IJzersterke Hans Vogels wint zijn vijfde scratch titel
TWEEDAAGSE SLUIT LANG SEIZOEN AF
Traditiegetrouw vormt de tweedaagse enduro het sluitstuk van het ONK. Na het bekend worden van de twee apart tellende dagresultaten wordt de eindstand opgemaakt en zijn de kampioenen bekend. Maar voordat het zover komt moet nog eerst een club worden gevonden die de tweedaagse wil en kan organiseren. Dat is juist de laatste jaren bijzonder lastig gebleken. Voor de laatste volledige reguliere tweedaagse georganiseerd door één club moeten we terug naar 2008 toen MC Enter in de gelijknamige omgeving een waar spektakel aanrichtte. Een jaar later, in 2009, was het enduro seizoen jaar een heel eind gevorderd voordat twee clubs de stoute schoenen aantrokken om samen de organisatie op te pakken. De Borculose Motor en Auto Club (BMAC) en de Harfsense Motor en Auto Club (HAMAC) deden omvangrijke werk gezamenlijk met als bijkomend voordeel dat er iedere dag op een fris parkoers gestart kon worden. In 2010 kwam zo´n combinatie niet van de grond en moest zelfs worden teruggegrepen naar een eendaagse seizoensafsluiter, Het plan was dat in Harfsen te doen maar door de met water verzadigde ondergrond in november 2010 was het onmogelijk een enduro te houden zonder een onevenredig grote hypotheek te nemen op toekomstige enduro’s in Harfsen. Afgelasten was de enige optie wat de club er niet van weerhield om toch een daverende kampioensfeest te organiseren over een competitie die uiteindelijk maar zes wedstrijddagen omvatte.
Ook in 2011 duurde het even voor er duidelijkheid kwam over de tweedaagse. Uiteindelijk gaf Defensie groen licht aan de MAC Veldhoven voor allereerst een ONK in maart 2011 in Eindhoven en enkele maanden geleden kwam ook de toestemming voor een tweedaagse. De Eindhovense Tweedaagse waarvan de club altijd al had gezegd die ooit te willen organiseren kwam er dan eindelijk. Het werd de inmiddels 74e Kampioensrit in de lange Nederlandse enduro historie. Deze tweede (en dan ook nog dubbele) enduro in hetzelfde jaar mag rustig als een kunststukje worden gezien. Natuurlijk kon dat alleen door net als in het voorjaar de hulp van drie andere clubs; MC Son, MC Oirschot en de Capella Stampers uit Uden bij de organisatie te betrekken. Hoe dan ook klonk er een zucht van verlichting in s’neerlands enduro geledingen toen het daadwerkelijk doorging. Eindelijk weer een tweedaagse. De traditie is gered want inmiddels is duidelijk dat in 2012 Zelhem de tweedaagse gaat organiseren en er voor 2013 weer plannen zijn in Hellendoorn. 
De blijdschap voor de doorgang van deze tweedaagse bracht de KNMV tot uiting door de opening te verrichten met twee oud-zesdaagserijders en wel twee die in de 1984 ISDE in Assen erg mooie dingen lieten zien, Simon Schram maakte toen deel uit van het Nederlandse gouden World Trophy team. KNMV hoofdbestuurslid Henny Flierhuis kletste de zaak geanimeerd aan elkaar waarna Schram met een schop de 1984 XR500 aan het werk zette en met enkele trappen meer Seppenwoolde de dikke Honda CR500 tweetakt (ook 1984).
STEVIGE ROUTE
De route was voor 98% onverhard en liep bijna volledig over het militaire oefenterrein “Oirschotse Heide”. In tegenstelling tot eerdere jaren moest de wedstrijd op zaterdag en zondag waar dat in eerdere jaren een dag eerder gebeurde. De reden was dat defensie voor de vele out-of-area operaties als in Afghanistan, Libië en Africa veel moet oefenen en daardoor het oefenterrein behoorlijk vol geboekt staat. Voor sommigen was het een uitkomst, nu eens niet de donderdag vrij nemen terwijl anderen er wat vreemd tegenaan keken omdat een feestavond op de zondag een wat minder goede voorbereiding vormt voor een ‘fris’ begin van de werkweek op maandag. Maar het was niet anders, en beter een enduro op deze wijze dan helemaal geen enduro. De club had dat in ieder geval heel goed begrepen. In overleg met Defensie waren er voor nu en de toekomst meer delen van het oefenterrein beschikbaar waardoor er naast het mulle klapzand ook heel wat meer verharde bospaden op het menu verschenen. Helaas moest enkele dagen voor de enduro nog een flinke aanpassing worden doorgevoerd op last van Defensie. Daardoor ging de initieel uitgezette route van 75km terug naar 50 km en resteerde een wel erg ruime route rijtijd de eerste dag. Op zich prima als rustmoment voor degenen die door weinig techniek (te) veel kracht verspeelden bij het doorkruizen van het mul zand deel. Maar het kan ook te lang duren dat wachten, zeker als de temperatuur onder de 10 graden komt en je net warm en bezweet van de route komt.
