Seizoensopener spannend, Hans Vogels terug aan de top
Een nieuwe mooie akkerproef als de derde naast de twee bekende met superenduro elementen voorziene proeven, bracht spannende strijd in deze eerste ONK van het seizoen. Ook het weer werkte mee zodat 210 rijders een flinke lading motorplezier konden scoren ondanks de in een enkel geval nog niet helemaal top zijnde conditie. De strijd was zeker op het overzichtelijke Landsard Circuit het aanzien meer dan waard en niet in het minst omdat de heren toppers volledig aan elkaar gewaagd bleken.
SCHERPE TIJDEN
Met een bewolkte lucht maar droog weer en een temperatuur van 10 graden waren het ideale omstandigheden voor zowel de gelouterde als de wat minder ervaren endurorijder. Het parkoers van 42 km (excl proeven) bevatte nauwelijks modder, maar wel flink wat zand; de route was voor 99,9% onverhard. Naast het doorkruizen van de grote zandbak van het militaire oefenterrein waren er diverse harde bospaden die afwisseling en rustmomenten boden. Al met al een pittig geheel met drie ronden voor de nationalen en daglicentierijders en vier voor de inters.
De route werd in de loop van de dag zwaarder maar de rijtijd was goed gekozen en de meesten hadden tussen de drie en zes minuten rust op de tijdcontroles. Wellicht nog wat weinig voor rijders die de techniek en/of conditie nog niet helemaal op punt hebben en op de proeven minuten moeten laten liggen. Die zijn bij een strak tijdschema op de route niet meer in te halen. Oude tijden herleefden. In wat vroeger betrouwbaarheidsritten heette en nu enduro’s werd de wedstrijd vaak op de route op tijd beslist. Net als nu maakte je ook toen een strafminuut niet snel goed in de proeven, maar het hoorde er allemaal bij. Toen kon dat nog maar tegenwoordig met behoorlijk wat verhard in de route is dat een zeldzaamheid. Maar hier was het dan toch weer strafminuten sprokkelen. Maar er gaan er 30 in een dag dus wat maakt het uit, het helpt mee het klassement te vormen. Desondanks bleek het percentage rijders met strafminuutjes niks opwindends. En als die rijders wat meer ervaring hebben en training komt het vanzelf goed. Alle begin is nu eenmaal moeilijk. Duidelijk was wel dat niet alleen degenen die hier een van hun eerste enduro’s reden, lekker moe waren. Zo vroeg in het jaar na een relatief lange winterstop niet heel opmerkelijk.
SUPER ENDURO PROEVEN
In elke ronde waren drie proeven waaronder twee lange en zeer aantrekkelijke proeven met een hoog endurogehalte. De eerste proef was nieuw. Een boer had een mooie droge akker in de aanbieding, een aanbod dat de club niet kon weerstaan! Het werd een snelle crossproef met door de Capella Stampers mooi gestoken bochten waar akkercrossers enigszins in het voordeel waren. Het paste prima in de totaalbalans samen met de andere wat meer op enduro georiënteerde proeven. Deze kan dan ook als aanwinst in de boeken.
De ATM Cylinder Technics enduro proef (proef 2) op en rond de jeugdcrossbaan van Oirschot was weer een mooi en slingerend geheel. Niet alleen vanwege de fantasierijke afwisseling met enkele boomstammetjes die spontaan dwars op het pad opdoken maar ook nieuwe superenduro elementen zoals nieuwe dubbels over een bandenrij en een triple met boomstammen. De afgelopen weken hadden Leo Brans, Wesley Pittens, Peter Huijbregts en diverse anderen flink tijd geïnvesteerd om de superenduro elementen beter rijdbaar te maken voor alle deelnemers door deze meer flow te geven. Een ander nieuwtje was een mooi boomstammenbruggetje aangeduid als ‘Hard’ en dus voorzien van een ‘Soft’ omweg (bypass). Het bruggetje bleek aanvankelijk wat minder stevig. Zo zag Hans Pol tot zijn ontzetting de boomstammen een beetje opzij rollen en vervolgens zijn voorwiel wegzakken. Dat was zo niet bedoeld en die kinderziekte werd kundig opgelost. De mooie lus over het oefenterrein zat er deze keer niet in want dan zouden de natuurwaarden te hard kunnen weglopen. Aan alles was dus gedacht. De snelste inters hadden voor deze proef een ruime 4,5 minuten nodig.
