Wesley Pittens maakt zijn belofte waar
Na zijn recente overstap naar Husqvarna deed Wesley Pittens (E2) enkele ferme uitspraken. Een ervan, dit jaar eens de scratch winnen voor 8-voudig endurokampioen Hans vogels (E3), was kras maar de laatste weken kwam hij er steeds dichter bij. In Zelhem was het zover en won hij de scratch voor Vogels. Robin Nijkamp had nu eens wel het geluk aan zijn zijde en eindigde op een zeer gedegen derde plaats op slechts 6 seconden van Vogels. Lucas Dolfing (E1) miste die plaats net maar kon Mark Wassink (E3) op de vijfde plaats houden.
Bij de nationalen stond weer geen maat op Daan Bruijsten die zo zijn vierde scratch op rij wist binnen te halen.
BOSJE MET TIJDSDRUK
Alvorens aan de eerste proef op en rond het crosscircuit Kappenbulten in Halle te kunnen beginnen werd dit jaar even een nieuw bosje aangedaan. Er lagen heel wat paden en de uitzetters maakten er een sport van die aan elkaar te knopen. Dat zorgde voor een heeeeel lange single track die behoorlijk wat vergde van de rijders, in inspanning maar ook in tijd. Traditiegetrouw zet Zelhem nog wel eens een strakke tijd en dat kon over dit routedeel natuurlijk uitermate goed. Enkele nationalen konden het verlangde tempo niet halen en werden vergast op strafminuten. Ja, zo mooi kan enduro zijn. Oude tijden herleefden.
MODDERGAT IN SPEKTAKELPROEF
Daarna volgde de Kappenbulten proef die twee keer achter elkaar genoten mocht worden. Toch nog diverse rijders die kennelijk het aanvullend reglement niet goed gelezen hadden en slechts één ronde reden en daarmee al snel een diskwalificatie in de zak hadden zitten. Ook bij de derde proef was het nodig de proef twee keer opeenvolgend te rijden. En ook daar ging het mis. Toch zou je verwachten dat rijders die deze malheur ten deel vielen achterdochtig hadden moeten worden als vlak voor de finish de aanduiding voor een tweede rondje staat. Dat staat er toch niet voor niets? Zelfs zonder het aanvullend reglement te lezen (wat al niet slim is) zou dat duidelijk moeten kunnen zijn.
De derde proef werd algemeen als erg kort gestoken ervaren, scherpe bochten en korte rechte stukken en in de twee rondjes waren er nogal wat rijders die ingehaald moesten worden. Dat kan soms tegenzitten. 
Uiteindelijk moest iedereen erop en erover en was het nadeel mooi verdeeld. Dit jaar geen extreem elementen in de proeven, iets waar Zelhem al jaren patent op heeft, maar juist wat meer actie in de Spektakelproef. Dit betrof de tweede proef uitgezet op het Voederbieten landgoed van Hendrikjan Lovink. Het spektakel lag in twee kunstmatige waterbakken met mul zand ondergrond waartussen nog twee flinke betonnen rioolbuizen waren ingegraven. Nu is het hebben van een obstakel in de proef waar rijders zich vast kunnen rijden pas onhandig als achteropkomende rijders worden gehinderd door andermans onvermogen er ineens doorheen te rijden. Hier was het breed genoeg om langs een vastgereden rijder te kunnen maar makkelijker werd het er niet op. Diverse reden zich vast, vielen spontaan om in het circa 30 cm diepe water of reden er veel te hard doorheen. In ieder geval ging het vaak mis, pijnloos was het meestal maar opkrabbelen kostte vaak veel tijd. Je kunt je 
afvragen of het handig is dit soort poelen in een proef te leggen, de rijders werden er in ieder geval niet allemaal even vrolijk van. Als gedwongen element kan het ook goed bij een routecontrole, Hoe dan ook, het publiek wist deze ‘onheilsplaats’ (zoals enkele rijders het noemden) goed te vinden en genoten met volle teugen. De koek en zopie tent vaarde er wel bij. Toen het te gek werd en te veel rijders vastreden werd besloten het watergat uit de proef te halen. Dat was niet goed doordacht en liep verre van vlekkeloos waardoor veel nationalen bij de proefstart moesten wachten en tussen de 1 en 5 minuten tijdstraf opliepen. Die werd later gecompenseerd door de wedstrijdleiding.
Door een vochtige nacht vooraf was het flink glibberig In de eerste van drie ronden voor zowel nationalen als senioren van ca 63 km. Er werden heel wat schuivers genoteerd. De meeste met louter psychische schade.