De gedachte om voor de tweede dag het tijdschema en aantal ronden aan te passen bleef steken op de overweging dat de proeven andersom gereden zouden worden en er regen verwacht werd wat de route aanzienlijk zwaarder zou maken. De KNMV wilde er wel een rondje bij terwijl de club inschatte dat de meeste rijders dan in de problemen zouden komen. Nu is een vierde rondje in het algemeen al niet zo bijster populair bij de heren endurorijders, dus zullen er weinig tranen gevloeid hebben over dit besluit. En zo bleef het tijdschema als de eerste dag. Drie ronden reden zowel de inters, nationalen en de dag licentierijders met in elke ronde drie aantrekkelijke proeven met een flink endurogehalte.
HELE ECHTE ENDURO PROEVEN
De eerste proef lag rond het zompige 4×4-bos en de waterplas “de Landsard”. In deze proef was niet het strand en de waterrand de uitdaging maar een paar erg modderige bosstukken. Diverse rijders reden zich de eerste dag al in de eerste ronde vast tot aan de tank in een paar diepe moddergleuven. Ook kwam enkelen in de problemen omdat die dachten even een voetje bij te kunnen zetten. Door de modder was echter niet te zien waar houvast te vinden was en een voetje in een van de vele diepe gaten betekende een geheid modderbad zoals o.a. Rob Verstegen mocht meemaken toen hij de hele zaak op de kop in de ‘sammie’ parkeerde. Maar het schijnt goed te zijn voor een mooie gladde huid, dus de vele duikers namen het tijdsverlies met enige gelatenheid. Met deze wetenschap opgedaan in de eerste doorkomst namen Amel Advokaat en Jirry van Veen even de tijd om de motor te parkeren op de ernaast liggende route en te gaan kijken waar het berijdbare spoortje lag. Bij de tweede doorkomst was er al een droog spoor uitgelint naast de moddergruwelen en resteerde het genieten van de verder erg mooie proef die zich fraai door het bos en over het strand slingerde.
De tweede proef lag op en met name binnen het MX-circuit Oirschot, het z.g. jeugdbaantje waar weer een mooi en slingerend geheel was uitgezet tegen de normale rijrichting in. De snelste inters hadden voor deze proef een ruime 5 minuten nodig. De derde proef was uitgezet op en naast de MX baan de Landsard van Eindhoven. Met allerlei uitstapjes werd het terrein tussen de crossbaan en de jeugdbaan uitermate mooi benut en natuurlijk zaten alle grote springschansen erin. Oud-enduro rijder Leo Brans had enige tijd geleden samen met anderen hier voor de recent gehouden extreem enduro enkele mooie hindernissen gebouwd van boomstammen, rioolbuizen, rotsen en bielzen. De meeste daarvan waren redelijk goed te nemen en die werden dan ook in de proef opgenomen. Vlak voor die hindernissen kwamen de rijders voor de keuze te staan om de ‘Hard’ extreem route te nemen en zij die daar geen brood inzagen de ‘Soft’. Uiteraard was Soft via een lus en kostte dat aanmerkelijk meer tijd. Hoewel de meesten het ‘Hard’ pad namen en tijdwinst boekten waren er ook een aantal die dit meer op overmoed dan op beheersing van de techniek deden en als het dan mis ging (regelmatig) heel wat tijd verspeelden. Maar hoewel het dapper is de uitdaging aan te gaan was het gezien de vertoonde ‘controle’ (of juist het gebrek eraan) dat sommige slimmer eerst wat meer zouden hebben geoefend. Er ging dan ook heel wat (proef)tijd verloren met opkrabbelen waarbij dit bij de rotsen bak vanwege de duidelijk hoogste moeilijkheidsgraad nog het meest gebeurde. De talloze toeschouwers vonden het natuurlijk prachtig.
De tweede dag werd de rijrichting op de proeven omgedraaid wat zeker de eerste ronde met verkeerd liggende bochten en remknippen flink wennen was.
