Kampioensrit Hellendoorn verrassend voor zeer sterke Wesley Pittens
De altijd mooie Hellendoornse enduro dreven vormden het decor voor de 76e Kampioensrit, de allesbeslissende afsluitende tweedaagse van het ONK enduroseizoen 2013. Drie mooie maar in ieder geval twee ook conditioneel zwaar aansprekende bosproeven met diepe knippen vergden heel wat van de deelnemers. Eigenlijk was het een driedaagse daar in de avond vooraf al een proloog werd georganiseerd bij kunstlicht op een grasveld midden in Hellendoorn. Een spektakel waar veel publiek op afkwam en men met volle teugen kon genieten van spannende ritten.
TWEEDAAGSE SLUIT SEIZOEN AF
Traditiegetrouw vormt de tweedaagse kampioensrit het sluitstuk van het ONK. Na het bekend worden van de twee apart tellende dagresultaten wordt de eindstand opgemaakt en zijn de kampioenen bekend. In hetgeen vooraf ging was nog niemand in de positie gekomen om hier snel kampioen te worden. Wel waren de kaarten in 7 van de 9 klassen flink geschud en moest er heel wat gebeuren wilde dat omkeren. Anders was dat in de E1 en NV40. Vanaf de start was het spannend daar de eerste twee door slechts enkele punten gescheiden waren en een wisseling op de loer lag. Met twee keer 30 punten te verdelen kon het kampioenschap nog in allerlei plooien vallen. Zeker bij enduro kan het raar lopen, één slechte dag door pech of een val kan de stand (in elke klasse) op zijn kop zetten en dan zijn er opeens heel andere kanshebbers. Onder koude maar droge weersomstandigheden werden dan ook interessante gevechten verwacht.
PROLOOG
Organisator Motorclub Nijverdal-Hellendoorn had op donderdagavond vooraf aan de gebruikelijke tweedaagse wedstrijd een novum verzonnen; een proloog in het centrum van Hellendoorn. Onder grote publieke belangstelling (3 rijen dik) werd hier bij kunstlicht de eerste proef verreden, maar alleen voor de Inters omdat die wel dergelijke obstakels werden toevertrouwd. Het korte maar spectaculaire traject bood diverse vrachtwagenband obstakels, een puincontainer en een dubbel gebruikte 20 voets container die diende als tunnel en schans. Verder was er aan schuin over de baan liggende bielzen geen gebrek. Vooral in bochten niet echt een makkie. Henk ‘Le Dakar’ Knuiman had lang de leiding in handen maar werd ultiem van het podium gestoten. De winnaar na een oefenrondje en aansluitend de tijdtest was Wesley Pittens met 1 minuut en 6 tiende sec, hij werd op het podium bijgestaan door Erwin Plekkenpol (1.03,9) en Robin Nijkamp (1.04,2) respectievelijk als tweede en derde. Scratchleider Wassink gleed onderuit op de Bielzen en moest zo 13 seconden inleveren op Pittens. Deze tijden telden mee als proef op de eerste dag.
TAAIE PROEVEN
Drie proeven stonden op het menu. De eerste proef de ‘zandkoele’ gesponsord door Sherco was weer de bekende klassieker rond het grote zandgat. Heel veel knippen en wortels maken dit tot een stevige enduroproef waar het altijd goed opletten is, een schuiver is zo gebeurt en de bomen staan altijd (te) dichtbij. In het mulle zandgat dit keer twee doorkruisingen waarbij, geïnspireerd door veelvuldig commentaar en de gedachten dat het twee dagen ging duren en het toch al zwaar genoeg zou worden, nu eens niet was gekozen voor een bijna-stilstand bocht onderin met aansluitend een lastige zandklim. Het waren nu doorlopende paden van de een naar de andere kant van de ‘koele’ die met voldoende snelheid en gedoseerd gas goed te doen bleken. Een waterplas in een van die paden onderin de zandkoele maakte velen aan het twijfelen waardoor toch zij in de problemen kwamen. Kay-Anne Bulsink (zoon van Eric Noppennieuws Bulsink) was een van de ongelukkigen die daar ten val kwam en met de ambulance moest worden afgevoerd. Gelukkig vielen zijn verwondingen mee. Hij was trouwens niet de enige op deze proef, maar ook die anderen waaronder Bjorn Schreijer kwamen er relatief goed vanaf.
Hoe dan ook met deze opzet door de zandkoele was het bovenkomen duidelijk makkelijker van vorig jaar. Het publiek was er minder blij mee, maar ja die zitten ook niet op de motor. Volgend jaar weer een eendaags evenement en dan wellicht toch de hard-easy benadering voor het zandgat? Proefbaas Dinand Tijhuis beloofde erover na te denken. Na deze proef waar de snelste inters 7,5 minuten voor uittrokken volgde een stukje route van 10 minuten waarna een volgende zware proef wachtte.