De Twin Air enduro proef (proef drie) was uitgezet op en naast de MX baan de Landsard van Eindhoven. Met allerlei uitstapjes werd het terrein tussen de crossbaan en de jeugdbaan uitermate mooi benut evenals de inmiddels bekende ‘extreme’ enduro secties (‘Hard’) met rotsen, rioolbuizen, duikers, boomstammen en bielzen. Degenen die deze techniek beheersten of wilden leren kozen de ‘Hard’ route en zij die dat niet aandurfden de langere ‘Soft’ bypass. Uiteraard kostte dat wat meer tijd, gemiddeld was dus winst te boeken door de ‘hard’ route te pakken. Bijvoorbeeld ongeveer 7 seconden bij de extreme vlak na de start.
Hoewel heel wat dapperen voor ‘Hard’ gingen raakten toch velen daar de controle even kwijt. Er ging dan ook weer enige (proef)tijdwinst verloren met opkrabbelen. Maar het was natuurlijk wel heel uitdagend, en dat is iets wat endurorijders nu eenmaal in hun hart dragen. Bovendien ging het gaandeweg steeds beter, door proberen groeide de vaardigheid zichtbaar en daar was het natuurlijk ook om begonnen. Deze proef bood zowel de rijders als de toeschouwers (goed voor sponsorbelangen) een afwisseling die velen deed smullen, een prachtige mix waar de snelsten toch wel een ruime zeven minuten voor nodig hadden.
ONK INTERS E1
Met het aantreden van oud-MXGP rijder Erik Eggens groeide het aantal potentiële winnaars. Eggens gaf aan een beetje uitgekeken te zijn op het met velen tegelijk door de eerste bocht rijden bij MX en wist uit ruime ervaring dat hij enduro ook wel een leuk spelletje vond. Die ervaring eindigde een dikke 5 jaar geleden na een stevig deuntje meegeblazen te hebben in het ONK waarbij ook deelnames aan twee zesdaagses niet werd geschuwd. Enige ervaring kon Eggens niet ontzegd worden en dat hij een snel crosser is bleek al op de allereerste proef met gelijk een erg snelle tijd. Lucas Dolfing liet zich niet afbluffen, bleef in het kielzog en kwam door een bodemverkenning van Eggens in proef 3 aan de leiding. Eggens was niet van slag en zette nogmaals aan. Dolfing liet zich niet afschudden maar Eggens kwam gaandeweg beter in zijn ritme en had een sterke tweede wedstrijdhelft terwijl Dolfing in de laatste ronde een ietsje meer liet liggen. Zo verloor Eggens geen enkele proef meer en won. Eindelijk weer een intersoverwinning voor Yamaha en dat kon wel eens de eerste interoverwinning zijn sinds 4 jaar geleden Hans Vogels en Erald Lammertink de blauwe met stemvork inruilde voor iets uit Oostenrijk.
Kampioen 2013 Bas Klein Haneveld was net hersteld van een botbreuk, kon zich met deze twee niet bemoeien maar consolideerde de derde plaats voor Ismo ten Velde die niet aandrong en zich tevreden stelde met de vierde plaats. De vijfde positie was inzet van een leuk gevecht tussen Lars Verbakel en Kevin Dijk. Deze net gepromoveerde nationalen waren elkaar om beurten te snel af. De foutjes in de derde proef traden als scherprechter op waardoor uiteindelijk Dijk toch nog Verbakel voorbij wist te steken voor de vijfde plaats.