ONK INTERS E1
Met een voorsprong van 70 punten op tweede man Jirry van Veen zou Amel Advokaat met twee vingers in de neus naar het kampioenschap kunnen rijden daar per dag maximaal 30 punten te verdienen zijn. Advokaat had toch zijn zinnen gezet op de tweedaagse winst maar wilde ook in de scratch wat betekenen. Zo ontplooide hij van meet af aan een verschroeiend tempo. De gelederen van degenen die enige tegenstand zouden kunnen bieden waren voorafgaand al flink gereduceerd. Vanwege het onreglementair zijn van hun motoren, waren Lucas Dolfing en Marco Teunissen in Vorden en Geesteren gediskwalificeerd. Dolfing trok zijn conclusies, nam zijn verlies en stapte over naar de E3. Teunissen had er wat meer moeite mee en ging in bezwaar. Dat verloor hij vervolgens in meerdere opzichten. De behandelende commissie legde hem zelfs een schorsing op voor de kampioensrit. Zo moest Van Veen het alleen tegen Advokaat opnemen. Advokaat won de eerste dag alle proeven en zag Van Veen op een dikke 2,5 minuten op de tweede plaats achter zich bij de finish aanschuiven. Nieuwkomer Wesley Pittens net in het bezit van zijn motorrijbewijs en in Harfsen debuterend in de enduro als winnaar bij de daglicenties, had een korte schermutseling met Rick Enderink voor de derde plaats. Enderink kreeg echter motorpech en verdween buiten beeld waardoor Pittens redelijk makkelijk de derde plaats kon optekenen voor Ronald van Amersfoort op vier en Wieger Riphagen op vijf.
De tweede dag herhaalde Advokaat de winst in alle proeven met ook nu de dit jaar in beheersing en snelheid flink gegroeide Van Veen als constante tweede man. Pittens kwam aardig in de buurt van Van Veen en was zelfs een enkele maal sneller maar maakte net een paar foutjes te veel. Als beginner een prachtig debuut dat alleen maar mooier kan worden met wat meer enduro ervaring en bijpassende rijstijl. Van Amersfoort tekende weer voor vier met ditmaal Roel Diever als vijfde.
Tweedaagse: de winst zonder meer voor Advokaat met Van Veen en Pittens als tweede en derde.
Titel: Advokaat met 76 punten voor op Van Veen. Van Amersfoort eindigt als derde.
ONK INTERS E2
Niet alleen omdat hij aan de leiding staat in de tussenstand met 16 punten voor op Erald Lammertink maar ook omdat oud-WK rijder Erwin Plekkenpol op deze redelijk technische proeven doorgaans goed uit de voeten kan, was hij de topfavoriet. Ook Plekkenpol wilde graag deze wedstrijd winnen maar liep al direct tegen de aanval van Lammertink aan doordat die de eerste proef van de eerste dag op zijn naam kreeg en vervolgens stevig doortrok. Ook Robin Nijkamp stond op scherp en sloot aan als tweede waarbij Plekkenpol profiteerde van wat foutjes van de Belgische meervoudig oud-WK MX kampioen en Husky testrijder Joel Smets om de derde plaats over te nemen. Lammertink maakte in de vijfde en zesde proef wat foutjes terwijl Nijkamp scherpe tijden bleef optekenen. Nijkamp nam zo de 
leiding over met Plekkenpol, Lammertink en Smets in het spoor. In de derde ronde maakte Nijkamp het karwei bekwaam af en boekte zijn eerste dagzege bij de inters. Plekkenpol bewaarde de rust en nam genoegen met de tweede plaats voor Smets op drie. Dat was een cadeautje van Lammertink die in de laatste proef geteisterd door vermoeidheid van een slopende dag in de rotsenbak bijna een minuut liet liggen en zo ruimte maakte voor Smets. Lammertink finishte daarmee op vier met Alex van de Broek als vijfde die na een aarzelende start goed terugkwam en Ismo ten Velde terugzette naar de zesde plaats.
De tweede dag was de beginfase duidelijk voor een op scherp staande Lammertink. Met twee snelle proeven nam hij 13 seconde voorspong op Nijkamp en Smets. In de derde proef liep het echter helaas mis, Bij een koprol in het mulle zand kwam hij onder de motor terecht, brak een vinger en moest opgeven. Zo kwam de leiding in handen van de dit jaar maar enkele wedstrijden gereden hebbende Joel Smets. Door het warmdraaien de eerste dag had Smets zijn ritme hervonden en ging in zijn gekende soepele rijstijl vol de strijd aan met Nijkamp. Al snel sloeg Smets een klein gaatje dat door het afwisselend winnen van proeven door Smets of Nijkamp maar niet kromp. Toch toonde Smets zich de sterkste en sloot de dag winnend af met Nijkamp op een kleine 9 seconden. Voor de winst in de tweedaagse maakte dat niet uit daar Nijkamp al had berekend voldoende marge over te houden samen met het resultaat van de eerste dag. Ook voor de derde plaats was er volop te beleven. Van de Broek had een erg sterke dag en wisselde met Plekkenpol snelle tijden uit. Finaal resteerde 0,32 seconde in het voordeel van Plekkenpol waarmee de derde plaats zijn deel werd voor de vergulde vierde voor Van de Broek. Ten Velde wist de vijfde plaats te arresteren.
Tweedaagse: winst voor Nijkamp met uiteindelijk Plekkenpol als tweede door een beter resultaat over twee dagen en daardoor een marge van 10 seconden naar derde man Smets.
