Spannende strijd in foutenfestival
Met alweer de derde enduro in 11 maanden (waaronder de tweedaagse) kun je wel zeggen dat de MAC Veldhoven gesteund door de Capella Stampers en MC Son flink aan de enduro boom heeft geschud en in korte tijd een hele goede naam heeft gevestigd. Voorzitter Leon Reniers was duidelijk blij met dit succes maar moest wel toegeven dat het veel energie had gekost wat bij velen niet in de koude kleren was gaan zitten. ‘Na deze enduro hebben we in ieder geval weer tijd om bij te komen voor de offroad dagen in november. Er zijn ook nog vage ideeën voor een jeugd enduro, maar daar zijn we nog niet uit. De samenwerking met defensie loopt goed, hoewel we nog een heel pak wensen hebben voor de route, maar dat er één dag voor de wedstrijd (op vrijdag) nog routewijzigingen worden opgelegd is duidelijk een minpunt. Ach zo blijft er iets te verbeteren. Gaan we de komende maanden aan werken’.
MOOI PASSEND TIJDSCHEMA
Met een bewolkte lucht maar droog weer met een temperatuur van 10 graden waren het ideale omstandigheden voor zowel de gelouterde als de wat minder ervaren endurorijder. Het parkoers van 40 km bevatte nauwelijks modder, de route was voor 99,9% onverhard en liep nagenoeg volledig over het militaire oefenterrein “Oirschotse Heide”. Naast de grote zandbak was er nu meer ruimte voor harde bospaden zodat er voldoende afwisseling was. Op zich prima als rustmoment voor degenen die door weinig techniek (te) veel kracht verspeelden bij het doorkruizen van het mul zand deel.
Toch was het een pittig geheel met vier ronden voor de nationalen, de dag licentierijders eentje minder en de inters mochten er eentje meer en dus vijf rondjes. De route werd in de loop van de dag zwaarder en niet alleen voor de coureurs. Toch waren er vooraf nog bedenkingen over een mogelijk te ruime rijtijd. In de praktijk waren de meesten gewoon blij met de tussen de drie en zeven minuten rust op de tijdcontroles. Wellicht wat minder voor de enkeling die nog de techniek en conditie misten voor deze condities en daarom wat strafminuutjes lieten noteren.
De rijders moesten er aan trekken maar ook de motoren hadden het niet makkelijk in deze omstandigheden waar sommigen om het tempo hoog te houden veelvuldig de koppelingen flink aanspraken. Zeker die op het randje van het mogelijke rijden deden dat, zo zagen we ook wat preventief wat koppelingen gewisseld worden bij o.a. Hans Vogels en Erwin Plekkenpol.
ECHTE ENDURO PROEVEN
In elke ronde twee lange en zeer aantrekkelijke proeven met een erg hoog endurogehalte. Aan de Oirschot proef (proef 1) op en rond de jeugdcrossbaan van Orischaot was weer een mooi en slingerend geheel uitgezet met een fantasierijke afwisseling en enkele boomstammetjes die spontaan dwars op het pad opdoken. De mooie lus over het oefenterrein maakte de zaak af. Vlak voor het eind was nog een venijnige passage met enkele boomstammen en een drop waar het goed opletten was. Het was makkelijk hier wat tijd te verliezen maar allengs ging het bijna iedereen goed af. De snelste inters hadden voor deze proef een ruime 5 minuten nodig.
Proef twee was uitgezet op en naast de MX baan de Landsard van Eindhoven. Met allerlei uitstapjes werd het terrein tussen de crossbaan en de jeugdbaan uitermate mooi benut en natuurlijk zaten alle grote springschansen erin. In de bekende ‘extreme’ enduro secties had oud-endurist Leo Brans weer een extra rotspad toegevoegd aan het bekende scala van rotspaden, rijden over rioolbuizen, duikers, boomstammen en bielzen. Degenen die deze techniek beheersten kozen de ‘Hard’ route en zij die dat niet aandurfden de langere bypass via de ‘Soft’. Uiteraard was dat via een lus en kostte wat meer tijd, gemiddeld was winst te boeken door de ‘hard’ route te pakken, bijvoorbeeld ongeveer 7 seconden bij de lus vlak voor de finish.