ONK INTERS E2
Hans Vogels heeft na het avontuur in Zuid-Amerika weer een heel ONK enduro seizoen gepland maar was vooraf even minder gemotiveerd. ‘Ik heb zo kort na Dakar even helemaal geen zin in motorrijden’ een verschijnsel dat bij veel Dakarrijders na afloop is te beluisteren. Hoe dan ook wist regerend kampioen Robin Nijkamp dat met Vogels nooit te spotten valt en dus was gassen geboden. De eerste proef viel binnen dat plan, maar Vogels zat er kort op en wist vervolgens alle andere proeven op zijn naam te zetten en een voorsprong op te bouwen van een ruime twee minuten. De tweede plaats van Nijkamp kwam niet in gevaar daar de strijd voor de derde plaats op enige afstand een een-tweetje werd tussen Kay Hulshof en Johnny Bosmans. De heren gaven elkaar om de beurt het voordeel van iets meer snelheid maar een fout op proef 3 kostte Hulshof erg veel tijd. Hoewel hij nog flink wat van af zijn achterstand wist af te knabbelen ging de derde plaats naar Bosmans en eindigde Hulshof op vier. De vijfde plaats was voor Vincent Rikhof. Helemaal niet gek voor twee net gepromoveerden.
ONK INTERS E3
Mark Wassink de verdedigend kampioen had niet zoveel gereden de laatste tijd en mocht in het begin ‘genieten’ van enigszins stijve armen. Wesley Pittens had zich op zijn thuiswedstrijd goed voorbereid en profiteerde van een tuimel van Wassink op proef 2 en nam de leiding over. Maar een koprol en een botsing met een daglicentierijder net na de tunnel in proef 3 kostte flink wat seconden waardoor Wassink weer langzij kwam. Dit stuivertje wisselen met minimale verschillen ging de rest van de wedstrijd door. Vóór de allerlaatste proef moest Pittens een achterstand van 1,67 seconde op Wassink goedmaken. Beide heren gingen er nog eens extra goed voor zitten. Pittens toverde een 1,8 seconde snellere tijd uit de hoge hoed wat moeder Wassink tot de wanhoopsuitspraak bracht; ‘met dit verschil weet ik ook niet wie er gewonnen heeft’. De computer wist het wel en zo werd met een wel heel minimaal verschil van 0,13 seconde Pittens winnaar voor Wassink.
Erwin Plekkenpol zou normaal aanspraak moeten maken op de derde plaats maar verloor door twee fouten op proef 3 zo’n twee minuten en viel terug naar de vijfde plaats achter Robin Voortman en Marc Pepers. Plekkenpol heeft niet voor niets WK’s gereden en herstelde dat foutje deskundig en nam in de laatste ronde weer de derde plaats over voor Voortman die makkelijk de vierde stek kon opeisen voor Pepers.
INTERS VETERANEN 40+ EV40
Nu regerend kampioen Erik Davids ervoor heeft gekozen zijn kennis en ervaring aan te wenden om jeugdigen en andere talenten van de promo groep te gaan trainen en coachen is er een punt achter het ONK gezet. Erik rijdt dan ook hoogstens nog een enkele wedstrijd (zoals thuis in Holten…?) en dus lijkt de weg vrij voor Peter Bergsma om de scepter over te nemen. Dat realiseerde Bergsma zich ook en hoewel Michel van den Brand elke keer de akkerproef winnend wist af te sluiten was het Bergsma die grote winst boekte op de andere proeven. Zo ging hij fluitend op weg naar zijn tweede overwinning bij de inters enduro ooit. Van den Brand verspeelde zijn kans op een mooie tweede positie door in proef 6 zo’n twee minuten te laten liggen. Of lag hij nu juist zelf langs de motor? Hoe dan ook ging daardoor de tweede plaats verloren aan Erik Buursema en mocht hij zelf pas verder als vijfde. Maar gestaag doorrijden bracht Van den Brand alsnog de derde plaats en zo moesten Dinand Tijhuis en Kees Zuidhof weer terug naar de respectievelijke vierde en vijfde plaats.
