Onverslaanbare Hans Vogels wint de kampioensrit en zijn zesde scratch titel
De tweedaagse enduro rondt het ONK enduro seizoen af waarna de kampioenen bekend zijn. De leider in de scratch en E2 Hans Vogels liet weinig ruimte aan de concurrentie en won zoals iedereen het ook verwachtte van deze enige NL WK-pro. Amel Advokaat en Robin Nijkamp bleven nog het dichtstbij maar konden niet voorkomen dat net als in 2011 de winst in de tweedaagse naar Vogels ging en daarmee ook de KNMV Voorzittersbeker en Zelhemse Jan Van Beek bokaal. Advokaat moest het de eerste dag afleggen tegen Erwin Plekkenpol voor de tweede plaats. De tweede dag moest Advokaat voor de tweede positie Nijkamp verslaan terwijl Plekkenpol uitviel met pech. Daarmee lagen de eerste drie over beide dagen vast. Wassink tekende beide dagen als vierde gevolgd door Lucas Dolfing (E1) op vijf. Mede door zijn winst in de tweedaagse behaalde Vogels niet alleen de E2 titel maar ook voor de zesde maal de prestigieuze scratch titel waardoor zijn naam voor de even zoveelste keer wordt bijgeschreven op de Motorgazet bokaal. De winst bij de nationalen ging voor zowel de tweedaagse als de scratch nationalen naar de al het hele seizoen erg sterke Johnny Bosmans.
TWEEDAAGSE SLUITSTUK SEIZOEN
Traditiegetrouw vormt de tweedaagse kampioensrit het sluitstuk van het ONK. Na het bekend worden van de twee apart tellende dagresultaten wordt de eindstand opgemaakt en zijn de kampioenen bekend. Al voor de start waren eigenlijk alleen in de EV40 klasse de kaarten in het voorseizoen nagenoeg geschud en was er weinig voor nodig de kampioen aan te wijzen. Bij de scratch, E1, E2 en E3 en de meeste nationale klassen hadden de lijstaanvoerders mooie marges staan maar met twee keer 30 punten te verdelen kon het kampioenschap nog in allerlei plooien vallen. Zeker bij enduro kan het raar lopen, één slechte dag door pech of een val kan de stand op zijn kop zetten en dan zijn er opeens heel andere kanshebbers.
Onder koude, droge en zeker de eerste dag mistige weersomstandigheden werden dan ook interessante gevechten gevoerd. Veel rijders klaagden over bevriezende brillen en daardoor weinig zicht op de proeven, uiteindelijk had iedereen daar last van.
KEURING- EN STARTPERIKELEN
Naar de keuring kijken de KNMV techneuten altijd met belangstelling uit, want welke verrassing gaan we dit jaar weer aantreffen. Met name bij de geluidskeuring gebeurt nog wel eens iets, al was de blooper van Mark Smits wel heel opmerkelijk. Diens motor wilde niet starten. ‘Ja alles nagekeken, benzine genoeg erin dat weet ik zeker. Maar hij wil niet starten. Ik lever hem toch maar in’. Nadat de KNMV de benzinekraan toch maar eens op reserve draaide kwam er zomaar leven in de brouwerij. Zo zie je maar als je heel veel voor anderen regelt kun je jezelf wel eens vergeten. Maar hij was de enige niet want ook gelouterd endurorijder Marc Hanegraaf zat met die benzine. Hij haalde nog wel de keuring maar kort na het verlaten van het startpodium de eerste dag was het gedaan. Ook daar veel zoeken en tot dezelfde komen, Benzine vergeten! Dan vermeld ik maar niet dat Hanegraaf de eerste dag reed met de tijden van de tweede dag…… Ook viel op het slecht starten van heel wat motoren de eerste dag. De kou in de nacht (niet ongewoon in deze tijd van het jaar) leidde op het startpodium tot heel wat slecht of niet startende motoren en daardoor een bonus van minimaal 10 strafseconden. Een zwakke of slecht opgeladen accu aan boord blijkt wel degelijk een aandachtspuntje in de voorbereiding van een tweedaagse waar zeker (als bij andere endurowedstrijden de voorbereiding thuis het halve (opladings)werk is. Bij de start was overigens Rine Streppel de eerste uitvaller. Bij de startpoging was een harde droge KLIK te horen waarna de zaak muurvast zat.
VIER PROEVEN MET HOOG CROSSGEHALTE
Vier proeven stonden op het liefhebbersmenu. Op het landgoed ’t Zand weer de bekende schitterende proef. Net als vorig jaar niet heel veel geslinger maar juist behoorlijk wat bloedsnelle lange rechte stukken die nogal eens eindigden in een haakse hoek. Deels kwam dat door beperkingen die waren opgelegd door de bos/grond-eigenaren om bestaande paden te gebruiken. In de ruim 11 km proef was veel afwisseling in bochten waarbij ook de aanwezige (geringe) hoogteverschillen flink werden benut. De proef werd flink zwaar doordat naarmate de dag vorderde flinke rem- en ketsknippen en ook heel wat wortels zich hinderlijk op de paden meldden. Bij de soms hoge snelheid (tot wel 140 km/u) was het uitkijken om niet de controle te verliezen en tegen de aarde of erger nog een boom te kwakken. Zelfs de inters moesten dan ook wel eens van het gas. Vanwege de vele snellere stukken was het duidelijk een proef met een voordeeltje voor de crossers. De tweede dag werd de proef ingekort tot 5km en ging het deel met de onheilspellende naam de ‘sahara’ eruit. Dat was met name om te investeren in gecontinueerd gebruik van het gebied voor de motorsport daar in de afgelopen maanden wel erg veel evenementen waren geweest. Wel betekende dat door de ingrijpende wijziging deze proef de tweede dag eerst als verkenning werd gereden en niet meetelde.
