Enduro kampioenen bekend na spannende wet race
Hans Vogels ging als een speer en had de hele dag eigenlijk de beste kaarten in handen. Door een uiterst snelle slotproef wist echter Lucas Dolfing alsnog Vogels te verschalken waarmee hij naast de dagwinst ook de titel veilig stelde. Thierry Pittens de runner-up in de stand zag zijn kansen op het kampioenschap door meerdere kleine foutjes verdampen maar tekende alsnog voor de derde plaats in deze slot enduro. Daan Bruijsten nam tegen het eind nog de vierde plaats over van Mike Bokslag. Snelste nationaal was ditmaal Lars Rietman.
GLIBBERPROEVEN MET VEEL HOUT
Waar de vorige enduro’s relatief tot heel droog waren, zorgde regen vanuit de nacht tot een uur of elf voor flink wat nattigheid en modder. Een entourage een enduro seizoensafsluiter waardig! Niet dat het tot diepe modder en gaten kwam waar men in vastreed, maar enige spoorvorming. Erin blijven werkte op de akkers nog het beste, ernaast sturen was met het spekgladde toplaagje best tricky.
Wie bekend is met de ‘Harfse’ enduro’s weet dat zowel route als proeven om te smullen zijn. Akkers, bospaden en heel veel houterige bossages zijn je ware voor de echte liefhebber inclusief drie rasechte enduroproeven. De eerste crossproef CP1 was spiksplinternieuw en overvloedig voorzien van bospaden, kronkelige singletracks en kruip-sluip werk afgewisseld met stukken akker. CP2 lag wederom op en rond de oude vertrouwde vuilnisbelt. De bekende lastige en listige klimmetjes en afdalingen boden door de wat vochtige ondergrond prima grip. De paden hadden twee jaar rust gehad waardoor zelfs de diepste knippen uit vorige jaren wat vlakker waren. Wat resteerde was veel stuurwerk in ontelbare bochten. Op en voornamelijk naast het HAMAC circuit was weer CP3 uitgelegd met vele lusjes in de bosranden en over de jeugdbaan. Net als de andere proeven ruim voorzien van kort draaiwerk en een hoog kruip-door-sluip-door gehalte. Net na de start was de keuze het ‘helden’ pad of het ‘mietjes’ pad. Er bleken slechts een paar ‘mietjes’ te zijn want de ‘helden’ rioolbuisjes bleken niet echt moeilijk.
De nationalen kregen drie ronden van 80 kilometer voor de kiezen met in iedere ronde drie crossproeven, de inters reden de laatste proef daarna nog een keer. De Hobby- en Dagklasse beperkten de inspanning tot twee rondjes. De start vanuit de ‘omgekeerde scratch’ tussenstand bracht steeds de snelsten van de klasse als laatsten, wat zowel voor het publiek als rijders positief uitpakte.
SCRATCH ONK INTERS (Motorgazet bokaal)
In de tussenstand stond Lucas Dolfing aan de leiding met 485 punten op de voet gevolgd door Thierry Pittens met 474 en Hans Vogels 465 punten. Vogels ging er als vanouds gelijk goed voor zitten, won de eerste proef en sloot de eerste ronde af aan de leiding met 6 sec voor op Dolfing en Pittens. Zij waren onderling gescheiden door een fractie van een seconde. Mike Bokslag haakte aan als vierde maar had nog 10 sec meer in de min. Daan Bruijsten had op dat moment de vijfde plaats in handen. De tweede ronde was echter compleet voor Dolfing door alle proeven in te pikken. Vogels bleef er kort op zitten maar zijn voorsprong kromp in naar 2 sec. Pittens probeerde iets goed te maken maar dat leidde tot wat foutjes waaronder een bodemverkenning tussen het hout waarbij hij een lichte schram in het gezicht opliep. Erger was dat hij mede daardoor tegen een achterstand van 30 sec aan keek wat Bokslag hielp om de derde positie in te pikken. Vogels zette zijn goede vorm door en won de proeven R3CP1 en R3CP2. Dolfing deed dat met R3CP3 waardoor het onderlinge verschil na de derde ronde net geen 4 sec was met Vogels nog immer aan de leding. Pittens kwam niet dichterbij de twee koplopers maar verschalkte wel de derde positie door Bokslag een plaatsje terug te zetten. De tiende en finale proef reed Dolfing nagenoeg foutloos en bracht een nieuwe dag-beste tijd op de klokken. Daarmee was hij maar liefst zo’n 11 sec sneller dan Vogels en pakte de eindoverwinning inclusief de eerste officiële KNMV inters scratchtitel. Vogels die de hele dag aan de leiding had gereden werd sterk tweede en getroost door zijn dochtertje: “Als je maar je best hebt gedaan, dan is het goed”. Heel lang nadenken over van wie zij die wijsheid toch zou hebben was niet nodig. Pittens handhaafde zich als derde gevolgd door Bruijsten. Dat kwam door een snelle laatste proef waardoor hij Bokslag kon passeren om als vijfde te finishen. Tommie Jochems kwam als zesde aan de meet door de op en neer gaande strijd met Rik Vierhuizen vanaf de derde ronde in zijn voordeel om te draaien. Vierhuizen dus zeven. Dolfing kampioen geflankeerd door Pittens (2) en Vogels (3).
