Zenuwslopende ontknopingen in het Hellendoornse zand
Op het mooie bosrijke maar ook selectieve en stevige parcours van Hellendoorn was de spanning met uiterst kleine verschillen om te snijden. Een klein foutje betekende het verschil tussen winnen of verliezen. Hans Vogels en Thierry Pittens hadden elkaar weer snel gevonden waarbij het verschil nooit meer dan enkele seconden bedroeg. In de allerlaatste proef viel de beslissing en kwam de derde opeenvolgende overwinning bij Thierry met Vogels op twee. De derde plaats ging nipt naar Dolfing die zich op het eind nog blesseerde maar toch Mark Wasssink weerstond. Wesley Pittens pakte plek vijf. Bij de nationalen toonde Dennis van de Brug zich wederom de sterkste maar de N1 jeugd heeft de jacht nog niet gesloten.
PROEVEN VOOR FIJNPROEVERS
Met de start bij de Koetree, het circuit van de organiserende MCNH, was er wederom een perfecte combinatie van tijdcontrole, CP3 en een goed geoutilleerde kantine waar Ome Cor de scepter zwaait. Zo zien de helpers het graag. Drie proeven met CP1 ‘Voortman’ ongeveer in de achtertuin van oud-endurorijder Robin Voortman. Een mooie akkerproef die door de losse ondergrond flink zwaar trok maar waar mooi stuurwerk en diverse uitdagingen het tot een stevig geheel maakten. Voor het genieten van dit fraais wilden de meesten maximaal 5 minuten uittrekken. Helaas lukt dat lang niet allen.
CP2 was de beruchte ‘zandkoele’. Berucht vanwege het grote diepe zandgat met daaromheen veel kruip-door-sluip-door- en singletrack-paden met bovendien enig hoogteverschil. De vele knippen en blootliggende wortels maken dat het bijzonder opletten is op deze meer dan echte enduro bosproef. Op de vele bobbels en wortels is een schuiver zo gemaakt en de bomen staan altijd (te) dichtbij. Diverse toppers zijn hier wel eens minder fraai gemodelleerd in de ziekenboeg beland. Blijkbaar heeft dat nog steeds niet geleid tot het toepassen van jarenlange ‘lessons learned’ uit die crashes. De snelle rijders bereiken snelheden boven de 140 op de lange paden met vele wortels en ketsknippen. Vele toprijders willen hier al jaren verandering maar ergens valt het kwartje niet. Is het wachten op een ernstig ongeval of toch maar enkele chicanes aanbrengen om de snelheid terug te brengen tot redelijke proporties? Met een paar dranghekken is een chicane zo gebouwd en de veiligheid gediend. 
De meerdere doorkruizingen van de zeer mulle zandkuil eindigden steevast in een lastige zandklim maar met een gedoseerde gashand hoefde niemand in de problemen te komen. Zo ging het natuurlijk in het echt niet altijd en was er veel geklungel te bewonderen met veel trek- en duwwerk. Kijkers als bv de oud-endurotopper Ismo ten Velde hielpen graag in moeilijkheden verkerende rijders met de klim. De proef was zo’n 7 minuten lang als je de 140 durfde aan te tikken.
De bekende Koetree/Dauwpop proef was deze keer CP3 en staat al jaren bekend om zijn lange smalle en brede paden door een bos met diepe knippen van het type ‘ze zien me wel en ze zien me niet’. Dat haalt de snelheid er wel uit maar vergt ook heel wat van de conditie. Voor zover aanwezig dan, want met minstens 11 minuten proef en zonder en/of weinig conditie kwam je hier aardig op de koffie. In deze proef het beruchte kleine zandgat met steile rand maar waar nu ook meerdere andere passages lagen. De bijna-traditionele hoge en steile wal zat er weer in voor goede rijders en durfals of die denken dat te zijn. Tenminste zo bleek enkele malen. De andere categorieën deelnemers kozen voor de 6 seconden langere omweg, het hazenpad. Het talrijke publiek (allang bekend dat hier altijd spektakel ontstaat) vond dat maar niks maar de rijders al lang best. De proef was duidelijk veel meer gevarieerd dan in voorgaande jaren en dat maakte de proef echt een stuk aantrekkelijker, een prima verbetering.
Voor zowel de inters als nationalen stonden drie ronden á 75 km op het programma. Daarvan maar liefst 25km nieuwe mooie route als vervanging voor het eerdere saaie richting Daarle met veel asfalt. Met in totaal negen proeven was er ruim een uur proeftijd. Het weer werkte prima mee, de eerst regen viel nadat de laatste nationaal was gefinisht tegen 16 uur. Dat was iets minder gezellig voor de talloze offroadridders die na afloop van de enduro één rondje maakten.