SCRATCH ONK INTERS (Motorgazet bokaal)
De toppers waren volledig aan elkaar gewaagd voor de scratch. Maar liefst vier liefhebbers meldden zich voor één van de twaalf proefwinsten. De weer in het enduronest teruggekeerde oud-MXGP topper Erik Eggens (E1) greep de proefwinst op de eerste akkerproef waarna eerst thuisrijder Hans Vogels (E2) en vervolgens Mark Wassink (E3) hun slag sloegen op de enduro- respectievelijk extreme proef. Toch was het Vogels die vanaf proef 2 de leiding definitief inpikte en dat veranderde ook niet nadat Eggens proef 4 winnend afsloot en Wesley Pittens (E3) proef 5 wist binnen te hengelen. Vogels won proef 6 waarna hij iedere keer kort bij de concurrentie wist te blijven en mooi puntjes sprokkelde om finaal de winst te pakken. De echte strijd ontspon zich rond de tweede plaats waarvoor Eggens zich diskwalificeerde door een bodemonderzoek van 20 seconden op proef 3. Hij was niet de enige want ook Wassink en Pittens maakten foutjes maar die konden in de diverse proeven die zij wonnen meer goedmaken. Zij knokten het dan ook uit voor de tweede plaats die Wassink tot de laatste proef in handen had. Vóór die proef werden beide heren gescheiden door een klein verschil. Pittens was net iets beter in het slotoffensief en lukte een minimale voorsprong van 0,13 seconde op Wassink die daarmee alsnog naar een dik verdiende derde plaats verhuisde.
Weliswaar was dit achter Vogels maar die zag door al dit geweld in de laatste proef nog 15 seconden van zijn voorsprong verdwijnen maar had met ca 12 seconden genoeg marge voor de winst ook al was dat gat in het verleden toch wat groter. Eggens kon zich na zijn val ondanks het steeds winnen van de akkerproef niet meer verbeteren maar werd zeker niet weggereden en bleef dicht in de buurt van de drie koplopers op de vierde plaats. Met wat meer enduroritme zal Eggens zeker nog een top drie rol kunnen gaan spelen dit jaar. Op vijf eindigde een sterke Lucas Dolfing die aanvankelijk goed meekwam maar tegen het eind iets moest toegeven.
EURO/ NATIONALEN A1
Dit was de allereerste keer dat deze klasse in actie kwam na het invoeren van de ‘kromme’ Neerlandse implementatie van de nieuwe Europese rijbewijsrichtlijn in 2013. Jongeren van 18- en 19-jaar kunnen daardoor alleen het A1 rijbewijs halen met een motor tot 125 cc en maximaal 11 kW. Er waren 7 inschrijvingen van louter mannen (helaas dat nog wel) waarvan er 5 aan de start verschenen, allen waren eerder in de jeugdenduro actief. Daarmee werd de door de Offroad, Enduro & Trial commissie (OET) zwaar bevochten brug naar de enduro voor het eerst bewandeld.
Onder de deelnemers de speciaal voor deze wedstrijd uit Zweden overgekomen Oscar Blom. Daar is het momenteel minus 20 graden en alleen met spijkerbanden nog enigszins te rijden. Mede om zoonlief een mooie internationale ervaring te geven had pa Blom er wel even 1300 km (enkele) reis voor over. Dat had hij in 2013 al eens eerder vertoond bij de jeugdenduro in Oirschot. Ook bekend was het kunnen van Thierry Pittens de J2 kampioen van vorig jaar die in de tweedaagse 2013 de daglicenties beide dagen wist te winnen maar nu dus in de A1 aantrad. Pittens domineerde daarom niet onverwacht de wedstrijd vanaf de eerste tot de laatste proef en won ongeslagen. De tweede plaats ging naar onze vriend Blom uit Zweden ruim voor John Roestenburg op drie. Jan Daris werd vierde terwijl Thymo Scholten in de laatste ronde uitviel.
Voor geïnteresseerden. Bij de jeugdenduro heeft de KNMV voor de kampioenen van de J1- en J2-klasse in 2014 een gratis A1 rijbewijs in het verschiet. Dat is wel een erg aanlokkelijk aanbod en een prima insteek om de doorstroom vanuit de jeugd te bevorderen.