ONK INTERS E1
Was de tussenstand in de inter scratch al spannend, bij de E1 was het nog een graadje erger met slechts twee puntjes verschil tussen Tommie Jochems (90) en Mike Bokslag (88 punten). Om de spanning nog wat op te voeren kreeg Bokslag kort na de start motorproblemen. Eerst een vastloper waarbij Thierry Pittens hem kon helpen de motor weer aan het lopen te krijgen, daarna volgde nog minstens een keer een aanloper. Gelukkig hield Bokslag het hoofd koel en bleef de KTM 2 takt daarna goed lopen. Bokslag begon sterk, de eerste ronde was geheel voor hem waardoor hij al gelijk een gat van 17 sec naar Jochems maakte. Max Schwarte sloot aan als derde met Jarno Zandbergen op een paar sec en Bjorn Sloot in vijfde stelling. Bokslag won alles wat haalbaar was in de tweede ronde en vergrootte de onderlinge afstand naar Jochems tot 35 sec. Schwarte verloor de aansluiting maar handhaafde de derde stek gevolgd door Zandbergen op vier. Jan-Willem Arendsen maakte van de gelegenheid gebruik Sloot de vijfde plaats te ontfutselen.
In de derde ronde zette Jochems stevig aan of was het juist dat Bokslag met de ruime voorsprong in het achterhoofd een tandje rustiger ging? Hoe dan ook, Jochems won alle vier resterende proeven maar kwam finaal 9 sec tekort om Bokslag van de eindoverwinning af te houden. Schwarte handhaafde de derde plaats voor Zandbergen en Arendsen. Het kampioenschap kwam zo bij Bokslag met één puntje meer dan sterke tweede Jochems en als derde Schwarte.
ONK INTERS E2/E3
Hoewel in de tussenstand Lucas Dolfing 6 punten meer had dan Thierry Pittens en Hans Vogels nog 3 minder moest hij zorgen bij die twee in de buurt te blijven. Vogels ging uit van eigen kracht en nam net als in Zelhem vanaf de eerste proef het heft in handen met het vaste plan de leiding niet meer af te staan. Lucas Dolfing prikte er een paar keer in maar kwam er niet doorheen. Toch besliste hij alsnog de wedstrijd in zijn voordeel door in een uiterst snelle allerlaatste proef de zaak op de kop te zetten en de winst net voor Vogels neus weg te kapen. Thierry Pittens kwam door enkele foutjes eigenlijk te vroeg op onoverbrugbare achterstand, ging goed door en pakte de derde plek. Daan Bruijsten had van begin af aan de vierde positie te pakken en stond die niet meer af ook al had Rik Vierhuizen (vijfde) dat waarschijnlijk graag gedaan. Na een keer het E2 kampioenschap en twee keer de E3 pakte Dolfing zo zijn vierde E2/3 kampioenschap. Pittens had één puntje meer dan Vogels en pakte de tweede plaats.
SCRATCH NATIONALEN
Nigel Blomer die al het hele jaar rijdt om te laten zien dat hij bij de inters thuishoort had door een mooie voorsprong in de kampioensstand op een drietal achtervolgers de beste kansen. Blomer begon sterk met twee proefwinsten maar kreeg al snel concurrentie in de vorm van Lars Rietman die maar liefst vijf proeven op naam schreef terwijl ook Danny Koerts er twee pakte. Dat leidde ertoe dat Rietman naderbij sloop maar pas in de achtste proef de leiding kon overnemen maar dan wel om die niet meer af te staan. Blomer hield de tweede plaats ferm vast zodat Koerts op drie eindigde. Nieuwkomer Wilco van de Zuidwind liep in R1CP2 een klein minuutje achterstand op wat hij daarna snel begon goed te maken om uiteindelijk toch nog de vierde plaats te kunnen schaken. Dat ging ten koste van velen maar daarvan bleef Dario van Saase nog het beste overeind op de vijfde plaats. Blomer pakte met dit resultaat de scratch titel terwijl Rietman met de dagwinst alsnog tweede wist te worden in de eindstand voor Koerts.