De tweede proef Dauwpop dit jaar gesponsord door Eurol, staat al jaren bekend om zijn lange paden met diepe knippen en vergde in vorige edities al veel van de conditie. Om het nog ‘mooier’ te maken was nu ook de crossbaan Koetree deel van de proef waardoor de lengte van de proef voor de snelste inters opliep naar 10,5 minuten. Zo vlak na de eerste proef waren de meeste nog niet eens op adem en lag de volgende nog steviger klus alweer te wachten. Dat was te zien ook aan het tempo want dat zakte allengs de dag vorderde. Al hadden de snelleren er kennelijk nauwelijks last van. Conditie is ook wat waard.
In deze proef ook het vorig jaar ontdekte kleine zandgat met steile rand. Ditmaal mochten de coureurs kiezen uit twee variaties. Twee chicken runs die uitmondden in een omweg en het moeilijkere, twee verschillende opstappen van 2,5 meter vrij verticaal. Voor trialisten waarschijnlijk een peuleschil maar voor endurorijders? Velen probeerden het en waren succesvol, de truc was niet teveel gas geven. Want dat betekende doorschieten om dan de motor twee meter in de lucht te zien verdwijnen. Maar zelfs zo’n val, mits er bovenop de rand werd geland, leverde nog tijdwinst ten opzichte van de lastige omweg van 15 seconden.
Er waren vele mooie variaties te zien, een ervan was Lucas Dolfing die net iets te langzaam ging en met de onderkant van de motor aan de bovenrand bleef hangen. Hij moest zich naar achter van het zadel laten glijden en een omweg lopen om weer boven te geraken. Een andere mooie variatie was de ‘no-hander-lander’ die vrouwelijke deelnemer Nina Klink ten beste gaf. Zij reed net ver genoeg, leek te denken dit gaat mis en liet het stuur los. Oh wonder de motor kiepte voorover en Nina gleed naar voren over het zadel. Snel het stuur vastpakken en weg was Nina weer. Ook de rijder (helaas nr niet genoteerd grrr) die wel het stuur vasthield maar met twee benen links naast de motor landde was, omdat alles rechtop bleef, snel weer weg. Dus ja, zo gek is zo’n rare steil klim nog niet gelet op de tijd die te verdienen was.
De derde proef lag in Daarle en vergde een lange aan- en afvoerroute. Maar het was de moeite (en kou) van de lange rit waard en daarnaast was de routelengte nodig om de 243 deelnemers allemaal een plaatsje in het tijdschema te geven. Deze proef werd gesponsord door Classic motor Derk de Vos die bij start/finish in het Avonturenpark van Hellendoorn ook een mooie Classic Show had opgesteld. De proef was vlot gestoken op een grote maisakker met ook nog flink wat bosstukken erbij met mooie heuveltjes. De crossers onder de deelnemers konden op de open stukken nog even de frustaties van de enduroproeven van zich af schudden. “Dat het een proefje was voor de echte akkerscheurders bewees oud-kampioen Erald Lammertink als daglicentie deelnemer met de allersnelste tijd op de eerste proef. Dat was maar voor een keer, maar leuk was het wel.
Voor zowel de inters als nationalen stonden de tweede dag drie ronden á 80 km op het programma met in totaal 9 proeven. Voor de inters was er de eerste dag nog een toetje met een vierde keer de eerste en tweede proef.
ONK INTERS E1
Met slechts 1 punt verschil tussen klassementsleider Lucas Dolfing en de in de tweede seizoenshelft sterke Bas Klein Haneveld zou het spannend gaan worden. Klein Haneveld moest Dolfing twee keer achter zich houden terwijl Dolfing er maar één keer vóór hoefde te zitten. Uiteraard mits Ismo ten Velde zich er niet tussen zou mengen. Klein Haneveld was de hele eerste dag erg sterk waardoor Dolfing maar drie keer een proef kon winnen waarbij het verschil steeds positief bleef voor Klein Haneveld. Die ging terecht met de dagwinst strijken. Ten Velde was al snel op achtervolgen aangewezen maar leek de derde plaats eenvoudig te kunnen zekerstellen voor Rendo Boersma. Dat liep echter anders toen Ten Veldes brandstofpomp er in de allerlaatste proef de brui aan gaf. Dat werd lang sleutelen, want het was een elektrisch probleem. Met behulp van de bus werd er gefinished maar dankzij een te vroeg opgerolde finish kon wedstrijdleider Wilco Bruijn niet anders beslissen dan Ten Velde zelfs als vierde in de stand op te nemen al was het met een doos vol strafpunten. Ja alles mag bij de enduro als de wedstrijdleider het maar niet weet. Zolang er maar niet wordt afgesneden in de proeven. Dat is not done!!!
