Hans Vogels wint schijnbaar eenvoudig seizoensopener
GEDEGEN VOORBEREIDING
Zoals bekend begint de Enterse Motorclub (EMC) al in december met het aanleggen en uitzetten van de route. Alles vanuit het oogpunt dat het evenement altijd door moet kunnen gaan. In de winter natuurlijk altijd uitdagend maar de EMC-ers anticiperen op alles en nog wat en hebben inmiddels een heel scala opties achter de hand. Alles leek in de hand totdat het de avond voor de enduro onverwacht begon te regenen. Maar geen enkele reden voor onrust en al helemaal niet toen het maar een kort buitje bleek. Dus zoals al lang van te voren bedacht ging de show gewoon door, of in goed Enters ´it giet oan’.
RECORDS MOESTEN SNEUVELEN
Om de route zo mooi mogelijk te maken waren heel wat bruggetjes aangelegd en over het riviertje De Regge zelfs met dikke H-balken. Deze verdient zelfs het predikaat ‘langste endurobrug’ van Nederland. Ook wilde de EMC al sinds langere tijd een heel lange proef aanleggen. Doordat de huidige tijdwaarnemingsapparatuur beperkingen stelde waardoor start en finish bij elkaar moesten liggen, was dat tot deze editie onmogelijk. Nu dus wel en daarom toverde de EMC een proef van maar liefst 11km uit de mouw, qua lengte ongetwijfeld een record. Toch zat er ook een schaduwzijde aan. Door die splitsing in de tijdwaarneming bleek het niet mogelijk tijden van die proef in real-time te verstrekken. Het werd daarmee weer een beetje zoals het vroeger was, flink gassen en dan achteraf maar zien wie het snelste is geweest. Nu komen de tijden en uitslag in ieder geval nog op de wedstrijddag. Vroeger kon het, zeker als er modder in het spel was, nog wel eens dagen duren. Om over het vertrouwen in die tijden toentertijd dan maar te zwijgen. Er is veel verbeterd en dat er nog steeds gegast moest worden is niets nieuws. Inmiddels zijn natuurlijk de rijders, begeleiders en toeschouwers toch wel erg verwend geraakt met tijden per proef. In dit ICT tijdperk zal er vast naar een oplossing gespeurd gaan worden, maar daar zitten kosten aan en de budgetten van de KNMV en de Promotiegroep Dutch Enduro (PGDE) zijn helaas beperkt. Wellicht dient zich nog een onverwachte sponsor aan. Feit is dat de lange proeven zwaar te prefereren zijn voor de rijders en inmiddels hebben ook andere organisatoren er al ‘boze’ plannen mee.
GEVARIEERDE PROEVEN
De route van een 70 km mochten de Inters 3,5 keer ronden en de nationalen en daglicenties 3 keer. Ondanks de regen in de periode voorafgaand was door de club een behoorlijk droge route samengesteld met slechts op een enkele plaats een modderbad. Voor de enkeling die juist op die modderplekken een bodemknuffel deden, geen slimme keuze. De tijd stond onbedoeld wat krap maar dat is veel beter dan dik 10 minuten overhouden en flink afkoelen bij de tijdcontrole onder deze (koude) omstandigheden. Sommigen hadden er wat moeite mee getuige een enkel strafminuutje. Drie proeven boden een mooie afwisseling tussen bossages (kruip-sluip werk), goed berijdbare akkers en hier en daar een bruggetje. Proef 1 liep over maisakkers maar begon met een hoge zandbult waar met een listig bochtje tegenop gelaveerd moest worden. Mooi gevarieerd bochtenwerk maakte het plaatje af, met een rijtijd van rond de 2,5 minuten niks te lang en zo kort na de start een mooie opwarmer. De tweede proef kende een hoog hout en kruip-door-sluip-door gehalte naast mooie vloeiende akkerbochten en bracht zo´n 8 minuten proeftijd op de klok. Bovenal moest diegene die hier modder wilde vinden wel een zaklamp meenemen. De derde proef was de al genoemde van 11 km. Hier divers bochtenwerk op akkers afgewisseld met rechte harde paden waarin enkele flinke chicanes waren gebouwd om het technisch gehalte te verhogen. Binnen de 10,5 minuut was deze snelle proef te doen. Let wel dit waren de tijden van de snellere inters, de nationalen hadden er beduidend meer tijd voor nodig. De eerste ronde was door wat lichte vorst hier en daar nog een beetje glad maar niks dramatisch en het gladde verdween al snel.