Op het crosscircuit Kappenbulten in Halle was de tweede proef uitgerold. De uitzetter kon geen gebruik maken van de akkers rond het circuit waardoor het met het klein aanvullende bosje een korte proef werd, maar dan wel een die twee keer achtereen genomen werd met een wisselpunt als bekend van de enduro Holten. Degenen, meestal crossers, die de moeite nemen om hier in de zomer te trainen hadden een voordeeltje omdat nagenoeg de hele crossbaan in de proef stond maar wel twee keer per proef diende te worden gerond. Het duidelijkst was het kenners voordeel op de grote springbulten die insiders ineens ´durfden´ te nemen. De Mike Healey bult vernoemd naar de eerste GP rijder die takken uit de boom sprong, was goed voor een hele dikke 20 meter en daar waagden toch alleen de echt snelle crossers met een groot hart zich aan zoals Robin Nijkamp, Stefan Hage, Remco Doornwaard en Wesley Pittens. Neerlands enige WK pro Hans Vogels deed het niet maar bleef laag bij de grond om uiteindelijk toch de snelste op deze proef te zijn door o.a. zijn grotere bochtensnelheid.
De derde proef lag redelijk dichtbij proef 2 op een maisakker. In het geheel was een serie lage dubbeljumps en een zandbak met flinke bulten verwerkt. Vlak voor de finish was er nog een supercross element met vier hoge dubbelsprongen ieder beginnend met een steile aanloop. Voor de crossers geen probleem maar voor de anderen vooral een uitdaging. Velen gingen die uitdaging aan maar niet altijd liep dat goed af met spectaculaire valpartijen tot gevolg die overigens aardig goed afliepen. De vierde proef was van hetzelfde laken een pal. Een snel uitgerolde akker waarin ditmaal als extreem element enkele dikke boomstammen en een partij echte zwerfkeien uit Drenthe waren verwerkt. Voor de toppers was dit nauwelijks een probleem die wipten er behendig ineens overheen door de motor te liften. Heel wat beter dan degenen die er te langzaam overheen reden en vaak vast kwamen te zitten. Voor de ‘easy’ rijders die zich wat minder zeker voelen op dit soort obstakels was er het ‘minder getalenteerde’ pad al werd het anders aangeduid. Deze omleiding vergde zo’n 10 á 15 seconden extra rijtijd ervan uitgaande dat het avontuur over de boomstammen en stenen ineens goed ging wat als vermeld niet altijd het geval bleek. Van alle deelnemers reden toch zo’n 95% over het ‘heldenpad’.
Al met al hadden de proeven een hoog (super)crossgehalte waardoor die categorie deelnemers duidelijk een streepje voor hadden. Voor de inters stonden 4 ronden op het programma met de eerste dag 16 proeven en de tweede dag 15 stuks. De nationalen mochten 3 ronden rijden waarbij 12 respectievelijk 11 proeven werden verreden. Als experiment starten de inters op basis van de scratch tussenstand. Daardoor reden de snelste rijders voorop en dienden in de proeven niet te wachten op een voor hen startende langzamere deelnemer. Omdat hierdoor de inters de hele dag tussen rijders van hetzelfde niveau reden werd elke proef op het scherpst van de snede gereden want niks zo treurig om als snelle jongen iemand voorbij te zien komen in de proef. En andersom, het inhalen van iemand die in de tussenstand vóór staat, is natuurlijk prima voor de motivatie. Een experiment dat zeker verder gezet mag worden.
ONK INTERS E1
Klassementsleider Lucas Dolfing wist zich gesterkt met een voorsprong van 18 punten op Bas Klein Haneveld. Met nog maximaal 2 maal 30 punten te verdelen in de Tweedaagse zou Dolfing zich kunnen beperken tot consolideren. Dat is echter niet de insteek van koele kikker Dolfing die al snel zijn bedoelingen duidelijk zou maken. Klein Haneveld begon door een slecht startende motor bij de start gelijk met een achterstand van 10 strafseconden. Een daardoor flink opgeladen Klein Haneveld koos de aanval hetgeen gelet op de stand ook niet anders kon en won de eerste proef ondanks een schuiver waarbij een dranghek werd aangerand. Daarna ging de ‘beer los’ bij Dolfing die daarna 11 van de resterende 15 proeven op zijn naam schreef en rechtstreeks op de dagoverwinning afstevende. Mike Kock ging verrassend het gevecht aan met Klein Haneveld en profiteerde van diens 10 strafseconden door al snel de tweede plaats in te pikken. Lang duurde dat niet daar Klein Haneveld pareerde. Met geringe verschillen wisselden deze twee regelmatig van positie waardoor het spannend bleef tot het eind van de derde ronde. Toen nam Kock de tweede plaats in handen om deze niet meer af te geven en kwam Klein Haneveld op drie voor Ismo Ten Velde die aangaf niet lekker in het ritme te komen en vooral punten liet liggen op proef 1. Engelsman Jack Rowland , 3e Europees Kampioenschap Junioren en samen met nog een drietal andere Engelsen te gast bij het Spenduro team van Aliedus Spenkelink, had net als Ten Velde veel moeite met de snelle en mulle proef 1 en bleef steken als mooie vijfde.