De tweede dag moest Dolfing in de aanval en dat deed hij met verve door de eerste twee proeven op naam te zetten. Klein Haneveld liet zich niet onbetuigd en nam de derde en vierde voor zijn rekening. Het was een gevecht om van te smullen, ongemeen spannend want wie als beste finishte was nu eenmaal kampioen. Na de vijfde proef gewonnen door Dolfing had hij 9 seconden voorsprong. Toen sloeg het noodlot toe en begon Dolfings machine zwaar te lopen, big-end defect? In ieder geval zat er niets anders op als uitvallen. Dat was natuurlijk een zeer onbevredigend eind van een enerverend seizoen maar Dolfing nam het zoals altijd rustig en uiterst sportief op. Klein Haneveld kon het zo afmaken en de titel binnenhalen. Ten Velde wisselde in de sleuteltijd voor de start dag twee de kabelboom en kon weer op pad. Nu voor de tweede plaats want Klein Haneveld was niet te pakken terwijl Boersma zich tevreden toonde met de derde plaats.
De Tweedaagse viel zo in de plooi met winst voor Klein Haneveld, Boersma als terechte tweede voor Ten Velde op drie.
Titel: Klein Haneveld, met Ten Velde als tweede voor Dolfing.
Bas Klein Haneveld
”Het was vandaag erg spannend. Nadat ik gisteren gewonnen had voor Lucas (Dolfing) zou wie van ons de ander achter zich kon houden E1 kampioen worden. Het ging gelijk op totdat Lucas ermee moest stoppen en ik zeker was van de titel maar wel moest uitrijden. Dat ging wel ietsje rustiger haha. Volgend jaar zou ik het liefst naar de E2 in het ONK gaan maar dat is nog niet zeker. In ieder geval wil ik graag deelnemen aan alle EK’s.”
Lucas Dolfing
“Jammer van het uitvallen, het ging lekker, maar kan gebeuren. Het blijft een mechanische sport. Maar het was een mooie spannende strijd, ik had natuurlijk graag gewonnen maar kon het niet afmaken. Jammer volgend jaar beter maar ik gun het Bas van harte. In 2014 ga ik op dezelfde voet verder, ONK E1 met de TM en ik wil ook graag naar alle EK’s.”
ONK INTERS E2
Hans Vogels klaagde over pijn in zijn net geopereerde schouder maar als echt professional vond je dat niet terug in zijn tijden de eerste dag. Het duurde tot proef 6 voordat lijstaanvoerder Robin Nijkamp hem een proefje kon afsnoepen. Maar die was geen bedreiging daar het repareren van een gebroken ketting op proef 4 maar ‘even’ 11 minuten extra proeftijd opleverde. Tweede was al snel Stefan Hage die Vogels echter niet kon benaderen maar ook zag dat Johnny Bosmans op de derde plaats niet echt aandrong. Nijkamp wilde nog 
wel iets van zijn achterstand afhalen en zette de laatste drie proeven van de dag de snelste tijd. Daardoor kon hij de vierde plaats nog ontfutselen aan Casper Ovaa die op zijn beurt in de vierde ronde de vijfde plaats wegkaapte bij Hans Pol. Wel hield Nijkamp op deze wijze ruim zicht op de titel.
De tweede dag begon Vogels met het winnen van proef 1. Daarna kwam verrassend tweemaal Stefan Hage als snelste uit de bus terwijl Robin Nijkamp de dagleiding in handen kreeg. Lang duurde dat geluk niet want Vogels nam met twee proefwinsten de leiding over waarna hij er in proef 6 even bij ging liggen. Nijkamp profiteerde maar dat was van korte duur daar Vogels de twee volgende proeven inlijfde. Zo moest de laatste proef als scherprechter functioneren. Daarin bleef Nijkamp op 0,6 seconde steken en was ook de tweede dagwinst voor Vogels.
Tweedaagse: de winst voor Vogels met Hage op twee en Bosmans als derde.
Titel: Nijkamp met op twee Hage en Bosmans op drie
Robin Nijkamp E2 kampioen
”Het ging lekker de eerste dag totdat mijn splinternieuwe ketting op een vette knip ineens brak op proef 4. Gelukkig was het in de buurt van het zandgat en ‘vond’ ik een stuk ketting. Helaas was het eerst met klinkschakel maar de gewone bleek er ook bij te zitten maar die zat wel goed verstopt haha. Kostte me 11 minuten maar uiteindelijk viel de schade in het klassement mee. De verschillen in de E2 zijn groot en zo werd ik nog vierde de eerste dag. Ik dacht eerst nog dat die diskwalificatie van Zelhem vanwege de slechte transponder me nu parten zou gaan spelen. Zover kwam het gelukkig niet. Het is mijn eerste Inters titel, ben er erg blij mee. Volgend jaar ga ik weer met de E2 in het ONK en de EK’s maar ook MX3 wil ik blijven rijden en natuurlijk de zesdaagse. ”
Hans Vogels
”Ik ben niet fit, pas geopereerd aan mijn sleutelbeen, er zit ook een plaatje in. Ik rijd op pijnstillers maar het werkt niet echt. Ik heb denk ik al wel 2 mm van de tanden afgeknarst om de pijn te verbijten. De focus blijft nu op Dakar, maar denk niet dat ik daar met de besten mee kan. Ik wil trouwens ook nog wat langer leven, het is levensgevaarlijk op topniveau. De eerste vijf daar gaan nogal jong dood, heb ik geen zin in. In 2014 heb ik voor de enduro een deal en rijd met KTM in de E2. Ik heb nu 7 ONK endurotitels en het doel is 10. Maar eerst maar eens werken aan nummer 8. Na de Dakar heb ik twee weken om me voor te bereiden op de enduro van Zeeland. Dat zal wat kort zijn om de te vermoeidheid te verdrijven en om te schakelen, maar alle punten tellen op het eind. ”
Hans Vogels had veel last van zijn net geopereerde sleutelbeen. Niet vreemd ook want bij een val is het weer gebroken en moest nogmaals geopereerd. De operatie is voorspoedig verlopen waarbij een sterkere plaat op zijn sleutelbeen is gemonteerd. Hans moet enkele dagen rust houden en zal daarna veel gaan fietsen op de hometrainer en lopen op de loopband om zijn fysieke conditie in stand te houden zonder daarbij zijn sleutelbeen te belasten. Helaas een minder gunstige timing nu Le Dakar met rasse schreden nadert, maar Hans kijkt er zeer positief tegenaan.