ONK INTERS E1
Er waren slechts drie deelnemers, maar wel de snelste drie van Nederland en die gingen ook nog tot het uiterste in de onderlinge strijd. Ondanks kleine verschillen van slechts enkele seconden in de proeven was het Lucas Dolfing die weer eens domineerde en de eerste vijf proeven op zijn naam schreef. Eerst in proef 6 kon Thierry Pittens iets terug doen in de strijd van de ‘kleine’ 125 tweetakt tegen de ‘grote’ 250 viertakten, waarna Dolfing in proef 7 er nog een schepje bij deed en de concurrentie minstens 10 seconden aan de broek smeerde. Ismo ten Velde won proef 8 waarna de als lastig kort ervaren proef 9 weer naar Pittens ging. Voor Dolfing was de buit binnen ondanks dat het verschil met Pittens beperkt bleef tot slechts 8 seconden. Ismo ten Velde had een ruime halve minuut meer nodig maar de derde plaats was dik verdiend.
Pittens is woensdag 11 november geslaagd voor het A2-rijbewijs en had vooraf het plan vanaf Hellendoorn deel te nemen met een 250 viertakt Husky. Kan alleen maar goed zijn voor nog meer strijd, al zal hij nog enigszins moeten wennen aan het andere en sterkere motorkarakter van de viertakt. Enige ervaring is er door de EK’s waarin hij al viertakt ervaring heeft opgedaan.
ONK INTERS E2
Wesley Pittens en Robin Nijkamp gingen in het begin de strijd vol aan en wisselden in het begin enkele malen van plaats mede dankzij een kort bodemonderzoek in proef 2 van Pittens. Het tweede wedstrijddeel begon Pittens echt te wennen aan de fabrieksschokdempers die hij van Henk Knuiman had gekocht en leek vleugels te krijgen. Dat was nodig ook want de vandaag weer ouderwets en pechvrij op weg zijnde Nijkamp reed scherpe tijden op de klok. Toch wist Pittens daar nog wat af te peuteren. Behalve dan in proef 8 waar hij besloot op safe te rijden in de wetenschap van een ruime halve minuut marge en twee seconden moest toegeven. Pittens wint daarmee zijn vierde E2 op rij met Nijkamp op 39 seconden. Derde man Bas Klein Haneveld kwam niet lekker in zijn ritme en zich niet met de eerste twee bemoeien. Wellicht ook wel slim met het oog op de tussenstand, want daarin is Erwin Plekkenpol eigenlijk zijn enige concurrent en die moest juist lijdzaam toezien dat clubgenoot Klein Haneveld steeds verder buiten bereik raakte. Plekkenpol claimde de vierde plaats voor Johnny Bosmans (5e) die daarvoor wel eerst even met Bjorn Sloot moest afrekenen (6e). De zevende plaats kwam in handen van Vincent Rikhof die daarvoor mede enduro talent Robert van Pelt aftroefde en terug verwees naar de achtste positie.
ONK INTERS E3
Tegen Hans Vogels was weer weinig te beginnen al wist Mark Wassink toch nog twee proeven (met klein verschil) in zijn voordeel te beslechten. Vogels won zo weer redelijk makkelijk, al is 19 seconden voorsprong geen riant gat maar toch ook wel weer ruim voldoende. Vogels zit nu eenmaal op de track, ‘heelhouden, want Dakar komt eraan en dat is mijn hoofddoel’. Waarom zou je meer risico lopen? Wassink kwam zo op een sterke tweede plaats voor derde man Christian Dignum die twee minuutjes moest toeleggen op Wassink. Robin Voortman probeerde nog wel Dignum te verschalken, kwam een enkele maal onder diens tijd en liep zo iets in maar verloor in de derde ronde de aansluiting. Hij moest zich tevreden stellen met de vierde plaats voor Marc Pepers die ditmaal nu eens niet met hem in de clinch kon gaan.
INTERS VETERANEN 40+ EV40
Kampioensleider Alex van den Broek zag kans voor de wedstrijd zijn middenhandsbeentje te breken maar besloot toch te rijden. Dat legde hem geen windeieren want van de concurrentie wist alleen Peter Lenselink hem proeven te ontfutselen en wel steeds op de tweede proef (proef 2, 5 en 8). Lenselink knabbelde daar elke keer enkele seconden af van een desondanks groeiende achterstand. Van den Broek sloeg immers flink toe op de andere proeven en won voor Lenselink. Peter Bergsma deed aanvankelijk gezellig mee voor de winst maar na twee keer hard te vallen op zijn knie moest hij opgeven. Zo kon Henk Knuiman vrij eenvoudig de derde plaats opeisen voor Michel van Roon en Erik Buursema op vier en vijf.