Met maar liefst 246 inschrijvers waarvan 41 daglicenties blijkt dat de enduro ondanks de wat mindere economische tijden nog steeds een grote populariteit kent. De flinke opkomst bij de daglicenties mocht deels verklaard worden uit de mogelijkheid de offroad licentie drie keer te kunnen benutten als daglicentie. Dat scheelt in de portemonnee en gaat vast tot (nog) meer deelname leiden van offroad rijders.
ONK INTERS E1
Nu de vorig seizoen dominante kampioen Amel Advokaat was opgestapt naar de E3 lag de favorietenrol voor het oprapen. Diverse sollicitanten meldden zich maar de net gepromoveerde en naar het WPM KTM team overgestapte Bas Klein Haneveld toonde zich van meet af aan de snelste. Aanvankelijk kwam Mike Kock, na een seizoen afwezigheid mede door blessure weer present, het beste mee. Lucas Dolfing zat daar kort achter. Kock verloor op proef 8 een minuut door een bodemverkenning en viel ineens terug naar de vijfde plaats. Dolfing gooide net wat extra kolen in het vuur en liet in de tweede wedstrijdhelft zijn kunnen zien door in totaal maar liefst 5 proeven te winnen. Het maakte allemaal weinig uit daar Klein Haneveld op de lange derde proef steeds zoveel voorsprong wist op te bouwen dat zijn winst geen enkel moment onder druk kwam. Jirry van Veen begon als vijfde en had het voornamelijk aan de stok met de uit de E2 overgekomen Ismo ten Velde die in de derde ronde het tempo hoog kon houden waar Van Veen net ietsje terugviel. Ten Velde profiteerde door de derde plaats binnen te halen waardoor Van Veen ´promoveerde´ naar vier met Kock als gemeld op vijf.
ONK INTERS E2
Met de komst van Hans Vogels en Mark Wassink vanuit de E3 naar de E2 waar Erwin Plekkenpol vertrok naar de E3 kregen Erald Lammertink en Robin Nijkamp er een paar ‘gezellige’ concurrenten bij. Ook deed de komst van de gepromoveerde nationalen Wesley Pittens en Joey Bak een flinke duit in dit zakje. Vogels trok zich er weinig van aan en ging in de eerste zes proeven dermate tekeer dat hij naar Wassink al een gat had geslagen van 45 seconden. Die moest kennelijk nog wennen aan de viertakt na jaren met de tweetakt actief te zijn geweest, maar kon de tweede plaats makkelijk vasthouden. De echte strijd zat op de derde plaats waar aanvankelijk Lammertink vooraf ging aan Pittens en Nijkamp. Pittens viel vanaf proef 5 terug nadat zijn Bib Mousse begon te verbrokkelen mede dankzij het ontbreken van een bandenklem. Nijkamp zette net op dat moment stevig aan, rekende Lammertink in en ging op jacht naar de tweede plaats van Wassink. Een offensief waarbij Nijkamp op proef 7 en 10 zelfs Vogels te snel af was, al was het met gering verschil. Wassink kon de tweede plaats vasthouden met een resterende marge van 6 seconden naar Nijkamp die zo op drie eindigde voor Lammertink op vier. Vogels was toen al een kleine honderd seconden op weg naar de hoogste plaats van het podium. Marco Teunissen profiteerde van de pech van Pittens en reed naar een mooie vijfde plaats voor dezelfde Pittens (6). Debuterend inter Bak kwam goed uit de startblokken en ging gelijk op met Teunissen maar verloor de aansluiting door een harde smakker op proef 4 waarna de pijn hem weerhield van verdere heldendaden. Een zevende plaats was zijn deel.
ONK INTERS E3
Het vertrek van Vogels en Wassink werd behoorlijk gecompenseerd door de komst van Amel Advokaat en Erwin Plekkenpol. Als ware stand-ins namen zij de eerste twee posities voor hun rekening. Advokaat sloeg vanaf het begin gelijk zijn slag en bouwde gestaag een flinke voorsprong op ondanks dat Plekkenpol en Bjorn Schreijer beide een proef van hem wisten af te snoepen. Advokaat kon dat niet deren want de winst was geen seconde in gevaar en werd dus zondermeer gearresteerd. Plekkenpol kon ondanks die ene proefwinst het tempo van Advokaat niet baas maar wel vrij makkelijk de tweede plaats opeisen. Voor de derde plaats was Schreijer aanvankelijk de beste kandidaat waarbij Paul Spierings op enige afstand volgde voor Alex van de Broek. Spierings zakte na een schuiver in proef 7 wat weg terwijl Van de Broek juist het gas erop zette, Spierings voorbij stoof en nog dicht naar Schreijer toe kroop. Die zag het gevaar en consolideerde de derde plaats voor Van de Broek en Spierings.