ONK INTERS E1
Op deze bosrijke proeven voelde Daan Bruijsten zich als een vis in het water. Wat Bas Klein Haneveld ook probeerde, Bruijsten was, nu alles liep zoals hij wilde, niet bij te houden en won alle proeven en de dag. Klein Haneveld ging op zich goed en kreeg weinig druk van achter waar Jan-Willem Arendsen de derde plaats van het podium met verve verdedigde. Jordy Berghorst kwam al snel op de vierde positie en had weinig moeite om de Noor Joachim Omby Jonassen op de vijfde plaats te houden.
ONK INTERS E2
Hans Vogels en Thierry Pittens hadden elkaar net als in de vorige enduro’s weer snel gevonden. Vogels helemaal terug in de (snelle) en ervaren vorm die we van hem kennen tegen het vrij jeugdige (nou ja) enthousiasme en talent van Pittens. Er ontrolde zich weer een gevecht om iedere tiende seconde met om en om proeven net ietsje sneller. Ongelooflijk hoe twee rijders zo constant en zo hard kunnen rijden zonder opvallende fouten te maken. Als het zo gelijk opgaat geeft dat fysieke maar ook psychische druk, elke proef moet scherp gereden worden en fouten voorkomen. Bij presteren met zo’n 90 a 95% druk is de vraag wie bezwijkt het eerst? Beiden bleven echter prima overeind wat maar aangeeft dat Pittens minstens van het kaliber topper is als waar we Vogels al jaren van verdenken 😉 Hoewel Vogels vijf proeven van de acht won was het verschil voor de laatste proef 0,3 seconde in Pittens voordeel. Beiden moest er vol voor gaan in die laatste proef. Een klein foutje van Vogels gaf de doorslag waardoor de derde zege op rij bij Thierry belandde. Schitterend om dit duel realtime te 
kunnen volgen met de Speedhive App. Nu die twee elkaar opjagen was Wesley Pittens aangewezen op wachten op een foutje. Dat kwam niet zodat hij na een goede race de derde spot incasseerde op een dikke minuut. Ceriel Klein Kromhof vocht het uit met neef Robin Nijkamp voor de vierde plaats. Klein Kromhof kwam snel op vier en bouwde ca 14 seconden voorsprong op na twee ronden. Toen kwam er wat erosie in zijn tijden terwijl Nijkamp gestaag doorging en kans had het gaatje te sluiten. Bijna lukte dat…, er resteerde echter nog 0,3 sec in het voordeel van Klein Kromhof. Zo hebben ze voorlopig nog wat om over te praten. Of zoals Henk van der Spek suggereerde, “voor bij het kerstdiner”.
Hans Vogels zei dit over: “Als je even snel over de tijden kijkt zie je dat het hard om hard ging. De meeste proeven heb ik kunnen winnen, alleen de voorsprong was zo minimaal dat we met ongeveer een halve seconde verschil de laatste proef in gingen. Het was echt alles of niets. Thierry Pittens moet ik feliciteren met de winst, die heeft echt een sterke wedstrijd gereden.”
ONK INTERS E3
Tussen Mark Wassink en Lucas Dolfing blijft het spannend. De heren hebben dit jaar al laten zien volkomen aan elkaar gewaagd te zijn. CP2 viel in deze episode steeds in handen van Wassink maar steeds met marginale winst terwijl Dolfing in CP3 juist aardig wat seconden bij elkaar sprokkelde. Na twee ronden had Dolfing een licht riante voorsprong van 16 seconden. Wassink smeet wat extra kolen op het vuur, pakte in proef 8 maar liefst 8 seconden terug en leek te kunnen profiteren van een bodemknuffel van Dolfing in de laatste proef waarbij die zich flink zeer deed. Met genoeg adrenaline werd de finish alsnog gehaald en wonderwel resteerden 2,5 seconden voor Dolfings tweede 
dagwinst. Later bleek er een breuk te zitten rond zijn enkel en werd gips aangemeten tot aan zijn knie. Nu maar hopen dat het er volgende week af kan, want met nog 4 wedstrijddagen kort op elkaar is elke wedstrijd gemist in de huidige ongelukkige puntentelling het vrij zekere einde van kampioensaspiraties. Bjorn Sloot kon met enige gemak de ‘best-of-the-rest’ positie zekerstellen, een nette derde plaats. Op vier zat al snel Dominique Tijhuis Trutmans zonder enige bedreiging. Dat leek ook Tim Kruiper met de vijfde plek te hebben maar een langdurig verblijf in de laatste proef deed zijn bijna 45 sec voorsprong te niet waardoor Axel Roelants met 0,1 sec verschil nog net de vijfde positie kon overnemen.