SCRATCH ONK INTERS (Motorgazet bokaal)
Het winnen van een scratch inters stond hoog op het verlanglijstje van Wesley Pittens (E2). Maar dan moest hij eerst wel even 8-voudig endurokampioen Hans Vogels (E3) verslaan. De laatste wedstrijden kwam hij er steeds dichter bij. In Zelhem was het zover en won hij de scratch. Aanvankelijk leek het een kat-en-muis spelletje. Pittens won proef 1 waarna hij in proef 2 even de bodem verkende, Vogels seconden kon terug pakken en de leiding overnam terwijl Robin Nijkamp (E2) deze proef het snelste was. Pittens pareerde weer op proef 3, greep de leiding en gooide vervolgens alle riemen los. Zo won hij alle verdere proeven op één na. Die was namelijk op proef 8 voor Nijkamp waar Pittens 2 seconden liet liggen. Vogels bleef de hele dag het dichtste bij Pittens en moest aan de finish 33 seconden toegeven; “Pittens reed vandaag gewoon harder”. Nijkamp had nu eens het geluk aan zijn zijde, reed weer de sterke dag waar hij vorig seizoen diverse keren mee excelleerde en volgde op een zeer gedegen derde plaats op slechts 6 seconden van Vogels. Eigenlijk had Lucas Dolfing (E1) die plaats op het oog maar Nijkamps slotoffensief was niet te weerstaan. Mark Wassink (E3) had op zijn beurt ook Dolfing scherp in het vizier maar kwam net een seconde tekort om die nog te bedreigen. De vijfde plaats werd zijn deel, wat een boogscheut van 7 seconden voor was op Thierry Pittens die met de 125 tweetakt de tweede scratchtijd scoorde op proef 6 achter broer Wesley.
EURO/ NATIONALEN A1
Natuurlijk legde wederom Michel Hoenson iedereen zijn wil op in deze klasse. De winst leek dan ook weer binnen totdat de wedstrijdleiding besloot om drie snelle 125cc tweetakten tegen het licht te houden op cilinderinhoud. Hoenson was een van de ‘gelukkigen’ echter het technische jargon dat de motor ‘open’ moest werd niet geapprecieerd. Hoensons vader zag dat niet zitten met de net gereviseerde motor. Maar ook dan mag men zich niet onttrekken aan deze meting en zo dreigde diskwalificatie. Omdat tegenwoordig het opmeten gaat via het bougiegat was de communicatie van ‘open maken’ erg onduidelijk. De jury redeneerde dat dit nodeloos veel onrust opleverde waardoor de diskwalificatie van Michel Hoenson werd omgezet in een tijdstraf van 15 minuten. Dat was natuurlijk dikke mats voor een beginnend en jonge deelnemer, maar het reglement geldt voor iedereen dus ook voor de rookies. Daarmee kwam er voordeel voor Lars Rietman die zich ten tweede male manifesteerde als best-of-the-rest en zo met de winst aan de haal ging. John Roestenburg pakte de tweede plaats voor Thymo Scholten die op zijn beurt gevolgd werd door hekkensluiter Michel Hoenson.
EURO/ NATIONALEN N1
Het leek een herhaling van Vorden. Kris de Boer begon met een sterke eerste ronde en zette de concurrentie op veertig seconden. Daarna kwam kampioensleider Kay-Arne Bulsink op gang en won alle proeven in de tweede ronde. Nu was echter De Boer die de lange neus kon maken door de derde ronde onverslaanbaar te zijn en zo de wedstrijd naar zich toe te trekken. Bulsink leek in te storten maar kon dankzij een mooie voorsprong in het begin toch als tweede eindigen voor Nick de Greef op drie. Freekie van ’t Woud greep 2 strafminuten maar kwam geen enkele moment buiten de vierde plaats. Koen Enderink greep de vijfde plaats.
EURO/ NATIONALEN N2
De laatste tijd volledig op stoom zijnde Daan Bruijsten liet zich ook deze keer niet verrassen en won alle proeven zoals hij wilde. Naaste achtervolger Kevin de Bruin kreeg 3,5 minuten aan de endurobroek maar was een tevreden tweede positie innemer voor Jos van Dal op drie. Sander Boer haalde zijn zoveelste top vijf plaats ditmaal op vier voor Stefan Harkink als vijfde.