Titel: Plekkenpol had vooraf een mooi gaatje en die bood genoeg ruimte om niet alles uit de kast te moeten rijden om alsnog de titel binnen te kunnen halen. Nijkamp profiteert van de pech van Lammertink en wisselt met hem voor de tweede plaats in de eindstand.
ONK INTERS E3
Met dit jaar negen overwinningen en een nulresultaat stond Hans Vogels bij aanvang 3 punten achter op lijstaanvoerder Mark Wassink. Uiteraard was Vogels er alles aan gelegen daar in ‘eigen huis’ wat aan te doen (hij woont vlakbij in Best). In de twee weken na Harfsen had Hans niets aan het toeval overgelaten en veel getraind samen met Dakarrijder Eric van Loon om zichzelf, en samen met Pa Ries de motor, in topconditie te krijgen. Ook het vier keer de proeven lopen werd niet vergeten. Die inzet bleef niet zonder resultaat. Schijnbaar zonder enige moeite en met grote-stappen-snel-thuis schreef Vogels alle proeven van de eerste dag op zijn naam. Wassink deed echt zijn best maar moest het meesterschap van Vogels erkennen. Vogels bouwde per ronde gemiddeld 20 seconden voorsprong op met aan het eind van de eerste dag een marge van een ruime minuut op tweede man Wassink. Bernhard van de Pol leek het voor de derde uit te moeten gaan maken met Paul Spierings totdat laatstgenoemde in de tweede proef vastrijdt, maar liefst een kleine vijf minuten verspeelt en terugzakt naar plaats negen. Van de Pol handhaaft de derde plaats voor Marco Langenbach op vier. Paul Spierings begon sterk maar zakte door die vijf minuten verlies in de tweede proef terug naar de negende plaats. Maar hij liet zien van het goede hout te zijn gesneden en vocht zich weer sterk terug naar de vijfde positie. Deurzetter van de dag was Robbie Hermsen daar een dag eerder bij het wisselen van een voetpakking hij een veertje foutief had gemonteerd van de uitlaatklep van zijn tweetakt. Daardoor trok de KTM nog geen deuk uit een pakje boter en moest er gesleuteld worden. Hermsen schroefde de uitlaat er op drie achtereenvolgende controleposten af en weer op om het euvel uiteindelijk te herstellen. Een echte doorzetter, een beetje in de stijl van vader Stef in vroegere jaren. Die ging ook niet naar huis voor de motor binnen en al het bier op was….. Dit dagresultaat bracht Vogels en Wassink beiden op 300 punten en dus zou het beste resultaat van deze twee van de tweede dag beslissen over het kampioenschap.
Vogels wist ook de tweede dag alle proeven te winnen hoewel Wassink soms erg dichtbij kwam. 
Wassink probeerde de grens op te zoeken maar ging daarbij enkele malen onderuit en constateerde dat er tegen de professional Vogels in deze vorm weinig te beginnen was. Als derde tikte de vanuit de E1 overgestapte Lucas Dolfing aan. Hij viel de eerste dag uit vanwege motorische problemen maar met de nieuwe zuiger in de TM was zijn derde plaats onaantastbaar. Gelet op zijn plannen een mooie aanwinst voor de E3 in 2012. Langenbach en Spierings betwisten de vierde plaats. Langenbach had de langste adem en verwees Spierings naar vijf.
Tweedaagse: Vogels gevolgd door Wassink met Langenbach als fraaie derde.
Titel: Vogels boekte de dubbele winst en behaalt zo in de eindstand drie punten meer dan meer dan prima tweede Wassink. In dit klassement gaat de derde positie naar een zeer constante Van de Pol. Met deze E3 titel is Vogels de tweede rijder in de nationale enduro historie die na 1 keer de E1 en vier keer de E2 titel ook de E3 behaalt. Zodra dit bekend was werd hij per SMS hartelijk gefeliciteerd door de tot nu toe enige andere ‘Triple King E1, E2 en E3’ Patrick Isfordink.
INTERS VETERANEN 40+ EV40
Omdat leider Erik Davids op een voorsprong van 59 punten kon bogen op Stephan Braakhekke zou het met twee keer aantrappen en minimaal een keer finishen genoeg zijn voor zijn volgende cross- en/of enduro titel. Davids had voldoende motivatie er deze wedstrijd nog iets moois uit te halen. In een interessant duel met Henk Knuiman waarbij ook Rob Verstegen een enkele keer zijn hoofd om de hoek van de deur stak, wist Davids in het begin vier van de negen proeven te winnen. Knuiman bereid zich voor op zijn volgende Dakar en had nog niet zoveel enduro gedaan dit jaar maar kwam in de tweede helft lekker op gang. Mede dankzij het eerder vermeldde modderbad van Verstegen en een sterke eindsprint waarbij hij de laatste vier proeven wist te winnen nam hij de tweede plaats over. Helaas voor hem had Davids reeds de schaapjes op het droge voor zijn negende dagoverwinning. Verstegen kon de drie vasthouden voor Michel van de Brand (4) en Stephan Braakhekke als vijfde.