INTERS VETERANEN 40+ EV40
Net als vorig jaar is er niemand die trialkoning Alex van de Broek (mits hij niet zelf 
omvalt) kan bedreigen. Zo won hij met vlag en wimpel alle proeven en het dagklassement. Rene Satink vestigde zich als tweede en langzaam bouwde hij het verschil met Rob Verstegen verder uit. Verstegens eindoffensief knabbelde er nog wat af maar Satink bleef netjes tweede. Jarno van der Linde had lang uitzicht op de vierde plaats maar zeker en gestaag begon Erik Buursema in te lopen. Met nog twee mooie uithalen in proef 6 en 9 was het gebeurd en wisselde Buursema zijn positie in voor de vierde plaats van Van der Linde.
SCRATCH ONK INTERS (Motorgazet bokaal)
Hans Vogels en Thierry Pittens hadden elkaar weer snel gevonden waarbij het verschil nooit meer dan enkele seconden bedroeg. Vogels won vijf van de negen proeven maar een kleine fout in de allerlaatste proef bracht toch de derde opeenvolgende overwinning bij Thierry. De derde plaats was voer voor de wederom zwaar duellerende Lucas Dolfing en Mark Wassink. Dolfing blesseerde zich op het eind maar wist nog net de beslissing in zijn voordeel te beslechtten. Wesley Pittens volgde als een schaduw op plek vijf.
EURO/ NATIONALEN N1
Thijs Bulten won de eerste twee proeven. Daarna kwam Lars Griekspoor op stoom en reed in eén streep naar de dagoverwinning. Ondanks dat Bulten nog wat tegenstribbelde moest hij toch echt capituleren voor de tweede stek. Luuk Oud reed solo naar de derde plaats voor Jarno Zandbergen op vier en Tommie Jochems als vijfde.
EURO/ NATIONALEN N2
Al snel maakte Sjoerd Eskes duidelijk dat hij en geen ander vandaag aan de leiding moest staan. Mike van Hoeijen lag aanvankelijk op de tweede positie maar in proef 4 ging Maikel Smits hem voorbij. Jeroen Klein Kromhof (JKK) won steeds CP2 en boekte daar mooie seconden in zijn voordeel. Daardoor kon hij na proef 5 door naar P2 terwijl Smits terugviel naar vier mede omdat Van Hoeijen weer terugkwam. JKK had genoeg van het stuivertje wisselen en richtte zich op Eskes maar kon die niet meer bedreigen omdat hij op CP3 steeds te veel tijd liet liggen. Eskes won terwijl JKK zijn tweede plaats consolideerde voor Smits die door een sterke laatste ronde de derde plaats weer kon overnemen in deze stuiver wisselarij. Lars Verbakel zat uiteindelijk niet ver achter Van Hoeijen en eindigde op de vijfde positie.
EURO/ NATIONALEN N3
Klassementsleider Dennis van de Brug maakte al snel duidelijk dat te willen blijven en liefst door deze ook te winnen. Jirry van Veen bleef een beetje in de buurt en pakte zelfs twee proeven maar van aanvallen was geen sprake zodat een gepolijste tweede plaats zijn deel werd. Gert Jan Boekhorst koerste op een zekere derde plaats af maar liep nog flinke averij op van een ruime minuut op de laatste proef. Zijn geluk was dat Ruben Wagelaar er zover achter zat dat dit niet uitmaakte en de plaatsen drie en vier al mooi vastlagen. Ruim daarachter ging het voor de vijfde plaats tussen Wim Lubbers, Nick Buitenhuis en Mike Jansen. De verschillen bleven klein maar deze volgorde was hetgeen aan de meet werd geregistreerd.
NATIONALEN VETERANEN 40+ NV40
Door de eerste proef op zijn naam te schrijven bewees Robert Dirks het spreekwoord, ‘het eerste gewin is kattengespin’. Rudi Vossers was namelijk daarna weer duidelijk de snelste man van het veld en beklom geroutineerd het podium op de enige hoogste positie. Dirks verloor een minuut maar bleef netjes tweede. Ruim daarachter finishte Marcel Brunsveld als derde. De vierde plaats was inzet tussen Ruud Arts en Harry Heijink. Laatstgenoemde had die lang in bezit en bouwde een ruime marge op. Door een lang uitgevallen bodeminspectie ging dat in de laatste proef nog bijna verloren maar gelukkig resteerden nog net twee seconden zodat Heijink vierde bleef voor Arts.