Hoewel er heel wat dapperen waren die voor ‘Hard’ gingen zouden zij die daar de controle kwijt raakten (om het beschaafd te zeggen), slimmer zijn geweest als ze het alternatief zouden hebben genomen. Er ging dan ook heel wat (proef)tijd verloren met opkrabbelen. Maar het was natuurlijk wel heel uitdagend, en dat is iets wat endurorijders nu eenmaal in hun hart dragen. Deze proef bood zowel de rijders als de toeschouwers een afwisseling die velen deed smullen, een prachtige mix waar de snelsten toch een kleine zeven minuten voor nodig hadden.
ONK INTERS E1
Waar vorige keer in Enter Bas Klein Haneveld zich de sterkste toonde waren nu toch een paar andere kandidaten opgedoken met winst ambities. Zo kwam het Franse Sherco team met Fabian Planet (top 5 in het WK enduro) en Jordan Curvalle aan de start. Planet toonde zijn klasse en reed ver voor de rest uit naar een ongeslagen en dik verdiende overwinning. Het was een genot te zien hoe hij de rotssecties en andere extreme obstakels nam, de voetjes bleven op de steppen en er leek maar een lijn, kaarsrecht vooruit. Prachtige beheersing. En passant werden dan andere deelnemers gepasseerd alsof ze stilstonden (in allerlei standen).
Van de achtervolgers toonde Lucas Dolfing zich de sterkste. Zijn tweede plaats kwam geen moment in gevaar en na een uur proeven een achterstand van 90 seconden op klasbak Planet was helemaal zo gek nog niet. Een erg fraaie en dik verdiende tweede plaats werd zijn deel. Voor de derde plaats was het wat spannender met tweede Fransman Curvalle die het opnam tegen Klein Haneveld, Ismo ten Velde, Jirry van Veen en Mike Kock.
Aanvankelijk waren de verschillen erg klein en waren er verschuivingen na iedere proef. Door bodemverkenningen op de vierde proef vielen Jirry van Veen en Klein Haneveld wat terug maar laatstgenoemde liet zich niet kisten. Curvalle voerde het tempo op waarna hij de derde plaats definitief overnam ten koste van Ten Velde. Die moest tegen het eind ook nog het loodje leggen tegen een terugkomende Klein Haneveld die zo de vierde plaats vastzette voor Ten Velde op vijf en Van Veen op zes.
Mike Kock reed in de achtste ronde een onwaarschijnlijk snelle tijd die slechts twee seconden langzamer was als die van Planet. Helaas constateerden officials een afkortinkie in de proef. Een actie waar het reglement niet erg vrolijk van wordt maar ook collega rijders niet. Waar ontduiken van het reglement een sport is (zolang niet geconstateerd door officials) is er echter één handeling die buiten de ‘code sportieve’ valt, afsnijden op de proef! Dat kan nu eenmaal echt niet, en…. zo wil toch niemand winnen? Kock kreeg het lot van een pijnlijke diskwalificatie. Uiteraard was hij het daar niet mee eens, maar wie zijn billen brandt….
Ook de Fransen deden iets stouts, maar dan van heel andere orde. Die wisselden namelijk onderling hun achterwiel. Wat was het geval, bij het samenbouwen van hun fietsen waren de wielen verwisseld waardoor beiden met een verkeerde achterschijf reden tov hun rempakket. Dat remde niet zo lekker. Wisselen mag eigenlijk ook niet, maar geen official die het constateerde en een officieel bezwaar bleef uit.
ONK INTERS E2
In een uiterst spannend gevecht werden de eerste drie proeven gewonnen door EK troef Mark Wassink (tweemaal) en Erald Lammertink. De nationale WK troef en lokaal favoriet Hans Vogels had net twee weken in Spanje achter de rug en had zichzelf en de vering nog in de stand hardpack staan. Dat viel niet mee. Hans wond zich aanvankelijk wat op maar herpakte zich en de instelling van de vering snel en kwam daarna echt op stoom. Met de snelste tijd van de dag werd snelstarter Wassink in de vierde proef door Vogels gepasseerd en teruggewezen naar de tweede plaats.
