Wedstrijdverslag ONK Enduro Holten, 8 maart 2014

Veel andere winnaars, maar Vogels… weer ongenaakbaar

De inmiddels beruchte Vletgaarsmaten proef was te nat en daarvoor was de Imhofproef weer van stal gehaald. Met daarnaast de Borkeld- en Zuurbergproef in bekende setting was het goed endurorijden op drie mooie droge proeven wat ruim voldoende compensatie bood voor de wat minder interessante route. Na een zonnige dag resteerden dan ook vele glunderende gezichten. Bij de top van deze laatste wedstrijd van het voorseizoen meldden zich in vele klassen deze keer flink wat andere namen als in Eindhoven. Wat maar eens aangeeft dat de spannende strijd in het tussenklassement nog lang niet over is hoewel in deze enduro zelf die spanning ver te zoeken bleek. Vele snelste rijders bleken namelijk nogal rolvast en lieten alleen de kruimels over voor anderen.

ZEER KORT VOORSEIZOEN

Het ONK enduro kenmerkt zich al jaren door een kort voorseizoen, een zomerstop en dan een lang naseizoen. Omdat de Enterse enduro normaal in januari op de rol staat maar de EMC de kampioensrit op 28/29 november 2014 organiseert was het met Holten de tweede en meteen ook de laatste wedstrijd van het korte voorseizoen 2014.

Met voor enduro ideale weersomstandigheden, een graadje of 18 en een net droge route was de ondergrond prima, nauwelijks modder, lekker veel grip en geen stof. De route van ca 70 km stond voor de inters en voor de nationalen drie keer op de rol. De meeste inters zagen liever vier ronden maar omdat de club ook afhankelijk is van de inkomsten uit de offroad na afloop van de enduro, zat dat er niet in. Wel jammer want zo rijden de inters en de nationalen dezelfde route en is er geen (zwaarte) onderscheid. Een situatie die (helaas) vaker voorkomt. De route kende vele lange paden en een enkel bossage met mooie kruip-sluip paadjes maar helaas ook nogal wat harde weg en was daardoor minder opwindend. De beperkte offroad mogelijkheden dwingt de MAC Holten het zo te doen om de voor een ONK noodzakelijke kilometers bij elkaar te krijgen. Anders rijden de inters wel erg snel tussen de daglicenties, en daar wordt niemand vrolijk van. Bij een proef als de Zuurberg die weer dubbel werd gereden (twee ronden per proef) blijft dat sowieso een uitdaging. Och, het was prima zonnig weer en op de motor goed toeven. De proeven waren lang en opwindend genoeg om lekker te gassen en de tijdcontroles stonden ruim genoeg. Dus vonden de meesten het prima zo.

NU EENS NIET KOUD EN STIJF IN DE LANGE (VER)ZUURBERG

Holten heeft al jaren de traditie dat een paar minuten na de start de eerste proef zich aandient. De meeste rijders zijn dan nog niet voldoende opgewarmd om soepeltjes de proef in te gaan. Al na enkele minuten worden dan de spiertjes lekker stijf en gaat het sturen steeds moeizamer. Dat ‘geluk’ bleef men dit keer bespaard daar de proefvolgorde was omgedraaid. Hierdoor stond niet eerst de bekende en erg lange Zuurbergproef op het menu maar die rond het kleine trainingscrossbaantje op en rond de Imhof. Die duurde ondanks de mooie springschansen maar 3 minuten en was deze keer zelfs opvallend droog. Een mooie opwarmer en dus wel even iets anders als het industrieterrein in oprichting de Vletgaarsmaten die net als in voorgaande jaren in het aanvankelijke proevenplan stond. Een week eerder bleek die erg nat en de uitzetters besloten uit te wijken naar de Imhof. Vooral het publiek en de echte modderaars zullen erom getreurd hebben.