Ook de tweede dag houdt Davids stand ondanks dat Verstegen viermaal sneller en Knuiman dat twee keer is. Davids boekt dus ook de tweede winst in met als tweede Verstegen voor Knuiman. Braakhekke is deze keer sneller dan Van de Brand en pakt de vierde plaats.
Tweedaagse: Met tweemaal de winst is Davids duidelijk de sterkste waarbij Verstegen door een iets beter totaal de tweede plaats pakt voor de weer beter op Dakar voorbereidde Knuiman.
Titel: Davids schrijft zijn 17e titel bij waarvan tevens de 11e in de enduro. Braakhekke houdt in het kampioenschap de tweede plaats voor Van de Brand.
SCRATCH ONK INTERS (Motorgazet bokaal)
Nadat Hans Vogels (E3) vorige week de leiding in de tussenstand overnam van Mark Wassink was er hoop dat Wassink hierdoor nog meer motivatie zou putten. Een interessant duel werd dan ook verwacht. Wassink deed inderdaad zijn uiterste best maar de man uit Best (Vogels) was dermate verbeten om te winnen en bovendien snel dat er geen andere deelnemer was dir daar iets tegen kon beginnen. Wassink (E3) nam aanvankelijk de tweede plaats in maar kreeg te maken met een sterk opkomende Amel Advokaat (E1). Die muisde er onderdoor en bouwde langzaam maar gestaag 8 seconden voorsprong op. Wassink wist de derde plaats te consolideren doordat Nijkamp op 30 seconden bleef steken en Erwin Plekkenpol (E2) met het oog op zijn koppositie in het E2 kampioenschap nauwelijks aandrong en zich tevreden stelde met de vijfde positie.
Ook de tweede dag ging naar Vogels met ditmaal Wassink op twee, Advokaat op drie, Smets en Nijkamp als vierde en vijfde.
Tweedaagse: De KNMV Voorzittersbeker voor snelste inter in de tweedaagse ging door de dubbele winst voor de vijfde keer naar Vogels. Dat is weliswaar nog steeds een minder dan recordhouder Toine van Dijk die dat Vogels nog even in de neus wreef. Ach zo blijft er nog wat te streven voor Vogels die gezien zijn leeftijd natuurlijk nog alle kansen heeft om ook dat record te grazen te nemen. Wassink eindigt als erg goede tweede voor Advokaat (3).
Titel: De prestigieuze Scratch Inters bokaal is ter beschikking gesteld door het snelste motorblad van de Benelux de Motorgazet: “Elke dinsdag het recentste nieuws van het voorgaande weekend in de brievenbus”. Deze mooie trofee komt voor de vijfde keer in handen van allersnelste inter Hans Vogels met de net iets minder maar ook zeer snelle Wassink vlak erachter op twee. Wassink houdt op zijn beurt 52 punten over op derde man Plekkenpol. Al met al een teken dat Vogels en Wassink op grote hoogte staan want mannen als Plekkenpol op drie en Advokaat op vier zijn bepaald ook niet van een kleintje vervaard.
EURO/ NATIONALEN N1
De in recente wedstrijden vertoonde overmacht van Bas Klein Haneveld werd ook hier weer vertoond. Rendo Boersma mocht eenmaal profiteren van een fout van Klein Haneveld op de tweede proef maar kon verder niet voor enige bedreiging zorgen. Klein Haneveld wint zo vrij makkelijk de eerste dag voor Boersma, Niek Dijkman (3), Anton Buis (4) en Nick de Greef als vijfde. Oscar Pelgrim reed lang als vijfde rond maar blesseerde zijn schouder en had daar zichtbaar veel last van. Meer dan uitrijden op de troosteloze laatste en zesde plaats zat er niet in voor de op dat moment titel runner-up. Ook de tweede dag liet Klein Haneveld de concurrentie geen kans op meer dan de tweede plaats. Die kans greep Boersma gevolgd door Dijkman (3), De Greef (4) en Pelgrim (5).
Tweedaagse: Klein Haneveld wint door de dubbelslag voor Boersma en Dijkman.
Titel: Klein Haneveld stelt de N1 titel veilig en ziet zich geflankeerd door Pelgrim op het tweede en Dijkman op het derde trapje.
EURO/ NATIONALEN N2
Met de uitgangspositie van Marc Pepers, 14 punten voorsprong op naaste concurrent Rene Satink en een sterke eerste ronde leek er weinig mis te kunnen voor Pepers. Hoe snel wendingen in de enduro kunnen gaan bleek in de vierde proef. Pepers nam een modderbad, verloor daarbij 2,5 minuten en viel terug vanaf de leiding naar de achtste plaats. Satink profiteerde door te winnen voor Sander Boer en Peter Huijbrechts op drie. Pepers wist door een scherp eindschot nog terug te komen naar de vierde plaats voor Robert van Pelt jr (5). In het begin leek ook Alwin Bruijn) aanspraak te maken op een top vijf klassering. Een defecte uitlaat maakte al snel een eind aan deze illusie mede in de wetenschap dat zeker de zoon van de wedstrijdleider aan het reglement wordt gehouden….