ONK INTERS E3
Kampioensleider Mark Wassink zag de afgelopen wedstrijden opponent Wesley Pittens sterker en sterker worden. Iets dichterbij in de stand staande belager Amel Advokaat had al eerder besloten dat zijn te lang aanhoudende blessure door het rijden van de tweedaagse niet beter zou worden en had zich afgemeld. Op Pittens had Wassink een mooie voorsprong van 18 punten en dus was het zaak geen rare dingen te doen. Maar ja, een tweedaagse winnen is wel iets speciaals en daar ging Wasink toch wel voor. Pittens wilde natuurlijk ook graag de tweedaagse winnen en had zichzelf een barbaars trainingsschema aangemeten. Pomp een slechte achterband tot 3 ato en ga bochtjes oefenen. Dat stuurt minder goed maar als je dat beheerst, gaat het met een scherpe band met mousse opeens heel anders. Zo geschiedde en de strategie wierp zijn vruchten af, want in ieder geval kwamen de eerste vier proeven op zijn naam. Daarna begon Wassink op gang te komen en won de meeste proeven in de tweede wedstrijdhelft. Bij aanvang van de laatste proef resteerde een gaatje van welgeteld 0,1 seconde. Beide heren gingen er nog even voor zitten maar Wassink vergat te blijven zitten op een snel stuk en klapte er hard af. Dat kost tijd waarvan Pittens profiteerde en de dagwinst zeker wist te stellen met 9 seconden voorsprong. De verloren 13 seconden van Wassink in de proloog gaven de doorslag. Erwin Plekkenpol reed de hele dag op een gedegen derde plaats voor Bjorn Schreijer en Bernard van de Pol.
De tweede dag nam Pittens weer het initiatief. Wassink knokt terug en wint drie proeven maar het verschil dat Pittens maakt in zijn zes gewonnen proeven halen hem niet één keer van de koppositie af. Natuurlijk wilde Wassink wel harder maar de harde klap van de eerste dag bracht veel ongemak en onder de streep was tweede worden meer dan genoeg voor het kampioenschap. Zo geschiedde en won Pittens zijn eerste tweedaagse bij de inters na twee jaar enduro. Een prijzenswaardige prestatie voor iemand van 20 jaar. Dat belooft nog wat voor de toekomst. Wassink op twee gevolgd door Plekkenpol op drie. Schreijer maakt een harde klapper op proef 4 die gelukkig goed afloopt en laat zo de vierde plaats aan Van de Pol voor Marc Pepers.
Tweedaagse: winst voor Pittens met Wassink en Plekkenpol als tweede en derde.
Titel: kampioen Wassink met Pittens op twee en Plekkenpol op drie
Mark Wassink E3 Kampioen
”Ik stond er goed voor in het kampioenschap maar wilde ook graag de tweedaagse winnen. Ik maakte een schuiver in de proloog waardoor ik met 13 sec achterstand begon. Bij het ingaan vd laatste proef de eerste dag stonden Wesley en ik nagenoeg gelijk. Deze proef lag mij wel maar ik kwam op flinke snelheid verkeerd uit en maakte een harde klapper op mijn schouder. Dat kostte de dagoverwinning en het achterframe was helemaal krom. Ik had geen pijn maar dat was de tweede dag anders, ik had veel last van die schouder en moest te veel risico nemen om Wesley die sterk reed bij te benen. Maar het kampioenschap en de scratch is binnen en dat was het mij om te doen. Volgend jaar staan weer de KTM 300 2 takt in het ONK E3 en diverse EK’s op het plan. ”
INTERS VETERANEN 40+ EV40
Tweede man Peter Bergsma moest in de tussenstand 18 punten goedmaken om leider Erik Davids van het kampioenschap af te houden. Dat is moeilijk in een klasse waar de verschillen groot zijn en er weinig anderen zijn die Davids punten afhandig kunnen maken. Bergsma legde in de proloog bijna 20 seconden toe op Davids nadat ging het mis op het bandenblok. Zijn plan om dan maar vol in de aanval te gaan vond steun bij Henk Knuiman die het beste uit de startblokken kwam. Daarna is het vooral Bergsma wat de klok slaat waarmee zijn eerste dagwinst ooit in de enduro een feit is. Davids neemt de tweede plaats voor zijn rekening gevolgd door Knuiman, Marco Elting en Michel van den Brand.