Eenmaal aan de leiding trok Vogels door, zette in nog drie van de resterende zes proeven de snelste tijd en bouwde een voorsprong die uitliep tot 16 seconden. De achtste proef was voor Wassink die zo weer twee seconden terugkrabbelde, Het antwoord van Vogels kwam in de negende proef waar het gat weer met 9 seconden groeide. De winst in de laatste proef ging nog met minimaal verschil naar Wassink maar de overwinning was met 22 seconden verschil alsnog voor Vogels.
De strijd voor de derde plaats bood onvoorstelbaar genoeg nog meer spanning. Lammertink had die aanvankelijk in handen maar ging op de vierde proef in de fout waardoor de wat langzamer uit de startblokken gekomen Robin Nijkamp kon overnemen. Lammertink kreeg vervolgens met oud-Trialist Marco Teunissen te maken die iedere keer heel scherpe tijden op proef twee scoorde en zo de vierde plaats kon overnemen.
Nijkamp had een mooi gaatje naar vierde man Teunissen en zou gewoon naar de finish kunnen rijden. Dat liep door een soort van handstand in de allerlaatste proef op de bielzen toch anders. De handstand liep gelukkig vrij goed af maar kostte wel een pak tijd waardoor Teunissen alsnog de derde plaats cadeau kreeg en Nijkamp vierde werd voor Lammertink. Oosterbuur Sascha Meyhoff kwam in het (zand)spel niet voor maar kon met een zesde plaats voor Stefan Hage (incl kokende motor) met een enigszins tevreden gevoel terug naar Duitsland.
ONK INTERS E3
Amel Advokaat pakte de draad op waar hij hem in Enter had achtergelaten. In een weergaloos tempo en nagenoeg foutloos schreef hij op een na alle proeven en de overwinning schijnbaar eenvoudig op zijn naam. Die ene proef, de laatste, ging met gering verschil naar Erwin Plekkenpol die de strijd met Advokaat niet kon aangaan maar de rest van de groep, ondanks een enkel valpartijtje in de rotssectie, makkelijk achter zich kon houden.
Opvallend was dat Plekkenpol in de extreme sectie enkele keren WPM teammaat Hans Polsvoort (E2) achterop kwam en moest passeren. Helaas balanceerde Polsvoort dan juist in een schijnbaar onmogelijke positie op een van de hindernissen. Dit maakte het pad voor Plekkenpol er bepaald niet makkelijker op. Van je teammaat moest hij het deze keer dus zeker niet hebben ;-).
Mark Risse begon als derde man en reed zonder enige bedreiging op die positie naar de finish. Voor de vierde plaats was er wat meer beweging waar Geert Snellenberg, Bjorn Schreijer, Bernard van de Pol en Paul Spierings elkaar naar het enduroleven stonden. Snellenberg gaf de TM goed de sporen en nam vrij snel de vierde plaats in handen waarna een jagende Spierings begon aan te dringen en in de derde ronde die plek overnam. Van de Pol reed op zes maar zag zich die plaats door de neus geboord toen Schreijer in de laatste ronde aanzette en alsnog die plek opeiste.
Achteraf bleek dat Spierings in de fout was gegaan op de Bielzensectie vloak voor de finish. . Dat was niet zo uniek want dat deden er meer. Bijzonder was juist dat hij niet meer op de bielzen kon komen en vervolgens enkele biezen miste door het soft pad op te rijden. Helaas voor hem was er een official die dit zag en bij de enduro houden ze om evidente redenen niet zo van spookrijders op de route/proeven. Niet alleen daarom staat er een verbod op in het reglement en daarmee werd helaas Spierings’ diskwalificatie een feit. Zo gingen de plaatsen vier tot en met zes in die volgorde naar Geert Snellenberg, Bjorn Schreijer en Bernard van de Pol.