Met 7 puntjes verschil tussen Pepers en Satink beloofde de tweede dag vuurwerk. Satink deed wat hij moest doen en dat was winnen. Pepers bleef goed bij de les en leek zondermeer op de tweede plaats af te stuiven totdat hij in een proef onderuit ging en nog belangrijke seconden verloor. Huijbrechts wist daar niet van te profiteren en moest Pepers toch nog voor zich dulden op de tweede plaats. Boer pakte de vierde plaats en hield Van den Elzen op vijf.
Tweedaagse: Satink wint voor de verrassende Huijbregts en Pepers scoort voldoende op drie.
Titel: Pepers houdt vier puntjes over op Satink en weet zich kampioen. De derde plaats ging naar Boer.
EURO/ NATIONALEN N3
Als snelstarter was het Mike Jansen die na een ronde het spel aanvoerde. Door een inschattingsfout van Jansen op de vierde proef, profiteert lijstaanvoerder 
Rob Wouda, neemt de kop over en staat die niet meer af. Jansen handhaaft de tweede plaats voor Robert Dirks die de derde plaats afdrukt voor vierde finisher Lambert Parren. Titelpretendent Wim Lubbers heeft zijn dag niet, maakt een berg fouten en komt niet verder dan de vijfde plaats. Hierdoor groeit de voorsprong van klassementsleider Wouda op Lubbers van 3 tot 12 puntjes.
De tweede dag houdt Jansen het kruit droog en finisht als eerste met Wouda als tweede. Dirks wint net de slag voor drie met Lubbers die daardoor ook zijn laatste kans in het niet ziet verdwijnen. Parren maakt het eerste vijftal vol.
Tweedaagse: Wouda en Jansen wisselen elkaar af als eerste en tweede maar Wouda heeft het lagere totaal en daarmee de tweedaagse winst. Jansen komt als mooie tweede aan de meet gevolgd door Dirks.
Titel: Wouda rijdt een sterke finale en verzekert zich van de titel. Lubbers sluit aan als tweede. De derde podiumplaats gaat naar de jongste pensionado van Nederland Dennis van Dalen voor zijn grote regelmatigheid gedurende het jaar.
NATIONALEN VETERANEN 40+ NV40
Met een thuiswedstrijd in zijn eigen Brabantse zand zou het voor Frans Daris appeltje-eitje moeten zijn om definitief af te rekenen met naaste belager Antoon Slagers op 26 punten. Andere Brabo Cees Siemons mengt zich bij dit tweetal, kent geen kampioensdruk en pakt zo de eerste dag de volle winst. Daris blijft er dichtbij maar hoeft niet aan te zetten daar Slagers de hele dag rond de 13 seconden achter hem blijft hangen op de derde plaats. Paul Sesink wint weer eens de vierde plaats met Dirk Schuttel (5) op een minuutje.
Ook de tweede dag valt in handen van een genadeloze Siemons maar daarvoor moet hij wel afrekenen met een goed op dreef zijnde Arjan Evenhuis die de tweede plaats vastnagelt. Daris beperkt zich tot netjes uitrijden en klopt als derde aan met Sesink en Slagers als respectievelijke vierde en vijfde.
Tweedaagse: Twee keer de winst leidt de mooiste beker naar Siemons met Daris en Slagers in die volgorde mee op het podium.
Titel: De titel komt in handen van Daris met Slagers als mooie tweede en Schuttel als niet minder mooie derde.
NATIONALEN VETERANEN 50+ NV50
In de tussenstand stond Jos Bourgondien 25 punten voor op Theo van Lierop en had dus prima vooruitzichten op een goede afloop. Na een allersnelste eerste proef kreeg Van Lierop’s fiets injectieproblemen en moest hij uitvallen. Met de derde man in het klassement op flinke afstand volstond aantrappen op de tweede dag voor Lucht Mobiel Militair Bourgondien voor zijn eerste titel. Simon Schimmel trok zich van dit gedoe niets aan en reed een sterke eerste dag die eindigde met de dagwinst voor Bourgondien, Anjo van de Brink, Jo van Sleuwen en Peter Wils in die volgorde op de tweede tot en met de vijfde plaats.
Bourgondien wist zich na de aantrap actie de tweede dag verzekerd van de titel en reed relaxed en en-passant naar de dagwinst. Schimmel sloot aan als tweede waarna Henk Lankhof als derde eindigde en Sleuwen op vier voor Anjo van de Brink.