EURO/ NATIONALEN N1
Nadat eind vorig jaar de complete concurrentie overstapte naar de inters kwam de weg vrij voor Maikel Verkade. Hoewel Jordie Berghorst ook een stevig potje meeblies en diverse malen betere tijden produceerde waren kostbare foutjes op de extreme proef voldoende om Verkade met de winst te laten lopen. Berghorst had geen last van Tim Kruiper die op gepaste afstand de derde plaats opeiste. Jeroen Vlasblom leek lang de vierde plaats zeker te stellen maar maakte te veel foutjes op de extreme proef waardoor alsnog Sjoerd Eskes erop en erover kwam en aantikte als vierde voor Vlasblom als vijfde.
EURO/ NATIONALEN N2
Als je alle proeven behalve één weet te winnen is de kans groot dat de winst de jouwe is. Zo verging het Bjorn Sloot die van de N1 is overgestapt naar de N2 en meteen zijn eerste winst veilig stelde. Rob Smits kon daar weinig aan veranderen maar zag zijn tweede plaats onbedreigd door de voortdurend op de derde plaats koersende Rob Wouda. Jan van Gerven leek lang de gedoodverfde kandidaat voor vier maar een belabberde derde ronde (conditie op?) gaf Jos van Dal, die de tijden wel vlak kon houden, de gelegenheid die plaats over te nemen. Van Gerven dus op vijf.
EURO/ NATIONALEN N3
In een gelijkopgaand gevecht was lang onduidelijk of Arjan van der Vleuten of Rob Lauwers er met de grootste (Twin Air) bokaal vandoor zou gaan. Een duur foutje in proef 6 van Van der Vleuten gaf de doorslag voor de overwinning voor Lauwers terwijl hij zelf terugviel naar drie. Gelukkig scoorde Robert Dirks twee strafminuten zodat Van der Vleuten alsnog de tweede plaats mocht opeisen. Ook Bart Oosting profiteerde van Dirks ‘probleem’ en tikte aan als derde voor Dirks op vier. Een van de vrouwelijke deelnemers Nina Klink had lang uitzicht op de derde plaats maar ging op de rotspassages van de extreme proef enkele keren pijnlijk in de fout. Toch wist deze WMX dame, die sinds dit jaar ingelijfd is in het WPM team, steeds weer op te krabbelen en gestaag door te gaan. De vijfde plaats was dan ook dik verdiend.
NATIONALEN VETERANEN 40+ NV40
Michel van Roon had het redelijk makkelijk wat belagers betreft. Patrick Schellekens was weliswaar de een-na-snelste maar moest op de extreme proef elke keer zoveel tijd toegeven dat hij flink terugzakte en als vijfde eindigde. Zo kwam de weg vrij voor Van Roon met de terechte overwinning. Paul Dijkstra lag even tweede maar Bert Hardenberg had daar andere ideeën over en met wat hulp van de beruchte extreme proef was het Hardenberg op twee voor Dijkstra op drie. Peter Maranus reed in een uiterst vlakke race naar de verdiende vierde plaats.
NATIONALEN VETERANEN 50+ NV50
Al jaren regerend kampioen Gert Berghorst zou wel weer in éen streep naar de hoogste podiumplaats rijden in de allertaaiste endurorijders klasse. Dat liep toch anders. Berghorst kwam op de twee laatste proeven enkele malen in de problemen waardoor Sjaak Martens een minuut kon inlopen. Het was dat Martens in de allerlaatste proef ook in de problemen kwam waardoor Berghorst alsnog de winst kon opstrijken en Martens de runner up positie inpikte voor Ludwig Cissen op drie. Die plek was eigenlijk voor Martin Jimmink maar de allerlaatste proef besliste dat hij vierde werd voor Henk Schuizeman op vijf.
SCRATCH NATIONALEN (Twin Air bokaal)
Er waren vele nieuwe gezichten bij de nationalen die goed gas gaven maar ook die konden niet verhinderen dat de net 18 jarige Thierry Pittens het hele veld op minimaal anderhalve minuut zetten. Bjorn Sloot bleef er nog het dichtst bij gevolgd door Rob Lauwers (3), Maikel Verkade (4) en Zweed Oscar Blom (5). Wel opvallend dat er twee zeer jonge A1 rijders bij de eerste vijf staan.
TO EXTREME OR NOT?