EURO/ NATIONALEN N1
Het hele seizoen gaat het voornamelijk tussen Danny Koerts en Dario van Saase. Dit keer was echter Koerts duidelijk de betere maar had het niet in eigen hand om kampioen te kunnen worden. Toen ook nog Van Saase de tweede plaats overnam na een bodemonderzoek van Joey van Klinken in R2CP2 en het sterk terugvallen van Sylven Teunissen, was er weinig reden voor vreugde bij Koerts. Van Saase had immers aan die tweede plaats voldoende. Van Klinken zakte terug naar de zesde plaats maar wist zich toch weer terug te knokken naar finaal derde. Teunissen had een slechte laatste ronde en zakte terug naar zes. De vierde plaats kwam zo bij Bas Jimmink gevolgd door Tom Molkenboer (5). Terechte kampioen daarmee Van Saase voor Koerts en Van Klinken.
EURO/ NATIONALEN N2
Het was duidelijk een goed gemotiveerde Lars Rietman die met steun van vader en wat companen even liet zien wie de sterkste was/is door alle proeven te winnen. Tijs Slooten had aanvankelijk de beste papieren voor de tweede plaats maar leverde vooral in de derde ronde stevig in en eindigde als vijfde. Onno Slot won de stoeipartij om de tweede plaats van Nicklas Brakke die ten slotte nog zijn derde plaats moest inleveren bij Casper Ovaa. Brakke dus vierde. Kampioen overduidelijk Rietman, met Ovaa en Brakke op de twee lagere podium plaatsen.
EURO/ NATIONALEN N3
Lijstaanvoerder Nigel Blomer had nog geen punt weggegeven aan zijn concurrenten dit jaar en deed dat ook deze laatste editie niet. Wel ging Wilco van de Zuidwind nog met de twee laatste proeven aan de haal maar dat kon Blomer niet meer verdrijven van de dagoverwinning. Van de Zuidwind had een wat minder goed begin door een crash op de tweede proef maar vocht zich daarna sterk terug naar de tweede plaats ten koste van Ruben Ellens en Guido Boone die wat stuivertje wisselden maar in deze volgorde de plaatsen drie en vier innamen. Kevin Slagers legde beslag op de vijfde positie. Ongeslagen kampioen Blomer gaat het vast goed doen in de E1 volgend jaar, wat Ellens (2) en Arjan van der Veld (3) gaan doen bij de inters is niet bekend.
NATIONALEN VETERANEN 40+ NV40
Hoewel Hans Pol het hele seizoen al de touwtjes strak in handen had waren er nog wel een paar die hem het kampioensleven zuur zouden kunnen maken. Rene Satink was al na de eerste proef uitgeschakeld terwijl Stefan Harkink lang tweede lag maar na een ‘kiss’ van een boom het veld moest ruimen met een krom voorwiel en enige zere plekken aan het lijf. Mike Jansen wist na een wat trage start zijn zesde plaats om te zetten in een tweede aan de meet en zette daarbij Dave Kraaij en Erwin Wolting terug naar een alsnog nette derde en vierde stek. Jacob de Booij benutte een consistente tweede wedstrijdhelft om de vijfde plaats in te palmen. Kampioen Hans Pol kreeg op het podium Satink en Kraaij (3) mee.
NATIONALEN VETERANEN 50+ NV50+
Met een gelijk aantal punten hadden Kees Zuidhof en Erik Buursema de tussenstand stevig in handen. Dat resulteerde in een mooi robbertje vechten waarbij de koppositie nog al eens van eigenaar wisselde. Dat stopte door een stevig bodemmonster van Zuidhof in R3CP2. De daarmee verloren 40 sec gaven de doorslag waardoor Buursema zowel de dagwinst als zijn tweede kampioenschap in successie greep. Zuidhof kon de tweede plaats vasthouden omdat Bram Gonlag ondanks een proefwinst op voldoende afstand lag maar wel de derde plaats zeker stelde. Frank Griekspoor nam halfweg de vierde plaats over van Sjaak Martens die wat last had van te weinig licht in de dichte bebossing dankzij het dikke wolkendek. Naast kampioen Buursema was de tweede plaats voor Zuidhof en mocht Martens als derde naar het ereschavot.