INTERS VETERANEN 40+ EV40
Winnaar in Enter Erik Davids was in de tussentijd samen met broertje Allan van motor gewisseld en overgestapt naar Beta. Dat Eriks snelheid daar niet onder had geleden ondervonden de tegenstanders al snel. In twee ronden tijd bouwde hij een voorsprong op van 50 seconden op tweede man Henk Knuiman. Aldus leek de wedstrijd beslist. Dat was echter buiten de lange adem van Knuiman gerekend waarbij bovendien Davids tijden wat begonnen op te lopen. Mogelijk speelde daarbij een rol dat dit parkoers flinke eisen stelde aan de conditie naarmate de dag vorderde.
Hoe dan ook liep Knuiman flink in maar kwam op de meet 2,5 seconde tekort en moest zich tevreden stellen met de tweede plaats. Wellicht net iets te laat de paardjes de sporen gegeven. Een mooi gevecht was het en dit belooft voor de volgende wedstrijden. Mark Smits nam in de tweede ronde de derde plaats over van Rob Verstegen en gezamenlijk gingen ze in deze volgorde over de finish. Peter Bergsma kwam wat laat op gang maar een klasse snelste proef op de zevende proef bracht hem toch voorbij Edwin Straver en op de vijfde plaats.
SCRATCH ONK INTERS (Motorgazet bokaal)
In een uiterst spannend gevecht werden mede door een enkel schoonheidsfoutje van Hans Vogels de eerste drie proeven gewonnen door Mark Wassink (tweemaal) en Erald Lammertink (beide E2). WK representant, thuisrijder en dus lokaal favoriet Hans Vogels (E2) kwam pas daarna vol op stoom. Hij won vijf van de zeven resterende proeven en bouwde zo voldoende voorsprong op voor de overwinning die ondanks de winst van een fanatiek doorbijtende Wassink in de achtste en tiende (laatste) proef niet meer in gevaar kwam. Snelstarter Wassink had zijn tanden laten zien en kon een vergulde tweede plaats bijschrijven.
De derde plaats was aanvankelijk in handen van de Franse WK-ganger Fabian Planet (E1) kort gevolgd door Amel Advokaat (E3). In de vierde proef ging Planet even in de fout waardoor Advokaat de derde plaats overnam en niet meer in gevaar zag komen. Het gevaar voor Planet zat hem in een aanstormende Robin Nijkamp (E2) die hem in de zevende proef passeerde maar vervolgens in de achtste in de fout ging en de plaats weer teruggaf. Nijkamp gaf zich niet gewonnen, zette alles op alles en kwam dichtbij maar maakte in de haast in de laatste proef enkele fouten waaronder een spectaculaire handstand. Nijkamps kleine minuut verlies bracht de vierde plaats definitief bij Planet en de vijfde plaats ging naar een sterk rijdende Marco Theunissen (E2). Nijkamps strijdlust eindigde op de zesde plaats voor Lammertink.
EURO/ NATIONALEN N1
Rendo Boersma had duidelijk plezier in de winst van Enter en wilde hier wel herhaling. Daarvoor moest hij eerst met aanvankelijke koploper Peter Huijbrechts afrekenen. Door een opvallend snelle tijd op de vierde proef was het zover waarna het zelfvertrouwen er was en de tweede eindoverwinning voor Boersma in de boeken kon. Huijbrechts kon de tweede plaats makkelijk handhaven voor derde man Rudi Vossers die verder niet aandrong maar ook geen druk voelde van Jaap Panjer op vier en Jeroen Vlasblom op vijf.
EURO/ NATIONALEN N2
Met een snelle eerste proef zette Johnny Bosmans weer zijn kandidaatschap voor de overwinning neer. Vervolgens ging het helemaal mis op de tweede proef waarbij een minuut averij werd opgelopen en de leiding in handen kwam van Rob Lauwers op de hielen gezeten door Paul Oomen. Vervolgens ging Oomen op de vierde proef flink in de fout.
Bosmans had de moed niet opgegeven en zette een sterk offensief in waarbij hij de laatste vier proeven winnend wist af te sluiten. Dat was genoeg voor de overwinning voor Lauwers en Oomen. Doordat Oomen iets had gedaan waar diskwalificatie als ‘beloning’ voor staat verdween hij uit de uitslag. Daardoor schoven Bart Wolffs, Marvin Moes en Rob Smits in deze volgorde op en eindigden op de plaatsen drie tot en met vijf.