De tweede dag had Engelsman Rowland kennelijk tijdens een prima nachtrust de proeven nog eens door zijn hoofd laten spelen. Hij ging als een razende van start en nestelde zich van meet af aan de kop van het veld. De aanvallen van Klein Haneveld en Dolfing met respectievelijk drie en twee gewonnen proeven brachten hun dichtbij Rowland maar konden hem niet van de leiding verdringen. Meer was het bepalend voor de onderlinge strijd waarbij Klein Hanevelds voorsprong op Dolfing nooit groter werd dan tussen vijf en tien seconden maar ook naar het eind toe niet veranderde waardoor Klein Haneveld tweede werd voor Dolfing. Voor de vierde en plaats ging het tussen Kock en Ten Velde waarbij laatstgenoemde een klein voorsprongetje tot het eind wist te prolongeren om zo vierde te eindigen voor Kock.
Tweedaagse: de winst met de beste totaaltijd over twee dagen naar Dolfing voor Klein Haneveld op twee en Kock als derde
Titel: Dolfing kampioen met 21 punten voor op Klein Haneveld. Ten Velde eindigt als derde.
ONK INTERS E2
De dit jaar in het ONK onverslaanbare WK-rijder Hans Vogels zou natuurlijk zijn status hier willen bevestigen door ook de tweedaagse op naam te schrijven. Zoals Vader Ries het meldde was minstens de helft van de wedstrijd al thuis voorbereid door de hele fiets aan een dikke vette beurt te onderwerpen waarbij werkelijk niets aan het toeval werd overgelaten. Husaberg Super-B rijder Vogels zette de ‘scene’ door de eerste vijf proeven winnend af te sluiten waarna een tegenzet van Robin Nijkamp volgde. Die 0,5 seconde deed Vogels graag cadeau waarna de volgende zeven op zijn lijstje verschenen en de winst hem met een voorsprong van een dikke twee minuten nauwelijks nog kon ontgaan. De strijd zat dan ook met name achter Vogels. Omdat Nijkamp 10 start strafseconden aan de broek had waren aanvankelijk Erald Lammertink en Mark Wassink de tweede plaats aan het betwisten. Nijkamps had een hele snelle tweede ronde met ook de snelste tijd op proef 6 en nam daardoor de tweede plaats over. Uitglijders van Lammertink en Nijkamp op proef 9 bracht Wassink weer op twee. Nijkamp probeerde er met twee proefwinsten nog van alles aan maar meer dan derde zat er niet in met een over hoofdpijn klagende Lammertink, als gevolg van de toch nog niet geheel verwerkte nekblessure, op vier. Stefan Hage kwam traag uit de startblokken en kwam goed op gang naar het eind toe maar kwam uiteindelijk tekort om Lammertink nog te kunnen bedreigen en bleef steken op vijf.
De tweede dag werd een start/finish overwinning voor Vogels waarbij hij gestaag 1,5 minuut voorsprong opbouwde. Achter Vogels weinig strijd. Nijkamp nestelde zich al snel op de tweede plaats waarbij Wassink Nijkamp niet kon bedreigen maar wel de derde plaats consolideerde. De vierde en de vijfde plaats ging naar de nu duidelijk aan de NL omstandigheden gewende Engelsen Alex Rockwel en Jamie Lewis. Lammertink kwam vanwege zijn blessure niet meer aan de start en Stefan Hage haakte tussentijds af met een gebroken enkel na een stuiter.
Vermeldenswaard is dat de Engelsen blauwe vlaggen die een routecontrole aangeven aanvankelijk aanzagen als een aanduiding voor gevaar. In Engeland kennen ze geen routecontroles en bovendien was er geen Engels reglement waarin deze rare Nederlandse ‘noviteit’ na te slaan was. Natuurlijk streek wedstrijdleider Wilco Bruijn over het hart en diskwalificeerde terecht de heren niet.
Tweedaagse: de winst duidelijk voor Vogels gevolgd door Nijkamp en Wassink als tweede en derde.
Titel: Vogels ongeslagen voor de 7e keer kampioen met Wassink op twee en Nijkamp op drie. Opmerkelijk (achteraf) was nog dat Vogels helemaal het schrapresultaat niet nodig had, zonder zou hij ook Wassink 2 puntjes te snel af zijn geweest.