EURO/ NATIONALEN N3
Rik Vierhuizen had onder deze omstandigheden weinig nodig om duidelijk te maken wie momenteel de sterkste is. Alle proeven en de eindwinst werden zijn deel. Robin Holtmeulen van Team Luchtmobiele Brigade kwam er niet aan te pas en moest twee minuten toegeven. Zijn tweede plaats was echter geen moment in gevaar doordat Arjan van der Vleuten keurig op de derde plaats koerste en zich op zijn beurt niets behoefde aan te trekken van Johan Vissers op vier en vijfde coureur Nico Freriks.
NATIONALEN VETERANEN 40+ NV40
Van de vier podiumcontenders waren er nog drie over; Frank Ligthart, Erwin Wolting en Edwin Groen. Nu gingen echter ook Antoon Slagers en Patrick Schellekens zich er mee bemoeien. Er ontspon zich al snel een interessante strijd die Wolting lang leidde terwijl Schellekens tot op 3 seconden naderde. Woltings tijden liepen wat op terwijl Schellekens een minuut liet liggen in proef 7. Slagers en Groen zetten een slotactie in. Toch was er voor Wolting de goede afloop van het hoogste podium terwijl Groen de tweede plaats inpikte voor Slagers met Ligthart op vier en de terugzakkende Schellekens op vijf.
NATIONALEN VETERANEN 50+ NV50+
Kees Zuidhof won de eerste zeven proeven alvorens in proef 8 een halve minuut te laten liggen. Maar erg was dat niet want hij had voldoende voorsprong om rustig uitrollend de laatste proef af te ronden en de volle winst te kunnen boeken. Martien Jimmink had de tweede plaats stevig in handen en daar kon ook een sterke eindsprint van Arjan van der Veld weinig aan veranderen anders dat hij zo Peet van Saasse (dankzij een strafminuutje van twee naar vier zag kelderen) en dus de derde plaats incasseerde. Als vijfde tikte Henk Schuizeman aan.
SCRATCH NATIONALEN (Twin Air bokaal)
Bij de nationalen stond weer geen maat op Daan Bruijsten (N2) die zo zijn vierde scratch op rij wist binnen te halen. A1 rijder Michel Hoenson zag zijn mooie tweede plaats verdwijnen dankzij de gematste 15 minuten straf. Zo kon Rik Vierhuizen de tweede plaats inpikken voor N3-genoot Robin Holtmeulen terwijl N2-ers Kevin de Bruin en Jos van Dal de vierde en vijfde positie veilig stelden.
ZELHEM EXTREEM WEINIG EXTREEM
De ZAMC Zelhem was dit jaar de extreem delen ‘vergeten’ maar had er flink wat water en een prachtige bos in het eerste routedeel voor teruggebracht. Tot veel rijders verdriet overigens, maar de toeschouwers en de Voederbietels had het in de tweede proef flink wat lol gebracht. Wederom trapten diverse in de val van het vergeten tweede deel van de proef (twee keer de ronde). Wellicht nog eens overwegen hoe dat duidelijker is te maken. Met goed lezen van het aanvullend reglement (door de deelnemers) zou wel eens het lek boven kunnen zijn.
Al genoemd was het ‘open maken’ van drie 125cc motoren. Naast Hoenson werden ook de motor van ” Thierry Pittens en een N1 rijder gemeten. Niks aan het handje allemaal netjes 125cc. We hadden niet anders verwacht, het reglement is daarin duidelijk, en bij gerede twijfel komt de meetapparatuur op tafel.
GRATIS BLOEMBOLLEN
De klassewinnaars, officials van de KNMV en de vrijwilligers van de ZAMC kregen een zak met bloembollen aangeboden. Een initiatief van de groep Noord Hollanders (oa fam. Jimmink) van De Toerenteller die gekscherend voor ‘bollentellers’ werden uitgemaakt en zo een prima gebaar maakten.
Volgende week zien we het ONK enduro terug in het zo fraaie Hellendoorn op 14 november.
Tekst: Alex Peters
Foto’s: VSFoto.nl
© Het gebruik van de hier geplaatste tekst is alleen toegestaan met schriftelijke toestemming van de auteur.
Alex Peters, Uw evt. reacties gaarne naar: Peters@DeNop.isonzeclub.nl