NATIONALEN VETERANEN 50+ NV50+
In de eerste ronde gingen Sjaak Martens en Arjan van der Veld aardig gelijk op. Daarna voerde Van der Veld de vorsing (om het op zijn Bels te zeggen) en glipte weg naar de dagwinst. Martens bleef op twee voor Paul Sesink en Michel van Dooren die volgden op de derde en vierde plaats. Erik Ekelmans kwam tegen het eind wat opzetten en wist nog plaats vier te veroveren waarbij Van Dooren terug moest naar vijf.
SCRATCH NATIONALEN (Twin Air bokaal)
Inmiddels lijkt Dennis van de Brug (N3) een abonnement te hebben genomen op deze scratch. Lars Griekspoor (N1) kon er weinig aan doen en moest zelfs een ruime minuut toeleggen. Sjoerd Eskes (N2) sloot aan als derde waarna de vierde plaats in handen viel van Thijs Bulten (N1) gevolgd door Jirry van Veen (N3) en Jeroen Klein Kromhof (N2) als vijfde en zesde.
ALLES ONDER CONTROLE
In ieder geval had de club flink wat vrijwilligers gemobiliseerd omdat er op tijd moest worden opgeruimd om ruimte te maken voor een mountainbike evenement. Alles moest voor zes uur opgeruimd en dat terwijl de regen gestaag omlaag viel. CP2 rond de grote zandkuil moest sowieso klaar omdat dezelfde avond een hele stoet mountainbikers er doorheen moest.
De oplossing voor het veelvoudige asfalt richting Daarle met een nieuwe route bracht flink wat blijdschap omdat nu eindelijk de jarenlange ‘klachten’ waren verhoord. Wel moet duidelijk zijn dat lang niet alle clubs over mogelijkheden en gewillige terreineigenaren beschikken als hier in Hellendoorn. Maar wellicht is dit heugelijk feit nu snel aanleiding het volgend kwartje te laten vallen zodat de toppers in 2018 de gewenste chicanes in CP2 krijgen. Wordt het nog mooier, en vooral… veiliger!
Ging dan alles verder goed? Dat had je gedacht. Er was namelijk een deelnemer die de trajecttijden van start naar tijdcontrole 1: 70 minuten en van tijdcontrole 1 naar start/finish 58 minuten had verwisseld. “Ik vind het eerste stuk nogal krap….”. Niet vreemd als je steeds ongeveer 12 minuten tekort komt. Drie rondjes gereden en 58 strafminuten opgelopen. Als bonus kreeg hij ook nog een diskwalificatie vanwege het overschrijden van het maximale half uur.
De volgende ronde voor het ONK enduro is op 4 november in Zelhem. Reken erop dat de CP op het mooie circuit in Halle (met kantine) weer van de partij is.
TWEEDAAGSE 2017 EINDHOVEN
In de enduro kalender staat Eindhoven voor de tweedaagse op 25 en 26 november. Deze zeer actieve club heeft dat kunststukje al in 2011 en 2015 gepresteerd en is ook dit jaar weer in het gat gedoken dat andere enduro clubs blijkbaar moeilijk kunnen vullen. Binnen twee jaar weer zo’n groot evenement organiseren is een uitdaging. Niet alleen om de juiste mensen bij elkaar te krijgen maar ook de vergunningen terwijl buurgemeente Eersel offroad motorevenementen niet langer toelaat. Maar inmiddels zijn de vergunningen van Oirschot en Veldhoven binnen en werkt Eindhoven mee aan een route naar Start/Finish bij de hiervoor uitermate goed geoutilleerde Schippersstop in Veldhoven waar het ook in 2015 prima toeven was.
De route ziet er goed uit met een prima balans van ca 50% militair terrein, flink wat nieuwe (bos)paden en akkers en drie mooie proeven met nauwelijks extreem. Trekkers Alwin van Doremalen, Theo Vialle en Eddy Lemmens hebben er dan ook alle vertrouwen in dat enkele openstaande puntjes in de afspraken met defensie voor het oefenterrein op zijn plaats gaan vallen.
Schrijf je in via http://delandsard.nl/
Uitslagen op: http://www.knmv.nl/motorsport/Uitslagen/
Tekst: Alex Peters
Foto’s: VSFoto.nl
© Het gebruik van de hier geplaatste tekst is alleen toegestaan met schriftelijke toestemming van de auteur.
Alex Peters, Uw evt. reacties gaarne naar: Peters@DeNop.isonzeclub.nl