ONK INTERS E3
De net bijna 16 kg afgevallen Erwin Plekkenpol was tot de tanden geladen om de laatste kans op het E3 kampioenschap te verzilveren. Uiteraard wist lijstaanvoerder Amel Advokaat zich gesterkt met een voorsprong van 18 punten en begon zoals altijd weer gezwind. Plekkenpol die als ‘slow starter’ geldt toonde het tegendeel, volgde Advokaat als een schaduw en sloeg toe in proef 5 ’t Zand met een heel snelle tijd. Advokaat knokte terug maar kon in de daarop volgende proeven het gat niet sluiten daar Plekkenpol ook in de derde en vierde ronde in de ’t Zand proef een flinke kloof wist te slaan en zo volkomen terecht de dagwinst naar zich toehaalde. Advokaat consolideerde de tweede plaats voor de onderling fel strijdende Wesley Pittens en Bjorn Schreijer. Pittens pakte echter al snel het initiatief en kon tot de finish derde blijven voor Schreijer. Marc Pepers tikte aan als fraaie vijfde.
De tweede dag begon met Plekkenpol die de eerste proef won met 0,2 sec. Daarna was het een en al Advokaat dat de klok sloeg en zonder talmen naar de winst reed. De tweede positie van Plekkenpol kwam niet in gevaar maar ging in rook op toen hij problemen kreeg met de brandstofvoorziening net na de Kappenbulten proef in de laatste ronde. Daardoor kwam Pittens op twee gevolgd op enige afstand door de deze dag sterk rijdende Geert Snellenberg die nu als derde aantikte. Pepers was verwikkeld in een close race met Bernard van de Pol die in de allerlaatste proef zeer nipt de neus er tussen kreeg en als vierde aantikte met enkele tienden verschil.
Tweedaagse: de winst zondermeer voor Advokaat gevolgd door Pittens en Snellenberg (3) als podiummaten.
Titel: Advokaat kampioen met Plekkenpol als sterke tweede voor Van de Pol (3)
INTERS VETERANEN 40+ EV40
Met een fikse achterstand van 57 punten was er voor Peter Bergsma niet veel kampioenskoorts meer. Ook Erik Davids zou met deze voorsprong relaxed naar zijn volgende kampioenschap kunnen rijden. Maar een tweedaagse winnen is wat iedere endurorijder wil dus gingen de heren ervoor. Dat werd een zeer spannend tweegevecht waarbij om beurten snelste tijden werden neergezet. Davids bleef tot proef 10 aan de leiding maar ging daar in de fout waardoor Bergsma kon overnemen. Ook op proef 13 verspeelde Davids tijd waarna de strijd gestreden was en Bergsma winnend kon afsluiten voor Davids. Mark Smits verdedigde met verve de derde plaats voor de kilometers makende Dakarrijder Henk Knuiman. Die reed weliswaar niet op het scherpst van de snede maar wel gestaag naar de vierde plaats voor een goed op dreef zijnde Alan Davids.
De tweede dag was het eerste drietal van de eerste dag erg close met elkaar. Tenminste wat de tijden betreft. Davids leidde lange tijd maar zag na de tweede ronde Smits stapje voor stapje naderen. Juist op dat moment kreeg Bergsma last van technische uitdagingen, drie lekke banden kort na elkaar, die hem uiteindelijk in de vierde ronde tot uitvallen dwong. Smits zette flink door en wist in de laatste ronde het gat te sluiten en met 2,3 sec verschil Davids naar de tweede positie te persen. Knuiman tikte aan als derde met Allan Davids als prima vierde op slechts 13 seconden. Lambert Parren sloot de eerste vijf af.
Tweedaagse: Erik Davids voor Smits en Knuiman
Titel: Erik Davids (18e kampioenschap) met Bergsma op twee en broertje Allan Davids als derde dankzij het voorbij steken van John Lourenssen
SCRATCH ONK INTERS (Motorgazet bokaal)
Klassementsleider Hans Vogels liet weinig ruimte aan de concurrentie en won zoals iedereen het ook wel verwachtte. Amel Advokaat (E3) en Robin Nijkamp (E2) bleven nog het langst tegenstribbelen maar het mocht niet baten. Voor de tweede plaats moest Advokaat het de eerste dag afleggen tegen Erwin Plekkenpol. De tweede dag moest Advokaat voor de tweede positie Nijkamp verslaan omdat de net iets minder op dreef zijnde Plekkenpol uitviel met pech. Daarmee lagen de eerste drie over beide dagen vast. Wassink (E2) tekende beide dagen als vierde gevolgd door Lucas Dolfing (E1) op vijf. Mede door zijn winst in de tweedaagse behaalde Vogels voor de zesde maal de prestigieuze scratch titel waardoor zijn naam voor de even zoveelste keer wordt bijgeschreven op de Motorgazet bokaal. Ook won hij daarmee voor de 7e keer de KNMV Voorzittersbeker (uit te reiken op het KNMV Gala) en de Zelhemse Jan Van Beek bokaal.