Zoals altijd is er na Eindhoven weer enige reuring over extreme delen in de proef. Dat is niet alleen inherent aan rijders die sinds kort deelnemen aan enduro, ook oud zuur komt nog wel eens oprispen. Over extreme maar ook over dubbelsprongen kun je lang discussiëren, want zoveel mensen, zoveel wensen. Logischerwijs probeert ieder individu voor zichzelf het best passende te vinden. ‘Ik vind het te gevaarlijk’ wil nog niet zeggen dat het daarvoor ook voor een ander moet worden ontzegd. Maar goed dat degene die over al die individuele wensen heen beslist en ook breder naar ontwikkelingen in de sport kijkt niet het individu is maar de OET (Offroad, Enduro en Trial commissie KNMV).
In het verleden is geconcludeerd dat om voeling en ervaring te hebben/op te doen met wat er in landen buiten de grote zandbak NL gebeurt extreme elementen in een enduro mogen. Deze elementen zijn een wereldwijde ontwikkeling waar NL niet in achter kan blijven, die iedere endurorijder zou moeten leren en dus niet alleen de paar Nederlanders die ook in het buitenland rijden. Natuurlijk is de echte test onder wedstrijdomstandigheden, want met die druk is alles anders. Voorwaarde was wel dat als het wat erg extreem zou zijn de voorkeur uitging naar een bypass. Dan kunnen degenen die het maar niks vinden of de vaardigheid niet bezitten er in ieder geval omheen. Niet onlogisch is de opzet dat de bypass in tijd een stuk langer is. Het risico nemen moet wat opleveren. Zo valt er wat te kiezen. En dat vinden we toch altijd fijn?
Het is wat je kiest; wil je beter worden, wil je (proberen te) winnen; dan moet je risico nemen. Dat is met alles. Dan moet je ook die tafelberg of dubbelschans springen. Je kunt ook kiezen de bypass te nemen en op de rest van de proef sneller zijn in het vertrouwen dat anderen op de extreme ook wel eens in de fout gaan. Keuzes, keuzes. De OET staat overigens best open voor suggesties maar sommige ideetjes hebben inmiddels een baard. Recent weer geopperde ideeën om bv de proef met een extreme element in de eerste ronde niet te laten tellen zodat de rijders kunnen oefenen zijn op zich het overwegen waard. Dan heeft iedereen de tijd de extreme van alle kanten te bevoelen. Daarentegen is in het verleden juist bedacht dat in de eerste ronde alle proeven moeten tellen. 
Soms waren er zo weinig ronden en proeven dat er maar een paar tijden waren in de tweede of evt derde ronde. Hoe meer proeven hoe beter. Bovendien is voor iedereen de eerste ronde in alle proeven voorzichtigheid geboden. Want niemand heeft er nog gereden, ook niet de paar die op vrijdag de proef (kunnen) lopen. Niet voor niets zijn de tijden in de tweede ronde vaak sneller. Voors en tegens…. Een ander idee was of het niet wat is de extreme elementen alleen voor de inters in te zetten? Naast de extra vrijwilligers die het kost om bij elke extreme element alles de goede kant op te krijgen is er de vraag, wat te doen met de nationaal of daglicentierijder die wel het extreem deel wil doen? Die mag dat dan niet en wordt pas als hij/zij bij de inters rijdt ermee geconfronteerd? Ook die rijder die dat wil beoefenen moet kunnen kiezen en dan ben je weer op de bypass gedachte. Voors en tegens….
Kortom maatwerk per deelnemer is onmogelijk en leidt tot de keuze extreme wel of niet. Het laatste is volgens de OET niet aan de orde maar ze houden wel de vinger aan de pols dat het niet uit de hand loopt. En wedstrijdleider Wilco Bruijn is er scherp op en ging de eerste ronde in Zelhem bij het betonnen gevaarte staan. Klaar om in te grijpen maar zag dat het niet nodig was. Overigens leert de ervaring dat na een gerichte training op extreme elementen de vaardigheid op die rotsen, stenen, balken en banden met stappen vooruit gaat. Er zijn goede trainers genoeg die een keigezellige en nuttige dag voor relatief weinig geld aanbieden. En daardoor wordt het risico ook een stuk kleiner. Bovendien is dan de stap eens naar het buitenland te gaan een stuk aantrekkelijker. Want voor het echte endurorijden moet je (helaas) niet in Nederland zijn. Hoe jammer dat ook is.