EURO/ NATIONALEN N3
Vanaf de start zaten Anne Pennings en Mike Jansen elkaar in de haren. Pennings sprokkelde een paar seconde bij elkaar waar Jansen er alleen tegen het eind nog wat van af kon halen. Dat was echter onvoldoende waardoor Pennings weer met de winst ging strijken voor Jansen. Feiko Prosje had een slechte eerste ronde met een langdurig verblijf in de rotstuin maar herpakte zich daarna goed en snoepte de derde plaats weg voor de neus van Benno Tuinstra (4) en thuisrijder Cees Siemons (5).
NATIONALEN VETERANEN 40+ NV40
Door twee snelste proeven pakte Patrick Schellekens aanvankelijk de leiding in een interessante strijd met Arjan van der Veld en Eddy Heersink. In de tweede ronde nam Heersink de kop over en leek af te steven op de winst. Helaas maakte hij een zeer beroerde laatste ronde mee (moe, aantrekkingskracht van de aarde??) dat de inmiddels naar de tweede plaats opgestoomde Van der Veld het karwei kon afmaken en zijn tweede overwinningsbeker van het jaar kon gaan ophalen. Heersink dus twee voor Schellekens. Johan Pieper bleef kort in de buurt maar kreeg het gaatje niet kleiner maar wist wel weer de vierde plaats op te eisen voor Geert Mulder (5).
NATIONALEN VETERANEN 50+ NV50
Oud-crosser Simon Schimmel voelde zich in het zand helemaal thuis en wist door de eerste vier proeven te winnen het hoogste podium te halen. Jo Sleuwen probeerde er nog van alles aan door twee proeven winnend af te sluiten, maar het mocht niet meer baten. Regerend kampioen Jos Bourgondien begon flink van achter doordat hij erg veel tijd liet liggen op proef twee maar kwam toch terug naar de derde plaats. Dat ging ten koste van Martien Jimmink (4) en Henk Lankhof (5).
BODEMONDERZOEK VAN DE DAG
Geen spectaculaire plaat maar toch een bodemonderzoek vastgelegd door Hendrikus Vugteveen. De berijder probeerde van alles om aan een val te ontkomen ging links en rechts naast de motor maar ging toch in het stof, of dacht je misschien dat het een nat pak is geworden…..
SCRATCH NATIONALEN (Twin Air bokaal)
De snelste nationaal was voor het eerst Rendo Boersma die vooraf ging aan Peter Huijbrechts, Johnny Bosmans, Anne Pennings en Rob Lauwers.
MOOI MAAR VERMOEIEND
De route was mooi afwisselend en de proeven vrij selectief. Het was de hele dag genieten van een aaneengesloten onverharde route zoals je dat nagenoeg nergens in Nederland aantreft. Daarnaast konden ook de kijkers genieten van een prachtig schouwspel op het extreme deel van de Landsard proef.
Niet iedereen vindt het nemen van de extreme even prettig, maar het is natuurlijk niet verplicht er is een omweg en de keuze is aan de rijder zelf. Duidelijk is wel dat ‘oefening baart kunst’ en dat degenen die gebruik maken van de mogelijkheden die MAC Veldhoven biedt om te oefenen er zijn om de rijkunsten van allen te verbeteren. Mis die kans niet.
De volgende enduro is op 3 maart in Holten waar men weer de ‘verzuurberg’ op de rol heeft staan met de dubbele ronde van de Zuurberg proef. Ja het is weer zover dat hij twee keer achter elkaar wordt genomen. Een mooi enduro klapstuk van het voorseizoen.
Tekst: Alex Peters
Foto’s: VSFoto.nl
© Het gebruik van de hier geplaatste tekst is alleen toegestaan met schriftelijke toestemming van de auteur.
Alex Peters, Uw evt. reacties gaarne naar: Peters@DeNop.isonzeclub.nl