EURO/ NATIONALEN N1
Een nieuwkomer in zijn tweede enduro (de eerste was winst vorige enduro in Harfsen bij de daglicenties) was de recent 18 jaar geworden Kay Hulshof. Die kwam het opnemen tegen de gevestigde orde Rendo Boersma. Hulshof ging gezwind van start maar ging op proef 2 in de fout. Van de daarbij opgelopen achterstand wist hij snel weer het nodige af te halen. Toen Boersma op proef 13 in de fout ging putte Hulshof daar voldoende moed uit om de stand definitief in zijn voordeel om te draaien. Derde ging naar de andere net 18 jarige Vincent Rikhof die steeds net iets te veel verloor maar voldoende over had om Peter Huijbregts en Jordie Berghorst (ook al zo’n jongeling) in die volgorde achter zich te houden.
De tweede dag bood een kopie van de eerste alleen ging Hulshof niet in de fout en reed van start tot finish aan de leiding gevolgd door Boersma. Ook Rikhof zat weer op drie, nu voor Berghorst die op zijn beurt Huijbregts wist te bedwingen. De drie jonkies (nou ja) zullen wel niet promoveren en volgend jaar vast voor veel spanning gaan zorgen in de N1. Dat wordt mooi!
Tweedaagse: Hulshof voor Boersma en Rikhof
Titel: Boersma voor Huijbrechts op twee en Buis op drie
EURO/ NATIONALEN N2
Als je de snelste man bent heb je wat te laten zien. Zo moet Johnny Bosmans gedacht hebben want het bleek overduidelijk uit zijn tijden. De eerste dag kwam niemand ook maar in zijn buurt en het was tweede man Mike Bouwmeester (ook in de tussenstand) die als duidelijk mindere crosser bijna twee minuten om de oren kreeg. De derde stek ging naar Bertran Hogenkamp die theoretisch had kunnen zien dat Robert van Pelt in de laatste proef de vierde plaats afhandig maakte van Paul Oomen.
De tweede dag deed Bosmans het een stukje rustiger aan maar wist toch 8 van de 11 proeven te winnen. Mike Bouwmeester kon wat beter volgen maar meer dan twee zat er niet in. Rob Lauwers pakte drie terwijl Van Pelt hetzelfde huzarenstukje als de eerste dag uithaalde door in de laatste proef plaats vier over te nemen, ditmaal van Bertran Hogenkamp. Van Pelt had dat mede te danken aan oud-enduro en -Dakarrijder pa Rob die weet hoe de enduro trucendoos in elkaar zit. Zo werd ergens op de route achter een oude boerenschuur Robert’s uitlaat even goed vast gezet en uitvallen voorkomen.
Tweedaagse: met enig gemak wint Bosmans voor Bouwmeester en Hogenkamp op de andere ereplaatsen
Titel: Bosmans voor Lauwers en Bouwmeester
EURO/ NATIONALEN N3
Een interessant voorval voor de wedstrijd was dat de KNMV de ex-aequo stand tussen Anne Pennings en Patrick van Leeuwen verbrak. De KNMV was ter ore gekomen dat Van Leeuwen al het hele jaar met een Duitse licentie rijdt. Uiteraard is die geldig in het ONK maar dat is alleen bij de inters en niet bij de nationalen. De Offroad, Enduro en Trial commissie (OET) wist dit al vroegtijdig in het seizoen maar was vergeten er iets mee te doen. Het advies was dan ook, laat gaan! De KNMV tuchtcommissie (notabene die) oordeelde anders en zo werd Van Leeuwen uit de stand geschrapt. Van Leeuwen begreep het, maar ook weer niet. Toch liet hij zich niet uit het veld slaan en ging voor de winst. Dat werd een mooie pot want al snel reed hij het hele veld op minuten. Daarachter deden Anne Pennings, Feiko Prosje en Willian Veldhorst aan close racing en hielde elkaar de hele dag in de gaten met diverse positiewisselingen. Finaal was het Veldhorst voor Pennings en Prosje met als mooie vijfde Bert Hardenberg. De tweede dag probeerde Van Leeuwen een kopie maar crashte in proef 4 wat een dikke minuut kostte. Tijdens de ingezette inhaalrace ging het in proef 6 helemaal mis en was het na een harde klap met blessure over en uit. Veldhorst, Pennings en Prosje gingen toen voor de dagwinst en die in de tweedaagse vol aan de bak. Pennings toonde het goede kampioensbloed en won met Prosje en Veldhorst als de follow-ups. Hardenberg eiste de vierde stek op voor Wim Hendriks.
Tweedaagse: Pennings voor Prosje op twee en Veldhorst als derde.
