogels en Rikhof. De Motorgazetbokaal voor de allersnelste inter over het hele seizoen viel maar liefst voor de achtste keer in handen van Hans Vogels. In dat klassement werd Pittens nog tweede voor Wassink.
EURO/ NATIONALEN A1
Met de titel op zak maakte Hoenson er een mooi feestje van en won alles wat er te halen was, de dag, de tweedaagse en het kampioenschap. Roestenburg werd tweede in alledrie.
EURO/ NATIONALEN N1
Bulsink mocht een voorsprong van 13 punten verdedigen op De Greef. Maar het was De Boer die zich wederom de snelste toonde, hij won alle proeven en ook de Tweedaagse. De Greef was deze dag in een mooi gevecht sneller dan Bulsink maar diens derde plaats volstond voor de titel. Het zilver kwam in handen van De Greef en het brons belandde bij Koen Enderink.
EURO/ NATIONALEN N2
Na dag 1 was Bruijsten al zeker van de titel maar ook dag 2 en de tweedaagse werd zonder enig foutje ingelijfd. Hij zal in 2016 bij de snellere E2 moeten wennen aan het hogere tempo en bij de EK’s aan de hardere ondergrond, maar de vooruitzichten met meerdere top tien tijden tussen de inters in deze Tweedaagse voorspelt veel goeds.
Kevin de Bruin pakte ook nu de tweede plaats wat hem in de tweedaagse en het kampioenschap die plaats bracht. Sander Boer verzekerde zich met twee vierde plaatsen van het brons. De derde plaats in de tweedaagse was voor Jos van Dal voor Boer en de Engelsman Rose.
EURO/ NATIONALEN N3
Kampioensleider Rik Vierhuizen had zijn voorsprong zien afnemen tot 18 punten door de winst van Holtmeulen maar revancheerde zich door de hele dag de leiding in handen te houden, winnend af te sluiten en daarmee de titel veilig te stellen. Van der Vleuten won weliswaar twee proeven maar kon Holtmeulen niet van de tweede plaats en daarmee de winst in de tweedaagse afhouden voor Van der Vleuten en Vierhuizen. Johan Vissers was totaal vierde voor Christian Davidse en clubsecretaris Alwin van Doremalen op P6 die naast zijn aandeel in de tweedaagse organisatie verdienstelijk meereed. Kampioen N3 Vierhuizen gaat in 2016 E1 rijden met de TM 250 4T.
NATIONALEN VETERANEN 40+ NV40
Edwin Groen wist met zijn dag 1 winst de spanning tot het maximum op te voeren. Slechts drie puntjes had hij nog nodig om het fort Erwin Wolting te slechten, winnen was dan ook het doel. Aanvankelijk ging dat voorspoedig en onstond een mooie voorsprong. In de tweede ronde ging Wolting vol in de aanval terwijl Groen in proef 5 flink wat tijd liet liggen. Wolting consolideerde en won met dag 2 tevens de tweedaagse en het kampioenschap voor Groen. Geert Mulder nam de derde plaats in de tweedaagse voor zijn rekening wat Frank Ligthart deed voor het kampioenschap.
NATIONALEN VETERANEN 50+ NV50
Zuidhof begon met een marge van 9 punten op Van Saase en leek de kat in het bakje te hebben. Helaas werd pech spelbreker en moest hij met een slecht lopende motor slechte proeftijden en zelfs 12 strafminuten incasseren en belandde op de achtste plaats terwijl Van Saase de dag won en daarmee de tweedaagse en…. de titel won met 3 puntjes voor op de nu zilveren Zuidhof. De tweede plaats in de tweedaagse ging naar Henk Schuizeman en ook Martien Jimmink (derde in het kampioenschap) profiteerde met de laatste podiumplaats.
SCRATCH NATIONALEN (Twin Air bokaal)
Hoewel Bruijsten de scratch al in de zak had wist Hoenson met de 125 tweetakt de tweede dag te winnen voor Bruijsten en gaf zijn zilveren positie in dat klassement nog wat extra glans. Over twee dagen was Bruijsten wel de sterkste voor Hoenson en Holtmeulen.
ROOKY OFF THE YEAR
Dit klassement voor de beste nieuwkomer van het jaar werd met enige overmacht binnengesleept door Daan Bruijsten voor andere Rooky Michel Hoenson en diverse anderen.
MOOIE AFRONDING
De MAC Veldhoven had onder leiding van kartrekkers Alwin van Dorenmalen, Ad Somers en Eddy Lemmens met de hulp van heel veel vrijwilligers kosten nog moeite gespaard en flexibel ingespeeld op wat zich voordeed. De kerstbomenverkoper die klaagde over snel langsrijdende motoren kreeg snel mensen met borden en lint op bezoek en was blij met de oplossing. Ook in de proeven werd adequaat ingegrepen en bv moddergaten vrij snel uitgelint. De club kan dan ook terugzien op een zeer geslaagde kampioensrit die traditioneel nog behoorlijk zwaar werd. De resulterende kampioenen hadden hun prijs dik verdiend en namen de door No Fear energiedrank gesponsorde prijzen na afloop in ontvangst op de feestavond uit handen van twee mooie No Fear Kiss-misses in de fraaie SchippersPost.