De tweede dag is Davids de snelstarter en staat na een ronde aan de leiding. Bergsma komt daarna goed op gang en neemt in de tweede ronde de kop stevig in handen om deze niet meer af te geven. Davids weet dat een tweede plaats meer dan genoeg is voor zijn alweer 20e titel in grasbaan, motorcross en enduro en is daardoor wellicht wat minder geïnspireerd het uiterste uit de kan te halen. Knuiman weet weer de derde plaats in deze training voor Dakar zeker te stellen onder het motto “Lekker km’s maken” en ziet Elting als vierde eindigen voor Erik Buursema.
Tweedaagse: winnaar van zijn eerste enduro ooit (ondanks een titel in de E1) en dan maar gelijk een tweedaagse is een sterke Bergsma met Davids als tweede en Knuiman als derde.
Titel: Davids behaalt weer een dik verdiend kampioenschap en krijgt Bergsma (2) en Elting mee op het ereschavot
Erik Davids
“Ik stond genoeg punten voor maar moest natuurlijk wel een nette tweedaagse rijden. Door mijn al een paar jaar slechte knieën nam ik ook de eerste paar ronden niet de steile klim bij de tweede proef. Dat kostte elke keer vele seconden. Peter (Bergsma) reed een sterke race en ik gun hem zijn eerste endurowinst van harte. Ik had deze er natuurlijk ook graag bijgezet maar had tot doel het halen van dat 20e kampioenschap, en dat is gelukt. Over de toekomst ben ik nog niet helemaal uit, maar ik begin wel steeds serieuzer na te denken er een punt achter te zetten. Ik wil ook de Nederlandse talenten gaan begeleiden en om dat goed te doen kost veel tijd.”
Henk Knuiman
Ja op die proloog ging het lekker, ik bleef zo lang aan de leiding staan dat ze mij bijna weer terug wilden laten komen uit het Parc Ferme. Ik oefen vaak met dat ‘pielen op de vierkante millimeter’, is goed voor de motorbeheersing. Ik heb de tweedaagse lekker ontspannen kunnen rijden en kon toch goed met de besten mee. Belangrijk was vooral kilometers te maken voor mijn 10e Dakar, daar is alles op gericht. De motor is afgelopen week met de spullen in de container vertrokken naar Argentinie. Na de revisie staan er 300 km op, ik ga daar nog 200 km rijden voor de afstelling. Dan is de motor ook helemaal ingereden en kan het startschot vallen. Ben er weer helemaal klaar voor.”
SCRATCH ONK INTERS (Motorgazet bokaal)
De steeds sterker wordende Wesley Pittens (E3) was van plan hier voor een verrassing te zorgen. Aanvalluh! was het devies en dat deed hij met verve door zowel de proloog als beide dagen magistraal winnend af te sluiten. Lijstaanvoerder Mark Wassink (E3) gaf het bepaald niet zonder slag of stoot weg en bleef er erg kort bij maar de prioriteit eerst kampioen worden en dan de Tweedaagse winnen schemerde er wel doorheen. De derde plaats leek lange tijd naar Bas Klein Haneveld (E1) te gaan maar toen Lucas Dolfing (E1) was uitgevallen ging het gas een standje lager om de E1 titel zeker te stellen en kreeg Erwin Plekkenpol (E3) de gelegenheid plaats drie over te nemen. Klein Haneveld hield nog wel de deur dicht voor de zich op de Dakar Rally richtende en net geopereerde Hans Vogels (E2) die zo nog heel netjes als vijfde eindigde.
Tweedaagse: de winst was voor de zeer sterk optredende Pittens die met zijn 20 jaar de jongste winnaar is van de KNMV Voorzittersbeker (uit te reiken op het KNMV kampioensgala) met Wassink als erg mooie tweede en Plekkenpol als minstens zo mooie derde.