Titel: Pennings gevolgd door Prosje en Boerhof
NATIONALEN VETERANEN 40+ NV40
Arjen van der Veld begon met een redelijk riante 23 punten voorsprong op Patrick Schellekens en hoefde zich weinig zorgen te maken. Schellekens deed wat nodig was, snel de leiding pakken en die niet meer afstaan. Geert Mulder toonde zich de naaste achtervolger en kwam er eigenlijk nauwelijks aan te pas tot in de laatste ronde. Daarin maakte Schellekens in relax mode net iets te veel fouten waardoor Mulder het gat snel kon sluiten maar uiteindelijk bleef steken op 7 seconden. Van der Veld had een trage start maar kwam goed op dreef om als derde te finishen voor Benno Boom en Ludwig Cissen (5). De tweede dag bleek Van der Veld in de winning mood, tekende zeer snelle tijden op en ging als een streep richting de dagwinst en die in de tweedaagse. Schellekens had geen tegenbod maar ging maximaal aan de stok met Boom waarbij het onderlinge verschil nooit veel groter was dan 2 seconden, toch werd Schellekens tweede met 0,2 seconde verschil in dit spannende duel. Mulder tikte aan als vierde voor Marco Konijn (5).
Tweedaagse: Van der Veld voor Schellekens en Mulder.
Titel: Van der Veld kampioen gevolgd door Schellekens en Mulder.
NATIONALEN VETERANEN 50+ NV50
Met deze crossbanen voelde oud-MXGP rijder Gert Berghorst zich helemaal op zijn gemak. De tweede man na twee dagen op 8,5 minuten zetten is alleszeggend. Om de tweede plaats was meer te doen waarbij Martien Jimmink het aan de stok had met Simon Schimmel. Laatstgenoemde toonde zich de sterkere en kwam in de tweede ronde op twee. Jimmink hield vast en zag achter zich Jo Sleuwen als vierde die aftredend kampioen Bourgondien op vijf wist te houden. De tweede dag hetzelfde beeld alleen wist nu Bourgondien aan Sleuwen voorbij te komen voor de vierde plaats. Voor de met enduro stoppende Lucht Mobiele Brigade rijder Bourgondien (wat door zijn vrouw met bloemen werd toegejuicht) was deze score ongunstig daar de tweede plaats in het kampioenschap zo naar Schimmel ging.
Tweedaagse: Berghorst met als tweede Schimmel en Jimmink derde.
Titel: Berghorst kampioen, daarachter Schimmel en Bourgondien
SCRATCH NATIONALEN (Twin Air bokaal)
Dit keer weer een heel sterke Johnny Bosmans (N2) die beide dagen als snelste uit de verf komt voor tweemaal runner-up Mike Bouwmeester (N2). Als derde debutant Kay Hulshof gevolgd door Rendo Boersma (N1) en Hogenkamp. Bosmans winst de tweedaagse en de scratch nationalen.
DAGLICENTIES EN TEAMS
Bij de daglicenties was de net 19 jarige crosser Kevin Dijk geen klasse apart maar won wel mooi beide dagen en zou bij de N1 derde zijn geworden. Achter hem was iedereen het eens met de plaatsen twee t/m vier waardoor we Niek Asbroek als tweede en Stephan Braakhekke als derde het podium op konden maar Oscar ‘safety’ Pelgrim er net naast viel. De vijfde plaats ging naar ‘good old’ Peter Lenselink die zijn (lang niet) bejaarde ervaring verkregen met vele jaren tussen de neerlandse enduro top bevestigde door met een 250 tweetakt Honda 1989 die plaats op te eisen. Nog maar eens het bewijs dat het onzin is elk jaar een nieuwe motor te kopen al zullen motorhandelaren daar volstrekt anders over denken. 
Ook bij de daglicenties in actie was de enige dame uit het veld Marije van Ettekoven die vanwege haar rol in het dagelijks leven als KTM marketingmanager wel moet weten waar endurorijders zo mee te maken hebben. Marije deed het helemaal niet zo gek tussen al die mannen en eindigde als eerste niet uitvaller op een 48e plaats. Het daarbij horende euforische gevoel deed haar na afloop nog een seconde denken aan een extra rondje met de off road rijders maar die gedachte verdween na een blik op haar zachte kantoorhandjes die inmiddels een heel leger blaartjes vertoonden.
Het merkenteam kampioenschap werd al enige jaren gedomineerd door het WPM KTM team maar dit jaar werd er toch flink roet in dat eten gegooid door notabene een ander KTM team. Dit team eigenlijk een soort gemixt KTM Dealer Team werd opgezet door Brouwer motors, Motor 2000, Paashuis, JTX en Andre motors onder de oorspronkelijke bedenkers naam van Motor 2000-Paashuis team. Onder de rijders Amel Advokaat E3, Stefan Hage E2, Erald Lammertink E2, Rendo Boersma N1 en Gert Berghorst NV50 zaten er drie die bijna elke enduro hun klasse wonnen en zo het blessureleed van Lammerink en Hage mooi opvingen en zo in totaal zeven van de acht tellende wedstrijden binnensleepten en een keer de eer aan een ander lieten en zich tevreden stelden met de tweede plaats. Tweede en derde werden KTM WPM 1 en TM Racing Nederland.
Het Clubteam kampioenschap werd een feestje voor de VAMC De Graafschaprijders met rijders Bas Klein Haneveld, Ismo ten Velde, Mark Wassink, Amel Advokaat en Erwin Plekkenpol die dit jaar alles wonnen behalve één keer toen ze tweede werden. De tweede plaats ging naar MAC Veenendaal voor Enduro Club Drenthe.