Voor de MAC Veldhoven breekt, na een ONK op 21 februari en deze tweedaagse, na drie endurodagen in 2015 een (rust)jaartje aan en slaat in 2016 het ONK een keer over.
De eerstvolgende ONK enduro is de aftrap voor het ONK 2016 in Enter op 30 januari aanstaande. Ook daar gaan we weer wedstrijdleider Wilco Bruijn en Voorzitter OET Jos Arends aan het werk zien alsmede vele andere KNMV en club vrijwilligers. Allen verdienen waardering voor hun inzet. Met name Wilco en Jos worden door veel rijders en helpers genoemd als zeer sympathiek, altijd bereid tot een goed advies maar als het erop aan komt keihard om een verdiende straf uit te delen. Door hun houding, rondlopen tussen de deelnemers en in gesprek gaan, uitleggen waarom zaken zijn als ze zijn maar ook een open oor hebben voor verbeteringen zijn zij zeer benaderbaar en daarmee rolmodellen voor alle officials in dergelijke functies.
PUNTENTELLING
Kees Zuidhof was het hele jaar absoluut de snelste in de NV50 maar miste een wedstrijd en had problemen de tweede dag. Dit soort ervaringen maar ook uit kringen van snelle inters komt regelmatig de vraag of een schrapresultaat haalbaar is. De aard van Enduro is nu eenmaal alles telt, een principe dat ook in het WK en EK niet wordt losgelaten. Hoe je uitrijdt, wat je ook ritselt, dat hoort er allemaal bij. Een schrapresultaat ligt dan ook niet in de rede.
Toch is hetzelfde, voorkomen dat een dag uitvallen je hele kampioenschap verpest, met een andere puntentelling te regelen. Een puntentelling die rekening houdt met dominante rijders die helaas ook eens de pechduivel kunnen tegenkomen. Het uitgangspunt kan zijn: een rijder die alles wint en een resultaat mist is de ware kampioen. Een dergelijke puntentelling bestaat al jaren want zowel de nationalen als de inters scratch stand komt zo jaarlijks tot stand. Deze puntentelling voorziet tussen de eerste en tweede plaats een groot verschil dat per volgende plaats steeds kleiner wordt. Uiteraard krijgt iedere uitrijder minimaal een punt.
Het is tijd dat een dergelijke telling wordt ingevoerd in het KNMV reglement want het verhoogt niet alleen de spanning maar zorgt ook dat de ware kampioen die eer ontvangt. De huidige puntentelling is al oud en op dat punt nooit bekeken en daarom volstrekt achterhaald, ofwel een anachronisme.
KNMV LICENTIES IN 2016 GUNSTIGER, OOK DE OFFROAD LICENTIE
Offroad, Enduro en Trial commissie (OET) voorzitter Jos Arends meldde dat de endurolicenties in 2016 iets logischer en goedkoper worden. Zo kan bij de inters nu een z.g. nationale Inters licentie gekocht worden voor alleen de Nederlandse endurowedstrijden. De prijs komt daarmee op hetzelfde niveau (249 euro) als die voor een Nationalen licentie. Uiteraard kun je daar geen buitenlandse enduro’s mee rijden hoewel tussentijds het jaar opwaarderen bij de zich steeds flexibeler opstellende KNMV altijd mogelijk is. De normale Inters licentie 2016 kost 394 euro.
De daglicenties worden in 2016 ca 7,50 duurder, dat is om de overstap naar de veel logischer en makkelijker Offroad licentie te stimuleren. De Offroad licentie bevat de z.g. KNMV Basis-licentie waarmee je op alle KNMV-motocrosscircuits in Nederland kunt trainen, of aan een club- en/of districtsmotocross deelnemen. Verder hoef je met deze offroadlicentie geen dagverzekering meer te betalen op een Offroad rit. Ook kun je driemaal meedoen aan een echte enduro (behalve de tweedaagse Kampioensrit) zonder daglicentie en zo kennismaken met het wedstrijdelement. Hiervoor heb je geen daglicentie nodig maar betaal je wel inschrijfgeld natuurlijk. Deze licentie kost 136 euro en betaalt zich snel terug.
Als je alleen wilt deelnemen aan vrije trainingen, club- en/of districtswedstrijden in Nederland onder regelgeving van de KNMV, dan kun je volstaan met een KNMV Basis Sportlicentie, deze kost 60 euro en dat is sinds 2015 een prijsverlaging van 15 euro tgv de grotere veiligheid op KNMV circuits. Zo zie je maar, elk nadeel heeft zijn voordeel.
Tekst: Alex Peters
Foto’s: VSFoto.nl , Kees Siroo en Alex Peters
© Het gebruik van de hier geplaatste tekst is alleen toegestaan met schriftelijke toestemming van de auteur.
Alex Peters, Uw evt. reacties gaarne naar: Peters@DeNop.isonzeclub.nl