De tweede proef De Borkeld was vorig jaar voor het eerst ingezet en dit jaar op puntjes verfijnd. Wat resteerde was bijna 6 km en negen minuten rijtijd aan vlot lopende en gevarieerde bochten over akkers met enkele uitstapjes naar bospassages. De zandondergrond was nagenoeg droog en bood mooie grip, een setting waarin de betere crosser lichtelijk in het voordeel was. Als extreem element enkele dwarsgeplaatste dunne boomstammen op de proef met aan het eind nog een by-pass rond een drie bomen hoog gestapelde springschans. Daarbij een pop die erbij zat als toezichthouder, onduidelijk was of dit nu MAC-Holten mannen Bennie of Henk Muller moest voorstellen. Grappig was ook dat de lussen zo lagen dat de proef wel drie keer terugvoerde naar de start/finish plaats zodat het publiek het mooi kon volgen.

De derde proef op de Zuurberg draagt al jaren de eervolle naam ‘Verzuurberg’. Dat heeft alles te maken met de lengte ervan waardoor bij de meesten de vermoeidheid diep in de spieren slaat. Weer was de crossbaan met diverse uitstapjes ernaast behoorlijk opgeleukt voor het betere endurowerk. Na een kleine 5 km van deze uitdaging stond de rijder voor de keuze, nog maar een rondje –wat officieel de bedoeling is- of finishen en diskwalificatie riskeren. Ondanks de ruime publiciteit vooraf inclusief foto’s van het extreme stukje –wat velen prettig vinden, alleen de demofilm ontbrak- en de wisselplaats voor de extra proefronde, was er toch weer een enkeling die er na één rondje een eind aan breide. Natuurlijk een scherpe tijd, maar helaas een stuk van de route gemist en dus diskwalificatie. Met twee rondjes was het op sommige kruip-sluip en smalle stukken een drukte van belang. Toch waren op sommige van die smalle stukken op enkele plaatsen meerdere sporen en was inhalen van langzamere rijders redelijk mogelijk. Deze hele echte enduroproef was weer magnifiek uitgezet met heel veel scherp stuurwerk. Smullen voor de liefhebber. Elk jaar laat de MAC Holten zien nog steeds beter te kunnen. Overigens als men koos voor de ‘soft’ route, was er enig overstekend hout in een scherpe bocht. Mits men natuurlijk de uitgezette route volgde….. De snelste inters trokken ongeveer 14 minuten uit voor deze proef terwijl bij de nationalen er heel wat met 20 en een enkele 29 minuten op de klok zette.

ONK INTERS E1

Oud-MXGP rijder Erik Eggens vertrok voortvarend en sloeg al na twee proeven een mooi gaatje naar Bas Klein Haneveld en Ismo ten Velde. Lucas Dolfing doorgaans van voren te vinden kampte met een handblessure en verloor al snel de aansluiting. Dolfing had die opgelopen tijdens een cross in Heerde een week eerder. Notabene crosst hij om de snelheid op proeven te verbeteren, helaas werkte dat deze keer averechts. Hopelijk is de blessure van korte duur mede met het oog op komende EK’s.

Als je hard gaat kun je hard vallen, iets wat ook Eggens ondervond na een flinke smakker op proef 3 waarna hij het veld moest ruimen om een wond in het gezicht op te laten lappen. Waarschijnlijk had hij ook een verdraaide knie. Gelukkig bleek deze populaire MotorsTV reporter de volgende dag weer goed genoeg opgeknapt om de MXGP Thailand te verslaan!

Deze constellatie gaf kennelijk kracht aan Ten Velde. Die begon vanaf proef drie alle proeven te winnen en nam al na de eerste ronde de leiding over. In de laatste ronde kwam Dolfing nog twee keer als snelste uit een proef maar inmiddels was Ten Velde al niet meer bij te halen en won op schitterende wijze en dolgelukkig zijn allereerste enduro bij de inters. Dolfing was om begrijpelijke reden wat aarzelend vertrokken maar kwam gaandeweg beter op gang en nam in de tweede ronde de tweede positie over en verwees Klein Haneveld naar drie. Kevin Dijk en Lars Verbakel knokten het uit om de vierde plaats waarbij Dijk toonde over de langste adem te beschikken.

ONK INTERS E2

Hans Vogels was kort na de lange dagen op de motor in de Dakar iets minder ‘gek op motorrijden’. Maar even rust doet wonderen en zo was hij hier weer de gemotiveerde, uiterst sterke en moeilijk te kloppen tegenstander. Robin Nijkamp deed echt zijn best maar tegen Vogels weer terug op de KTM (‘fijne motortje, ben ik helemaal blij mee’) was geen kruid gewassen. Die won alle proeven, ging steeds harder rijden en smeerde Nijkamp een kleine twee minuten aan de endurobroek.