DE ZAMC KRIJGT ALLE EER
De jubilerende ZAMC had een zeer doortimmerde organisatie neergezet, niets was aan het toeval overgelaten. Het enig minpuntje (als je het de rijders vraagt) was dat opvallend veel kentekenplaten los hingen of zelfs waren verloren. Onder de regel zonder kentekenplaat mag je niet de openbare weg op werd er flink geimproviseerd met diverse die hun plaat achter op de rug hadden vastgemaakt. De verliezers van de platen zorgden voor mooie omzet bij de lokale autoshop omdat het vervangen van een kentekenplaat tegenwoordig een stuk makkelijker is als vroeger (toen je nog aangifte bij de Politie moest doen). Het vele werk dat de ZAMC en zijn vrijwilligers erin had gestoken benadrukte organisator Dick Bulten. Maar als je een 40-jarig jubileum te vieren hebt dan “wil je wel” zoals hij het voorzichtig uitdrukte. “Naast het EK Trial dat we dit jaar gedaan hebben en deze kampioensrit zitten de vrijwilligers wel een beetje vol. Volgend jaar maar weer de gewone reguliere wedstrijdjes. Maar een bijzonder mooi jaar was het zeker’”. De tweedaagse werd afgerond met een echte achterhoekse rockband en een spetterende feestavond waarbij alle winnaars van de tweedaagse en de nationale kampioenen werden gehuldigd.
DANK AAN VELE VRIJWILLIGERS
Heel veel vrijwilligers van de ZAMC maar ook van andere clubs waren in touw om deze tweedaagse mogelijk te maken. Maar dat is bij elke enduro zo, want het zijn de vele mannen en vrouwen vrijwilligers die een enduro mogelijk maken, niet de rijders. Globaal zijn voor elke rijder twee anderen als vrijwilliger actief. Denk daarbij aan route- en proefuitzetters, start/finish inrichters, inschrijftafel, opruimers, koffiebrengers, verkeersgeleiders, Benzinetankers enz. Daar gaat onwaarschijnlijk veel werk en tijd in zitten. Zonder hen wordt er geen enduro verreden. Sommige rijders realiseren zich dat niet en hebben commentaar dat zus en zo beter kan. Wel verstomt dat subiet als ze zelf eens de handen uit de mouwen steken om te ervaren wat het is om zoiets omvangrijks als een enduro te organiseren. Het is een aanrader voor elke rijder om minimaal een keer te ervaren hoeveel werk het is. Het is dan ook des te zuurder als daar ongenuanceerd commentaar op komt. Rijders die eens willen helpen met uitzetten zijn welkom bij iedere club maar zeker bij de EMC Enter die in januari 2013 weer in actie komt, zie hun website.
Buiten de organiserende clubs zetten dan ook vele mensen zich iedere week weer nagenoeg belangeloos in voor de rijders en verdienen daarvoor veel waardering. Daarom bij deze en namens alle rijders, hartelijk dank aan organisatoren, KNMV met name Wilco Bruijn die een goed gevoel heeft voor de rol van de wedstrijdleider maar natuurlijk ook alle andere KNMV officials en tijdwaarnemers, Flying Doctors, medewerkers bondsbureau en wat dies meer zij voor hun onvoorwaardelijke steun aan deze prachtige sport. Niet te vergeten de Promotie Groep Dutch Enduro (PGDE) van de helaas dit jaar overleden Jan Tuitert die het met vele steunende bedrijven ieder jaar weer mogelijk maakt de sport net weer naar een iets hoger plan te brengen. Mooie tijdwaarnemings caravans en prima werkende tijdwaarneming apparatuur met tijddisplays voor proefbezoekers zijn daar een treffend voorbeeld van. De grote Flatscreens komen ooit, zodra er weer meer geld in kas is. Laten we voorts ook niet vergeten de beheerder van de website enduro.nl Henk van der Spek en degenen die daar die mooie verhaaltjes en foto’s op insturen.
Natuurlijk is er ook dankbaarheid voor alle gemeenten, provincies, staatsbosbeheer, politie, defensie en alle andere landeigenaren en terreinbeheerders die de clubs in de gelegenheid stellen om een enduro te kunnen organiseren.
En niet op de laatste plaats aan al die verzorgers die er steeds maar weer voor zorgen dat de rijders hun natje en droogje krijgen. Het was dan ook zeer verheugend dat de club hier de twee tijdcontroles pal naast de crossproeven opstelde. Zo kon de niet over het hoofd te ziene groep verzorgers ook genieten van de proeven. Op de proeven 2 en 4 was een bak koffie en hete snack te scoren en kon men het voertuig kwijt op een (gratis) parkeerplaats. Het kan niet altijd, maar als de organisator er niet aan denkt komt het er zeker niet van.