Titel: De scratch Inters kwam zo sinds 2009 voor de tweede keer in handen van Wassink. Pittens op een tweede plaats met Bas Klein Haneveld op drie
Wesley Pittens
“Ik kom steeds dichter bij Mark (Wassink) en probeerde het gat verder te sluiten. De laatste weken heb ik extra veel getraind onder andere op rijden met een slechte band met 3 ato, dat biedt weinig grip en scherpt je in het nauwkeurig sturen en gasgeven. Ik ben blij nu de aansluiting met Mark echt te hebben gevonden en zelfs beide dagen kon winnen. Dat had ik vooraf niet verwacht maar ben er hartstikke blij mee. Volgend jaar zijn er veel plannen. Natuurlijk rijd ik het ONK en wil ook alle BK wedstrijden gaan doen, in Belgie zijn de enduros van een ander kaliber en kan ik veel leren. Ook mijn broer Thierry gaat daarin mee. EK’s willen wij ook wel maar financieel zijn er nog vraagtekens. Deze week ben ik samen met Thierry uitgenodigd bij Husky NL (lees KTM) voor een gesprek. Eens zien wat daar uitkomt. Voor de superenduro in Schijndel zit ik in de organisatie en timmeren we hard aan de weg, daar willen we een spektakel van gaan maken. Ik doe natuurlijk daar zelf ook mee.”
EURO/ NATIONALEN N1
Het hele jaar was de tweestrijd tussen Kay Hulshof (N1) en Kevin Dijk (N1) alles bepalend. Dijk toonde zich beide dagen de sterkste en won de wedstrijd zo hij graag wilde. Hulshof had het bepaald niet weggeven en ook enkele proeven gewonnen, een waardige tweede. Maikel Verkade kwam de eerste dag tot een vierde plaats achter Jordie Berghorst maar een betere tweede dag bracht Verkade de derde plaats in het tweedaagse klassement. De vierde plaats gaat naar Bjorn Sloot voor Berghorst.
Tweedaagse: Dijk voor Hulshof en Verkade.
Titel: Dijk kampioen voor Hulshof op twee en Verkade op drie
EURO/ NATIONALEN N2
Met een mooie marge kon Peter Huijbregts met een gerust hart beginnen aan de finale race. De eventueel te behalen titel wilde hij opdragen aan zijn terminaal zieke vader. Het kwam allemaal op zijn pootjes terecht al waren op de eerste dag Vincent Rikhof en Bertran Hogenkamp lastige kandidaten die nadrukkelijk meededen voor de dagwinst en ook enkele proeven wisten te winnen. Huijbregts toonde zich de eerste dag de sterkste terwijl Rikhof de tweede dag als een soort veelvraat 8 van de 9 proeven wist te winnen. Huijbregts controleerde de tweede dag met een tweede plaats voor Hogenkamp. Rob Smits pakte de vierde plaats voor Robert van Pelt die Paul Oomen net te snel af was. Snelste dame in deze klasse was Kimberley Braam met een 14e plaats totaal. Deze van de WMX afkomstige dame is de tweede seizoenshelft begonnen en begint al aardig te wennen aan het endurowereldje.
Tweedaagse: Rikhof wint op uiterst nette wijze zijn eerste tweedaagse, Huijbregts tweede en derde Hogenkamp.
Titel: kampioen Huijbregts met op Hogenkamp twee en Oomen op drie
EURO/ NATIONALEN N3
Lijstaanvoerder Lars Verbakel weet dat Robin Voortman de te kloppen man is. Maar omdat die een wedstrijd miste had die de kaarten niet meer helemaal in eigen hand. 
Voortman deed wat gedaan moest worden en won alle 18 proeven. Het lijkt wat saai maar Verbakel nam alle tweede plaatsen voor zijn rekening. Enkele minuten daarachter dan weer de derde, de eerste dag Harm Schepers die de tweede eindigde als vijfde maar daarmee wel de derde plaats zeker stelde in de tweedaagse. Ido Jansen eist de vierde plaats op met respectievelijk de vierde en zesde plaats. 
Beste vrouw van de tweedaagse is Nina Brink met de vijfde plaats.
Tweedaagse: Voortman wint ongeslagen, Verbakel op twee en Schepers als derde.
Titel: kampioen Verbakel met op twee Voortman en de afwezige Jan Schepers op drie
NATIONALEN VETERANEN 40+ NV40
Met een marge van 6 punten op cupfighter Cees Siemons wist kampioensleider Gerard Steenbergen zich nog lang niet zeker. Als vervolgens Siemons de hele dag de leiding neemt en de meeste tegenstand van Peet van Saase en Kees Zuidhof krijgt, terwijl Steenbergen zich daarmee niet kan bemoeien, is duidelijk dat de zaak na dag een is omgekeerd met Simons aan de leiding. Een kans die je Simons maar een keer geeft want ook de tweede dag kan Steenbergen geen vuist maken tegen Simons en ziet zijn langdurige leiding in de stand niet verzilverd. Dat ook nu weer Van Saase en Zuidhof de tweede en derde plaats verdelen is al snel duidelijk. Na twee dagen weet Eddy Heersink Arjan van de Veld weg te zetten naar de zesde plaats.
Tweedaagse: de winst voor Simons en Van Saase en Zuidhof als tweede en derde.