EEN LACH EN EEN TRAAN
Het kan soms wel eens tegenzitten als je dingen doet die je niet zo goed beheerst of te weinig doet (kies zelf maar). Edwin van Lambalgen (707) had zijn moment niet, maar hij probeerde het tenminste en zette ondanks dat het erg moeilijk bleek gestaag door. Dat is te prijzen!. Of hij het in de volgende ronde nog eens probeerde vertelt het verhaal niet. Maar hij was echt niet de enige, ook bij de senioren gingen diverse in de fout als o.a. Erik Eggens en op de foto Dinand ‘sixdays.nl’ Tijhuis (292) die al heel veel zesdaagses heeft uitgereden had er zo zijn momenten. Velen deden dus min of meer hetzelfde maar niet zo snel achter elkaar als Van Lambalgen. Daarom werd Edwin de winnaar van het prestigieuze ‘het langste doen over de eerste extreme hindernis op de Landsard proef” klassement.
REGLEMENT PERIKELEN
De zeer actieve clubsecretaris van de MAC Veldhoven Alwin van Doremalen had in het aanvullend reglement een aardigheidje opgenomen dat de KNMV door de vingers zag. Startnummer 575 zou bij uitrijden een bos bloemen ontvangen. Wedstrijdleider Wilco Bruijn haakte natuurlijk in en reikte de bloemen uit aan …… Alwin zelf!
Dat ook de KNMV-ers moeten wennen aan het reglement 2014 bleek s’morgens bij het ophalen van de motor uit het Parce Ferme, is het nu 5 of 10 minuten voor je starttijd? Enkele rijders moesten enige overredingskracht inzetten om de juistheid van het grootste getal erdoor te krijgen.
Husky had sterke rijders aan de start en ook ingeschreven als merkenteam. Met drie winnaars (2x Pittens en Bergsma) leek de buit makkelijk binnen te lopen. Helaas was er geen betaling, en dan heb je ook niks aan nul punten. Amel Advokaat zal vast zorgen dat WPM KTM volgende keer iets te verliezen heeft!
AL MET AL
Het was de MAC Veldhoven weer gelukt een mooie maar pittige rit aan de deelnemers voor te schotelen die organisatorisch klonk als een klok. De tijd stond strak maar dat kan ook op een terrein als dit met nauwelijks openbare wegen. Enige vergelijk met de oude betrouwbaarheidsritten drong zich op. Het enige echt opmerkelijke was het geworstel van velen op de paar stenen die op de extreme proef lagen. Is die omweg dan zo afschrikwekkend lang of willen ze zo graag leren stenen rijden? Uiteraard het laatste, en dat is ook te waarderen. Een endurorijder wil van nature altijd beter worden, fijn dat die mogelijkheid er in Eindhoven is!
Door de nieuwe scratch puntentelling zijn er hoger in het klassement flink wat punten te sprokkelen die ervoor zorgen dat goede rijders eerder bij elkaar in dezelfde minuut starten. Ook zal door de nieuwe puntentoekenning lager in het klassement meer strijd ontstaan omdat puntenverschillen langer doorlopen en bij de nationalen pas vanaf plaats 107 afvlakken op 1 punt.
Endurodebutanten van alle leeftijden kunnen zich nog steeds aanmelden voor het rookieklassement (zie www.enduro.nl). Deelname kost niets maar de prijzen zijn niet te versmaden. De volgende enduro is op 8 maart in Holten. Maar eerder is op 2 maart een enduro in het Belgische Hautrage, zie de website van de Belgische Motorrijdersbond.
Tekst: Alex Peters
Foto’s: VSFoto.nl en Kees Siroo
© Het gebruik van de hier geplaatste tekst is alleen toegestaan met schriftelijke toestemming van de auteur.
Alex Peters, Uw evt. reacties gaarne naar: Peters@DeNop.isonzeclub.nl