Het verzorgingsteam Snellenberg/Van Veen met captain Bertus Snellenberg had het makkelijk want ze hoefden ‘maar’ 50 rijders te verzorgen, in Harfsen waren dat er maar liefst 75. Maar dat was wel de limiet volgens Bertus himself, ‘als alle tankplaatsen bezet zijn moeten ze gewoon even wachten’. Op de foto kun je ook zien dat deze verzorging heel ver gaat want niet alleen de motors en rijders krijgen hun natje en droogje maar Bertus is ook niet te beroerd om een heerlijke knuffel uit te delen. Wordt hij zelf ook lekker warm van hoewel ik denk dat de rijders wellicht een vrouwelijke knuffel prefereren van Helma.
De vrijwilligersbeker voor de meest in het oog springende vrijwilliger ging dit jaar voor heel veel jaren onafgebroken verzorgingsverlening naar East Brabant team regelneef Theo Vialle en zijn rechterhand Piet van Mierlo.
Tot slot mag vermeld de gewaardeerde steun van Twin Air en Motorgazet want die stellen ieder jaar de nationalen en inters scratch trofee ter beschikking. Ook Lasbedrijf Jan Swinkels levert een bijdrage met de dit jaar al weer vierde vrijwilligersbokaal.
Tekst: Alex Peters
Foto’s: VSFoto.nl en Kees Siroo
© Het gebruik van de hier geplaatste tekst is alleen toegestaan met schriftelijke toestemming van de auteur.
Alex Peters, Uw evt. reacties gaarne naar: Peters@DeNop.isonzeclub.nl
IN DE (ENDURO) RAND
Lucas Dolfing
Ik voelde me goed in mijn vel en heb heerlijk genoten van deze proeven. Crossen gaat me goed af. Bas (Klein Haneveld) zat me dicht op de huid maar ik heb me rustig gehouden en mij geconcentreerd op het rijden. Volgend jaar rijd ik weer in de E1, ook in de EK, en ook weer op de TM die me uitermate goed bevalt.
Amel Advokaat
Erwin reed een sterke wedstrijd, ik moest flink aanzetten en was de eerste dag een beetje gespannen. De tweede dag zat ik veel meer op mijn gemak en ging het van het begin af aan lekker. Niks bijzonders meegemaakt. Voor volgend jaar ben ik er nog niet uit welke klasse en ja/nee het EK. Daar ga ik de komende weken nog eens goed over nadenken.
Hans Vogels
Ik heb heerlijk gereden, de eerste dag ging het in het begin wat stroef. Daarna had ik een gaatje, kon wat rustiger rijden en daarbij werden de tijden zelfs beter. Ik was gisteren ook een beetje opgepept door sponsor Eric van Loon die mij herinnerde aan een titel van een eerder enduroverslag in de Motorgazet; “Vogels declasseert hele veld”. Dat inspireerde me om vol voor mijn 7e endurokampioenschap te gaan! Het is gelukt. Ik heb genoten, het was een mooie enduro met heel gezellige collega’s. Dit jaar loopt het driejarig contract met twee grote sponsoren Booking en Eurotec af. Dus de financiering voor 2013 is nog onduidelijk hoewel ik wel met enige sponsoren in gesprek ben. Maar als je een grote weet, houd ik mij aanbevolen!. Mijn plan is om in 2014 Dakar te gaan rijden en in 2013 naast enduro WK wedstrijden in de E2 te beginnen met rally’s rijden. De motoren zijn eenvoudig te regelen, het gaat om de financiering van de andere zaken.
Erik Davids
Ik wist dat het met het kampioenschap (EV40) al snel goed zat maar wilde ook graag de tweedaagse winnen. Peter (Bergsma) had vandaag (de tweede dag) pech en verdween uit beeld. Ik heb nu mijn 18e kampioenschap behaald maar ben er nog niet klaar mee. Volgend jaar weer EV40 en ook EK enduro veteranen.
DE JEUGD KOMT ERAAN, DE KNMV SPRINGT EROP IN
Met de gewijzigde rijbewijsstructuur opgelegd door Europa komen jeugdigen die in 2013 18 jaar worden in een lastig parket met drie getrapte fasen in het rijbewijs (A1, A2 en uiteindelijk A). De twee eerste met beperkingen in vermogen en cylinderinhoud. Dat betekent dat 18-jarigen met een rijbewijs gehaald vanaf 2013 met max een 125cc en max 11 Kw aan de start mogen komen. Hoewel het even duurde heeft de OET overeenstemming bereikt met de KNMV Directeur Sport over enkele hot topics die ingaan per januari 2013.
1. Er komt een jeugd enduro competitie op basis van de jeugdenduro’s zoals die in 2012 zijn georganiseerd. Reglement is vergevorderd en op tijd klaar voor de eerste van ca 5 wedstrijden (aantal is afhankelijk van de clubs die dit buiten de enduro’s om organiseren). Een ding is al wel zeker, het wordt een echt NK met een cup voor de winnaar.
2. Er komt in het NK enduro een nieuwe klasse voor de nieuwe categorie rijbewijzen zodat rijders vanaf 18 jaar kunnen instappen in de enduro met max 125 cc en max 11kW motoren. Ook deze A1 klasse (naar het gelijknamig rijbewijs) kent een NK en een cup winnaar.
Een flinke stap vooruit waarmee de aanmaak van nieuwe endurorijders van onderaf een flinke stimulans krijgt!!!