Johnny Bosmans kwam aanvankelijk goed mee maar bij de versnelling die Nijkamp in de laatste ronde inzette kon hij niet aanklampen. Maar derde was zo gek nog niet. Zeker niet gezien de Zweed Christoffer Gustafson die soms aandrong maar dan weer te veel foutjes maakte om zich op te kunnen werken van de vierde plaats. Dat veranderde dus niet mede omdat ook Kay Hulshof deze Zweed niet het vuur aan de schenen kon leggen en aftikte als vijfde.

ONK INTERS E3

In Eindhoven wist thuisrijder Wesley Pittens met 0,13 seconde Mark Wassink te verslaan. Wassink had dus wat recht te zetten. Hoewel hij in Holten geen thuisrijder is kent hij de omgeving erg goed. Zijn plannen werden al snel duidelijk, want hij won alle proeven wat Pittens ook probeerde. Die zag de achterstand langzaam maar zeker oplopen tot uiteindelijk een ruime minuut. Pittens gaf ruiterlijk toe dat Wassink vandaag te sterk was en stelde zich tevreden met de tweede plaats. ‘Dan maar na de zomerstop’ was alleszeggend over zijn ambitie.

Erwin Plekkenpol bleef aanvankelijk in het kielzog van Pittens maar moest geleidelijk meer toegeven en behaalde een onbedreigde derde plaats. Iets wat ook gold voor Robin Voortman maar dan voor de vierde plaats. De vijfde positie kwam op een kwartier in handen van Jan Boersema.

INTERS VETERANEN 40+ EV40

Hoewel Erik Davids voornamelijk nog jeugdigen en andere talenten van de promo groep coacht en traint, rijdt hij af en toe een wedstrijd. Thuisbasis Holten kon daarbij niet ontbreken. Al ras ontpopte Davids ondanks een gebrek aan ritme zich als gesel voor klassementsleider Peter Bergsma. Davids nam de leiding en gaf die pas af na op proef 6 een boom hard geraakt te hebben wat uiteindelijk bijna een minuut kostte aan opkrabbeltijd en ritmeherstel. Bergsma profiteerde, nam ruim de leiding maar zag in de laatste twee proeven Davids nog dichtbijkomen. Een marge van 8 seconden was voldoende voor zijn tweede jaarwinst. Davids had op zijn beurt een ruime voorsprong op derde man Michel van de Brand die het met Dinand Tijhuis al snel eens was over de verdeling van plaats drie. Tijhuis was het net als vorige enduro weer roerend eens met de vierde plaats en ook vonden we weer Kees Zuidhof op een nette vijfde plaats.

SCRATCH ONK INTERS (Motorgazet bokaal)

Hans Vogels (E2) was met voldoende rust na Dakar weer helemaal topgemotiveerd. Dat hebben de concurrenten geweten. Alleen Mark Wassink (E3) wist twee van de negen proeven af te snoepen al was dat beide keren met slechts enkele hondersten van seconden. Op de andere proeven was het verschil in Vogels voordeel wat groter waarbij vooral de Zuurberg een flinke duit in het secondenbakje deed. Maar met 37 seconden verschil op een ruime vijf kwartier proeven was Wassink bepaald niet weggereden en had dus net als Vogels een heel sterke dag. Hoewel Wesley Pittens (E3) zich graag met deze twee bemoeide lukte dat deze keer niet, wellicht had hij die nacht met broer Thierry net iets te lang op de GPS info van de proeven lopen staren? Wie het weet mag het zeggen. Hoe dan ook bleef Pittens er net iets te ver achter om van een foutje te kunnen profiteren en ging hij samen met Robin Nijkamp (E2) in de slag voor de derde plaats. Pittens toonde zich net iets sterker en toen Nijkamp op de Zuurbergproef bij een voorwielwheely bijna voorover sloeg ging het tempo even terug waardoor een onoverbrugbaar gat ontstond. Zo kon Pittens onbedreigd op de derde plaats afkoersen. Nijkamp werd door Erwin Plekkenpol (E3) niet bedreigd waardoor ook de positie vier en vijf bekend waren. Erik Eggens (E1) begon sterk en deed in tijden mee met Vogels en Wassink maar stapte hardhandig af op proef 3 en moest met een bloedend hoofd en een verdraaide knie de pijp aan Maarten geven. Ook Lucas Dolfing was niet in goede doen door een handblessure opgelopen een week eerder op de MX in Heerde. Daardoor konden Ismo ten Velde (E1) en Johnny Basmans (E2) de plaatsen zes en zeven vastleggen vóór Dolfing.