Tweedaagse: Door een beter totaal wint Bourgondien voor Schimmel en Sleuwen.
Titel: Het wegvallen van Van Lierop opent de kampioenshemel voor Bougondien. Schimmel en Van de Brink gaan in die volgorde mee in de podium beklimming.
SCRATCH NATIONALEN (Twin Air bokaal)
De snelste nationaal werd de eerste dag weer een prooi voor Bas Klein Haneveld (N1). De tweede plaats ging op een eerbiedige dikke twee minuten naar Rene Satink (N2) voor Rendo Boersma (N1), Rob Wouda (E3) en Sander Boer (N2). Pepers ziet hiermee zijn voorsprong van 20 punten op Klein Haneveld teruglopen naar 2 punten. Klein Haneveld herhaalt zijn dadendrang ook de tweede dag en wint wederom het volle pak punten en behaalt daarmee de Twin Air scratch trofee en een jaar gratis gefilterde lucht van Twin Air. Satink, Pepers, Wouda en Boer verdelen de tweede dag de ereplaatsen in deze volgorde vanaf de tweede tm vijfde plaats.
CLUB- EN MERKENTEAMS
Met een sterk voorseizoen en twee overwinningen van kampioensleider VAMC De Graafschapsrijders weet de VAMC weer eens de clubtitel binnen te loodsen. Met snelle kleppers als Advokaat, Plekkenpol, Nijkamp, Wassink en Klein Haneveld was het niet echt een grote verrassing.
Voor het merkenteam stond KTM WPM 1 vooraf uitstekend gepositioneerd. Het behalen van twee keer de winst met weliswaar slechts drie rijders (Plekkenpol, Nijkamp en Wassink) daar Jan Lemmens het hele jaar was uitgeschakeld en recenter Stefan Hage ook dat lot moest ondergaan, was de winnaar van deze titel hetzelfde als het team dat ook het EK enduro teams dit jaar winnend wist af te sluiten. Team´baas´ Andre Pullen en Teammanager Hennie Wullink glommen dan ook als een stuk koper.
DE VELE DUIKEN VAN DE DAG.
Was de route al uitdagend dan ook maar de proeven. Met name proef 3 met zijn extreem elementen en volgens zeggen nog de eenvoudigste, totdat je ze zelf moet nemen…. Hier gingen heel wat rijders ter aarde, ter boomstam of ter steen. ’t Is maar wat de duiker er zelf van vindt.
Gelukkig was er na zo’n duik weinig zichtbaar blessure leed. Het was natuurlijk een eigen keuze de hindernissen te nemen
want er was een langere soft route. De meesten vonden het hun ‘eer te na ook al was het geen makkie’ zoals
Allan Davids het verwoordde. Om nog maar eens aan te geven dat zelfs inters het niet allemaal makkelijk hebben op die hindernissen. Maar laten we wel wezen, ‘ubung macht der Meister’, je kunt alleen maar beter worden als je dergelijke hindernissen oefent.
LANG SEIZOEN, LAGE OPKOMST?
Een ongekend lang ONK seizoen met twaalf wedstrijddagen zit erop, een schril contrast met 2010 toen er mede door de wel erg natte weersomstandigheden slechts 6 wedstrijddagen te genieten waren. Of die 12 er niet te veel aan waren? De slechts 174 inschrijvers zijn wellicht een indicator van de vele aaneengesloten enduro’s in het naseizoen. Een gevolg van de inpassing van EK, WK en de zesdaagse data in de kalender en de samenloop met clubs die eens in de twee jaar organiseren. Ook zal er invloed zijn geweest op het deelnemers aantal door de geliefde offroad rit in Hengelo waar maar liefst 1762 starters waren. Of was er een schrikbeeld dat Eindhoven zwaar is? Voor wat het laatste betreft is er met de nieuwe route met veel meer verharde bospaden inmiddels wel het meeste vuur eruit. Voor de volgende keer is er een duidelijke indicatie dat er meer bospaden gebruikt kunnen worden waardoor er een nog betere balans ontstaat.
MAC VELDHOVEN KRIJGT ALLE EER
De MACV had een zeer doortimmerde organisatie neergezet, niets was aan het toeval overgelaten. Er waren zelfs mensen die er de nacht na de eerste dag niet van konden slapen (of zou het komen door generatoren in het rennerskwartier?). Achteraf was er erg veel bewondering voor wat de samenwerkende clubs hier hadden neergezet in een redelijk korte tijd. Of zoals een rijder het zei: ‘ik had niet durven dromen zo’n fijne rit te krijgen, en nog wel in Eindhoven. Ik heb lekker gereden en ben nog lekkerder moe. Prima!’.