INTERS VETERANEN 40+ EV40
Hoewel hij vorig jaar op het seizoen einde nog dacht in 2012 maar een paar nationale wedstrijden te gaan rijden lijkt toch weer een heel seizoen het plan van regerend EV40 kampioen Erik Davids. Met een voortvarende start bouwde hij al snel een flinke voorsprong op waarna hij in de laatste halve ronde al consoliderend de overwinning kon binnenhalen. Dan was er wat meer strijd om de tweede plaats waar Henk Knuiman (net terug uit Dakar maar vol strijd- en rijlust) en Peter Bergsma die na een paar jaartjes endurorust weer terugkeerde. Bergsma nam mede door de proefwinst op proef 2 de tweede plaats in handen maar Knuiman, aardig hersteld van de vervelende armblessure die zijn Dakar verpestte, nam daar geen genoegen mee. Door een snelle twee ronde verhuisde de tweede plaats naar Knuiman die echter de marge naar Bergsma niet boven de 8 seconden kreeg. De laatste ronde was dan ook spannend waarbij beide zelfs een proefwinst wisten weg te snoepen bij Davids maar onderling maakte het nauwelijks verschil. Knuiman dus tweede voor Bergsma. Allan Davids hield de hele dag de vierde plaats in handen voor John Lourenssen (5). Dan missen we nog Rob Verstegen die normaal goed is voor een top drie. Die had de Suzuki weliswaar die week helemaal klaar gekregen maar moest toch nog uitvallen met een defect aan de uitlaat.
SCRATCH ONK INTERS (Motorgazet bokaal)
Scratchkampioen 2011 en Neerlands WK troef Vogels was weer bijzonder op dreef, won 7 van de 11 proeven en daarmee de allereerste scratch van 2012. De naar de E3 overgestapte Amel Advokaat bleef er nog het dichtste bij en reed vrij onbedreigd naar de tweede plaats voor Wassink. Die pakte die plaats in de laatste ronde door Erwin Plekkenpol (E3) af te troeven en terug te verwijzen naar de vierde plaats. De vijfde plaats viel in handen van Robin Nijkamp (E2) die wat moeizaam uit de startblokken kwam maar tegen het eind nog twee snelste proeven liet optekenen en daarmee Erald Lammertink naar de zesde plaats verdrong.
EURO/ NATIONALEN N1
Door de promotie van de snelsten van voorgaand jaar naar de inters was het weer de kans voor diverse anderen en nieuwkomers om zich van voren te melden. Rendo Boersma kennen we nog van vorig jaar maar die kreeg flinke concurrentie van Jeroen Arends en Peter Huijbrechts. De proefwinsten veranderden voortdurend van eigenaar maar bij de meet was het toch Boersma die een halve minuut ruimte wist te creëren voor de winst. Arends veroverde met een sterke laatste proef de tweede plaats door nipt Huijbrechts naar drie te verwijzen. De vierde plaats ging naar crosser Rudi Vossers die nog moet wennen dat endurorijden een andere interpretatie van de stand ´aanvallen´ vereist maar ondanks een minuutje tijdstraf nog mooi dicht bij de top drie zat. Jaap Panjer tekende de vijfde plaats op.
EURO/ NATIONALEN N2
Met debutant Johnny Bosmans was gelijk een hele sterke binnengelopen. Bosmans is vorig jaar bij het ONK Inter MX3 als zesde geëindigd en blijkt ondanks een recente rugblessure de gashendel nog steeds vlot te hanteren. Een verschil bij de finish op tweede man van een dikke vier en een halve minuut spreekt boekdelen. Met zijn voorgeschiedenis wellicht een goede inter kandidaat. Hoewel je bij de enduro snel inter kunt worden ziet de enduro commissie echter graag eerst wat goede resultaten alvorens zo’n promotie (hoe snel dat dan ook gaat) goed te keuren. Voor de tweede plaats waren Robert Dirks, Joost Davids en Paul Oomen in de race. Onderling waren ze het slecht eens met vele wisselingen tot gevolg. Toch maakte Oomen aanspraak op de tweede plaats voor Davids en Dirks. Waarschijnlijk gaan deze heren elkaar vaker vinden dit jaar. De vijfde plaats ging naar Rob Lauwers die nog iets meer ´speed´ moet ontwikkelen om zich met eerdergenoemden te meten.