EURO/ NATIONALEN A1

Inmiddels zijn de rijkunsten van Thierry Pittens wel bekend. Toch was het opmerkelijk dat hij in proef 9 de 11e tijd wist te scoren overall (dus scratch inters én nationalen). Niet opmerkelijk is dan dat hij tweede man de jonge Zweed Oscar Blom op maar liefst 5,5 minuten terugvindt in het klassement. Voor de derde plaats gingen zowel John Roestenburg als Jan Daris. Roestenburg had die aanvankelijk te pakken maar halfweg kwam toch Daris langszij. Maar niet voor lang want op de finish was toch Roestenburg de lachende derde. Thymo Scholten reed de wedstrijd netjes uit en eindigde als vijfde.

EURO/ NATIONALEN N1

Bij afwezigheid van Maikel Verkade kwam de weg vrij voor Jordie Berghorst. Die kwam ook geen moment in de problemen ondanks een uitgebreide bodemverkenning in proef 3. Daardoor kon Tim Kruiper even aan de leiding komen om er zelf in proef 4 even af te duikelen. Daarmee wint Berghorst voor Kruiper en weet de gedurende dag zijn tijden verbeterende Sjoers Eskes de derde plaats in te palmen. Roy van de Pieterman en Koen Enderink eindigen in deze volgorde als vierde en vijfde.

EURO/ NATIONALEN N2

Ook deze keer was geen kruid gewassen tegen een constant rijdende Bjorn Sloot die rustig zijn tijden wat kon laten oplopen oom toch met enig gemak het hoogste podium te bestijgen. Sander Boer en Rob Wouda verdedigden aanvankelijk de tweede en derde positie maar zagen geleidelijk de onderling strijdende Robert Willemsen en Jarno vd Linde langszij komen. Dit gelijk opgaande duel valt in handen van Willemsen doordat vd Linde wat terugvalt en eindigt als derde. Wouda komt zo op vier en Boer op vijf. Net terug van de WMX in Qatar kon Kimberley Braam na het verwerken van de jetlag netjes aanpikken op de negende plaats.

EURO/ NATIONALEN N3

Rick Vierhuizen, Arjan van der Vleuten en Rob Lauwers betwisten aanvankelijk het leiderschap met dicht bij elkaar liggende tijden. Aan het eind van de tweede ronde pakt Vierhuizen de leiding terwijl Van der Vleuten afglijdt naar drie. Twee proeven later komt Lauwers weer op kop waarna de laatste proef als scherprechter optreedt en toch nog Vierhuizen wint voor Lauwers. Bart Oosting wist Mareq Vierhuizen te verslaan voor de vierde stek. Nina Klink (niet Brink want die rijdt geen motor…) had aanvankelijk snode plannen maar zag die gesmoord in een beroerde nacht vooraf met veel misselijkheid. Met haar bekende inzet werd er toch gereden en als er dan een uiterst nette zesde plaats uit de bus komt zijn dat toch weer mooie puntjes die op het eind van het seizoen wel veel waard kunnen zijn.

NATIONALEN VETERANEN 40+ NV40

Michel van Roon begon op kop en hield dat tot het begin van de derde ronde vol. Toen kwam de man met de hamer voorbij evenals een stoomfiets met Eddy Heersink erop en kreeg de winst een nieuwe eigenaar. Heersink wint zo voor Van Roon terwijl Bert Hardenberg al snel op een minuut achterstand volgde maar de kloof niet dicht kreeg. Toch is drie ook mooi. Paul Dijkstra had de beste papieren om vier te worden maar een zeer slechte allerlaatste proef geeft dat geluk aan Patrick Schellekens en dus bleef Dijkstra op vijf steken.