Titel: kampioen Simons viert zijn vierde enduro titel met Steenbergen op twee en Ludwig Cissen op drie
NATIONALEN VETERANEN 50+ NV50
Gert Berghorst maakte een keer een echte fout in de proeven en zo moest hij genoegen nemen met slechts 17 keer de proefoverwinning. Dat dit zijn kampioenschap alleen maar luister bijzet moge duidelijk zijn. Met twee tweede plaatsen is ook duidelijk dat Erik Scholten daar niet ver vanaf landt terwijl Henk Schuizeman en Jo van Sleuwen de plaatsen drie en vier uitwisselen over de dagen. Theo van Lierop tekent voor twee keer een vijfde positie.
Tweedaagse: Berghorst wint voor Scholten en Schuizeman.
Titel: kampioen wederom Berghorst met van Lierop op de tweede positie omdat Martin Jimmink niet kon deelnemen maar toch nog de laatste podiumplaats pakt.
SCRATCH NATIONALEN (Twin Air bokaal)
Kay Hulshof (N1) en Kevin Dijk (N1) knokten het in een mooi duel weer uit. Dijk toonde zich beide dagen de sterkste en won de scratch Nationalen. Naast Dijk zal ook Hulshof zonder enige twijfel een prima aanvulling gaan vormen voor het Nederlandse inters bestand. De derde plaats ging naar een sterk rijdende Robin Voortman met twee derde plaatsen.
Tweedaagse: Dijk de winst voor Hulshof en derde man Voortman.
Titel: kampioen Dijk met op Hulshof twee en op drie Peter Huijbregts.
CLUBTEAMS
Bij de clubteams had VAMC de Graafschaprijders 1 al een mooie voorsprong en die bleef met twee tweede plaatsen achter MCNH en Mac Veenendaal makkelijk op het bord. Daarmee werden de Vordenaren kampioen. De tweede plaats in de eindstand ging naar MAC Veenendaal voor het tweede Vordense team de VAMC de Graafschaprijders 2 op de derde plaats. De VAMC had dus wel wat te vieren.
MERKENTEAMS
Ook bij de merkenteams was er vooraf al een duidelijke tekening in de stand ten gunste van het WPM KTM 1 team. Tegen zoveel klasse was weinig te beginnen en zo was de winst na een dag al toereikend voor het kampioenschap. TM Racing Nederland werd netjes tweede door het WPM KTM 2 team netjes achter zich te houden.
DAGLICENTIES
Bij de Daglicenties trad voor het eerst Thierry Pittens in de ‘groten’ enduro aan. Hij was enkele weken terug nog kampioen bij de jeugdenduro in de klasse JE2 geworden en had direct nadat hij begin november 18 jaar werd, zijn A1 rijbewijs gehaald. Eigenlijk wilde hij wel als eerste de nieuwe A1 klasse in, maar het gebrek aan tegenstand en niet in het minst de hoge licentiekosten voor alleen de tweedaagse brachten hem tot het slimme besluit dan maar in te stappen in de daglicenties. Dat hebben die anderen geweten want Thierry schreef glorieus beide dagen op naam ondanks een enkele bodemverkenning. Maar ja als je nog op zoek bent naar de grens van je kunnen moet je er soms even over. Van deze meneer die ook in de Promo talentontwikkelingsgroep zit gaan we zeker nog meer zien. Achter hem was iedereen het redelijk met elkaar eens want een heel echelon oud-endurorijders deelden beide dagen op dezelfde positie de runner-up plaatsen. Jan Winters was daarvan de beste met de tweede plaats voor Erald Lammertink op drie, Jeroen Klein Kromhof en Mark Smits op de plaatsen vier en vijf.
VRIJWILLIGERS
Als bij elke enduro waren de vrijwilligers van de MCNH maar ook van andere clubs weer volop in touw om deze tweedaagse mogelijk te maken. Het zijn deze mannen en vrouwen vrijwilligers die een enduro mogelijk maken. Denk daarbij aan route- en proefuitzetters/bouwers, start/finish inrichters, inschrijvingen, opruimers, koffiebrengers, EHBO, tijdwaarnemers enz. Daar gaat onwaarschijnlijk veel werk en tijd in zitten. Zonder hen wordt er geen enduro verreden. Sommige rijders realiseren zich dat niet en hebben commentaar dat zus en zo beter kan. Als ze zelf eens de handen uit de mouwen steken om zoiets omvangrijks als een enduro te organiseren komen ze er snel achter dat het heel veel werk is. Het is dan ook des te zuurder als er ongenuanceerd commentaar op vrijwilligers werk komt.