EURO/ NATIONALEN N3
Vorig jaar de eerste wedstrijd gewonnen maar daarna vrij snel niet meer aan de start. Krijgen we dit jaar een herhaling van dat N3 jaar voor Anne Pennings? Hier wist hij na een enerverende strijd met nieuweling Patrick van Leeuwen de winst binnen te halen door te profiteren van een uitglijder van Van Leeuwen in de allerlaatste proef. Van Leeuwen was eigenlijk de snellere maar mag met gelijk een tweede plaats niet ontevreden zijn. De derde plaats was de inzet voor Cees Siemons, Koos van Loon en Mike Jansen. Van Loons constantheid bracht hem de derde plaats voor Simons en Jansen (5).
NATIONALEN VETERANEN 40+ NV40
Na een jaartje rust kwam oud-inter Arjan van de Veld weer in actie. Dat vierde hij maar meteen met de overwinning. Eddy Heersink was enkele keren sneller maar moest het op de derde proef steeds flink afleggen. Maar tweede is ook mooi en zeker als er een mooi gaatje viel naar het trio dat voor drie ging. Dat ging gelijk op maar Patrick Schellekens was voor de derde plaats toch mooi Johan Pieper (4) en Geert Mulder (5) te snel af.
NATIONALEN VETERANEN 50+ NV50
Na enkele jaren gewacht te hebben op de mooie leeftijd van 50 jaar was het zover dat gerenommeerd en gelouterd endurist Gert Berghorst kon toetreden tot deze klasse. Niet dat de anderen dat leuk vinden, want als hij gelijk de overwinning behaalt en de tweede man op een kleine drie minuten zet, kan de vlag binnen blijven (bij de concurrentie). Overigens bestond die concurrentie uit een andere oud-enduro inter maar dan een met een veel langere historie. Martin Jimmink (broer van NL Dakar trots Gerard) was actief in de jaren negentig maar had nu weer de stoute enduroschoenen aangetrokken. Met gelijk een mooie tweede plaats, niks om over te klagen. Ook hier de meeste woeling rond de derde plaats maar dan met bekende namen waarvan uiteindelijk Henk Lankhof het won van Simon Schimmel (4) en Theo van Lierop (5).
SCRATCH NATIONALEN (Twin Air bokaal)
De snelste nationaal was debutant Johnny Bosmans (N2) die een flink gat sloeg van drie minuten naar de concurrentie. De volgende plaatsen gingen naar Rendo Boersma, Jeroen Arends, Peter Huijbrechts met Anne Pennings als vijfde.
DE TIJDDISPLAY PIJN
Met een prachtige route met weinig modder en dito proeven had de EMC weer eens bewezen dat het ook in de winter goed enduro organiseren is. Iedereen was dik tevreden. Ook de test met een lange proef en ontkoppelde start en finish was een waar succes al vinden sommigen het gemis van tijden op die proeven een gemis. Zo blijft er altijd iets om naar te streven. Ergerlijker vonden velen dat de grote Displays niet van alle rijders een tijd laten zien. En dat was niet het gevolg van dat sommigen bij de tweede proef in het zicht van de tijdwaarnemings dames Wagenaar en Visscher stonden of die sufferd die de stekker van de generator eruit liep. Nee, dit is structureel en behoeft aandacht. Wellicht is het beter te stoppen met die displays en geld te steken in grote Flatscreens waar dan wel leesbare tijden verschijnen (ook voor de rijders).
De volgende enduro is op 25 februari in Eindhoven waar men meer variatie in de route wil gaan brengen met onder andere minder klapzand, meer kruip-sluip werk en ook ontkoppelde en dus mooiere en langere proeven.
Tekst: Alex Peters
Foto’s: VSFoto.nl
© Het gebruik van de hier geplaatste tekst is alleen toegestaan met schriftelijke toestemming van de auteur.
Alex Peters, Uw evt. reacties gaarne naar: Peters@DeNop.isonzeclub.nl