NATIONALEN VETERANEN 50+ NV50

Hoewel de concurrentie deze keer niet op een hoop werd gereden was het toch weer Gert Berghorst die de eerste plaats opeiste. Peter van Saase haalde snelstarter Marco Konijn terug en claimde de tweede positie. Sjaak Martens bleef dicht bij de top drie maar kwam er net niet aan te pas. Wel ziet hij kans in de laatste ronde de aanstormende Peter Meilink te weerstaan en af te tikken als vierde.

SCRATCH NATIONALEN (Twin Air bokaal)

Bij de nationalen was het wederom de sinds kort bij de ‘groten’ enduro rijdende Thierry Pittens die het hele nationale veld een kleine drieeneenhalve minuut aansmeerde. De best-of-the-rest toonde zich Bjorn Sloot met verder Rick Vierhuizen, Rob Lauwers en Zweed Oscar Blom op de plaatsen drie tot en met vijf. Ook deze keer twee zeer jonge A1 rijders bij de eerste vijf.

OP NAAR DE ZOMERSTOP

Weer kon de MAC Holten bogen op een mooie maar pittige rit. Ook organisatorisch klonk het als een klok. Het enige echt opmerkelijke was de wens van vele inters voor een vierde rondjes. Maar of de organisator daarvoor de offroadrijders later wil laten starten? Het zou mooi zijn want inters willen en kunnen net iets meer. Zeker als het zo’n heerlijk weer is!

Endurodebutanten van alle leeftijden kunnen zich nog steeds aanmelden voor het rookieklassement (zie www.enduro.nl). Deelname kost niets.

Wat wel iets kost is het kopen van de enduro DVD HARDER! Initiatiefnemer Oscar Pelgrim zamelt hiermee geld in voor het KWF kankerbestrijdingsfonds. Voor €15 krijg je een leuk gemonteerd geheel van wat een enduro allemaal inhoudt met o.a. Wesley Pittens. Er zitten vermakelijke maar ook heel persoonlijke uitspraken in zoals wat Brian Marissen zegt over bepaalde obstakels. Overigens een mening waarin hij niet de enige is gezien enkele opmerkingen in het gastenboek. Wat dat is? Koop de DVD voor dit prachtige goede doel en je weet het. Bestellen via www.p-line.nl

Extreme or not 2. Nog even terugkomend op de extreme discussie vermeld in het verslag van Eindhoven. Duidelijk is, geen extreme is geen optie maar wat zeker wel een optie is om bij complexe extreme elementen een bypass verplicht te stellen. Als definitie van complex is te denken aan een samenstel van een of meerdere boomstammen en/of beton of rots/steen elementen. Het zou bij dergelijke complexe elementen bovendien veel rijders helpen als voor de enduro foto’s op de website staan. Mooier nog als er ook een filmpje bijzit als demo hoe het element te nemen is. Dat helpt om de psychische drempel te verlagen (‘het is te doen’) maar ook degene die dat niet wilt te helpen in zijn besluit voor de bypass te gaan en dan de omweg te accepteren. We moeten ook niet uit het oog verliezen dat degene die de extreme elementen goed en snel doen de niet geheel toevallig de beter getrainde en snellere rijders zijn. Overigens voor de duidelijkheid, een enkel boomstammetje dwars op het pad valt n.m.m. niet onder het begrip ‘complex’.

Het korte voorseizoen zit er nu op. Na de zomerstop is de volgende enduro op 4 oktober in Havelte en een week later de spiksplinternieuwe enduro van MSV Salz op en rond de militaire oefenterreinen Leusderheide en Vlasakkers bij Amersfoort (onder voorbehoud, maar de seinen staan nog op groen). Voor die tijd nog diverse mooie enduro’s in Belgie en natuurlijk EK- en WK-wedstrijden. Hopelijk zien we daar vele NL deelnemers, waarschijnlijk gaan er een tiental naar Spanje’s EK en ca vijf naar het WK. Het zou toch mooi zijn als de KNMV dit jaar na jaren afwezigheid weer een Junior Trophy team zou kunnen gaan inzetten op de ISDE. Fingers crossed.

Tekst: Alex Peters

Foto’s: VSFoto.nl

Alex Peters, Uw evt. reacties gaarne naar: Peters@DeNop.isonzeclub.nl