HOBBY- EN DAGKLASSE
Van de Hobby deelnemers leek Sander Brunsveld deze keer met de winst te gaan lopen doordat eigenlijk de (voor deze klasse) te snelle Chris van de Sprenge in R2CP2 stevig moeder aarde knuffelde. Dat feest ging niet door daar Van de Sprenge met een stevig antwoord in de laatste proef alsnog de dagzege opeiste. Brunsveld hield de tweede stek klemvast terwijl Mark Groen ook deze keer als derde het strijdperk verliet. Willem Wijnstra gaf de vierde positie niet meer uit handen mede ook omdat Roy Vrugt niet al te hard aandrong en tevreden leek met vijf.
In de dagklasse leek local hero Kay Hulshof met de winst te gaan slepen maar Joel van Mechelen haalde daar met een snelle tweede ronde een streep doorheen. Marco Teunissen zat er een paar keer dichtbij maar moest capituleren als derde. Rob Teunissen nestelde zich al rap als vierde wat niet veranderde doordat Stan van Diemen genoeg had aan zijn vijfde plaats.
PRIJSUITREIKING
Na afloop werden de diverse dagwinnaars en kampioenen gehuldigd, van alle klassen drie op het podium. Ook de special prijzen kwamen aan bod. De vrijwilliger vh jaar als aller belangrijkste. Zonder rijders is er weliswaar geen enduro, maar zonder honderden vrijwilligers al helemaal niet: organisatoren, uitzetters, helpers, verzorgers en KNMV officials. Vaak zijn er net zoveel vrijwilligers als rijders bij een enduro!!
Het onpartijdige comité: Henk van der Spek, Leo Brans, Erwin Tijhuis en Alex Peters is elk jaar op zoek naar een persoon die de enduro sport al jaren vooruit helpt zodanig dat zowel deelnemers als ook liefhebbers er wel bij varen. Er waren zes mensen genomineerd maar de top drie gekozen door het comité waren: Helga Meijerink (enduroteam Eefde), Jan Olthof (enduro team MCNH) en Martijn Daas (Brabo team). Allen steengoede kandidaten maar er kan er helaas maar één winnen. Met één punt meer ging de winst naar Jan Olthof vanwege:
– Langjarige steun aan de enduro in binnen- en buitenland
– Steunen van enkele rijders om vooruit te komen in de sport
– Afgelopen jaar maanden hard getrokken om de EK enduro in Hellendoorn door te kunnen laten gaan en dat was door Corona regels helemaal niet makkelijk
Zo werd de man van “Bie Olthof” vrijwilliger van het jaar en daarmee ook het enduroteam MCNH met hun fantastische EK om het 65 jarige jubileum luister bij te zetten. Erwin Tijhuis reikte de grote 2Masters polymeren trofee uit aan een overrompelde Jan die eigenlijk met vele familie en vrienden was gekomen om de mooie derde plaats van Max Schwarte te vieren. Nou die waren eigenlijk allemaal voor Jan gekomen maar natuurlijk ook best voor Max.
De ‘Rookie of the year’ is voor de snelste nieuwkomer bij de nationalen die afgelopen jaar voor het eerst een endurolicentie heeft genomen. Danny Koerts begon het seizoen sterk maar al ras passeerden Nigel Blomer en Dario van Saase met betere resultaten. Blomer won daarbij 4 wedstrijden op rij en was niet meer in te halen. Hij ontving behalve een fraaie vetleren medaille ook 100 euro cash!
De officieuze scratch bokalen zijn dit jaar na zo’n 20 jaar een officieel kampioenschap bij de KNMV geworden en werden dus niet meer uitgereikt. Omdat de officiële bekers nog niet beschikbaar waren kregen de winnaars Lucas Dolfing en Nigel Blomer alvast een ludiek kratje bier van Mario Pieterse (KNMV bondsbureau).
Alex Peters kreeg uit handen van Henk van der Spek de Motorgazet wisseltrofee uitgereikt als herinnering aan de vele malen dat Alex die heeft kunnen uitreiken. Zie wie hem allemaal heeft gewonnen op www.enduro.nl/totaalklassement (oa Hans Vogels maar liefst 8 keer!).
MIJN LAATSTE PUNTJE(S)
Inderdaad mijn laatste reportage sinds 1997 van deze mooie sport zoals ik al mijn vorige verslag aangaf. Soms wat kritisch op wat organisatoren/bouwers of de KNMV ervan maakten. Met name onveiligheid, onvoldoende tegengaan van afsnijden (de enduro doodzonde!!) en rare reglementsregeltjes hadden mijn aandacht. Niet dat ik alles zelf bedacht vanuit een kleine 20 jaar enduro ervaring als deelnemer. Ook rijders inspireerden mij met hun commentaarpunten. Of het altijd het beste was, waarschijnlijk niet. Maar ook menselijke zwakte is mij niet vreemd. Hopelijk heeft mijn bijdrage toch wat geholpen om de sport te verbeteren.