De tweedaagse werd afgerond met allereerst een informele huldiging op Brabantse wijze inclusief dweilband en driftig met champagne spuitende kampioenen. Daarna volgde een spetterende feestavond waarbij alle winnaars van de tweedaagse en de nationale kampioenen werden gehuldigd. Ook kwam daarbij de 62-jarige Teun Marissen ter sprake vanwege zijn succesvol geëindigde allerlaatste wedstrijd na maar liefst 30 jaar enduro .
DANK AAN VELE VRIJWILLIGERS
Heel veel vrijwilligers ook van andere clubs waren in touw om deze tweedaagse mogelijk te maken. Maar dat is bij elke club zo, want het zijn de vele mannen en vrouwen vrijwilligers die een enduro wedstrijd mogelijk maken. Denk daarbij aan route- en proefuitzetters, start/finish inrichters, inschrijftafel, opruimers, koffiebrengers, verkeersgeleiders enz. Daar gaat onwaarschijnlijk veel werk in zitten. Zonder hen wordt er geen enduro verreden. Sommige rijders realiseren zich dat niet en hebben commentaar dat zus en zo beter kan. Wel verstomt dat subiet als ze zelf eens de handen uit de mouwen steken om zoiets omvangrijks als een enduro te organiseren. Het is voor een rijder een aanrader om te ervaren hoeveel werk het is. Het is dan ook des te zuurder als daar ongenuanceerd commentaar op komt.
Buiten de organiserende clubs zetten vele mensen zich iedere week weer nagenoeg belangeloos in voor de rijders en verdienen daarvoor veel waardering. Daarom bij deze en namens alle rijders, hartelijk dank aan organisatoren, KNMV met name Wilco Bruijn die dit jaar als debuterend wedstrijdleider met enkele keren zeer doortastend optreden heeft laten zien een waardig opvolger te zijn van Ab Merkestein maar natuurlijk ook alle andere KNMV officials en tijdwaarnemers, Flying Doctors, medewerkers bondsbureau en wat dies meer zij voor hun onvoorwaardelijke steun aan deze prachtige sport. Niet te vergeten de Promotie Groep Dutch Enduro (PGDE) van Jan Tuitert die het met vele steunende bedrijven ieder jaar weer mogelijk maakt de sport net weer naar een iets hoger plan te brengen. Mooie tijdwaarnemings caravans en prima werkende tijdwaarneming apparatuur met tijddisplays voor proefbezoekers zijn daar een treffend voorbeeld van. Nu nog ‘even’ de grote Flatscreens voor de kijkers regelen dan is zelfs het kleine resterende pijnpuntje weggewerkt. Of zou de financiering van de aanpassing voor tijdpresentatie bij een gesplitste start- en finishopstelling prioriteit krijgen? De tijd zal het leren. Laten we voorts ook niet vergeten de beheerder van de website enduro.nl Henk van der Spek en degenen die daar die mooie verhaaltjes en foto’s op insturen.
Natuurlijk is er ook dankbaarheid voor alle gemeenten, provincies, staatsbosbeheer, politie, defensie en alle andere landeigenaren die de clubs in de gelegenheid stellen om een enduro te kunnen organiseren. En niet op de laatste plaats aan al die verzorgers die er steeds maar weer voor zorgen dat de rijders hun natje en droogje krijgen. Het was dan ook zeer verheugend dat de MACV hier de twee tijdcontroles pal naast de crossproeven opstelde. Zo kon de groep verzorgers ook genieten van de proeven. Op de proeven 2 en 3 stond een kraampje waar een bak koffie en hete snack te scoren was en kon men het voertuig kwijt op een (gratis) parkeerplaats. Het kan niet altijd, maar als de organisator er niet aan denkt komt het er zeker niet van. De vrijwilligersbeker voor de meest in het oog springende vrijwilliger ging dit jaar voor 20 jaar onafgebroken verzorgingsverlening naar de Bertus Snellenberg-Ariete-Chevrolet-Van Veen verzorger en teamleider Ronny van Hummel alias ‘de Goud’ met de motivatie “Sinds jaar en dag is deze boomlange keerl, met klompen als zeilboten, present als teammanager van OTRC de NOP, TCD Hummelo en nu gefuseerd met het Ariete-Chevrolet van Veen team. Dit jaar is het laatste jaar dat ons Goudje als vrijwilliger meedoet, tot grote spijt. Deze man verdient een lintje.”
Tot slot mag vermeld de gewaardeerde steun van Twin Air en Motorgazet want die stellen ieder jaar de nationalen en inters scratch trofee ter beschikking. Ook Lasbedrijf Jan Swinkels levert een bijdrage met de dit jaar al weer derde vrijwilligersbokaal.
Tekst: Alex Peters
Foto’s: VSFoto.nl met valbijdragen van Robert van de Tweel en Irene Verheij
© Het gebruik van de hier geplaatste tekst is alleen toegestaan met schriftelijke toestemming van de auteur.
Alex Peters, Uw evt. reacties gaarne naar: Peters@DeNop.isonzeclub.nl