Buiten de organiserende clubs zetten vele mensen zich iedere week weer nagenoeg belangeloos in voor de rijders en verdienen daarvoor veel waardering. Daarom bij deze en namens alle rijders, hartelijk dank aan organisatoren en KNMV met name Jos Arends als voorzitter van de Enduro, Trial en Offroad Commissie en wedstrijdleider Wilco Bruijn die beide met hun medewerkers duidelijk laten merken dat er naar commentaar geluisterd wordt en naar mogelijkheden wordt gezocht de sport nog aantrekkelijker te maken. Maar natuurlijk geldt dank ook alle andere KNMV officials, tijdwaarnemers en bondsbureau en natuurlijk de Flying Doctors al moest KNMV wedstrijdarts Roel Horstra dit keer laattijdig de steun afbreken doordat hij op de route bij een val notabene zijn eigen been wist te breken. Hopelijk gaat het hem en ook de anderen geblesseerden voorspoedig en snel beter. Verder niet te vergeten de Promotie Groep Dutch Enduro onder aanvoering van Hennie Wullink die het met vele steunende bedrijven ieder jaar weer mogelijk maakt de sport net weer iets te verbeteren. Laten we voorts ook niet vergeten de beheerder van de website enduro.nl Henk van der Spek en degenen die daar die mooie verhaaltjes en foto’s op insturen. Natuurlijk is de steun van talloze gemeenten, provincies, staatsbosbeheer, politie, defensie en alle andere landeigenaren die de clubs in de gelegenheid stellen om een enduro te kunnen organiseren onontbeerlijk.
Verzorgers. En niet op de laatste plaats al die verzorgers die er steeds maar weer voor zorgen dat de rijders hun natje en droogje krijgen. Onder de talloze rijdersondersteuners is er sinds 2006 het Spenduro Team dat iedere enduro zo’n 18 rijders helpt aan een natje en droogje maar ook tijdens EK’s acte-de-presence geeft. Het low-cost principe wat voor teamcaptain Aliedus Spenkelink de leidraad is werd tijdens de recente EK Portugal nog eens benadrukt door nadrukkelijk de samenwerking te zoeken met de teams van Snellenberg en VAMC Vorden/WPM. Al het zware spul en motors ging in de door Aliedus bestuurde Booking.com vrachtauto en de rijders per vliegtuig. Dat is pas samenwerking en veel efficienter en gezelliger dan het verouderde ieder-voor-zich. Gaan we als het aan Aliedus ligt nog veel meer van zien.
De vrijwilligersbeker (Lasbedrijf Jan Swinkels trofee) voor de meest in het oog springende vrijwilliger ging dit jaar naar Constant Hulshof van De Toerenteller voor meer dan 32 jaar steun aan endurorijders en organisaties. 
De Rooky-off-the-year plus 100 euro cash (beschikbaar gesteld door Henk van der Spek van enduro.nl) valt niet onverwacht in handen van de 20-jarige multi-winnaar Kevin Dijk. Oscar Pelgrim reikte de gesponsorde bekers van de KWF sponsor actie uit met Mark Wassink als winnaar en kreeg zelf de Wout Theuws bokaal uit handen van Andre Pullen voor zijn mooie initiatief. 
Tot slot mag vermeld de gewaardeerde steun van Twin Air en Motorgazet want die stellen ieder jaar de nationalen en inters scratch trofee ter beschikking.
DE MCNH HAD HET VOOR ELKAAR
De MC Nijverdal-Hellendoorn had ondanks het niet beschikbaar kunnen zijn van endurospil Jan Vloedgraven alles prima op orde, iedereen was dik tevreden. De experimentele proloog was enduropromotie pur sang maar of de tweedaagse die MC Enter gaat organiseren medio december 2014 dat gaat kopiëren, is verre van zeker. Ook waren niet alle inters even blij om voor twee minuten het hele spul op gang te moeten brengen. De Proloog in deze vorm was ook maar een experiment, maar om de enduro onder de publieke aandacht te brengen zeker wel geslaagd.
De mede door het terrein gedwongen insteek om twee zware proeven kort achter elkaar te zetten gaf een waardig accent, het was zwaar en de meeste rijders zullen niet lang wakker hebben gelegen toen ze hun bedje zagen. Zo hoort het ook bij een tweedaagse. Het gebeuren werd afgerond met een gezellige feestavond waarbij alle winnaars van de tweedaagse en de nationale kampioenen werden gehuldigd en een ronkende motor in de zaal niet ontbrak. Hoewel de inters hier alleen naar voren werden gehaald is de officiele huldiging op het kampioensgala van de KNMV. 
Verder viel het WPM KTM team uiterst positief op met drie kampioenschappen bij de Inters, de titel bij de merkteams en Mark Wassink als scratchwinnaar. Voeg daarbij de derde plaats teams bij de EK dan is dit overduidelijk een bijzonder succesvol seizoen. Teamcaptain Hennie Wullink en (deel)sponsor Andre Pullen waren dan ook in hun nopjes.
De eerstvolgende ONK enduro is een spiksplinternieuwe februari 2014 in Zeeland. Voor het zover is er eerst nog op vrijdag 27 december de Twin Air Super enduro van Schijndel waar oa Wesley Pittens en Angelo Philippi aan de touwtjes trekken.
Tekst: Alex Peters
Foto’s: VSFoto.nl Kees Siroo en enduro.nl
© Het gebruik van de hier geplaatste tekst is alleen toegestaan met schriftelijke toestemming van de auteur.
Alex Peters, Uw evt. reacties gaarne naar: Peters@DeNop.isonzeclub.nl