De prachtige tijd bij en tussen de endurorijders vergeet ik nooit. We zien elkaar nog vast. Nu zoeken we nog steeds iemand die zin heeft na elke enduro een algemeen verslag te maken (mag best kort). Meld je (ook voor vragen) bij mij via peters@denop.isonzeclub.nl of bij Henk info@enduro.nl.
Verbeterpuntjes
Een verbeterpuntje stel ik nog vast. Het betreft de puntentelling in de scratch klassementen waar Henk van der Spek en ik vanaf 1999 de kar hebben getrokken met een officieus klassement (www.enduro.nl/totaalklassement). Vanwege het grote aantal deelnemers in de scratch hebben wij de dagwinnaars een groot aantal punten toebedeeld en vervolgens flink minder voor lager geklasseerden. Het zou mooi zijn het onderscheid tussen zeker de hogere klasseringen wat groter te maken. Zo is nog wat goed te maken als een rijder een keer een slechte dag heeft en erg diep wegzakt. Als voorbeeld: puntentelling inters is 20-17-15-13-11-10 etc. Omgezet naar rato voor 100 punten (=vijf maal de reguliere inters puntentelling) lijkt een reeks 100-85-75-65-55-50-48-46 etc meer voor de hand te liggen dan 100-95-91-88-86-85 etc.
Bij de nationalen uitgaande van 50-45-41-38-36-35-34 etc factor vier naar de reeks 200-180-164-152-144-140-136 etc. Leuk is om iedere uitrijder minstens 10 punten te geven.
Dan vergeet ik nog bijna de rol die de technische keuring inneemt. Een belangrijke taak om gelijke kansen voor iedere deelnemer, veiligheid van en continuïteit van de sport te ondersteunen. Maar gelukkig steeds minder de invulling om politie, RDW of belastingdienst te spelen. De KNMV is nu eenmaal geen opsporingsinstantie. Toch viel op dat nog deze keer iemand (notabene van KTM NL) met een Oostenrijks kenteken en alle benodigde papieren werd geweigerd.
NA AFLOOP
Lucas Dolfing: “Ik had een goede dag. Het zat dicht bij elkaar en de tijden met Hans wisselden elkaar wat af. Het was moeilijk dichterbij te komen. In de laatste proef probeerde ik de foutjes die ik net ervoor in deze proef maakte te vermijden. Dat ging erg goed (red: maar even 10 sec sneller!). Volgend jaar rijd ik weer met de TM 450 4T het ONK en ook België. Misschien enkele EK’s maar het gezinsleven met twee kleine kinderen vraagt een goede balans.”
Thierry Pittens: “Het ging hard en ik maakte wat foutjes waardoor ik de kans om Lucas nog te kunnen verslaan voorbij zag gaan. Het zou ook moeilijk worden om genoeg punten te halen om de achterstand in te halen. Volgend jaar ga ik weer ONK rijden, niet zoveel interesse in EK’s maar echt weet ik het nog niet. Wil wel graag nog eens deelnemen in het Trophy team.”
Hans Vogels: “Het ging de hele dag erg lekker, lag op kop maar werd in de laatste proef verslagen. Mijn dochter fleurde mij op door te zeggen wat wij haar geleerd hebben (red: zie verslag). Ik ben nu 38 en wil nog twee jaar op dit niveau rijden en daarna wat meer ad hoc. Zo kunnen we op zaterdagen meer tijd aan ons gezin besteden.”
Wesley Pittens: “Ik ben nu voldoende hersteld van de bovenbeen breuk. Ga morgen weer voor het eerst deelnemen aan een off road rit in Handel. Volgend jaar weer in het ONK op een Husky om nog zeker een jaar te vlammen. Ik wil graag deelnemen aan het Trophy team in de Zesdaagse wat door die breuk dit jaar misliep.”
Uitslagen op: https://knmv.nl/uitslagen-enduro/
Tekst: Alex Peters
Foto’s: trialfoto.nl van jlenders@xs4all.nl
© Het gebruik van de hier geplaatste tekst is alleen toegestaan met schriftelijke toestemming van de auteur.
Alex Peters, Uw evt. reacties gaarne naar: Peters@DeNop.isonzeclub.nl